Խնդում մնդում ես… ինձ տվեք այդ դերը նենց խաղամ, բոլոր մասնագիտությունները հեչ անեմ…Մելիք-ի խոսքերից
Մի մասնագիտություն էլ ես ասեմ, առանց դրա, անմարդաբնակ կղզում անհնար կլնի.
-ծրագրավորող կամ ցանցային ադմինիստրատոր
Առաջարկում եմ մի հոգի հանելով չսահմանափակվել շարունակել մինչև վերջին մարդը (последний герой) ու մեկ ել քվեարկության մասնակցի ամբողջ ֆորումը…
Ես խաղում եմ
Ավելացվել է 10 րոպե անց
Պ.Ս. Էտ օդապարիկին էր վերաաբերվում
Վերջին խմբագրող՝ Guest: 30.06.2008, 14:32: Պատճառ: Գրառման ավելացում
սրանից չենք խաղալու՞…
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
Իսկ ինչ-որ մեկը ծանո՞թ է Էրիկ Բերնսի խաղերի թեորիային: Դուք գիտե՞ք, որ հոգեբանական խաղեր խաղում եք
ՁԵՐ ԱՄԲՈՂՋ ԿՅԱՆՔԸ:
Միգուցե կարելի է մոռանալ խաղերն ու ձևականությունները, լինել պարզապես մարդ ու ապրել պարզապես որպես մարդ՝ կենդանի, որն ի վիճակի է ստեղծել ու դրանով լինել աստված:
Վերջին խմբագրող՝ ihusik: 06.11.2008, 18:04: Պատճառ: մեծ տառերի չափսի և գույնի ուղղում
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
գուցե, բայց կյանքի իմիտացիան խաղերի /ձևականությունների/ տեսքով հնարավորություն ա տալիս դրսևորվել "մաքուր"՝ առանց հանգամանքների միջամտության: Տեղ ա սաղ կայֆը
Նախ, ինքը ոչ թե Բերնս է, այլ Բերն, երկրորդ, մենք այստեղ ուրիշ բան ենք քննարկում, խնդրում եմ ամեն ինչ չվերածել ծավալուն փիլիսոփայական քննարկման։
Չնայած թեման ուրիշ բանի մասին է, բայց չեմ կարող այս գրառմանը չպատասխանել: Ես ծանոթ եմ Բերնի տեսությանը: Սակայն երբ որևէ բան եմ կարդում, հալած յուղի տեղ չեմ ընդունում: Իմ համեստ կարծիքով ցանկացած տեսության հեղինակ ծայրահեղական է, և Բերնը բացառություն չէ, չնայած նրա գրածների մեջ ճշմարիտ բաներ կան:Իսկ ինչ-որ մեկը ծանո՞թ է Էրիկ Բերնսի խաղերի թեորիային: Դուք գիտե՞ք, որ հոգեբանական խաղեր խաղում եք
ՁԵՐ ԱՄԲՈՂՋ ԿՅԱՆՔԸ:
Միգուցե կարելի է մոռանալ խաղերն ու ձևականությունները, լինել պարզապես մարդ ու ապրել պարզապես որպես մարդ՝ կենդանի, որն ի վիճակի է ստեղծել ու դրանով լինել աստված:
Ինչ վերաբերում է թեմային, էս ինչ լավ թեմա է, չէի տեսել
Էդ թրեյնինգների մասին կարող եմ խոսել միայն իմ սեփական փորձից: Գործի բերումով շատ եմ նման բաների մասնակցել: Կարծում եմ, որ դրանք ավելի շուտ օգնում են որոշակի հատկանիշներ բացահայտել, քան զարգացնել:
Օրինակ, կարող եմ նկարագրել փակ աչքերով գնացք հավաքելը: Բոլորի աչքերը կապած են, իսկ սեղանին լցված են խաղալիք գնացքի կտորներ: Նրանք չգիտեն, թե ինչ կա սեղանին: Միայն մի հոգի, որի աչքերը բաց են, առաջնորդում է մյուսներին, բացատրում է, թե ինչ պետք է անեն: Պայման. նա իրավունք չունի կտորներին դիպչելու: Հետաքրքիրն այն է, որ նրան չի ասվում, թե չի կարելի ասել, որ գնացք է: Եթե «ֆայմի», աչքերը փակ մարդկանց նախօրոք կասի: Նպատակն է բացահայտել թիմային աշխատանք կատարելու, որևէ գաղափար իրականացնելու, առաջնորդելու ունակությունները:
Վերջը որոշեցիք չխաղա՞լ:
Ամեն ինչի շատը լավ չէ:
այս ինչ լավ գաղափար է կորել, եկեք ռեանիմացիա անենք էլի օդապարիկին
Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...
Աաա մի բան պատմեմ… Թրեյնինգներից մեկի ժամանակ «Օդապարիկ» խաղը խաղացել եմ, բայց մեզ համար շատ դժվար էր ու սթրեսային, քանի որ մեnք թիմային գիտակցությանն ուղղված թրեյնինգի էինք ու ահագին արդեն միասին լինելու հմտություններ ունեինք, մեզ շատ դժվար էր այս խաղը խաղալ, ամբողջ ընթացքում համոզում էինք խմբավարին կանոնները փոխել մի շարք կրեատիվ առաջարկներով, բայց նա անդրդվելի էր…հենց հերթը հասնում էր նրան խոսելու` բոլորը նրան հղի էին պատկերացնում ու թուլանում ծիծաղից: Մինչև հիմա էլ, եթե տեսնում եմ այդ տղային տպավորվելա ՝ էն հղի տղան
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Ես էլ մեծ հաճույքով կխաղայի էս խաղը, տո թեկուզ հղի կնոջ դերով
Դե թող հաղորդավարը «գա» սկսենք օդապարիկ խաղալ
armen9494 (18.02.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ