Առաջինը դե գիտես՝ ում եմ նվիրում
Երկրորդը քեեեեեեեզ, Դո՛ր ջան...
էդքան շռայլ էլ մի՛ եղիr...մեջս կուռեմ ու չեմ գրի
Առաջինը դե գիտես՝ ում եմ նվիրում
Երկրորդը քեեեեեեեզ, Դո՛ր ջան...
էդքան շռայլ էլ մի՛ եղիr...
Dorian (07.06.2009)
Իյա!!! Տենց բան չկա: Ուռել-մուռել չգիտեմ:Alizée-ի խոսքերից
Առաջինը դե գիտես՝ ում եմ նվիրում
Երկրորդը քեեեեեեեզ, Դո՛ր ջան...
էդքան շռայլ էլ մի՛ եղիr...
Բայց երկրորդը մեծ հաճույքով ընդունում եմ...
Ապլես...
Սկզբում փոխում ես ինքդ քեզ,
Հետո քեզ ես վերադառնում,
Չարագուշակ երազի պես,
Տանջում քունդ, նոր արթնանում:
Լուսաբացի շողերի տակ
Սկսում ես օրը նոր էջից,
Կյանքը` որպես գերնպատակ,
Կախում բախտի ելևէջից:
Եվ ինչպես հանգը մտածված,
Եվ բառերի հնչյունը փակ,
Իշխում ես դու կյանքին անցած,
Որպես հլու մի հպատակ:
21.10.09
*e}|{uka* (19.12.2009), Chilly (11.02.2010), Chuk (29.10.2009), E-la Via (18.10.2010), einnA (06.12.2010), Kita (29.10.2009), Kuk (29.10.2009), murmushka (09.02.2010), My World My Space (06.04.2010), Nadine (29.10.2009), Norton (29.10.2009), Sambitbaba (05.02.2012), SSS (21.05.2010), Tig (29.10.2009), Դատարկություն (29.10.2009), Երկնային (29.10.2009), Կաթիլ (17.02.2010), Ֆոտոն (07.11.2009)
...
Տե՛ր, գուցե ես խոսեմ հիմա ինչպես այն կեղծ բարեպաշտը,
Ով քեզ հիշում է լոկ այնժամ, երբ նեղության մեջ է ընկնում,
Եվ ում արդեն հարազատ է հայլուրային այս երաշտը.,
Եվ ով վաղուց արդեն իզուր ազատություն չի վանկարկում:
...
Մենք հոգնել ենք...օ...ո՛չ քեզնից...ոչ էլ երկրից, ոչ էլ կյանքից,
Մենք հոգնել ենք մեզնից կամ էլ մեր պատմության կարկատանքից...
Մենք հոգնել ենք, որ հին դասից երբեք մի նոր դաս չեն քաղում,
Մենք հոգնել ենք, որ ալյուրը պատռած մաղիչով են մաղում...
Մենք հոգնել ենք...գիտե՞ս նույնիսկ երկարաշունչ պատարագից,
Մենք «ոչ մի թիզ հող չենք տալու» հետո արդեն մայր քաղաքից,
Մենք հոգնել ենք...հոգնել...հոգնել....մի նոր, նոր մի աղոթք հյուսի՛ր,
Ասա՛ էլ ի՞նչ լեզվով խոսենք, կամ շուրթերով մեր դու՛ խոսիր...
....
Տե՛ր, իմ ահա այն աշխարհը, որ փախչում էր Բեթլեհեմից
Բայց ամեն տեղ նույն փախուստն է հավիտյանս հավիտենից....
21.10.09
*e}|{uka* (19.12.2009), Agni (29.10.2009), Chilly (30.10.2009), Chuk (29.10.2009), einnA (06.12.2010), Kuk (29.10.2009), MaryMay (05.05.2010), murmushka (29.10.2009), Nadine (29.10.2009), Sambitbaba (12.06.2011), snow (19.12.2009), Sona_Yar (19.12.2009), Tig (02.11.2009), Դատարկություն (29.10.2009), Կաթիլ (17.02.2010), Մանոն (06.11.2009)
...
Վաղ է ուշանալ, դե ռ վաղ է...կա՛նգ առ...դեռ վաղը պիտի կորցնենք այսօրը,
Իսկ առաջ գոնե դավաճան հորից հետո սպանում էին ուրացող մորը...
Գիտե՞ս...այլևս այս որդերի մեջ այգի պահելը անիմաստ բան է,
Եվ ճիվաղները նույնիսկ իրենց իսկ հերյուրանքներում անմիաբան են...
Պետրոս կամ նվեր, դավող հայր կամ մեր...կամ եկեղեցում խեղճացած հայր մեր...
Կամ սքեմ, կամ հեքիմ, կամ նզովք կամ գովք...կամ զապ կամ համեր...
Ազատ ե՞ս..թե՞ ոչ...Ազատ ե՞ս...Իրա՞վ.... «Սկսե՞նք»...պայքարը....սկսե՞նք, թե՞ ոչ,
Ահա քեզ երկար դադարից հետո իշխանությունը գրավելու կոչ....
Ծիծաղելի է, բայց գիտե՞ս շուտով ժպտալու համար կգանձեն հարկեր,
Եվ դեռ երկիրը ծախելու համար մեկը կուզենա սահմանել վարկեր...
Ծիծաղելի է...այս իմ չափածոն...իր էժանագին բառապաշարով,
Սա է իմ երկրի վիճակը, ընկե՛ր, սա է ճահիճը հոգիս պաշարող...
...
Եվ ուշ է գուցե, գուցե ոչ այնքան, բայց ես մենակ եմ, ինչպես երկիրս,
Եվ ինձնից արդեն գաղթել է վաղուց ինձ այստեղ բերած ճակատագիրս...
...
02.11.09
Chilly (06.11.2009), Chuk (06.11.2009), cold skin (06.11.2009), E-la Via (18.10.2010), einnA (06.12.2010), Enigmatic (06.11.2009), murmushka (06.11.2009), Nadine (06.11.2009), Norton (06.11.2009), Sambitbaba (08.07.2012), snow (19.12.2009), Sona_Yar (19.12.2009), Tig (06.11.2009), Yeghoyan (24.09.2010), Կաթիլ (17.02.2010), ԿԳԴ (11.02.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (11.05.2010), Նարե (11.02.2010), Ուլուանա (06.11.2009), Ֆոտոն (07.11.2009)
Շատ լավ է
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 06.04.2010, 02:05: Պատճառ: հղման շտկում
Ծով (19.12.2009)
...
Սեղանիս վրա դատարկ նամակն այս, գնալուց առաջ որ դու ես թողել
Եվ հրաժեշտի խոստումը այդ սուտ, որ որոշել եմ էլ քեզ չսիրել,
Այստեղ սենյակում, որտեղ շատ օրեր, մենք զրուցել ենք մինչև առավոտ,
Որտեղ մեր վերջին շունչը չի կորել, տարրալուծվում է անկուշտ մի կարոտ։
Եվ կիսատ, ինչպես շատերը կասեն, ես ծամում եմ իմ մազերը երկար,
Ես հավաքում եմ իմ հայելիների արտացոլանքի ժպիտը տկար,
Եվ հորինում եմ, թե ամեն բան էլ այս կյանքում գալիս ու անցնում է լուռ,
Եվ այդ լռության հորինած ցավում ես մեզ եմ գտնում լքված ու տխուր։
Ի՛մ տարերք, ի՛մ հող, ի՛մ ջուր, օ՛դ , կրա՛կ, լսում ես հիմա, ես քեզ եմ կանչում,
Ու իմ ձեռքերով հորինած ցավից ես վախենում եմ, բայց չեմ ամաչում։
Դու գիտես՝ որքան հպարտ է հոգիս ու ինչքան սառն են դատում մտքերս,
Բայց ինչպես առաջ, մնա դու կողքիս և նուրբ խնամքով շոյիր հետքերս։
Դու գիտես՝ որքան հպարտ եմ, ի՛մ սեր, և գիտես, որ ես չեմ վերադառնում,
Բայց գիտես նաև, որ այս նոր խաղում ես ոչ ապրում եմ, ոչ էլ մահանում։
Իսկ հետո նորից գիշերը հանդարտ կփոխվի մի նոր ցուրտ առավոտի,
Եվ մեզ, սիրելի՛ս, կսպասվի նորից մի երկար գիշեր անզուսպ կարոտի...
Մենք գիտենք՝ որքան դժվար է հիմա սիրել ու լինել իրարից հեռու,
Ես եմ հեռացել, բայց դու՛ ետ դարձիր, խոստացի՛ր, որ էլ չեմ հեռանալու։
...
Հ.Գ. Եվս մեկ անգամ ես համոզվեցի
CactuSoul (09.02.2010), Chilly (11.02.2010), Chuk (09.02.2010), cold skin (09.02.2010), E-la Via (18.10.2010), einnA (06.12.2010), MaryMay (05.05.2010), murmushka (09.02.2010), My World My Space (09.02.2010), Nadine (10.02.2010), Norton (09.02.2010), Sambitbaba (08.07.2012), Tig (09.02.2010), Yeghoyan (24.09.2010), Արևածագ (09.02.2010), Կաթիլ (17.02.2010), ԿԳԴ (11.02.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (11.05.2010), Շինարար (10.02.2010), Ուլուանա (09.02.2010), Ֆոտոն (09.02.2010)
էս տողերդ պարզապես հրաշալի էին..........
/Թող Աստված ինձ ների շարքից/
Աչքերիս մեջ սառը հեգնանք կյանքի նետած փորձախաղին,
Ձեռքերիցս ծուռ ներշնչանք՝ ընծա մարդկանց բութ ծիծաղին,
Սին հույսերին վերջին ժպիտ և կարճ մի խոսք՝ չեմ վստահում,
Ժամանակի իմ կանգառում մեռած հույսն էր միայն շահում։
Եվ թե թվա, թե փոխեցի իմ լուսավոր հայացքը տաք,
Եվ թե թվա թե փշրեցի այն, ինչ առաջ ինձ շատ էր թանկ,
Եվ թե թվա, թե չարացա, երբ փակվեցի իմ անձավում,
Միակ բանը, որ չի թվա, այն, որ հոգիս էլ չի ցավում։
Չեմ հավատում ջրհեղեղին հաջորդող քո հրդեհներին,
Չեմ հավատում. քո այդ վերջին դատաստանը ես չեմ ների,
Չեմ հասկանում ես իմաստը այս քո վրձնած արարածի,
Որովհետև որդուտ խաչը պատասխանն էր քո տվածի։
Տե՛ր իմ, այնքան նման ես ինձ, գիտե՞ս դու էլ,ինչպես որ ես,
Ինչպես որ ես, քո թույլ տված սխալն ընդունել դեռ չգիտես։
11.02.10
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 11.02.2010, 01:16:
հրաշալի տողեր......
...
Իսկ ես ուզում էի մի օր հյուր գնալ
Անտառի խորքում ապրող գայլերին,
Նրանց հետ գոնե մի գիշեր մնալ,
Եվ օտարանալ իմ իսկ քայլերին։
Իսկ ես ուզում էի մեզնից ազատվել,
Գոնե մի վարկյան, որ զգայի մարդ եմ,
Եվ գայլերի մեջ հանդարտ հոշոտվել,
Փախչելու համար ուշանալ արդեն...
06.04.2010
einnA (06.12.2010), impression (06.04.2010), murmushka (03.05.2010), My World My Space (05.04.2010), Nadine (05.04.2010), Norton (21.05.2010), Sambitbaba (08.07.2012), Tig (06.04.2010), Անտիգոնե (12.12.2010), Արևածագ (07.04.2010), Շինարար (06.04.2010)
Ընկերները...
Երբեք հենց այնպես ոչ ոք այս կյանքում քեզ չի գա այցի,
Հեռացումներից դու միշտ էլ սպասիր ինչ-որ ետ դարձի,
Այդ անունները մեկ-մեկ քո մտքով կգան ու կանցնեն,
Որ քո խունացող հիշողության մեջ հուշեր արթնացնեն…
Կհիշես ցավով կամ էլ ժպիտով, կգտնես կամ ոչ,
Նրանք կթվան քեզ շատ կարևոր կամ հյուրեր անկոչ,
Եվ կիսատ բառեր, խոսքեր կամ երազ կլսես աղոտ,
Ու քո մեջ քեզնից անկախ դու կզգաս մի քաղցր կարոտ…
...
Որ քեզ լքեցին, որ քեզ փրկեցին, մատնեցին կամ էլ,
Որ քեզ ներեցին կամ սովորեցրին հիշաչար լինել,
Այդ ընկերները, որ ինչ-որ մի լույս թողեցին քո մեջ,
Կլինեն կյանքում երբեք չթերթված, անավարտ մի էջ...
11.04.10
CactuSoul (11.04.2010), Chilly (13.04.2010), Chuk (11.04.2010), Dayana (11.04.2010), E-la Via (11.04.2010), einnA (06.12.2010), KiLa (11.04.2010), Kita (10.04.2010), Mephistopheles (21.05.2010), murmushka (03.05.2010), My World My Space (11.04.2010), Nadine (04.05.2010), Norton (21.05.2010), Sambitbaba (08.07.2012), Tig (11.04.2010), Արևածագ (13.04.2010), Արևհատիկ (11.04.2010)
...
Ես չեմ հասկանում այս նոր խաղը, ու ծափահարել չեմ կարողանում,
Լացին հաջորդեց հանկարծ ծիծաղը,բայց գլուխս է հիմա էլ ցավում։
Ես չեմ հասկանում այս նոր պատրանքը,որ թվում է թե շուտով կչքվի
Այս իր մեջ փակված լուռ տառապանքը, որ մթագնում է ընթացքը մտքի։
Ես չեմ հասկանում էլ այս կտավը, ես էլ նկարել չեմ կարողանում,
Թո՛ղ որ ինձ մնա իմ անգույն ցավը,իսկ քեզ վրձինը իմ ներկամանում։
03.05.10
*e}|{uka* (04.05.2010), CactuSoul (04.05.2010), einnA (06.12.2010), Kita (04.05.2010), Mephistopheles (21.05.2010), murmushka (03.05.2010), My World My Space (03.05.2010), Nadine (04.05.2010), Norton (21.05.2010), Sambitbaba (08.07.2012), Tig (04.05.2010), Արևածագ (03.05.2010), Երկնային (21.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (04.05.2010)
ԵՍ որոշել եմ աշխարհը փոխել, բայց ոչ իմ ներսի,
Ես որոշել եմ էլ դուրս չհանել աշխարհն իմ ԵՍԻ,
Եվ ինչպես առաջ ես որոշել եմ, որ պիտի լռեմ,
Խոցվելուց առաջ հակառակորդի զենքերը սրեմ։
...
ԵՍ ոչինչ չունեմ, ոչինչ ավելի բացի իմ ներսից,
Եվ էլ չեմ ուզում, որ ինձ փչացնեն բարքերը դրսի,
...
Եվ իզուր անվերջ ես որոնեցի կյանքում իմ խաչը,
Երբ սրտիս արդեն վաղուց էր սեղմված իմ տիրոջ աջը...
*e}|{uka* (21.05.2010), Chilly (21.05.2010), einnA (06.12.2010), Empty`Tears (21.05.2010), impression (21.05.2010), Kita (21.05.2010), Kuk (21.05.2010), My World My Space (21.05.2010), Nadine (21.05.2010), Norton (21.05.2010), Sambitbaba (08.07.2012), SSS (21.05.2010), Tig (21.05.2010), Երվանդ (21.05.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (21.05.2010)
Ծով, էս ինչ ես անում… կեցցես… ինչպես միշտ հիացած եմ…
հ.գ. կարծեմ թեմայումդ առաջին գրառումն եմ անում… չեմ հասկանում ինչու…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Ծով (21.05.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
'
Մեջբերել
Էջանիշներ