Տիգրան Ուրիխանյանի հոդվածները

[Արշակ]

բանտարկյալները, հետազոտուրյունը-այո; իսկ հետո՞։ Կլինեն տեղական մարմինների ընտրություններ, մասնակցեք առանց նեղացած դեմք ընդունելու-ամբողջը կամ ոչինչ, հսկեք որ չխախտվի, իսկ դրա պայմաններն արդեն կան, անցկացրեք ծրագիրը։ այ որ խանգարեն` վայնասուն կարելի է գցել, հիմա արվածն ու՞ր ա։

Հարց. իսկ ինչու՞ սպասել, որ մեկ էլ խանգարեն, ընտրությունները տապալեն, նոր աղմուկ հանենք։ Մի՞թե պարզ չի, որ ընտրությունները տապալվելու են այնքան, քանի դեռ հասարակությունը դա թույլ է տալիս։ Ինչու՞ հենց էսօր չասել՝ հերիք է։ Որովհետև ԼՏՊ–ի նկատմամբ ատելությունը դեռ ետ է քաշում, հա՞։ Բայց չէ՞ որ ամեն մի այսպիսի տապալված ընտրություն մի խոշոր քայլ ետ է գցում մեզ։ Դեռ ետ գնալու տեղ ունե՞նք։ Վախենամ արդեն անդունդի պռունկին ենք։