Շատ լավ թեմա է .......Norton-ի խոսքերից
Դաշնակցությունն այսօր Հայաստանում միակ կուսակցությունն է, որը բավարարում է «կուսակցություն» տերմինին: Հատկապես գովելի և ուսուցանելի է վերջինիս ներքին կարգուկանոնը և որոշումներ կայացնելիս և ելույթներ ունենալիս գրագետ մոտեցում կատարելու փորձերը:
ԲԱՅՑ դրական կողմերը թերևս այսքանով սահմանափակվում են: Ինձ համար անհասկանալի հակասություններ են յուրաքանչյուր ընտրություններին ընդիմադիր կեցվածք դրսևորելը, բայց այնուհետ կոալիցիա մտնելը, Ս. Սարգսյանի կողմից Թուրքիայի հետ նոր որակի հարաբերություններ սկսելուն չարձագանքելը, Պողոս Պողոսյանի դեպքը «կուլ տալը», ազնիվ համապետական արժեքներից խոսելը, սակայն պետական մակարդակով կազմակերպված «գռդոնի» իրականացումը, պաշտոնական հակաԼևոնականությունը, սակայն կուսակցության միջին և ստորին օղակների կողմից միտինգներին ակտիվ մասնակցությունը.......
Ակնհայտ է, որ տվյալ կուսակցությունը արտաքին ուժի կողմից «փաթեթով կառավարվող» կառույց է, որի ղեկավարներն ակնհայտորեն ազնիվ չեն իրենց շարքային անդամների նկատմամբ, վերին օղակների աշխատանքը և նպատակները թափանցիկ չեն ստորին օղակների համար և առկա է արտահայտված որակա-արժեքային տարբերություն կուսակցության տարբեր օղակների միջև: Կուսակցության միայն հասարակ անդամներն են անկեղծորեն կրում կանոնադրությամբ սահմանված ազգային գաղափարախոսությունը:
Հետաքրքրական է այն հանգամանքը, որ կուսակցության մի հատվածը տվյալ ժամանակահատվածում համագործակցել է ԿԳԲ- ի հետ, մյուսը` ամերիկյան Ցե Ռե ՈՒ-ի: Չնայած ունեն կայուն ընտրազանգված և այն աճեցնելու հնարավորույուն, սակայն ներկա պահին կուսակցության «կոճակը» թվում է թե գտնվում է ՀՀ երկրորդ նախագահի գրպանում: Չափազանց հետաքրքիր է նաև այն հանգամանքը, որ մի շարք աղանդավորական կազմակերպությունների ղեկավարներ ընտրություններից առաջ երազ են տեսնում, որ Աստծո ընտրյալը Վահանն է և Դաշնակցությունը, և տվյալ կազմակերպությունների անդամներն իրենց ձայները «փաթեթով» տալիս են կուսակցությանը և Վահանին:
Ինչ կապ և ընդհանրություն ունեն Աստծո նվիրյալները և քարոզիչները այնպիսի մի կուսակցության հետ, որի անդամներն իրենց երդումը տալիս են ձեռքը զենքի վրա դրած, թերևս սա ինձ չափազանց հետաքրքրում է?????
Մեջբերել
Էջանիշներ