կասես` ինչու? Ես չեմ դիտել դեռ...Davo'o-ի խոսքերից
կասես` ինչու? Ես չեմ դիտել դեռ...
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Որովհետեւ չի կարելի հնդկական կինոյի սցենարով ֆիլմ նկարել ցեղասպանության մասին, ինչը արել են ֆիլմը ստեղծողները:
— Ով քընած եք՝ արթուն կացե՜ք,
Ով արթուն եք՝ ելե՜ք, կեցե՜ք...
...Հետո չասեք՝ թե մենք քընած —
Դավիթ գող-գող եկավ, գընաց...
Երեխեք, շատ ուրախ եմ, որ այսպես քննարկում եք։ Բայց լավ կլինի բոլորին բացասաբար չտրամադրել։ Մի գուցե արդեն ներշնչեք, թե վատն է։ Իսկ կարող է ինձ մոտ հակառակը լինի։ Ես դրական եմ տրամադված, բայց քիչ քիչ ինձ դեպի բացասական են տանում ձեր քննարկումները։ Լավ կլինի դա հետո անենք։
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Ժողովուրդ ջան, այս կիրակի օրվա համար ես վաղը հաստատ կպատասխանեմ։ Արևիկը՝ կազմակերպիչը Թուրքիայում է։ Ես վաղը կփորձեմ ՆԱՄ-ի տնօրինությունից ճշտել, հարմար է. թե ոչ։
Սպասեք վաղվա հայտարարության։
Վերջին խմբագրող՝ Moon: 03.07.2008, 20:14: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Անհամբերությամբ սպասում ենք ,
Re. "Արտույտների Ագարակը" հատուկ ԱԿՈՒՄԲ.ԱՄ-ի համար
Սիրելի ակումբցիներ, ասեմ, որ ինձ տեղեկացրեցին, որ ֆիլմերով զբաղվում է Արևիկը միայն, այնպես որ նրան պետք է սպասենք, մի քանի օրից կգա։
Մի լավ լուր, ՀՈՒԼԻՍԻ 23_ԻՆ; ԺԱՄԸ 19,00_Ին, ՆԱՄ-ում ցուցադրելու են "Արտույտների ագարակը"։ Այս ցուցադրությունը բոլորի համար է, բաց է։ Իսկ ակումբի համար մի օր առանձին էլի կլինի։
Հա, մեկ էլ ասեցին, որ իրենց պրոեկտորի հետ կապված խնդիրներ ունեն, ամեն կես ժամը մեկ անջատվում է, դե հուսանք մինչև ֆիլմի դիտումը կհասցնեն նորը գնել կամ վերաորոգել։
Մունություն։))) (Իմ բլոգը)
ֆոտոբզիկություն :ՃՃ
Ասում են, տղամարդը սիրում է աչքերով, իսկ կինը՝ ականջներով։ Ես սիրում եմ սրտով և հոգով...
Լավ
— Ով քընած եք՝ արթուն կացե՜ք,
Ով արթուն եք՝ ելե՜ք, կեցե՜ք...
...Հետո չասեք՝ թե մենք քընած —
Դավիթ գող-գող եկավ, գընաց...
Եթե “Արտույտների ագարակը”, որպես ռեժիսորական վարպետության մարմնավորում, չփորձենք համեմատության մեջ դնել Վերնոյի “Մայրիկի” կամ Սպիլբերգի “Շինդլերի ցուցակի” հետ, այլ միայն փորձենք դիտարկել ասելիքի մատուցման վարպետության տեսակետից, ապա այս ֆիլմը կարելի է ավելի հաջողված համարել, քան տապալված: Միանշանակ կան նաեւ դրվագներ, որոնք մեզ համար կարող են տարօրինակ թվալ, ինչպես օրինակ հայերենով բայաթի կանչող, դեմքները ներկած կանայք կամ ավելի շատ լեզգինկա կամ պոլկա հիշեցնող քոչարին: Բայց սրանք ներելի թերություններ են, քանի որ ֆիլմի առավելություններն ավելի շատ են, որոնցից մեկը, թերեւս, կարելի է համարել “Ով սիրուն, սիրուն”-ի ընտրությունը` որպես ֆիլմի հիմնական սաունդթրեք: Կամ, օրինակ, ազգությամբ թուրք դերասան Չեկի Կարիոյի եւ Ցեղասպանության վերապրածների ժառանգ Արսինե Խանջյանի ընտրությունը` ընտանեկան զույգի դերերում:
Արտույտների ագարակը բավական հարուստ Ավագյանների ընտանիքի սեփականությունն է, որտից սկիզբ են առնում ողբերգական իրադարձությունները:
Ֆիլմը, որը նկարահանվել է ազգությամբ հայ Անտոնիա Արսլանի համանուն վեպի հիման վրա, նկարագրում է հայերի Ցեղասպանության ժամանակահատվածում ընկած իրադարձություններ, բայց դժվար է այն միանշանակ անվանել ֆիլմ` Ցեղասպանության մասին: “Ատույտների ագարակը” ավելի շատ ողբերգական սիրո, չիրականացված երազանքների, խեղված ճակատագրերի, իրար դուռ-դռան ապրող, միասին ուրախացող եւ տխրող մարդկանց մասին է, որոնց մի հատվածին պատմական անցքերը դարձնում են ոճրագործ, իսկ մյուս մասին` զոհ: Հենց առաջին րոպեներից հասկանալի է դառնում, որ Պաոլո եւ Վիտորիո Տավիանի եղբայրները շեշտադրումը դնելու են հատկապես այս երեւույթների վրա, փորձելով Ցեղասպանությունը ներկայացնել որպես ոչ միայն հայերի, այլեւ առանձին վերցրած, դիմագիծ ունեցող թուրք մարդկանց ողբերգություն, որոնք ոչ այլ ինչ են, քան սեփական պետության անհեռանկար քաղականության իրականացնողներ-զոհեր: Այպիսի կերպարներ են Նունիկ Ավագյանի սիրեցյալ թուրք կապիտանը, որը պատրաստվում է դասալիք դառնալ եւ փրկել նրան վերահաս փորձանքից, սակայն անհաջողության է մատնվում, թուրք գեներալի կինը, որը հրավիրված լինելով հայկական ընտանիք` գրկում է մանուկներից մեկին եւ սկսում հեկեկալ` քաջ գիտակցելով, որ վաղը այդ փոքրիկը գուցե կենդանի չլինի, մուրացկան Նազիմը, որը մահվան սպառնալիքի տակ ցույց է տալիս իր բարերար հայերի թաքստոցի վայրը, սակայն հետո, վտանգելով կյանքը, փրկում այդ ընտանիքի վերապրած անդամներին, գաղթի ճանապարհին հայուհու սիրահաված ժանդարմը, որը ստիպված է լինում սպանել նրան` կտտանքներից ազատելու համար… Թերեւս ֆիլմի կոնցեպտի` երկկողմանի ողբերգականության հանգրվանը կարելի է համարել այդ նույն ժանդարմի խոստովանությունը` դատավարության ժամանակ. “Ես սպանել եմ մի հայուհու: Եվ ես… սիրում էի նրան”: Խորհրդանշական է, որ հենց այս բառերով էլ ավարտվում է “Արտույտների ագարակը”:
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
Նարե (25.04.2010)
Շատ հուզական ֆիլմ է, նկարահանված իտալացիների կողմից. անպայման կնայե՛ք
Մի հայի օրագիր ՝ http://shahbazyan.blogspot.com/
Երեկ վերջապես ես էլ նայեցի այս ֆիլմը: Երևի ավելի հաճույքով կնայեի, եթե թուրք լինեի:
Դիտել եմ ֆիլմը, վատ չէ, բայց այդքան էլ ազդեցիկ չէ
Ես, իհարկե, կինոգետ չեմ որ որոշ խիստ նրբություններն կատեյի էս ֆիլմի մեջ ու գեղեցիկ բառերով նկարագրեմ այն, բայց ես երեկ արդեն 2-րդ անգամ դիտելով ֆիլմը / առաջին անգամ Մոսկվա կինոթատրոնում եմ տեսել` պրեմիերային/ ունեցա նույն զգացողությունը, որ համենայն դեպս համոզիչ չէ, ու դա հատկապես կապում եմ այն բանի հետ, որ /էս դեպքում/ ռեժիսորները հայ չեն, ու չեն կարողացել զգալ մի շարք նրբություններ, կամ ել չեն կարողացել ճիշտ ներկայացնել որոշ դրվագներ, որոնք հարիր չեն հային` էն էլ 20-րդ դարասկզբին ապրող հային, օրինակ հենց ֆիլմի սկզբում հոր և մոր սիրո տեսարանը հանգիստ դիտում ու անցնում է որդին, էն էլ օրը ցերեկով` դուռը բաց, նման բան չէր կարող լինել հայի ընտանիքում, կամ երբ նոր ծննդաբերած հայուհին թուրքին հիշեցնում է, որ իրենց տանը թեյ էր խմում, ու ցույց են տալիս էդ կադրերը, ոնց ա հայ հղի աղջիկը մեծ փորով պտտվում թուրքի քթի տակ, դա էլ համոզիչ չի, չգիտեմ կարող ա ես չափազանց խիստ եմ, բայց ես օրինակ նույնը չեմ ասի երբեք "Մայրիկ" ֆիլմի մասին, քանի որ ինձ համար սա շատ հաջողված ֆիլմ է, ու եթե տարին մի անգամ չնայեմ էդ տարին տխուր կլինի ինձ համար
բայց իհարկե "Արտույտների Ագարակի" դերասանական կազմը հրաշալի ա` հատկապես Նունիկը/ սիրահարվել եմ Նունիկ անվանը, իմ աղջկա անունը հաստատ Նունիկ եմ դնելու/ էս ել որպես փոքրիկ գաղտնիք
Ըստ իս ավելի, քան ռեալիստական ֆիլմ էր...ի Դեպ վերջապես...
Շատ եմ հավանել ու շատ ուժեղ էր...մի շնչով նայել եմ... Եվ ընհանրապես էդ կոլորիտը, էդ մատուցումը, ամեն ինչ իրական էր...
Ոչ թե զուտ հայի ողբերգություն էր, այլ երկկողմանի ճշմարտության դառնություն...ու մի բան էլ..սա այն եզակի ֆիլմն է, որ հաստատ կհասնի նաև թուրք հանդիսատեսի հոգուն...
կադրեr էլ կան, որ այնքան տպավորիչ էին, մինչև հիմա աչքերիս առաջ են...
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 01.10.2008, 00:30:
Կարծում եմ ֆիլմը բավականաչափ «մաքրում է» թուրքի կերպարը, շատ համահունչ էր Գյուլի այցին:
Հայ և թուրք դերասանների սակավությունը մի տեսակ խեղաթյուրել էր երկուսի մշակութային յուրատեսակ դրսևորումները: Ֆիլմը խիստ գեղարվեստական է, և գրեթե չի կարևորվել որևէ ազգային նյուանս: Ես սա չէի հանարի Եղեռնը քարոզող ֆիլմ:
Կուզենայի ապագայում և մեզ և թուրքերին տեսնել այդաստիճան
Կարծում եմ ֆիլմը բավականաչափ «մաքրում է» թուրքի կերպարը, շատ համահունչ էր Գյուլի այցին:
Հայ և թուրք դերասանների սակավությունը մի տեսակ խեղաթյուրել էր երկուսի մշակութային յուրատեսակ դրսևորումները: Ֆիլմը խիստ գեղարվեստական է, և գրեթե չի կարևորվել որևէ ազգային նյուանս: Ես սա չէի հանարի Եղեռնը քարոզող ֆիլմ:
Կուզենայի ապագայում և մեզ և թուրքերին տեսնել այդաստիճան
Կներես էլի, քո ասածից ստացվում ա՞, որ եթե մարդ խաչակրի դեր ա խաղումա սենք, պիտի խաչակիր լինի՞....
Գոնե իրեն պետք ա խաչակիր զգա :Կներես էլի, քո ասածից ստացվում ա՞, որ եթե մարդ խաչակրի դեր ա խաղումա սենք, պիտի խաչակիր լինի՞....
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ