Եթե չլինեին ձեռքերս…

[Ծով]

Ես նույնիսկ ճամպրուկ չեմ վերցրել,
Մոռացել եմ կյանքս անցած,
Ձեռնունայն ճամփորդ եմ դարձել,
Անժամ, անհասցե, ուշացած...
Ինձ պետք չէ ուղեկից, ընկեր,
Ո՞վ պիտի ձեռքս բռնի,
Ես այդպես շատ անգամ եմ ընկել,
Թե բռնեց,նաև բաց կթողնի....
Ճամպրուկներն ինձ բեռ էին դարձել,
Կայարանը` հանդիպում, բաժանում,
Այս անգամ ճամպրուկ չեմ վերցրել,
Չգիտեմ կյանքն ինձ ուր է տանում...17.07.2012©Ծով

[Ծով]

Ու կյանքում միայն մի բան էր ինձ թանկ,
Մի աշխարհ, որտեղ ես ինձ նման էի,
Մի կեսգիշեր էր, ուր աչքերս փակ,
Կարողանում էի իմ կյանքը մանել...

Ընկե'ր իմ, գիտես որքան եմ փորձել
Տեղավորել քեզ իմ այս աշխարհում,
Այդ պատճառով եմ գուցե քեզ կորցրել,
Քանզի ես ինքս չեմ տեղավորվում...23/07/2012©Ծով

[Ծով]

Գիտե՞ս մարդիկ այնքան լավն են դարձել,
Երբ դավում են, աչքերիս են նայում,
Չեն հանդգնում արդեն ինձ շրջանցել,
Ու խոցելիս էլ ջանք չեն խնայում...
Գիտե՞ս երբ որ ես ներում եմ մեկից,
Երբ ժպտում եմ, ես այդպես եմ պատժում,
Ու տանջվում են իրենց տված վերքից,
Ու այդպես են օրենքներիս վարժվում...
Հետո նրանք փնտրում են ինձ անվերջ,
Երբ զղջում են, փորձում վերադարձնել,
Գիտե՞ս, պատահել է , որ նրանց մեջ,
Մեկն աննկատ իմ ընկերն է դարձել...

10/08/2012 ©Ծով

[Sambitbaba]

...-ին
Հիմա մեզ միայն մի բան է կապում.
Այս լիալուսնի սեթևեթ խաղը,
Որ տեղավորվեց այսօր մի ափում,
Որ խառնեց իմ լացն ու քո ծիծաղը...

Անքուն գիշերվա լուսարձակի պես
Իմ ճանապարհին կանգնեցիր հանկարծ,
Եվ հարազատ էիր, և օտար այնպես,
Ես` սթափ, իսկ դու` մինչև վերջ հարբած...

Ժպտացիր, բայց ինձ խնդրեցիր լացել,
Գրկեցիր, իսկ ես քեզ չէի ճանաչում,
Եվ այս գիշեր եմ միայն իմացել,
Որ ինչ-որ բան էր իմ սիրտը տանջում...

Հիմա մեզ միայն մի բան է կապում.
Այս լիալուսնի սեթևեթ խաղը,
Որ տեղավորվեց այսօր մի ափում,
Որ խառնեց իմ լացն ու քո ծիծաղը...

Անկրկնելի ես, Ծով…

[Ծով]

Լինում են պահեր...
Լինում են պահեր, երբ էլ շարունակել չես կարողանում,
Երբ ի զորու չես կիսատ գործերդ ավարտին հասցնել,
Ու գազազում ես, նետում ես ամենն, անդարձ հեռանում,
Ուզում ես քո եսերի միջով սահմաններն անցնել...
Լինում են պահեր, երբ դու հոգնում ես ու չես հասկանում,
Ինչի համար ես այսքան գիշերներ լուսացնում, որ ի՞նչ,
ինչ -որ թղթերի ետևից ընկած քո բեռն ես տանում,
Ու բարձրանում ես, ընկնում ես, մեռնում, ծնվում ես նորից...
Լինում են պահեր, երբ էլ շարունակել չես կարողանում,
Երբ քեզնից ծանր է կյանքն այս, ուսերիդ չես կարող վերցնել,
Ու շարունակում ես լոկ նրանց համար, ում չես ցանկանում,
Ում չես ցանկանում օրերից մի օր հիասթափեցնել...
10/08/2012©Ծով

[Ծով]

Երբ գիշերը ես գժվել էի մինչև վերջ,
Ու գնում էի, ուր որ երազս տաներ,
Սլանում էի հեծանվով ծովի մեջ
Չէի մտածում՝ մեկն ինձ ծովից կհաներ...

Ու երբ ափին խեղդվելուց փրկված հազիվ,
Անէացած ես նայում էի երկնքին,
Շոյում կյանքս, որ նոր կախվել էր մազից,
Դու դողալով արտասվում էիր իմ կողքին...

Ու հայացքդ, երբ մի պահ նայեցի քեզ
Ու զարմանքդ, թե ինչու եմ խենթացել,
Բայց ես մեռնել չէի ցանկանում , պարզապես
Երազում էի հեծանվով ծովն անցնել...15/08/2012©Ծով

[Ծով]

Ամեն ինչ փոխվել է, ների'ր
Ես ձայնդ անգամ չեմ հիշում,
Նկարդ, ինչպես հին մի իր,
Մաշվել է դարակիս փոշում...
Չեմ կարող նույնիսկ ասել,
Որ մի օր թանկ ես եղել,
Անցյալի արկղերին ես դասվել,,
Որ վաղուց է չեմ պեղել...
ՈՒ,գիտե՞ս, հիշում եմ աղոտ,
Երբ մեկն անունդ տալիս է,
Չեմ զգում ոչ սեր, ոչ կարոտ,
Ոչ ժպտում եմ, ոչ լալիս եմ..
Ու դու էլ փոխվել ես, վստահ եմ,
Պետք է, որ մեկը հիմա,
Քեզ կարողանա վստահել,
Քեզ սիրել կարողանա...
17/08/2012©Ծով

[Ծով]

բանաստեղծությունը նվիրում եմ Դիանային Սիրունյան ու բոլոր էն մարդկանց, ում մտքի ծայրով անգամ կարող է մի օր անցնել ինքնասպանության փորձ անել...աղոթում եմ, որ Դիանան շուտ ապաքինվի...ժո'ղ ջան,ոչ ոք չգիտի, թե ում փոխարեն ինչ կաներ, կամ ինչպես իրեն ընձեռված ցավը կհաղթահարեր, բայց ապրե'ք էլի, խնդրում եմ, մահվան մասին մի' մտածեք, վաղ թե ուշ ինքը մեր մասին կմտածի...
Ինչպես կարող է մեռնելու կամքը
Երբեմն լինել ապրելուց ուժեղ,
Իսկ ինձ` հիմարիս,թվում էր կյանքը
Եթե ցավեցրեց, կարող է բուժել...
Ապրի'ր, խնդրում եմ, ինչ էլ պատահի,
Ինչ կորուստներ էլ , որ դուռդ թակեն,
Երբեք մի' գնա ընդառաջ մահին,
Աչքերդ մի օր իրենք կփակվեն...
Ինչ էլ որ լինի, խնդրում եմ, ապրի'ր,
Ու փորձի'ր լինել քո ցավից ուժեղ,
Մահվան թովչանքով երբեք մի հարբիր,
Քո ձեռքով կյանքն այս մի' փորձիր վիժել....20/08/2012©Ծով

[Ծով]

Ինչպե՞ս կարող էր մարդն առանց ստի,
Մտածել ե՞ս դու, երբ պատվիրել ես
Չստել հանուն "ինչ-որ" դրախտի,
Որից դու վաղուց մեզ վտարել ես...
Այս կյանքը, գիտե՞ս, մեկին ամեն օր,
Դժոխք է թվում իսկ մյուսին Եդեմ,
Զարմնալի է, այդ ինչպե՞ս է որ,
Ես իմ դրախտում դժոխքն էլ գիտեմ...
Իսկ դու կաս,գիտեմ, դու կաս ամեն տեղ,
Եթե ոչ, ապա ու՞մ հետ եմ խոսում,
Քեզ հետ խոսելիս երբեք չեմ ստել,
Բայց դու երբեմն ինձ չես էլ լսում...
Իսկ ես քեզնից եմ սովորել ներել,
Բայց այսօր խնդրանք ունեմ քեզ, Տե'ր իմ,
Ինձ իմ թշնամուն մի' ստիպիր սիրել
Քանզի նա երբեք չի ների սերն իմ...25/08/2012©Ծով

[Ռի-Մա]

լավն ես էլի Ծով հո զոռով չի :***

[Ռի-Մա]

<3 <3 <3 ամենասիրածս գործերի ցուցակի ամենաթարմ գործը

[Ծով]

Ռիմու՛լ ջան, շատ ուրախ եմ, որ միացել ես ակումբին...ես լավագույն ընկերներ ունեմ ակումբցիների մեջ ու ակումբը շատ բան ա փոխել իմ գրական աշխարհում...էստեղ շատերն են ինձ ներշնչել, ստիմուլ տվել....սա իմ վիրտուալ ամենասիրած տունիկն ա մնում բոլոր ժամանակների...մերսի համ էլ
Հ.Գ. Ի դեպ, չգիտեմ ակումբում գործերդ տեղադրել ես , թե չէ, բայց տեղադրի'ր անպայման..էստեղ շատ լավ ընթերցողներ կան, ճիշշտ ընթերցողներ ու նաև շատ լավ գրողներ, թաքնված տաղանդներ, որ էստեղ էնտեղ չեն ասում, որ գրող են, բայց հենց գրող են, որ կան, հատկապես արձակում,ծանոթացի, եթե ժամանակ ունենաս...ես էլ լիքը բացթողումներ ունեմ, վերջերս շատ բան չեմ կարդացել, բայց պիտի լրացնեմ...

[Ծով]

Ու հիմա երբ արդեն զգույշ ես.
Երբ կշռում ես ամեն մի քայլը,
Անցածդ ստիպված ես հիշել,
Որ էլ չկրկնես նույն սխալը...
Զգում ես, որ կյանքի փորձում
Չի լինում նույնը ոչինչ,
Ամեն սխալ իր ձևով է փորձում,
Թե թվում է` նույնն է, ոչինչ...
Սխալվի'ր, թե այդպես ես ուզում,
Եթե զգում ես` ճիշտ է այդպես,
Եթե դա ոչ ոքի չի հուզում,
Դու մի օր կզգաս վերջապես...
Արդյոք ճիշտ էր վախենալ այդքան
Նույն ճամփան նորից կերտել,
Կրկնվող սխալներ չկան,
Կան դասեր, որ չես սերտել...28/08/2012©Ծով

[Ծով]

Երբ կեսգիշերն անց մայթերին միայն
Ոտնաձայններն են խլանում քամու,
Ու տեսադաշտը դառնում է ունայն,
Հայացքս անհայտ ճամփին եմ գամում...
Ու սլանում եմ ու շունչս պահած,
Որ լռությունն այդ հանկարծ չխախտի,
Ինչպես օրորվող մի լարախաղաց,
Ես վայելում եմ կատակը բախտի...19/10/2012©Ծով

[Ծով]

Այնքան երկինք կա այս աշխարհի մեջ,
Որ իմ քաղաքը երբեք չի տեսել,
Իմ այս քաղաքում, ուր ամեն մի էջ.
Գրել եմ կիսատ, սպանել եմ եսեր...

Ու հիմա այնպես նայում է վրաս,
Թքում է դեմքիս, վռնդում կարծես.
Որ ես ուսերիս ծանր բեռ դրած.
Գնում եմ, թողնում այս քաղաքը քեզ...(c)Ծով