Վերնագիրը ո՞նց էր։
Ժողովուրդ ջան, այստեղ գրում ենք պատմություններ, որոնք տեղի են ունեցել երթուղային տաքսիներում։ Ինչքան հնարավորա հետաքրքիր կգրեք
Երևի ես կսկսեմ։
2 օր առաջ, երթուղայինում հետաքրքիր կռիվ էր գնում, քիչ էր մնում իրար քրֆեին։ Երկու ծանոթներ էին, ու կռիվ էին անում, թե ով պիտի տոմսը առնի
մի քնաի օր առաջ մեր հարևանի 6 տարեկան երեխան հետ էր տվել դիմացի տղու վրա, որը ծաղիկները ձեռքին ըստ երևույթին գնում էր ռոմանտիկ հանդիպման…
Վերջին խմբագրող՝ NetX: 24.08.2008, 03:06:
Մի շատ հետաքրքիր պատմություն էլ ես պատմեմ երթուղային կյանքից
Ես և Goga-ն երթուղայինի մեջ մի կերպ խցկված կանգնել ենք: Մեկ էլ հանկարծ երթուղայինի դիմաց մեքենա է հայտնվում,դե վարորդն էլ կտրուկ արգելակում է:Ես մի կերպ ինձ պահում եմ՝ երկու ձեռքով ամուր կառչած նստարանից, քույրս չի կարողանում և ձեռքով բռնվում է (եթե կարելի է այդպես ասել) դիմացը նստած տղամարդու գլխից,ընդ որում այդ տղամարդը քաչալ էր
Վերջիվերջո այս մարդը տեսավ, որ էլ ճար չկա, մի քիչ կողքի քաշվեց, քրոջս ասեց.«Արի այստեղ նստի»
Իսկ իմ աչքերից արցունքները գլորվում էին, քանզի չէի կարողանում լիաթոք ծիծաղել
Հ.Գ. Երբ իջնում էի երթուղայինից, նկատեցի,որ այդ մարդու ճակատը մի լավ կարմրել է
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Selene, պատմությունդ լավն էր։
Ես էլ մի դեպք հիշեցի իմ հեռավոր ուսանողական տարիներից։Ուրեմն բարձրացա երթուղային ու քանի որ նստելու տեղ չկար, կանգնելու տեղ էլ համարյա չկար, ստիպված կանգնեցի դռան դիմացի մասում...
Դե, պիտի մի տեղից բռնեի, իսկ այդտեղ կանգնած ժամանակ ամենահարմարը կամ ամենամոտը վարորդի կողքի նստատեղի հետևամասն էր (հենարանը), ես էլ ձեռքս դրեցի դրա վրա ու ինձնից գոհ դիրքավորվեցի, մեկ էլ այդ նստատեղին նստած մարդը միանգամից շրջվեց ու զարմացած նայեց ինձ... դու մի ասա՝ փոխանակ հենարանից բռնելու, էդ մարդու ուսից էի բռնել...
ու անկախ ինձնից՝ ասեցի՝ վայ, կներեք, ես կարծեցի, թե աթոռն էր...
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Մի քանի օր առաջ հետաքրքիր դեպք պատահեց։
Երթուղայինում, նստել էի վարորդի կողքը։ Մի հատ տատի կանգնեցրեց, նստեց։ 10 րոպե մեքենան քշելուց հետո, վարորդը կանգնեց, ու տատիին ասումա ԻՋԻ։ Սենց նայում եմ կողքս, վարորդը արդեն համարյա գոռալով տատիին ասումա իջի, տատին էլ չի իջնում։ Շրջվեմ, տեսնեմ բոլորը իրենց քթերը պինդ փակել են, ու տատիին համոզում են որ իջնի։
Տատին վերջը զոռով իջավ, հիմա ես վարորդը ասումա «Էս ով էր արա»։ Ես էլ մի տեսակ թարս եմ նայում վարորդին, շրջվում եմ, ժողովուրդը ինչ որ բաներ են խոսում։ (Իմ ականջներին էլ ականջակալներ կային)։ Մի խոսքով, չդիմացա, ականջակալները հանեցի, վարորդին ասեցի «Հա ինչ վատ տատի էր էէէէէէ՞»։ Վարորդը, սենց մի տեսակ վրաս նայեց, բա հոտ չէս առնու՞մ։ Ու այդ պահին ամեն ինչ պարզ դառավ ինձ համար... (Ես հոտառություն չունեմ)։ Պարզվում ա, տատիից շատ զզվելի ուժեղ հոտ էր գալիս
Մի պատմություն էլ ես հիշեցի:
Մի օր երթուղային տաքսի մի դուդուկահար էր նստել ու ամեն մի մարշուտնի իջնողի կամ նոր նստողի պատվին «Տարան, տարան» երաժշտությունն էր նվագում: Մեր խեղճ ժողովուրդը ու՞ր է տեսել սենց բան, պատկերացնում եք մարշուտնու դուռը բացեք ու դուդուկ նվագեն:
Ով նոր մարշուտի էր բարձրանում ասումա. «Դուք թաքնված տեցախցի՞կ եք»
Վերջին խմբագրող՝ Gohar: 12.03.2007, 22:35:
Կյանքը ծխախոտ է, մարդը՝ թունդ ծխող, իսկ այս աշխարհում ամենաքաղցր բանը թույնն է, երբ այն տրվում է մանր դոզաներով:
իմ հետ միշտ տարօրինակ դեպքեր են պատահում երթուղայինում
գնում ենք չորս ընկերուհիներով կուրսեցու տուն` պարապելու /իբր էլի/... մի կերպ խցկվեցինք երթուղայինի մեջ, կանգնելու տեղ չկա… ընկերուհիներիցս մեկն ինձ ցույցա տալիս ու բարձր ասումա.
-Ինքն իրեն շատ վատա զգում, տեղ տվեք, թող նստի
Դի մացի նստած տղան, մի միլիմետր կողք ա քաշվում ու ասում.
-Նստեք
Բնականաբար ծիծաղում եմ ու խնդրում եմ որ նստի հանգիստ
Էս պահին էս տղան բռնումա ձեռքիցս ու քաշում ա իր մոտ/
- Ասում ոմ նստի վայ, նստի
Ետևից մի պապիկ ինձ բրդումա էդ տղայի վրա
Ասում եմ.
-Ես չեմ տեղավորվի, դուք նստեք հանգիստ
բրդում ու քաշում են
-Թողե~ք ինձ
վերջը գցեցին ինձ մի միլիմետրանոց արանքը
մի կերպ տեղ հասանք, ընկերուհիներս ինձ հազիվ դուրս հանեցին, որովհետև արդեն համարյա անգիտակից էի, էնքան էի ծիծաղել…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Smokie (27.01.2011)
Լավ, մի դեպք էլ պատմեմ չարաբաստիկ երթուղայինի մասին, որ մի երկու շաբաթ առաջ էր պատահել հետս
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ երթուղային բարձրանալիս ոտքս սղաց ու կախվեցի մեջը կանգնած բանակային շորերով մի տղայի ոտքից…
բոլորն ինձ էին նայում… վերջում ինձ տեղ տվեցին, գնացի նստեցի… ու մտածում եմ, «երանի ինձ ոչ մեկը չնայի»…
Էս պահին վարորդը կտրուկ արգելակեց… բանակային շորերով տղան, չկարողանալով իրեն պահել, հետ-հետ եկավ ու նստեց գիրկս…
հետո իջնելուս ժամանակը եկավ… աբարանցու պես կրունկը դրեցի նեղ աստիճանին, թաթս մնաց օդի մեջ… ու դմփացի…
Տենց թարս օր դեռ հետս չէր եղել…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Մի ուրախ պատմություն էլ ես հիշեսի կապված երթուղային տաքսու հետ...
Մի անգամ ընկերուհիներով գնում էինք մեր ընկերուհու տուն, չեմ հիշում ինչ առիթ էր, ու փուչիկներ էինք առել, բայց չէինք փչել: Երբ նստեցինք երթուղային տաքսի , մենք վերջում էինք նստել ու բավականին էլ մարդ կար, որոշեցին փուչիկները փչել, ու հանկարծ փուչիկներց մեկը տրաքեց, այդ ժամանակ վարորդը կտրուկ արգելակեց ու մեքենայից իջավ, իրեն թվաց անվադողի հետ ինչ-որ բան պատահեց, բոլոր խառնվեցին իրար, մենք նույնպես զարմացած իրար էինք նայում , լավ է ուղևորներից մեկը , որ նկատել էր մեր փուչիկները ասաց. «Բան էլ չկա ,երեխեքը փուչիկ էին փչում» , էդ ժամանակ հասկանալով որ այդ խառնաշփոթի պատճառը մենք ենք սկսեցին բարձրաձայն ծիծաղել ու
բոլորի բարկացած հայացքները ուղղվեցին մեզ....
Ճշմարտությունը միշտ էլ անհավանական է, որպեսզի այն հավանական լինի, ստիպված ես լինում մի քիչ սուտ խառնել...
առավոտ շուտ գնում եի ինստիտուտ, նստել եի առջևում վարորդի կողքի նստելատեղին, ձեռքս դռան վրա..մանումենտի ճանապարհին վարորդը մի հատ կտրուկ մանյովր արեց որի հետևանքով կողքիս դուռը բացվեց, քանի որ ձեռս վրեն եր ես ել գրեթե ամբողջովին դուրսը հայտնվեցի բայց հետո կարողացա հետ ձգվել
...
Alphaone (25.01.2013), AniwaR (01.10.2009), Progart (18.01.2019), Smokie (27.01.2011), total_abandon (04.06.2014)
Մի հատ դեպք էլ ինձ հետ էր պատահել երկար տարիներ առաջ: Ես միշտ մարշրուտկա նստելուց եթե ստիպված եմ լինում կանգնել, մեջքով հենվում եմ առաստաղին:
Մի անգամ դասի գնալուց ստիպված պռես լցված մարշրուտկա նստեցի, ու մի կերպ տեղավորվեցի դռան մոտ: Կտրուկ շրջադարձի ժամանակ դուռը բացվեց, եթե մեջքով հենված չլինեի առաստաղին, դիմացս կանգնած մարդկանց ճնշման տակ հաստատ դուրս կթռնեի, բայց ինձ կարողացա պահել ու մի ձեռքս դուրս մեկնեցի, որ դռան բռնակը գտնեմ ու դուռը փակեմ, իսկ անկյունում նստած աղջկան թվաց, թե ընկնում եմ, երկու ձեռքով ամուր փաթաթվեց ինձ ու սկսեց ճչալ, ես էլ փոխանակ իրեն հանգստացնեմ հիստերիկի պես հռհռում եմ:
Մի խոսքով, վարորդը մարշրուտկան կանգնացրեց, բոլորը էս աղջկան են հանգստացնում, թե իմ հետ ոչ մի վատ բան չեղավ, իսկ ես կանգնած ծիծաղում էի...... Շատ ամոթ էր.......
I may be paranoid but no android!
Chilly (02.10.2009), Progart (18.01.2019), Smokie (27.01.2011), total_abandon (04.06.2014), գյումրեցի աղջիկ (07.02.2010)
Մի դեպք էլ ես պատմեմ:
Ուրեմն ընկերուհուս հետ մարշուտկով վերադառնում ենք անգլերենի օլիմպիադայից:Մեքենան ահավոր լիքնա ու ընկերուսիս` ինձ նման նիհար:Թարսի պես անըհդհատ չաղ մարդիկ են մտնում ու գնալով ավելի ու ավելի են ճզմում ընկերուհուսդռան մոտ,ես էլ ,բարեբախտաբար,դռնից հեռու էի:Վերջիվերջո մի հատ աննկարագրելի գեր մարդ իրան խցկելով մտավ մեքենան ու արդեն էլ ազատ քառակուսի մետր չկար:Վարորդը գազը միացրեց,որ գնա,մի երկու մետր անցանք,մեկ էլ էս խեղճ ընկերուհիս մարշուտկից դուրս թռավ ուղիղ դուրս
Բարեբախտաբար մեքենան հլը թափ չէր հավաքել,ընկերուհուս բացի մի քանի քերծվածքներից ուրիշ բան չէր եղել:Մինչև հիմա էլ ,որ հիշում եմ իրա դեմքի արտահայտությունը,ծիծաղս գալիսա,մոտավորապես ոնց որ ասեր`սպասե՜ք,ես էլ ե՜մ գալիս...
AniwaR (01.10.2009), Chilly (02.10.2009), Progart (18.01.2019), Smokie (27.01.2011), գյումրեցի աղջիկ (07.02.2010)
բա կայնացնելու էս եղանակը լսել էի՞ք.
-Որ պտտվեք, կկանգնի
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այսօր երթուղայինում...
-Ըստեղ մի-տեղ-ընդեղ կայնացրու էլի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Ես էլ սկսեմ:
Դպրոցին դեռ մի կանգառ կա:
-Վարպետ, դպրոցը չանցած կպահեք, խնդրում եմ,-ասում է մի տիկին:
-Վարպետ ջան, դպրոցն անցնես, կպահես էլի,-20 վայրկյան անց ասում է մի տղա:
-Վարպետ ջան, մի հատ էլ դպրոցի մեջտեղում կպահե՞ս, որ խնդրեմ,-չդիմացա ու ասեցի ես:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Smokie (27.01.2011)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ