Դուք հոգեբանի կարիք ունե՞ք

[Freddie]

Դե ուրեմն ես իմ տարբերակն եմ առաջադրում ու քվեարկում եմ
Ոչ, ես նորմալ եմ..............1 ձայն

[VisTolog]

Դե ուրեմն ես իմ տարբերակն եմ առաջադրում ու քվեարկում եմ
Ոչ, ես նորմալ եմ..............1 ձայն

Պռոշու վաս:

[Ուլուանա]

...կարծում եմ, որ սիրելի մարդը պետք ա միաժամանակ նաև լինի անձնական հոգեբան այսինքն՝ եթե սիրում ես ու սիրված ես, պետք ա հոգեբանի կարիք չունենաս

Համաձայն եմ Հովսեփի հետ։ Կարծում եմ՝ սիրելի մարդը, եթե իսկապես ինքն է, ուրեմն պետք է ինքնըստինքյան հոգեբանի դեր տանի, եթե, իհարկե, հոգեբանական խնդիրներդ կապված չեն հենց իր՝ սիրելիիդ հետ։ Դե, բոլորի հետ էլ կարող է պատահել։

Իմ կարծիքով քվեարկության մեջ մի տարբերակ էլ էր պետք մտցնել՝ ոչ, չունեմ, իմ մոտ ամեն ինչ լավ է, ես հավասարակշռված եմ, ինձ երջանիկ եմ զգում։ Թե կարծո՞ւմ եք, որ մարդիկ 2 տիպի են լինում՝ երկուսն էլ վատ հոգեկանով, ուղղակի որոշները հասկանում են, որ այդպիսին են, իսկ մյուսները հոգեբանության մոլի դուշմաններն են։

Շատ տեղին դիտողություն էր։ Այս հարցման մեջ նշված տարբերակը, որի դեպքում հոգեբանի կարիք չունես, մի քիչ կատեգորիկ է ու արհամարհական, քանի որ եթե կոնկրետ դու կարիք չունես, բոլորովին պարտադիր չէ, որ հոգեբանի ծառայությունից օգտվելը անիմաստ ժամանակի կորուստ համարես։ Գուցե դու կարիքը չես զգում, բայց միաժամանակ չես բացառում, որ մեկ ուրիշը կարող է դրա կարիքն ունենալ, և հոգեբանը նրան մեծ օգնություն ցուցաբերի։ Օրինակ՝ ես ինքս հոգեբանի կարիք բոլորովին չեմ զգում, ընդ որում անկախ նրանից, թե ինչ հոգեկան վիճակում եմ գտնվում, քանի որ ունեմ այնպիսի մտերիմ, հոգեհարազատ մարդիկ, որոնց հետ զրուցելն ինձ համար լիովին փոխարինում է հոգեբանի հետ զրուցելուն։ Եղբայրս ու մայրս դեռ վաղ մանկուց իմ թիվ մեկ հոգեբաններն են եղել, չեմ պատկերացնում, որ որևէ հոգեբան կարող էր ավելի լավ կատարել այդ դերը, քան նրանք։ Իսկ հիմա «հոգեբաններիս» քանակն անհամեմատ աճել է , այնպես որ հատուկ մասնագետի կարիք չունեմ, բայց շատ լավ պատկերացնում եմ, որ բազմաթիվ մարդիկ կարող են հոգեբանի կարիք ունենալ, վերջիվերջո, ոչ բոլորն իրենց կողքին ունեն համապատասխան մարդիկ, որոնք իրենց համար հոգեբան կարող են լինել։