Ներիր եղբայր, կոնկրետ դեպքի մասին թեկուզ հակիրճ, բայց հստակ ներկայացնում եմ տեսակետ, հիմնավորում, որ Նալբանդյանի հրաժարական պահանջելն ինքնախաբեություն է, քանի-որ ոչ թե նա է որոշողը, այլ Սերժ Սարգսյանը՝ նախագահը: Արդյոք կարո՞ղ ես սրան հակաճառել: Եթե ոչ, ապա արի տրամադրվածության մասին խոսակցությունները թողնենք մի կողմ:
Շարունակեմ թեման.
Հայ-Թուրքական հարաբերությունների զարգացման սցենարի ճարտարապետը (Հայաստանի կողմից) Սերժ Սարգսյանն է: Նալբանդյանն իրականացնող է: Ի՞նչ է հարկադրելու Սարգսյանին իր հրահանգը կատարողին հրահանգել հրաժարական տալ, հետո էլ մտածել ուղի փոխելու մասին, առավել ևս եթե ժամկետներն այսքան սուղ են: Փորձիր տրամաբանել, էմոցիաներդ մի կողմ դիր ու վերջապես հիշի, որ իրավական երկրում չենք:
Ես չեմ ուզում, որ այս խոսակցությունը այս թեմայում շարունակվի, սակայն.
1. ՀԱԿ-ը կուսակցություն չի, ՀԱԿ-ը դաշինք է, որի մեջ մտնում են ծայրահեղ տարբեր գաղափարախոսություններ կրող կուսակցություններ, նախաձեռնություններ, հասարակական կազմակերպություններ, անհատներ, հետևաբար էս կետը ջնջում ես,
2. ՀԱԿ առաջնորդները մի անգամ չի, որ ապացուցել են իրեն ոչ աթոռատենչ լինելը, նրանց մի մասը ժամանակին պաշտոնի լինելով և առանց լուրջ բախումների գնալու (ինչը կարող էին) հրաժարական տալով: Աթոռատենչ լինելու դեպքում կկառչեին ու մեծ հավանականությամբ կպահեին՝ երկիրը լուրջ փորձությունների տանելով: Մյուս մասը վերջին 11 տարիների ընթացքում բազում հնարավորություններ է ունեցել աթոռ ստանալու, դառնալու նախարար, պատգամավոր կամ չգիտեմ ինչ, դրա համար ծախվելով ու իրենց աթոռն ապահովելով, ինչպես ներկայումս արել են մի շարք պաշտոնյաներ, սակայն լինելով գաղափարական չեն արել: Հետևաբար էն որ ասում էիր զրպարտել պետք չի, քեզ եմ ասում:
3. Տես կետ 2:
4. Անձամբ ես ՀԱԿ-ի ղեկավարների հետ կապված նման ինֆորմացիա չունեմ, իրականությանն անհամապատասխան է, թե նրանց մեջ միլիարդատեր կա, բավական փողատեր է Սուքիասյանը, ձեզնից շատերը կպնդեն, որ Արամ Սարգսյանն ու Տեր-Պետրոսյանը, Ջհանգիրյանը (կպնդեն՝ առանց հիմք ունենալու, մերկապարանոց) ու այսուհանդերձ ՀԱԿ ղեկավարների մեծ մասի մասին (Ալեքսանդր Արզումանյան, Նիկոլ Փաշինյան, Լևոն Զուրաբյան, Դավիթ Շահնազարյան և այլն) ամենապարզ զրպարտությունն է: Մինչդեռ դու կոչ էիր անում զրպարտությամբ չզբաղվել:
5. Բոլորի միավորում հեքիաթ է, միֆ, անհնար: Որովհետև միշտ կլինի դաշնակցության նման կուսակցություն, որ չի միանա (ինչպես որ 88-ին չմիացավ շարժմանը, շարժման դեմ ակցիաներ էր անում), բայց այ որ մաքսիմալ միավորման հնարավորություն ընձեռողը այսօր ՀԱԿ-ն է, ինքը դա ապացուցել է այդքան կուռ միավորում դառնալով, ու սա չընդունելը աչքակապության դասական օրինակ է:
Էջանիշներ