Empty`Tears-ի խոսքերից
Ծով, մի տեսակ դուրս չեկավ …ի՞նչ անեմ
ինձ ինչ...
Ծով, մի տեսակ դուրս չեկավ …
եթե լուրջ ես հարցնում՝ մի տուֆտի …
նու եթե մեր բոլորիս համար ես գրում , ու քեզ ինչ չի
Sometimes one pays most for the things one gets for nothing ...
Ծովինար ջան հիացաց եմ...
հիանալի ես գրում..
ճիշտ է քեզ գտա facebook-ում, ընկերներից մեկը քօ բանաստեղծությունն եր տեղադրել...բայց շատ ուրախ ե, որ այստեղ մեր սիրելի ակումբում կարող եմ ընթերցել գրվածքներդ...
ապրես :Ճ
իսկ կյանքը շարունակվում է...
Ծով (12.01.2011)
Ու բառերն ի պատասխան, որ թաքցրիր քո ներսում,
Այն բառերի, որ խոցում էին,իսկ դու ոչինչ չէիր ասում,
Հիմա դարձան անժամանակ ,հիմա դու էլ չգիտես,
Որ մտքում կորցրիր դրանք ու ինչպես պիտի գտնես...
...
Հիմա դարձան անժամանակ...իզուր մի' փորձիր հիշել,
Դրանց ճիշտն ու սխալն արդեն լռությունն է որոշել...
24.02. 2011
Ambrosine (25.02.2011), aragats (27.02.2011), Ariadna (09.04.2011), CactuSoul (11.04.2011), Chilly (25.02.2011), E-la Via (21.04.2011), Empty`Tears (25.02.2011), Kita (24.02.2011), Kuk (24.02.2011), Lusinamara (09.04.2011), Mark Pauler (25.02.2011), murmushka (25.02.2011), My World My Space (24.02.2011), Nadine (24.02.2011), Sambitbaba (05.07.2011), Tig (25.02.2011), Ինչուիկ (09.04.2011), Նաիրուհի (25.02.2011)
Ծովս կարոտել էի
Ты или заходи в мою жизнь, или иди куда-нибудь.. стоишь на пороге, а дверь настежь. мне холодно.
Ծով (27.02.2011)
…
Մենք երբեք չենք ներում,
Մենք խաղում ենք ներել,
Քանզի շատ ենք սիրում
Մեղավորին սիրել...
Մենք ներում ենք գուցե,
Սակայն վերքը ներսում
Միշտ փորձում է բացվել,
Երբ ցավը չի մարսում...
Մենք ներում ենք գուցե
Միայն այն ժամանակ,
Երբ պատրաստ ենք կորցնել
Նույնիսկ սերը անհագ...
...
Մենք ներում ենք, բայց լուռ
Կամ ներում ենք խաղում,
Զի խոսքերն են իզուր,
Բախտի մնջախաղում...
09.04.2011
aragats (09.04.2011), Ariadna (09.04.2011), CactuSoul (11.04.2011), Chilly (09.04.2011), Lusinamara (09.04.2011), Mark Pauler (10.04.2011), murmushka (09.04.2011), Nadine (11.04.2011), Renata (08.09.2011), Sambitbaba (05.07.2011), Tig (09.04.2011), Ինչուիկ (09.04.2011), Լուսաբեր (09.04.2011), Հայկօ (09.04.2011)
Չեմ կարում էլի չասեմ, որ դու ուրիշագույնն ես.... Դու դեմք ես, դու ուծյուծյու ես Ծով, հազար անգամ կարդացի ու չյոռտ վազմի, ճիշտ ես ասում...
Lusinamara (09.04.2011), Ծով (09.04.2011)
էս չյոռտ վազմիդ շատ դուրս եկավ
aragats (11.04.2011), Chilly (10.04.2011), Lionne_en_Chasse (11.06.2011), Lusinamara (09.04.2011), murmushka (10.04.2011)
Վերադարձը հնի քեզ կրծում է նորից
Մոռացության մատնած վրեժի պես,
Եվ ինչքան էլ խնդրես` հանգիստ թող ինձ,
Նա քեզ հետ է, արդեն գտել է քեզ...
…
Դու փորձում ես փախչել նրա ճիրաններից,
Համոզում ես` վաղուց էլ չես հիշում,
Մոռացության խորին դարաններից,
Վերադարձող տառապանքն է հուշում...
...
Ժամանակը ճիշտ է, որ բուժում է,
Բայց նա երբեք, երբեքչի խոստանում,
Որ մեր հոգին խոցող բաժանումը,
Մի հարվածով թեթև ետ չի դառնում...
11.04.2011
aragats (10.06.2011), CactuSoul (11.04.2011), E-la Via (21.04.2011), Empty`Tears (13.04.2011), Lusinamara (11.04.2011), Mark Pauler (10.06.2011), murmushka (11.04.2011), Nadine (11.04.2011), Sambitbaba (05.07.2011), Tig (11.04.2011), Անի Ներկարար (13.06.2011)
Ծով, ինչպես միշտ՝ հզոր ես, շնորհակալություն բանաստեղծությունների համար
Մի առաջարկ ունեմ միայն…
Նշված բառերը կարդալիս մտքիս ծայրով Ավետ Բարսեղյանն անցավ, իսկ իմ կարծիքով դա լավ նշան չի
Խիստ սուբյեկտիվ կարծիք-առաջարկ է
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Ծով (10.06.2011)
Չնայած բանաստեղծությունդ ինչպես քո բոլոր նախորդները շատ լավն էր, էս միտքն ավելի ազդեցիկ էրէս չյոռտ վազմիդ շատ դուրս եկավ
Հ.Գ. Տեսար, չէ՞, գնացիր, տենց էլ մի կարգին չհասցրեցինք հանդիպել/շփվել:
Ծով (10.06.2011)
Իմ տան պահակը...
Պահակը իմ տան վաղուց քնած էր,այդպես էր հաղթում նա իր սպասումը,
Այդպես մոռանում, այն ինչ անցած էր, ու սպանում արդեն մեռնող ցասումը..
Բայց նա չգիտեր, որ ես այդ գիշեր ճամփա էի ընկել նորից դառնալու,
Ինձ նրա սրտի կարոտն էր հուշել, որ ժամանակն էր վերադառնալու...
Ու ճանապարհը այդ վերադարձի նույնն էր, այդ ճամփով ես հեռացել էի
Այն ժամանակվա հետքում թողածից ժայթքում էր ամենն ինչ մոռացել էի...
Ես ճանաչում էի բոլոր հետքերս, մեկ առ մեկ հիշում, այն ինչ սպանել էի,
Վերածնվում էին նորից մտքերը, որ ես իմ սրտից վաղուց հանել էի...
Իսկ երբ հասա տուն, ամենն էր փոխվել, ամեն ինչ կարծես անհետացել էր.
Ու տան պահակը երկար սպասումից չճանաչելու չափ ծերացել էր...
<<Հոգնեցի նայել քո ճանապարհին, հսկել քո տունը>>,- ասաց պահակը,
Այս անգամ ես եմ լքում քեզ, եկավ ճամփին նայելու քո ժամանակը...
10/06/2011©Ծ
aragats (10.06.2011), CactuSoul (11.06.2011), Kita (10.06.2011), Lusinamara (10.06.2011), Mark Pauler (10.06.2011), murmushka (13.06.2011), Nadine (10.06.2011), Tig (11.06.2011), Արէա (11.06.2011), Գեա (12.06.2011)
Ծով ջան,չեմ ճանաչում քեզ,որ էսպես եմ դիմում,բայց էնքան հստակ ու հավես ես գրել,շատ սիրեցի էս մեկը,ու էնքան ճիշտ էր ու սահուն էր կարդացվում...շնորհաակալ եմ
ասումա պետքա չ՛դժգոհես, որ լավ լինի ամեն ինչ!!!
....բլա, բլա, բլաաա՝
Ծով (12.06.2011)
Փոքրիկ ջան
Բաբախող սիրտ, շունչ ու հոգի կա քո բանաստեղծություններում ... ինձ հենց դա է գրավում, այլ ոչ թե սահուն հանգերն ու ճիշտ կետադրությունը, որոնք սիրտ չեն հուզում կարդալիս
ՈՒրախ եմ, որ չես դադարել գրել
Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...
MEME ջան, ինձ բոլորն էլ Ծով են ասում, արխային...ուրախ եմ, որ դուր ա եկել.
Lionne_en_Chasse ջան, շատ-շատ ուրախ եմ քեզ տեսնել ակումբում, Աստված տա երբեք չդադարեմ գրել, կհալվեմ-կմաշվեմ էդ մտքից...լօլ
Շնորհակալ եմ շատ:
Chilly (13.06.2011), Kita (12.06.2011), Lionne_en_Chasse (12.06.2011), Meme (12.06.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
'
Մեջբերել
Էջանիշներ