Բաժանվե՞լ, թե՞ հավատալ

[Սամվել]

Ճիշտա, փոքրը 2 տարեկան դեռ չկա, բայց դա պատճառ չի, որովհետև երկուսն էլ միասին մանկապարտեզ են գնում: Իսկ մինչև գնալը կինը չէր աշխատում, բայց այն ժամանակ էլ /երբ կինը չէր աշխատում/ էլի նույն վեճերն ու կռիվներն էին: Գործը ուղղակի պատճառաբանումներից մեկնա:

Էհ հա բա մեր ասածն էլ էտա... եթե մենք չգիտենք պատճառը ոնց կարող ենք վերլուծել հետևանքները

Այսինքն հիմա իմ մոտ կոնկրետ Ա տարբերակնա ստացվել, այսինքն որ Ամուսինը Աննորմալա գալիսա էտ խեղճ աղջկա հետ անկապ տեղը կռիվա անւոմ մի հատ էլ ծեծում գնում ...
Բայց դե իմ կարծիքով ամեն ինչ այնքան էլ պարզ չի ինչքան թվումա

Այսինքն կա պատճառ... որը ոնց հասկացա գոնե մի կողմը չի գիտակցում

Օրինակի համար մի հատ հենց բան նկատեցի...

Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր:

Այ ստեղից մի բան ես հասկացա... որ դուք, որպես հետևանք նաև կինը, գտնում եք որ կինը Ադալժենիա է արել ամուսնուն, որի համար ամուսինը պետք է ամբողջ կյանքը երախտահատույց լինի /ինչը իրականում այդպես էլ կա/
Բայց հարցը այն է որ այսպիսի մանր հարցերը ի ցույց բերելը կարող է հունից հանել ցանկացածին
Բացի այդ... դա ես ոնց հասկացա արվել է իրենց ընտանիքի համար և ոչ միայն ամուսնու անձնական բանակային փախսկատանությունը ապահովվելու համար...

Մի խոսքով իհարկե կներեք բայց կոնկրետ էս տողերից և նրանից որ այս տեղերը հատուկ նշված են ես հասկացա որ բավականին լուրջ խնդիրներ կան նրանց մոտ իրար հասկանալ և սիրելու ասպարեզում...

Ավելի լավ է կրկին եմ ասում փորձեն վերլուծել բոլոր և հասկանան ու փորձեն վերացնել տարաձայնությունները, նոր դրանից հետո կարելի է մտածել "բաժանվել թե՞ վերամիավորվել" հարցի շուրջ

[Safaryan]

Էն, որ ասում եք

Այ ստեղից մի բան ես հասկացա... որ դուք, որպես հետևանք նաև կինը, գտնում եք որ կինը Ադալժենիա է արել ամուսնուն, որի համար ամուսինը պետք է ամբողջ կյանքը երախտահատույց լինի /ինչը իրականում այդպես էլ կա/
Բայց հարցը այն է որ այսպիսի մանր հարցերը ի ցույց բերելը կարող է հունից հանել ցանկացածին
Բացի այդ... դա ես ոնց հասկացա արվել է իրենց ընտանիքի համար և ոչ միայն ամուսնու անձնական բանակային փախսկատանությունը ապահովվելու համար...

Մի խոսքով իհարկե կներեք բայց կոնկրետ էս տողերից և նրանից որ այս տեղերը հատուկ նշված են ես հասկացա որ բավականին լուրջ խնդիրներ կան նրանց մոտ իրար հասկանալ և սիրելու ասպարեզում...

Էլի որ ադալժենիա եղել, բայց ամուսինը չի հասկացել էդքանը, ու հենց այդ նույն երեխայով հղի ժամանակ էր, որ կնոջը ոչ մի հարցում չի օգնել ու դեռ ավելին, ծեծում էր:
Կինը այդ ժամանակ շատ լուրջ առողջական խնդիրներ ուներ, որը նաև կարող էր վնասել ապագա երեխայի կյանքին: Բայց նա հաշվի չառնելով այդ ամենը, ռիսկի գնալով ունեցավ երեխան: Նա գիտակցոմ էր, որ այդ ամենը անում է ընտանիքի համար: Կնոջ խոսքերն եմ գրում «Ես դեռ այսքան ժամանակ ոչ մի անգամ չեմ հիշացրել նրան, որ երեխան ունենալով, բանակից ազատվելա»:

Մի բան էլ ասեմ, ամուսինը նույնիսկ չի թողնում կինը երկու բառ խոսա, կապ չունի թե ինչ էր ուզում ասեր կինը, երկրորդ բառից հարձակվում էր վրեն, հաշվի չառնելով մենակ են տանը թե ընկերներ կան, ծնողներ, երեխաներ; Ու այդ ամենից հետո, չանցած 5 րոպե, ասես ոչինչ չի եղել, փոխվում էր, հանգիստ խոսում, հեչ պետքն էլ չէր, թե ինչ էր արել 5 րոպե առաջ:

[Սամվել]

Էն, որ ասում եք

Էլի որ ադալժենիա եղել, բայց ամուսինը չի հասկացել էդքանը, ու հենց այդ նույն երեխայով հղի ժամանակ էր, որ կնոջը ոչ մի հարցում չի օգնել ու դեռ ավելին, ծեծում էր:
Կինը այդ ժամանակ շատ լուրջ առողջական խնդիրներ ուներ, որը նաև կարող էր վնասել ապագա երեխայի կյանքին: Բայց նա հաշվի չառնելով այդ ամենը, ռիսկի գնալով ունեցավ երեխան: Նա գիտակցոմ էր, որ այդ ամենը անում է ընտանիքի համար: Կնոջ խոսքերն եմ գրում «Ես դեռ այսքան ժամանակ ոչ մի անգամ չեմ հիշացրել նրան, որ երեխան ունենալով, բանակից ազատվելա»:

ԻՄ ասածը հենց էնա որ պետք չի դրա մասին նույնիսկ մտածել!

[Safaryan]

ԻՄ ասածը հենց էնա որ պետք չի դրա մասին նույնիսկ մտածել!

Որ ասեմ, դրա մասին իսկի չէր էլ մտածում, ուղղակի արդեն էնքանա խառնվել, չգիտի էլ ինչ մտածի, ոնց մեկնաբանի այդ ամենը:

[Դեկադա]

Ուրեմն էսպես.... ես համաձայն եմ Սելավիի հետ այն հարցում, որ ամենադժվար ժամանակաշրջանը դա առաջի հինգ տարիներն են, երբ սկսվում է բնավորությունների երկուստեք ուսումնասիրությունները և միմյանց ճանաչելը` տարբեր տեսանկյուններից, ու ցավոք ոչ բոլորին է հաջողվում անցնել այդ փորձությունը:Բայց էստեղ կա մի պահ` ծեծը.... // թող ինձ ներեն տաղամարդիկ, բայց կան որոշները, որոնք մինչև չեն ծեծում այսպես ասած չեն հանգստանում// ես կոնկրետ այս դեպքը նկատի չունեմ// : Ծեծին կարող են նպաստեն ծնողները` // կարևոր չէ աղջկա, թե տղայի//, իրենց արած քայլերով կամ ասված արտահայտություններով , նաև կինը` ոչ միշտ է հաջողվում ճիշտ « ժամանակին կանգ առնել»:Ես երբեք էլ կողմ չեմ ընտանիքի փլուզմանը// գուցե գտնվեն հաշտության եզրեր//, բայց կարծում եմ ամեն մի ծեծից հետո ինչ-որ բան կփշրվի, իսկ նորից միացնելը միշտ մի փոքր տեղ ճեղք կթողնի անպայման:Կարծում եմ զույգերից յուրաքանչյուրը իր մեջ փնտրելով սխալը և մեկը- մեկին նորից շանս տալով գուցե կարողանան ճիշտ ուղի գտնեն:Մի հարց էլ է ինձ միշտ անհանգստացնում... չգիտես ինչի բայց կանանց թվում է, թե երեխանորով կարող են պահել տղամարդուն: Կարծում եմ եթե չկա գոնե հարգանք միմյանց նկատմամբ` երեխան երբեք էլ կապող օղակ չեն լինի:Աչքիս առաջ ունեմ այդպիսի ընտանիք` երեք երեխաների հայրը թողել և գնացել է: Ինչևէ ցանկանում եմ, որ ընտանիքը չքայքայվի և գտնվեն հաշտության եզրեր` մեկ անգամ էլ տվեք շանսը` գուցե այն արդյունավետ լինի:

[impression]

Իմ կարծիքով այս թեման ոչ մի բանով չի կարող օգնել էդ ընտանիքին: Հենց սա է հարցը՝ մեր ներքին, խիստ անձնական ու ինտիմ հարցերի պատասխանները փորձում ենք գտնել ամենուր, խորհուրդ հարցնել բոլորից, ծանոթ-անծանոթ, իրար խառնել ողջ գերդաստանը, ով հասնի՝ խառնվի, փեշերն ու թևերը քշտի ու ընկնի ձեր պրոբլեմի ջանին (երևի նպաստում է սեփական անձի կարևորությունը գիտակցելուն) : Սակայն, պարզից էլ պարզ է, որ նման հարցերի պատասխանը չունի ոչ ոք՝ բացի մեզանից: Սխալը հենց սա է, որ ում ասես խառնում ենք մեր ընտանեկան կյանքին, ով չի ալարում՝ խորհուրդ է տալիս առանց խորանալու (դե ինչ կարիք կա):
մեր բարեկամներից մեկն էլ ա տենց՝ մեր բոլոր հարազատներին խորհուրդ է տալիս, թե որ հիվանդության դեպքում ինչ է պետք անել, բայց ինքը ոչ թե բժիշկ է, այլ գրադարանավար մի խոսքով, էս հարցում կարծում եմ խորհուրդներ տալը, ի դեպ ՈՐԵՎԷ խորհուրդ, սխալ է

[Racer]

Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:

Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:

Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:

Եթե ամուսինը կնոջը ծեծում է նամանավանդ հղի վիճակում ուրեմն նախ ինքը իրեն չի հարգում ապա կնոջը և երեխաներին: Տղամարդ կոչվելու իրավունք չունի: Եթե այդ տղամարդը կարողանում է ընտանիքի կարիքները հոգալ և ամեն ձև ապահովել ընտանիքի բարրօրությունը ապա հարց չկա, բայց եթե նա չի կարողանում ապահովել ու կնոջ աշխատանքը կարող է թեթևացնել ընտանիքի կարիքները ապա նրա դիրքորոշումը բացարձակ սխալ է: Տղամարդը մի անգամ ասում ու հետամուտ է լինում իր ասածին, բայց եթե ամեն անգամ սուտ խոստումներով շարունակում է ծեծել ու նվաստացնել կնոջը ավելի լավ ա բաժանվեն: Կապված ծնողների միջամտության հետ, կարծում եմ ծնողը պտք է աջակցի իր զավակի ընտանիքի ամրապնդմանը և ոչ թե քայքայմանը, իսկ զավակն էլ իր հերթին եթե ամուսնացել է (այսինք համարէլ է որ պատրաստ է ընտանիք կազմել ու ապահովել) թող բարի լինի մի քիչ էլ սեփական ուղեղով առաջնորդվի և ինքը որոշի սիրում ու հարգում է իր կնոջը թե ոչ:
Իսկ այդ կնոջը մաղթում եմ երջանկություն և խաղաղություն՝ թող երեխաներին ճիշտ դաստիարակի որ իրենց հոր նման անպատասխանատու չմեծանան:
Իսկ այդ «տղամարդը» որը ցանկանում է իրոք փոխվել առաջին հերթին թող իր ծողների հետ լեզու գտնի որ չմիջամտեն իրենց անձնական խնդիրներին և իր վրա աշխատի ու խելք հավաքի և վերջապես հասկանա, որ եթե կինը գնացել է նման զոհողությունների ուպատրաստ է հանուն ընտանիքի համ աշխատել համ էլ երեխաներին ու ամուսնուն խնամել, ուրեմն իրեն սիրում է ու իր արածը կնոջ հանդեպ առնվազն ստորություն է:

[քաղաքացի]

Սկզբից հասկանալ, հետո նոր որշել բաժանվե՞լ կամ ոչ

[Safaryan]

Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:

[dvgray]

Ժող ջան կինը հետ է գնացել: Հուսանք, որ ամեն ինչ լավ կլինի:

Ես էտպես էլ գիտեի
Կանայք շաաաատ տակտիկապես պրագմատիկ են: Եթե կողքից բրթող էի լինում, միշտ էլ հետ են գնում
Ինչևէ, թող դժվարությունները մնամ ետևում

[Nyuton]

Ուրեմն էսպես.... ես համաձայն եմ Սելավիի հետ այն հարցում, որ ամենադժվար ժամանակաշրջանը դա առաջի հինգ տարիներն են, երբ սկսվում է բնավորությունների երկուստեք ուսումնասիրությունները և միմյանց ճանաչելը` տարբեր տեսանկյուններից, ու ցավոք ոչ բոլորին է հաջողվում անցնել այդ փորձությունը:Բայց էստեղ կա մի պահ` ծեծը.... // թող ինձ ներեն տաղամարդիկ, բայց կան որոշները, որոնք մինչև չեն ծեծում այսպես ասած չեն հանգստանում// ես կոնկրետ այս դեպքը նկատի չունեմ// : Ծեծին կարող են նպաստեն ծնողները` // կարևոր չէ աղջկա, թե տղայի//, իրենց արած քայլերով կամ ասված արտահայտություններով , նաև կինը` ոչ միշտ է հաջողվում ճիշտ « ժամանակին կանգ առնել»:Ես երբեք էլ կողմ չեմ ընտանիքի փլուզմանը// գուցե գտնվեն հաշտության եզրեր//, բայց կարծում եմ ամեն մի ծեծից հետո ինչ-որ բան կփշրվի, իսկ նորից միացնելը միշտ մի փոքր տեղ ճեղք կթողնի անպայման:Կարծում եմ զույգերից յուրաքանչյուրը իր մեջ փնտրելով սխալը և մեկը- մեկին նորից շանս տալով գուցե կարողանան ճիշտ ուղի գտնեն:Մի հարց էլ է ինձ միշտ անհանգստացնում... չգիտես ինչի բայց կանանց թվում է, թե երեխանորով կարող են պահել տղամարդուն: Կարծում եմ եթե չկա գոնե հարգանք միմյանց նկատմամբ` երեխան երբեք էլ կապող օղակ չեն լինի:Աչքիս առաջ ունեմ այդպիսի ընտանիք` երեք երեխաների հայրը թողել և գնացել է: Ինչևէ ցանկանում եմ, որ ընտանիքը չքայքայվի և գտնվեն հաշտության եզրեր` մեկ անգամ էլ տվեք շանսը` գուցե այն արդյունավետ լինի:

Իսկ ես կասեի որ դժվարը առաջին 80 տարին է, դրանից հետո հաստատ լավա լինելու: Իսկ ավելի լուրջ ասեմ, որ 5 տարին շատ շատա:

[Narinfinity]

Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:

Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:

Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:

Այստեղ միանշանակ շատ դժվար է ասել, քանի որ երեխաների նորմալ կյանքը շատ եմ կարևորում,
Բայց եթե ընտանիքում կա բռնություն, որը մեկ անգամ չի որ եղել է, ապա միանշանակ այդպիսի ընտանիքում նորմալ կյանք չկա երեխաների համար,
Առաջնային է երեխաների խնդիրը, նրանց մասին պետք է մտածել,
Բայց բռնությունը միանշանակ ապացուցում է, որ նորից ամուսնու տուն վերադառնալով վեճերը կսկսվեն, եթե նույնիսկ նրանք տեղափոխվեն առանձին ապրելու...
Եթե հնարավոր է առանձին ապրել, ավելի լավ է մայրը երեխաների հետ առանձին ապրի:

[Հակոբ Գեւորգյան]

Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:

Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:

Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:

Եթե կինն ուզում է բաժանվել, ապա նա պետք է ինքն իրեն հացնի ու պատասխանի հետեւյալ հարցին։

Ի՞նչ ունի կորցնելու.

• ամուսի՞ն, որը տականք է,
• երկու հրեշտականման զավակնե՞ր, ովքեր իր պտուղն են,
• պատրա՞նք, որն իր կյանքում տեղ գտավ վատ ամուսնական փորձությամբ,
• տառապա՞նք,
• սե՞ր…եւ այն ամենն ինչ սկսվեց այն պահից, երբ հանդիպեց այդ տղային։

[Surveyr]

Գրում ենք իրական պատմություն, ուզում ենք իմանալ Ձեր կարծիքը, որը շատ կարևոր է:

Նրանք ամուսնացած են 4.5 տարի, ունեն երկու երեխա /համակուրսեցիներ էին և ընկերություն էին անում առաջին կուրսից/: Ամուսնացան և շարունակեցին ուսումը մագիստրատուրայում, որի ընթացքում կինը ունեցավ երկրորդ երեխան, ամուսնուն բանակից ազատելու նպատակով, չնայած ուներ լուրջ առողջական խնդիր: Ամուսնությունից հետո ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը, որին նպաստեցին ամուսնու ծնողները: Կնոջ նկատմամբ անհարգալից վերաբերմունք, ծեծ, դաժանություն, նույնիսկ հղի վիճակում: Կինը մեկ անգամ հետ է գնացել հոր տուն, բայց ամուսնու աղաչանքներից, զղջանքի խոսքերից ու խոստումներից հետո կրկին վերադարձել է տուն: Կարճ ժամանակ անց նորից սկսվում են նույն վեճերը, պատճառներից մեկն էլ այն է, որ չի թողնում կինը աշխատի: Չնայած մինչև աշխատելն էլ նույն ձև էր իրեն դրսևորում: Այժմ կինը նորից գնացել է հոր տուն, արդեն կտրուկ որոշումով, որ այլևս հետ չի վերադառնա, ինչ էլ լինի: Անցած անգամվա պես ամուսինը աղաչում և խոստումներ է տալիս, և պատրաստ է ցանկացած փոխզիջումների:

Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:

Ծանր դեպք է, և այնուամենայնիվ նույնիսկ բոլոր հանգամանքները հաշվի առնելով / օրինակ. կնոջ վրա ձեռք բարձրացնելը = ստորություն / ես կարծում եմ, որ այս պարագայում բաժանվել, հեռանալը հավասարազոր է հանձնվել, պարտվելուն: Ինձ թվում է պետք է պայքարել, ու պայքարի համար օգտագործել բոլոր լծակները, օրինակ ասենք օգտագործել այն խոհեմ մարդկանց, որոնք կան ամուսնու շրժապատում / ես համոզված եմ, որ այդպիսիք կլինեն / փորձել նրանց միջոցով ազդել ամուսնու վրա, ստիպել ամուսնուն ուշքի գալ, օգտագործելով ամուսնու շրջապատի կարծիքի վատթարացման մտավախության, բավականին էֆեկտիվ լծակները, և էլի ինչ որ բաներ, բայց եթե համոզված է, որ ամուսինը անուղղելի է այլ ելք չկա:

[Ceceron]

Խնդրում ենք Ձեր կարծիքները ասել. Կինը հավատա նրան, թե՞ բաժանվի:

Կինը առանց մտածելու պետք է մոռանա ամուսնուն ու իր տականք ծնողներին, որոնք դաժանությամբ էին վերաբերվում նրա հետ, անգամ երբ որ նա հղի էր...... Ես ուղակի չեմ կարա հասկանամ մի մարդու, որը այդքանը իր մաշկի վրա զգալով, նորից հանուն երեխաների (ինչի՞ հանու երեխաների... դե որովհետև էլ ինչ սիրո մասին կարելի է խոսել, երբ տղամարդը ծեծում է կնոջը... դրանից ստոր արարք չեմ կարող պատկերացնել) հետ վերադառնա ..... Դա իմ կարծիքով կարող է անել մի մարդ, որը թասիբ չունի... ու չի հասկանում սեփական ԵՍի արժեքը...... Ուղակի պետքա թքի ամեն ինչի (մարդու .. ու նրա ծնողների) վրա ու ԲԱԺԱՆՎԻ միանշանակորեն