Ուրեմն էսպես.... ես համաձայն եմ Սելավիի հետ այն հարցում, որ ամենադժվար ժամանակաշրջանը դա առաջի հինգ տարիներն են, երբ սկսվում է բնավորությունների երկուստեք ուսումնասիրությունները և միմյանց ճանաչելը` տարբեր տեսանկյուններից, ու ցավոք ոչ բոլորին է հաջողվում անցնել այդ փորձությունը:Բայց էստեղ կա մի պահ` ծեծը.... // թող ինձ ներեն տաղամարդիկ, բայց կան որոշները, որոնք մինչև չեն ծեծում այսպես ասած չեն հանգստանում// ես կոնկրետ այս դեպքը նկատի չունեմ// : Ծեծին կարող են նպաստեն ծնողները` // կարևոր չէ աղջկա, թե տղայի//, իրենց արած քայլերով կամ ասված արտահայտություններով , նաև կինը` ոչ միշտ է հաջողվում ճիշտ « ժամանակին կանգ առնել»:Ես երբեք էլ կողմ չեմ ընտանիքի փլուզմանը// գուցե գտնվեն հաշտության եզրեր//, բայց կարծում եմ ամեն մի ծեծից հետո ինչ-որ բան կփշրվի, իսկ նորից միացնելը միշտ մի փոքր տեղ ճեղք կթողնի անպայման:Կարծում եմ զույգերից յուրաքանչյուրը իր մեջ փնտրելով սխալը և մեկը- մեկին նորից շանս տալով գուցե կարողանան ճիշտ ուղի գտնեն:Մի հարց էլ է ինձ միշտ անհանգստացնում... չգիտես ինչի բայց կանանց թվում է, թե երեխանորով կարող են պահել տղամարդուն
Մեջբերել
Էջանիշներ