Մեջբերում AgaTa-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Բայց գիտեք, որ այն ժամանակ և հիմա էլ շատ հայտնի գրողներ օգտագործում են այնպիսի <հնարանքներ>, ինչպիսիք են <литературные негры>, սրանց կարիքը զգացվում է այն դեպքերում, երբ հեղինակը շատ պոպուլյար է, պահանջարկված, բայց չի կարող բնական պատճառներով բավարարել ընթերցողների պահանջը. օրինակ նա բնականոն ձևով հնարավորություն ունի գրելու տարեկան 1 կամ 2 վեպ, բայց ընթերցողը կվճարեր նրա` տարեկան 4 կամ 5 վեպերի համար, և գրողը, որպեսզի լրացնի այդ <սովը> (չուզենալով, իհարկե, բաց թողնել հավելյալ գումարներ վաստակելու հնարավորությունը), վարձում է այսպես ասած անհայտ, <սև աշխատանք կատարող> գրողներ, որոնց տալիս է վեպի գաղափարը, սյուժեն և այլն, որից հետո <նեգրը> սկսում է իր աշխատանքը` հնարավոր դարձնելով իրական գրողին զբաղվել <ավելի կարևոր> գործերով: Վեպի ավարտից հետո գործատու գրողը ստուգում է, խմբագրում է վեպը, որպեսզի այն, իրոք, համապատասխանի իր գրական ոճին, ձեռագրին և իր անվան ներքո հանձնում ընթերցողներ դատին, և հայտնի է, որ նույն Դյումա-հոր մի քանի վեպեր հեղինակել են, այսպես ասած <գրական նեգրերը>:
Ես ևս, սակայն, հանդիսանում եմ Դյումայի մեծ երկրպագուն` հուսալով, որ կարդացել եմ հենց նրա ձեռքի ստեղծագործությունները
Լավ, այդ դեպքում խնդրում եմ ինձ ասա, որտեղից ես այդ ինֆորմացիան ձեռք բերել։ Ու եթե իրոք այդպես է, փաստեր ու ապացույցներ եմ ուզում։