Զվարճալի ու զավեշտական պատմություններ երթուղայիններում

[Chuk]

Մոդերատորական: Թեմայի վերջին երեք գրառումները տեղափոխվել են «Երթուղային պատմություններ» նոր բացված թեմայից, վերջինս ջնջվել է: Մինչ թեմաներ բացելը օգտվեք որոնման համակարգից՝ համոզվելու համար, որ նման թեմա գոյություն չունի:

[Աբելյան]

բա կայնացնելու էս եղանակը լսել էի՞ք.
-Որ պտտվեք, կկանգնի

[Fedayi]

Այսօր երթուղայինում...
-Ըստեղ մի-տեղ-ընդեղ կայնացրու էլի:

[Արամ]

Աֆտոբուսում՝
1. Վարպետ, Հետևտ բացի իջնեմ

[Fedayi]

Կամ սենց բաներ...
-Պուլպուլակի մոտ կպահեք էլի:

-Էն "Կամազի" դեմը կպահեք:

-Երկրորդ ստոլբի մոտ հարմարացրեք:

[Լեո]

Էսօր ավտոբուսի մեջ լսեցի, հազիվ ինձ զսպեցի, որ չփրկամ

Մի կին վերջից ձայն ա տալիս.
-Վարպետ, կանգառը մի 100 մետր կանցնես կպահես

[Երկնային]

Մի երկու ամիս առաջ էր…
նստել եմ երթուղային, կողքս երկու տղա են նստած… Երթուղայինը նոր շարժվեց, երբ տղաներից մեկը պատուհանից տեսավ շատ կարճ շրջազգեստով մի աղջկա ու կմկմալով կողքինին ասում է.
- Արա, հալա նայի, էս աղջիկը հաստատ բրյուսովցի ա…
- Հաաա… հաստատ…

ես հազիվ եմ ծիծաղս զսպում…
մի հինգ րոպե էս տղաները շատ լուրջ-լուրջ քննարկում են բրյուսովցիներին… ընդհուպ նրան են հասել, որ բրյուսովցիները «իրար մեջ» հատուկ օրենք ունեն, որ դասի միշտ կարճ շրջազգեցտներով պետք է գնան…

էս պահին ինձ ծանոթ աղջիկ նստեց երթուղային, ինձ տեսնելով` ուրախ բացականչում է.
-Ո՞նց ես, բրյուսովցի ընկերս…

Տղաները լռեցին, ինձ նայեցին, հետո իրար, ու մեկը մյուսին ցածր ձայնով ասում է.
- Էս աղջիկնել ա բրյուսովցի…
մյուսը.
- Բայց յուբկա չի հագել…

իմ իջնելու ժամանակն էր, շրջվեցի էն մեկին, ասեցի.
- Յուբկա չէի հագել, որ չզգան կողքիններս, որ բրյուսեվցի եմ, մասկիռովկա էլի…

երթուղայինում նենց ծիծաղ սկսեց…

[Ֆրեյա]

Ժող, էս մարշուտկաների թեման իմ համար շաաատ ցավալի ա, ես ատում եմ խցկված գնալ, ու դրա համար ահավոր եմ տառապում
Մի անգամ, ուրեմն, նստած եմ երթուղայինում, անցնում ենք Բաղրամյանով, արագ գնում է մեքենան, հանկարծ պայթյունի ձայն եկավ շատ բարձր, ու մի կին, որը դռան մոտ էր կանգնած, դուռը բացեց ուզում էր թռներ մեջից:
Մի քանի վայրկյան հետո, շոկից հետ գալուց հետո, հասկացանք, որ կողքի մեքենայի ակն էր ծակվել
Վարորդն էլ, լեղաճաք էր եղել, որ չբռնեին կինը թռնելու էր մեքենայից

[Fedayi]

Տենց մի օր պայթյուն լսվեց ու մեկը չդիմանալով ասաց.
-Էս ում մասկեն տրաքեց տենաս???

[impression]

վարորդը դեմք էր... ոնց որ ավտոռալլիի մասնակից լինեինք, էն ինչ էր անում...
իր էդ տրաքած, պայթած, փտած գազելով էնպիսի անհավանական զիգզագներ էր գծում, որ բոլորիս լեղին ջուր էր կտրել: Ի վերջո, մի տղա չդիմացավ՝
-Վարպես, շուռ գաս, պահի իջնենք

[Fedayi]

-Հոպար ջան, ստեղ կպահե՞ս:
-Պրոբլեմ չունես, ախպոր տղա՛:

[Rammstein]

Ընկերոջս հետ եղած դեպք.
Ընկերս նստում ա երթուղային, դուռը պատահաբար ուժեղ ա փակվում: Վարորդն ասում ա «տղա ջան, կամա~ց»: Էս ընկերս էլ......«վա~յ հոպար ջան, կներես, քանծ մարդ կա՞ր...»:

[Elmo]

Մի անգամ նստում եմ(ավելի ճիշտ կանգնում եմ) 44 համարի գազելը: Մեկ էլ տենում եմ մի հատ լավ բռվելու ուղղահայաց ձող կա մեջը: Բռվեցի էդ ձողից, բայց մի քիչ տարօրինակ զգացի որ ձողը թեթով փափափած էր, ու մի բան էլ էր տարօրինակ՝ ինձնից բացի մի հոգի էր ընդամենը եդ ձողից բռնված, չնայած լիքը կանգնած մարդ կար: Հետո ուշադիր նայեցի ու տեսա, որ ձողը ամրացված չէր վերևից, ու ներքևից էլ: Պարզեցի որ պառզապես մի պապիկ արմատուրա ա առել, թերթով փաթաթել ու երթուղայինով տանում ա: Վիճակից դուրս գալու համար ասեցի «պապի ջան թողեք բռնեմ, ծանր կլինի» (հա բայց պապին նստած եր, շատ էլ հարմար բռնել էր ձողը) ու տենց բաց թողեցի:
Մենակ վերջում մի աղջիկ էր հասկացել ինչ ա կատարվում, աննորմալ ծիծաղում էր, բոլորը իրան գժի տեղ դրեցին:

[Հայկօ]

Մի անգամ տուն եմ գնում, Աբովյանի վերջից երթուղային նստեցի, տեղավորվեցի (մեքենան համարյա դատարկ էր), մի քսան մետր ներքևից երեք աղջիկ նստեցին: Էս օրիորդները, թերևս, Ֆրանսիական կամ Բրյուսով էին սովորում (Ռոմանո չէին հաստատ) և պատկանում էին գեղեցիկ սեռի այն յուրահատուկ խավին, ում հասարակ ժողովուրդն անվանում է «Յյանչիկներ», «Արմինկաներ» կամ «Գայուշներ» (Ռոմանոյի հետ շփվածները ինձ կհասկանան): Ինչևէ, օրիորդները խիստ գոհ էին, որ իրենք ֆրանսերեն գիտեն (գիտեի՞ն որ), հետևաբար ամբողջ ճանապարհին մեքենան թնդում էր «ղ»-երից, «մեղսի»-ներից և այլ տարատեսակ «ա լա մեզոն»-ներից: Մադմուազելները, օտար լեզվով լվանալով միմյանց ընկեր-ընկերուհիների ոսկորները, սահուն անցում կատարեցին նախ վարորդին, հետո՝ հարևան պապիկին, հետո՝ նվաստիս: Ուրեմն ես նստել եմ պատուհանի մոտ, պռոշս եմ կրծում (ախր հերիք չէ՝ ինձնից էին բամբասում, համ էլ ամեն երկրորդ բառը քերականորեն սխալ էր), մեկ էլ երթուղայինը կտրուկ արգելակեց: Պոլիգլոտներից մեկը մեջքով վարորդի կողքի նստարանին էր նստած, մյուսը՝ նրա դիմացը: Էս ուղիղ նստածը դեքով թռավ-խրվեց ուղիղ դեպի դիմացի ընկերուհու այն հատվածի մեջ, որ այլևս դժվար է համեստորեն «փոր» կոչել : Աղջիկների շրջանում համատարած ուրախություն, ծափ-ծիծաղ, ոտքերը լայն բացած աղջիկը դիմացի ընկերուհուն ֆրասներեն հարցնում է «Բա որ հանկարծ իմ տեղը տղա՛ նստած լիներ»: Դըմուազելը. «Ça serait pas mal. Ça serait mieux!» (Վատ չէր լինի: Ավելի՛ լավ կլիներ): Էստեղ ես էլ չդիմացա, քույրիկին հարցրի՝ «Ca serait mieux pour toi ou pour le garçon?» (Քեզ համար լավ կլինե՞ր, թե էդ տղայի): ... Մյուս կանգառում իրար հերթ չտալով, խառը-խուռը իջան:

[Հայկօ]

Նստեցի 11 համարը, զգացի, որ ինչ-որ սարսափելի լարված մթնոլորտ ա, բոլորը մռայլ նստած են: Վարորդի թունավոր հայացքներից ու քֆուրախառը փնթփնթոցից հասկացա, որ «այդ սրիկա ուղևորները» դուռը ինչքան ուժ ունեն շրխկացնում են, իսկ էդ դուռը ինքը օրը հազար անգամ սարքում ա, ինքն էլ ա մարդ ախր, ու ընդհանրապես, ոնց որ Մուկուչն էր ասում... ու էս ոգով: Գնում ենք: Կանգառում կանգնեցինք, մի խեղճուկրակ տատի նստեց: Տատի դու տատի, նստեց- չնստեց, զորեղ բազուկը ահեղորեն ճոճեց ու ո՜ր չշրխկացրե՜ց դուռը... Երթուղայինի ապակիների կեսը թափվեց, օբռազնո գավարյա: Վարպետ ձյան կադաղաձ ֆռռաց, արդեն յոթհարկանի ուշունցի առաջին երեք հարկերը կառուցել էր, էն էլ տեսավ, որ պուճուր-մուճուր տատի ա, փնթփնթալով հետ պտտվեց: Կանգնեց, մի համեստ ինտելիգենտ կին նստեց: Նստեց, դուռը մեղմիկ, սահուն-աննշմար, ինչպես քնքուշ մութի թև, ծածկեց: Վարպետ ձյան հուզվե՜ց, հալվե՜ց, ջերմ ժպիտ հայտնվեց դեմքին, ուզեց անպայման արտահայտի իր գորովանքը կնոջ հանդեպ, ֆռռաց ու ասեց. «Շնորհագալութուն, քույրիկ ջան, որ դուռը փագեցիր»: Քույրիկը իրար խառնվեց. «Վա՜յ, ինձ թվաց՝ լավ եմ փակել... Հիմա, հիմա» ու նետվեց դեպի դռան բռնակը: ԶՐԸ՜ԽԿ: Մնացած ապակիներն էլ թափվեցին :