Ոչինչ կանխորոշված չէ...
Այսինքն, գտնում եմ, որ եթե մի քայլը այլ կերպ անես, շարունակությունը պարտադիր չէ, որ նույն ձևով՝ կանխորոշվածով, շարունակվի...
Չնայած երբեմն ինչ-որ դառը իրականություն թեթև տանելու համար՝ ստիպված եմ լինում ինձ համոզել, որ դա պիտի լիներ... անխուսափելի էր... լինելու բանը լինում է... ու այդպես շատ ավելի թեթև եմ տանում... Հիմա կասե՞ք, բայց չես հավատում դրան... Այդ պահին ինքնախաբությունս է հաղթում... մի քիչ աբսուրդ է... բայց փաստ է...