Ակումբցիների կատարած գրական նմանակումները

[Alphaone]

Ո՜նց էլ լինի, հանճարեղ ա մտածված, օրիգինալից լավն ա նմանակումը

[Smokie]

I
Հեռու մոտիկ ընկերներին,
Ակումբներին, Արմեններին,
Անքնություն չունեցողին,
Բոլոր նրանց ովքեր մտել Զրուցարան
Բոլոր նրանց զրուցներին հրաշատաղանդ
Այս մեր բերի շրջապատի միջավայրում
Կյանքով լցված հոգիներին ողջույն, ողջու՜յն:
II
Առավոտ է, կիսամպամած մի առավոտ:
Ակումբը բոց՝ արթնանում է իր իսկ երկրում:
Աշաատողներ-սովորողներ ոգևորված՝
Քննարկում են մի թեժ թեմա վավերագրված:
Իսկ Սմոքին մեր, հետ է մնում այդ թեմայում
Ու արյունն է այդ ջահելի սրտից կաթում:
Գայիսոնը ձեռքին մոդեր՝ մեր Վոլտերան
Կարմիր ներկով գործ է գրում բլրի վրա:
...............................................................

[aragats]

Հ. Թումանյանի «Խրճիթում» բանաստեղծության նմանակումը
...............................................................................

Մանուկները գոռում-գոչում,
Լալիս էին աղեկեզ.
-Նանի՛, նանի՛, հաց ենք ուզում,
Վե՛ր կաց, նա՛նի, հաց տուր մեզ:
Հիվանդ նանը տեղի տակին
Ծանր տընքաց տըխրալի.
-Մենք հաց չունենք, ես ձեզ մատաղ,
Ապին գնաց հաց բերի։
-Չէ՛, խաբում ես, սուտլիկ նանի,
Դու ասացիր են տարի,
Երբ որ ընտրեք հինգ հազարով
Մեր համար լավ կլինի:
Հինգ հազարը առաք, ընտրիք,
Ավելի վատ սով է տե՛ս,
Նա՛նի, նա՛նի, հաց ենք ուզում,
Վե՛ր կաց, նանի, հաց տուր մեզ:
-Հաց չի գտել ձեր ապին դեռ,
Տուն չի գալիս սեւերես.
Քիչ էլ կացեք, իմ բալիկներ,
Հիմի այնտեղ կերթամ ես...
Ապիներ կան Բաղրամյանում,
Որ գռփում են անձնուրաց...
Այնքան են տարված թալանով,
Որ թողել են ձեզ սոված...
Կերթամ այնտեղ, նրանց կասեմ,
Որ սոված են, իմ բալեք,
Թե չդադարեք թալանել,
Ձեր դռանը սով տեսնեք:
Ասավ, սեղմեց սովալըլուկ
Զավակներին իր լանջին,
Ու շըրթունքի վըրա դալուկ
Սառավ անեծքը վերջին:
Մանուկները գոռում, գոչում,
Լալիս էին աղեկեզ.
-Նա՛նի, նա՛նի, հաց ենք ուզում,
Վե՛ր կաց, նա՛նի, հաց տուր մեզ:

[aragats]

Շիրազի անմահ ստեղծագործության խղճուկ նմանակումը
.................................................
-Ո՞րն է, բաբո, մեր հայրենիք:
-Էն, որ ունի Սաշիկ, Լֆիկ,
Էն, որ ունի լիսկա քանց դեւ
Յուր Սյունիքի գլխի վերեւ:
Էն, որ ունի Մանվել, Սեյրան,
Խեղճ էջմիածինցիք կը լան:
Էն, որ վարչապետը՝ Տիգրան
Երկիր քանդեց, սաղ բանկ դառան:
Էն, որ թալանը Ռոբերտի
Մի հրաշքով թե ետ բերվի՝
Արտաքին պարտքը կմարվի:
Էն, որ ունի երկրի թագ
Քանց թագավոր Սերժիկ անհագ,
Անհագ Սերժիկ հոգին մրմուռ,
Գործերը մութ, դժոխքը լուռ:
Էն, որ ունի Սերժիկն ի վար
Թալանչիների բանակ անհամար,
Որ սողալով բյուր միլիոններ
Կթալանեն երկրից մեր:
Էն, որ մեր բանկերը անգութ,
Եվ վարկի տոկոսները մութ
Գերեզմանըն է երկրուդ..
Էն, որ ժողովուրդը զզված,
Աղքատության դուռը հասած,
Նոր զարկ կտա արտագաղթին,
Ու կդիմե լոկ Արարչին՝
«Ա՜խ Աստված, ախր ինչի՞
Հատուցումը այս կյանքում չի...»

[aragats]

Այս դեմքերը՝ մութ դեմքերը,
Հաստամռութ բութ դեմքերը...
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս դեմքերը...
Ժողովրդին ո՜նց են քամել այս դեմքերը՝
Ի՜նչ մեծ կրքով,
Ախորժակո՜վ:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս դեմքերը...
Ազգի հույսն ու լույսն են մարել այս դեմքերը,
Առաջնեկն է երբ որ ծնվել,
Նրանց հարամ կաթով սնվել:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս դեմքերը...
Ազգի հոգսն են բազմապատկել այս դեմքերը
Լկտիությա՜մբ,
Ստորությա՜մբ,
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս դեմքերը...
Ղեկավարի հետույք լիզել այս դեմքերը,
Որ չցամաքի աղբյուրը,
Միշտ լափը գա իրենց տունը:
Ինչե՜ր ասես, որ չեն արել այս դեմքերը...
Մինչ մեծ փողատեր են դառել այս դեմքերը,
Այս դեմքերը՝ ճարպակալած,
Արտերկրում դզած, փչած...
Կյանքեր խեղող, բիզնես խլող այս դեմքերը...
Ինչքա՜ն, ինչքա՜ն տուն են քանդել այս դեմքերը՝
Բիրտ դեմքերը,
Լիրբ դեմքերը:
…ԵՎ թող դժոխք գնան նրանք մեծ ու փոքրով
Մեր երկրում ծնված, սնված,
Երկրի քաղցկեղը դառած,
Սակայն երբեք չկշտացած,
Բյուջե կռծող, փոշիացնող,
Անվերջ լափող, անվերջ գռփող
Այս դեմքերը՝
Թող մշակված եւ խնամված,
Բայց մեզ համար ատելի այս
ֆա՜րս դեմքերը...

[aragats]

Կատարվում էր ժողովրդի երազանքը բաղձալի,
Մահճի շուրջը բազմել էին թալանչիներն անվանի,
Լռությունը այնքան խորն էր տիրակալում դահլիճում,
Որ լսվում էր թե սատանան ոնց է ուրախ քրքջում:
Ժողովուրդը սպասում էր ուրախալի այդ լուրին,
Եվ նա աչքերն անխոս փակեց ու հանձնվեց դժոխքին:
Երբ տուն դարձան գերեզմանից, տականքները բարձի տակ,
Գտան մի թուղթ՝ վըրան այսպես ձեռագրված մի կտակ,
ՙՙԹալան սիրեք կյանքի բոլոր վայելքներից ավելի.
Այն է համար մեկ պատճառը ժողովրդի ցավերի.
Միշտ թալանեք, առանց թալան՝ հայ ազգը չի կործանվի՚՚:

[aragats]

Հ.Թումանյան. ՙՙԾաղիկներ՚՚ բանաստեղծության նմանակում (առաջին երկու տողերը իմը չի)
.......................................................................................................................
– Ո՞ւր գնացին դաշնակները...
– Սուս, «քնած» են սերժի տակ,
Մանդատներն ու պորտֆելները
Կրծքին սեխմած չարորակ:
Տերը պետք է նշանակվի
Պաշտոնում վարչապետի,
Ժողովրդին հաշվի չառած,
Կերի տաշտը որ բացի:
«Ընտրե՛ք, – կասի, – ի՛մ ստրուկներ»,-
Ու երբ նրանք իմանան,
Լուռ կսեղմեն կոճակները,
Որ ձայնը տիրոջը տան:

[Ծլնգ]

Ոգեշնչված նմանակում․․․

Կես-ակտիվիստ, կես-բարետես,
Կիսակրթված, կիսասրիկա,
Կիսալրտես, բայց հույս դեռ կա,
Որ լըրիվ կլնի նա վերջապես։

[aragats]

<<Անցում են կյանքիս ջահել օրերը>> ժողովրդական երգի նմանակումը, ուղղված պուտինա կռեմլյան դավադիրներին

Անցնում են ազգիդ հզոր ժամերը,
Հզոր ժամերը դավադրությամբ,
Հզոր չեք մնա, կործանում կգա,
Աշխարհը փուչ է, Աստված վկա:

Հային դավելով հեռու չեք գնա,
թուրքի հետույքում երկար չեք մնա,
Դրանից հետո կործանում կգա,
Աշխարհը փուչ է, փրկություն չկա:

Քանի հզոր եք, դավեր միք նյութի,
Հենց որ թուլանաք դեմդ կբերի,
Միլիարդներդ էլ ազգիդ չի փրկի,
Նամարդը հզոր երբեք չի լինի:

[aragats]

Պարույր Սևակի <<Քիչ ենք, բայց հայ ենք>> բանաստեղծության նմանակումը

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մենք մեզ ոչ ոքից չենք գերադասում:
Պարզապես մենք էլ պիտի ընդունենք,
Որ երազում դեռ Արարատ ունենք:
Եվ որ այստեղ է՝ հայոց երկրում,
Շուն ռուսն ու թուրքը մեր հողը կիսում:
Չնայած Դավիթն այստեղ է կռվել,
Չնայած Նարեկն այստեղ է գրվել,
Հայ բոլշևիզմն էլ այստեղ է սերվել,
Ռոբերտ, Սերժ, Նիկոլ այստեղ են ծնվել:
Պարզապես գիտենք ժայռից վանք կերտել,
Ազգի ներուժը կրոնով վատնել:
Նաև հինգից տաս հազարով ընտրել,
Ազգի պատիվը մշտապես գետնել:
Խլել վերջինը արդար դատողից,
Հարամը մարսել և աշակերտել
Տգետին,
Չարին,
Ստորին,
Վատին:

Մենք քիչ ենք, սակայն մեզ հայ են ասում:
Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում:
Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել,
Շուն թուրքը շատ է մեր արյուն հեղել:

Մեր երկիրը վերջին հազար տարում
Գաղութ է եղել, գաղութ է մնում:
Օտարի համար ենք միշտ արարում:
Ուր էլ որ հասել, որտեղ էլ եղել,
Ջանացել ենք մենք ամենքի համար.
Շինել ենք կամուրջ,
Կապել ենք կամար,
Ամեն տեղ հերկել,
Հասցրել բերքեր,
Ամենքին տվել միտք, առած, երգեր,
Հոգևոր ցրտից նրանց պաշտպանել,
Իսկ մեր երկիրը թալանով հերկել:

Մենք մեզ ոչ մեկից չենք գերադասում,
Բայց մեզ էլ գիտենք--
Մեզ հայ են ասում:
Եվ պետք է ոչ թե լոկ հպարտանանք...
Խորհենք: Միանանք: Մի բռունցք դառնանք:

[aragats]

ԳՈՒՍԱՆ ՇԱՀԵՆԻ <<ԱՆՑԱ-ԳՆԱՑԻ>> ԵՐԳԻ ՆՄԱՆԱԿՈՒՄԸ
.................................................................................
Երկու <<թուրք>> տականք Արցախից եկաք,
Թալան արեցիք, անցաք-գնացիք:
Շուն ռուսի ստրուկ,ազգադավ անարգ,
Ազգին խաբեցիք, անցաք-գնացիք:

Բերիք կեղտ թալան, արյուն ու կաշառք,
Բերիք շատ կարիք, ահավոր զրկանք,
Բերիք վատ մարդիկ՝ ապիկար, տականք,
Թալան արեցիք, անցաք-գնացիք:

Ռոբերտ, սերժ թալան կձգտեք նոր-նոր,
Որ դժբախտացնեք մարդկանց շուրջբոլոր,
Մոտ է ձեր մահը, կմնաք մոլոր,
Ազգի անեցքով դժոխք գնացիք:

ԵՎ ի՞նչ ես դու կյանք, անորոշ երազ,
Աղքատին՝լոկ հոգս, թալանչուն՝մուրազ,
Մտքերդ՝խորը, մարդիկ՝քեզ անհաս,
Գանձեր թողեցիք, դատարկ գնացիք: