Դաշնակցությունն եղել է էն ուժը, որ իր մեջ համախմբել է տարբեր ժամանակի պայքարողներին, որ կազմակերպված լինեն: Էն հերոսները, որ կուսակցության մասն են կազմել նախ և առաջ եղել են իսկական իրենց երկրի զավակները: Հետո, ինչպես միշտ է լինում, կուսակցությունը մտնում է "լիրբ" քաղաքականության մեջ ու արդեն նույն հերոսների ձայնը խլանում է "մեծն" դիվանագիտության առաջ:
Ես չեմ ուզում դեմ կամ կողմ խոսել, ուղղակի իդեալական ոչ մի կուսակցություն էլ չկա, ամեն մեկն իր կեղտն ունի. մեկինը պարզ երևում է, մյուսը պարզապես էտ թակցնում է տարիների վաստակի հետևում: