ճիշտ ա դժվար ա միայնակ մայր լինել, բայց ավելի դժվար ա միայնակ մայր լինել, երբ որ ամուսինդ իբր թե կողքիդ ա...տենց օրինակների շատ եմ հանդիպել...նույնիսկ ինձ հարազատ մարդկանցից մեկն էլ հանուն երեխաների հանդուրժեց, հանդուրժեց, մինչև, որ տղեն մեծացավ, հորից ինչ սովորեց, հոր նման դարձավ..ու ի վերջո էս կինը վերցրեց աղջկան ու վերադարձավ հոր տուն..միշտ ասում էր, որ իզուր ժամանակ ա կորցրել, որ թույլ ա տվել տղան հոր օրինակով դաստիարակվի, իսկ աղջկա հիշողության մեջ մնան ծեծի տեսարանները...
մի խոսքով հուսամ, որ էդ ամեն ինչը կանցնի էս դեպքում...
բայց եթե մի ընտանիքում բռնության նախադեպ ա լինում, հետո կրկնվում ա, դա չի անցնի, մի օր էլի կպայթի...
Միմյանց ինչ-որ տեղ չհասկանալը, չզիջելը, տուդա-սյուդա, հետ գնալ, ինչ-որ տեղ հնարավոր ա, լիքը օրինակներ կան, բայց էս դեպքը ինձ համար միայն մի ձևով կհանգուցալուծվեր. «դուռը չրխկացնել» ու դրսից...
'
Մեջբերել
Էջանիշներ