Մեջբերում Լեո դե Գրան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Փոքր ժամանակ ես մի երազանք ունեի. երազում էի ստեղծել մի նոր լեզու, լեզու, որով կխոսեի իմ մտերիմների ու ընկերների հետ, ու մեզ ոչ ոք չէր հասկանա: Երկար ժամանակ բառեր ու քերականություն էի հորինում (մոտ 1000 բառ և 50 կանոն ստեղծել էի արդեն), բայց հետո տարիքիս հետ կամաց-կամաց հրաժարվեցի իմ երազանքից` հասկանալով, որ դա իսկական խենթություն է:
7-8 տարեկանում մի հատ լեզու էի ուզում հորինեի, ու տենց, բառարան էի սարքում էտ լեզվի համար
այբուբենը լատինատառ էր

մի հատ ուրիշ խենթություն. մի քիչ մեծոտ տարիքում. ուզում էի թղթից քաղաք սարքեի, միլիոնանոց բնակչությամբ
թղթից լիքը շենքեր էի սարքել (ահագին էլ հաջող մեթոդով), կլեյով կպցրել էի փողոցների վրա (փողոցները նախօրոք գծել էի) էն էլ հետո ձեռ քաշեցի, արդեն կոմպով եմ տենց բան մտածել անեմ