Զվարճալի ու զավեշտական պատմություններ երթուղայիններում

[Gohar]

Մի պատմություն էլ ես հիշեցի:
Մի օր երթուղային տաքսի մի դուդուկահար էր նստել ու ամեն մի մարշուտնի իջնողի կամ նոր նստողի պատվին «Տարան, տարան» երաժշտությունն էր նվագում: Մեր խեղճ ժողովուրդը ու՞ր է տեսել սենց բան, պատկերացնում եք մարշուտնու դուռը բացեք ու դուդուկ նվագեն: Ու պատկերացնում եք, թե էդ մարդկանց դեմքը պահի տակ ի՞նչ է լինում:
Ով նոր մարշուտի էր բարձրանում ասումա. «Դուք թաքնված տեցախցի՞կ եք» Խեղճ մարդը ասումա չէ, ուղղակի էսօր ուզում եմ ժողովրդիս ուրախ տեսնեմ, բայց ոչ մեկ չի հավատում ու բոլորը ստարտի նստել են, անընդհատ մազերներն են ուղղում, մթոմ թաքնված տեսախցիկա: Վերջը էս մարդը իջավ ու այդպես թաքնված տեսախցիկ չհայտնաբերեցինք, փոխարենը շատ ծիծաղեցինք ու մի կերպ հավատացինք, որ մեր իրականության մեջ իսկապես կան մարդիկ, որոնք ուզում են իրենց ժողովրդին ուրախ տեսնել:

[Enipra]

Ժողովուրդ, էս ինչքան լավ պատմություններ էիք գրել, լիքը ծիծաղեցի

Մի բան էլ ես պատմեմ, որ հիմա հիշում եմ լայն ժպիտով, բայց այդ պահին... Ավելի լավ է կարդացեք։

Պատկերացրեք մի 5 տարի առաջ, ձմեռ, ցուրտ, երեկոյան ժամը 6–ն է արդեն, կիսամութ։ Ես էլ նստեցի երթուղային, նեղ մասով մի կերպ անցա՝ իմ՝ համեմատաբար բարակ «դուբլյոնկայով» ճեղքելով մի քանի հոգու հաստ վերարկուներով, մուշտակներով կազմված պատը, ու նստեցի վերջին 4 տեղանոց նստարանին։ Արդեն հանգիստ շունչ քաշեցի, որ հաջողացրի նստել... մեկ էլ հենց դիմացս նստած մարդը, որ 45–50 տարեկան կլիներ, հավանաբար մի քանի բաժակ էլ խմած էր , շրջվեց ու լուրջ ձայնով ասեց. «Բալիկ ջան, ճիշտ ա, շատ սիրուն ա, որ երկար մազեր ունես, բայց չե՞ս մտածում, որ կարող ա ուրիշներին տհաճ ա, որ իրանց քսվում են մազերդ»։ Բայց ախր մի երկար էլ լինեին, ուսիցս երևի մի 10 սմ էին երկար, ալիքաձև թափված էին ուսերիս։ Ձայն չհանեցի։ Շրջվեց, մի քանի վայրկյանից նորից նույն բանը ասեց մի քիչ ուրիշ բառերով։ Ես էլ մտածում էի, խմած մարդ է, ավել–պակաս խոսում է էլի, որ մի բան ասեմ, էլի շարունակելու է, նորից լռեցի։ Հիմա որ հիշում եմ՝ ոնց էի բերանս ջուր առել, նստել, ծիծաղս գալիս է, դե շատ ամաչկոտ էի ։ Մի քանի րոպեից էս մարդը սկսեց կողքինի հետ բարձրաձայն քննարկել, հետո շրջվեց կողքիս նստած տղային հարցրեց. «Բա քեզ տհաճ չի՞, որ իրա մազերը քո ուսին էլ են կպնում»։ Էս տղան էլ թե. «Չէ՛, ինչի՞ պտի տհաճ ըլնի»։ Ես կարմրել–կապտել, նստել եմ։ Մեկ էլ մի տղա է նստում երթուղային ու անմիջապես միանում է խոսակցությանը։ Ասում է . «Իր մազերը չեն, կուզի կթափի, չի ուզի, չի թափի, քո ի՞նչ գործն է»։ Մի քիչ էլ որ կրքերը թեժացան, էս նոր նստած տղան ասեց խմածին. «Բա՞ն ա եղել, արի իջնենք, խոսանք»։ Էս պահին ոնց որ եռման ջուրը լցնեին գլխիս։ Վարորդը կանգնեցրեց մեքենան, ու երթուղայինում գտնվող արական սեռի բոլոր ներկայացուցիչները, այդ թվում՝ վարորդը, մի ակնթարթում հայտվեցին մի քանի մետր հեռավորության վրա։ Այդ պահին իմ վիճակը չեմ էլ կարող նկարագրել, թողնում եմ Ձեր երևակայությանը, միայն որպես հուշում ասեմ, որ երթուղայինում մնացած տարբեր տարիքի կանանց թարս հայացքներն ու հոգոցները պատկերավոր ձևով ասում էին. «Տեսա՞ր՝ ինչ եղավ...» Բախտի բերմամբ վարորդը շուտ հիշեց իր պարտականության մասին ու մի քանի հոգու հետ վերադարձավ, իսկ վեճի հիմնական մասնակիցները այդպես էլ մնացին հազարամյակի ամենակարևոր հարցը քննարկելու։

Հ.Գ. Չեմ կարծում, որ դրա հետ կապ ունի, բայց դրանից հետո մազերս միշտ մաքսիմում ուսիցս են եղել։

[Goga]

Ժողովուրդ ջան 32 ակումբի հումորները դեռ շատ հեռու են մեր երթուղայիններում տեղի ունեցածների համեմատ
Ուրեմն մի անգամ առավոտյան գնում եմ դասի, երթուղայինում այլևս կանգնելու տեղ չկա, երկու տեղանոց նստարանին նստած էինք չորսով, իմ ձեռքին էլ արդեն մի երեք պայուսակ, ու մի կին մի կերպ բարձրացավ երթուղային` ձեռքին լիքը տոպրակներ և ուղիղ այդ տոպրակները դրեց ոտքերիսես զարմացած նայում եմ իրեն, որ ասի կլինի սա այստեղ դնեմ, ձեզ հարմար է, դրա փոխարեն մի արհամարհական հայացք ստացա, ես ոտքերս մի կողմ տարա և բոլոր տոպրակները գետին թափվեցին, նայեց ինձ այդ կինը ջղայնացած, ես էլ լրիվ անտարբեր հայացք ընդունեցի:

Մի անգամ էլ նստեցի երթուղային, ամբողջ ճանապարհին մի մեծահասակ կին խոսում էր նախարարներից, պետությունից, մի խոսքով բողոքի գիրք, բոլորը ձանձրացել էին, մեկ էլ վարորդը շրջվեց ասեց, տիկին դե բավական է խոսեք, էտ կինն էլ ասեց ի դեպ ես օրիորդ եմ, ամբողջ երթուղայինը չէր կարողանում զսպել ծիծաղը

[Ուլուանա]

Բայց էդ հոտավետ տատիկներն իրոք ծանր դեպք են... Էն որ մածուններով ու կաթերով լի մեծ-մեծ պայուսակներով բեռնավորված՝ մտնում են երթուղային... ու գնա՜ց... թրքահոտը տարածվում է ամբողջ մեքենայով մեկ...

[John]

Էս պատմությունը եղել է Ակումբի հերթական հանդիպումներից մեկին գնալու ճանապարհին: Ինչպես հաճախ է պատահում՝ երթուղայինում բարձր երաժշտություն էր միացված… շուտով պարզ դարձավ, որ ռադիոյով էր միացված էդ երաժշտությունը => հերթական երգից ստիպված էինք գովագդ լսել… Նկարագրեմ իմ դիրքը երթուղայինում. նստած եմ 2 տեղանի նստարանին, կողքս նստած է 60-ին մոտ մի գեր կին, իսկ դիմացս դեմքով դեպի ինձ նստած է 17-18 տարեկան, վանող արտաքինով մի աղջիկ: Վերադառնանք գովազդին… բնականաբար անկախ ինձնից լսում եմ անվերջանալի գովազդները… հերթական գովազդի տեքստի սկիզբը չեմ հիշում, բայց վերջը այսպես էր՝ «…վայելեք այն ամենը՝ ինչ ձեր կողքին է»: Սկզբում էդ բառերին ուշադրություն չդարձրեցի, բայց դիմացս նստած աղջիկը ստիպեց վերլուծել էդ բառերը՝ նա սկզբում նայեց կողքիս կնոջը, հետո ինձ, հետո խղճահարություն արտահայտող հայացքով սկզբում նայեց կողքիս կնոջը, իսկ հետո նույն հայացքով ինձ… հույս ունեմ, որ ինձ էր խղճում, ոչ թե կողքինիս…

[Srtik]

Մոտ մի չորս տարի առաջ երթուղային բարձրացա, տեղ չկար, ուստի ես և մի կին ստիպված պետք է կանգնած մնայինք... Հետո, որ մի երկու հոգի իջան, ես հարմարվեցի վարորդի հետևի նստատեղին, դիմացս էլ մի տղա էր նստած, ում կողքի նստատեղն ազատ էր: Քանի որ կինը շարունակում էր կանգնած մնալ, այդ տղան էլ երևի մտածեց, որ նա չի նկատել ազատ տեղը, ուստի առաջարկեց նրան նստել: Իսկ կինը, մի գոռոզ հայացք նետելով էդ տղու վրա, ասաց, որ այդպես իրեն հարմար է,,, Էն էլ ասելն ու վարորդի արգելակելը մեկ եղավ, և նա ուղիղ ընկավ տղայի գիրկը...Տղան ահավոր կարմրելով ասաց, «Ես ձեզ ասացի նստեք, չէ՞»: Հիմա բոլորը ծիծաղում են: Շփոթմունքից չիմանալով ինչ անել, կինն անմիջապես իջավ հաջորդ կանգառում: Ծիծաղս մինչև վերջ հազիվ էի զսպում տղային չամաչեցնելու համար, բայց իջնելուց հետո հազիվ լիաթոք ծիծաղեցի:

[Chilly]

հույս ունեմ, որ ինձ էր խղճում, ոչ թե կողքինիս…

Հոս, ես մեռա

[Հարդ]

Էսօր մի հատ լավ դեպք պատահեց ավտոբուսում: Կանգառից 2 հոգով նստանք, 2 տեղ կար ազատ, մեկ էլ մի հատ մուլծիկ տատիկ մյուսին ասեց ստեղ տեղ կա, արի նստի: Գնաց նստեց, հետո ինձ ասեց.
-Ստեղ տեղ կա արի նստի:
-Չէ, լավ ա:
-Վայյյ, արի նստի:
-Մերսի, լավ ա կայնած:
-Ա դե գնա բոյ քաշի: (ի միջի այլոց, ինձ բոյով են համարում)


Լավ տատի էր:

[Adriano]

Ուրեմն առավոտ ժամի 8-ին դուրս եմ եկել, որ հասնեմ գործի… Շտապում եմ ահավոր,մեկ էլ 39 համարին 10 րոպես սպասելուց հետո կարողացա նստեմ, էս անգամ դեմը… Հիմա շոֆերի հետ ասել խոսելով գնում ենք…Շոֆերը ինքը շատ նման էր մունաթ Սեթոյին…Խոսում էր ցանկացած իջնողի և մտնողի մասին…Ու ամենազարհուրելին նա էր, որ ամեն մեկի հետ կապված տափակ անեկդոտ էր պատմում ու նայում կողքի նստածներին…մենք էլ ուզած չուզած ծիծաղում էինք…Մի խոսքով սենց հաճելի ձևով գնում ենք, երբ չհասանք մի կանգառի, որը խառն էր…էն որ լինումա խաչաձև կանգնում են երթուղայինները ու շոֆերները սկսում են քֆրտել ցանկացած շարժվող և անշարժ օբյեկտի… Իսկ մենք մտանք էդ խայտառակ վիճակի մեջ 1 հոգու պատճառով, որը անընդմեջ ձեռքով էր անում… Այդ նույն մարդը տարբեր շարժական օբյեկտների տակ ընկնելով շնչահեղձ բացեց մեր դուռը, դեմը տեղ կար… Պատկերացրեք շոֆերի տեսքը, դժգոհությունը, որը կաթում էր նրա մեծ քթից ու կեղտոտ դեմքից…Մի խոսքով գնում ենք մեկ էլ շոֆերը, այլևս չդիմանալով, էլ չկարողանալով պահել մեջի կուտակվածը, դիմում է նոր մտած մարդուն.
-Այ մարդ հո աշխարհի վերջը չի, կսպասեիր հարմար կկանգնեի կնստեիր էլի, պետք էր ավտոների տակ ընկնել…
Մեկ էլ էս նորեկը ուշքի գալով նայեց ինձ, նայեց շուրջը և շոֆերին ու զարմանքով պատասխանեց.
-Ախպեր ջան որ աշխարհի վերջը լիներ, ես խի պտի երթուղային կանգնեցնեի, հո հիմար չէմ…
Ու այստեղ ես մի կերպ եմ պահում իմ ծիծաղը, շոֆերը ընկելա տրանսի մեջ, կողքիններս ծիծաղից մեռել են… Շոֆերին այլ ելք չմնաց քան ասելու.
-Դե էդել ես ճիշտ ասում…

[Արսեն]

մի դեպք պատմեմ, որը ամենաթարմն է ու իմ մասին: Ուրեմն նստած եմ երթուղայինում քրոջս հետ, քիչ-քիչ լցվում են ժողովուրդը: լավ լցվեցին, հիմա զգում եմ որ կողքիս կանգնած աղջկան շատ անհարմար ա վեշով, բայց չեմ զիջում տեղս, ախր System- ի երգն էի լսում կիսովի քրոջս հետ: Էս աղջկանից վերցրեցի վեշը ու պահեցի մոտս մինչև իջնելս, բայց անընդհատ զգում եմ որ տարօրինակ ա նայում ինձ: իջնելուց առաջ նայեցի դեմքին, երբ նստեց քրոջս մոտ, միայն օրվա վերջում հիշեցի, որ նա իմ անգլերենի նախկին դասախոսն էր, շատ սիրուն արտաքինով, բոլոր տղաները նրա դասին նստում էին ու լռում..., նույնիսկ ուրիշ կուրսերից... իսկ ես նույնիսկ տեղ չտվեցի...

[Txurtxa]

Մի օր ամբողջ գիշերը ինտերնետում էի առավոտյան զանգեց կուրսի ավագը թե արի ստուգարքի բարձրացա երթուղյին ու քնա արթնացա վերջին կանգառում եմ վարորդին ասում եմ երկար ժամանակ է քնած եմ ասեց արդեն երկրորդ անգամ եմ քեզ բերում ստեղ
մինչեվ տեղ հասա ստուգարքը վերջացել էր...........

[Ուրվական]

Էս վերջերս մի հատ երթուղայինի վարորդ պատմեց: Ասում ա, մի հատ տղա էր, իջավ, 100 դրամանոցը տվեց, դե ես էլ քցեցի համապատասխան տեղը: Մեկ էլ նայեմ, կանգնել, սպասում ա: Հարցնում եմ, ինչ ա եղել, ասում ա, իջնեմ, թե մանրս կտաս: Ասում ա, ասեցի, այ եղբայր, բայց դու 100 դրամ տվեցիր, էս էլ, բա 500 դրամ եմ տվել, կարող ա խաբու՞մ եմ: Դե վարորդն էլ մտածում ա, սխալվել ա, հանում 400 դրամ տալիս ա: Ասում ա, դու մի ասա, գծի 80 տոկոսին հանդիպել ա էդ նույն տղեն, ու լրիվ նույն ձևով: Զգու՞մ եք, ուր ենք հասել: Հաստատ, որ պետք լիներ, էդ տղեն մի հատ էլ կարար իրա պապայի արևով երդվեր, որ 500 դրամանոց ա տվել: Այնպես, որ, եթե մեր անդամների մեջ երթուղայինի վարորդներ կան, խորհուրդ կտամ, որ զգույշ լինեն տենց դեմքերից ու դեդեպքերից:

[Ուլուանա]

Մոդերատորական. թեման նախատեսված է զվաճալի և/կամ զավեշտական պատմություններ, ոչ թե երթուղայիններում կատարված ցանկացած միջադեպ պատմելու համար։ Թեև այն բաժինը, որում գտնվում է թեման, պիտի որ հուշեր բնույթը, այնուամենայնիվ, թեման վերանվանվում է՝ «Պատմություններ երթուղայիններում»–ից ավելի կոնկրետ՝ «Զվարճալի ու զավեշտական պատմություններ երթուղայիններում»–ի։

[Ameli]

Աաաաաաաաաա, հիշել եմ . մի անգամ, երբ ձմեռ էր, /դե ձմռանն էլ առավոտները շատ մութ է լինում/ մեր ուսանողականի վարորդը ասաց.
- Էրեխեք ջան լուսերը անջատեմ , կպեք իրար տաքացեք

[ՆանՍ]

Մի անգամ էն հին չխկլիկ, կոլոտ ռաֆերից էի նստել, և արդեն էն պահն էր, որ փողը տալիս եմ, որ իջնեմ: Ոտքս դրեցի էդ "աստիճանին", դուռը բացեցի, որ դուրս գամ, դու մի ասա, կրունկս մնացել ա դրա կոտրտված երկաթների արանքում...Դե, ինչ ասեմ, էլ էդ ոտքս հետս չեկավ ու մենք՝ ես, աջ ոտքս ու երկու ձեռքերս, չոքեցինք փողոցում... Սաղ հեչ, էդ գյաբառլամիշի պահին ո՜նց տրամադրությունս բարձրացավ, որ հիշեցի՝ հագս շալվար ա...