Ակումբցիների կատարած գրական նմանակումները

[Kuk]

Մեծ ակումբի փոքրիկ բաժնում

Ի՜նչ -որ ժամանակ,
Մեզանից առա´ջ, մեզ հայտնի մարդիկ
Նստել-մտածել ու հորինել են զանազան բաներ.
Այս մեկը՝ անե´լ,
Այն մեկը՝ չանե´լ,
Այս՝ համարել ճի´շտ,
Այն՝ մերժել-վանե´լ,_
Սահմանել ինչ-որ կանոնադրություն,
Կոչել... «Ակումբի՛ Կանոնադրություն»...
Ու մենք ել ահա շրջում ենք հանգիստ
Հետաքրքիր այս թեմաներում միշտ,
Եվ փչացնում ենք ո՛չ մեր աչքերը,
Այլ նյարդերը խեղճ ու ֆորումը մեծ,
Որի հատակում
Կա անտեսանելի, նույնպիսի մի վայր,
Ինչպես «Ժամանցը» մեր տեսածի մեջ,
Ինչպես զրուցարանը՝ գլխավոր էջում:
Եվ դա էլ կոչվում է մի «Ղեկավարում»,
Որտեղ ադմինն ակումբի՝
Անելով միշտ նույն,
Ու մի՜շտ տանջալից ա´յն աշխատանքը,
Որ վաղու՜ց արդեն անշնորհակալ է,
Բայց համարվում է
Անառարկելի հեղինակություն...

Գողացված է Պարույր Սևակի՝ «Մեծ ուղտի փոքրիկ ականջում» բանաստեղծությունից

[Kuk]

Ակումբատեսիլ

Մի լուսե ֆորում, լուսե մի ակումբ:
Մանիտորի մեջ երևում է ինձ:
Թարթում են աջում գրառումները դեռ,
Ու գրառում է հայտնվում նորից:

Անցնում է, որպես հասարակ մի խոսք
Ու երկրորդ էջում դեռ երևում է նա:
Ու նորից չկա Ու նորից ջնջվեց:
Մոդերատորը նկատողություն տվեց:

Կռիվներ, վեճեր: Անցնում են նրանք,
Կորչում են նրանք նամակներիս մեջ:
Կանգնում են թարթող ռեփորթների տակ,
Գրառումներս «Ղեկավարում»-ի մեջ:

ՈՒ հանգիստ եմ ես: ՈՒ լռում եմ ես,
Ու այդ լռությամբ հետևում եմ ձեզ,
Ու անցնում է այն ժամանակը մեծ
Որքանով ձեզնից հեռացել էի ես


Չարենցը դագաղի մեջ կշարժվի հեսա

[Dayana]

Ես իմ պուպուշ արտաքինի...

Ես իմ պուպուշ արտաքինի ամեն գողտրիկ կետն եմ սիրում,
Դեզ մազերիս հրապուրիչ, բուրումնավետ թեփն եմ սիրում,
Արնանման պզուկներիս ու խալերիս ծայրերը գունդ
Ու հաստաբուն գոտկատեղիս լայնածավալ ճարպն եմ սիրում։

Սիրում եմ իմ բերանը մեծ, աչքերը շիլ ու ձայնը կոշտ,
Քրտինքն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն հազը վսեմ,
Մազում կորած ականջներիս անհյուրընկալ ծայրերը լոշտ
Ու հնամյա եղունգներիս քսած կարմիր լաքն եմ սիրում։

Իմ ընչաքաղց սրտի համար ուրիշ ոչ մի հեքիաթ չկա,
Վզիցս կախ ոսկե ցեպից ավելի ճոխ ոչինչ չկա,
Աշխարհ անցիր՝ իմ պռտված երեսից լավ պատկեր չկա,
Որպես հորս փողի վկա՝ ես մատանուս քարն եմ սիրում։

Ան, վերջն ա

[Elmo]

Մի հատ էլ բլթ իմ կողմից

Վարք երթաց

Ուշ-ուշ են գալիս, բայց ոչ ուշացած,
Գալիս են նրանք ճիշտ ժամանակին
Եվ կանգառից էլ առաջ են կանգնում,
Դրա համար էլ չեն հասնում նրանց:

Ուշ-ուշ են գալիս, և լիքը լցված
Տաքսիները հին ու երթուղային,
Կանգնած, կռացած, իրար շալակին՝
Գործի են տանում ազգին մեր այս հին:

Գալիս են նրանք, մարդկանց կոխ տալով
Բարձր սիգնալով, քիթ ու մունաթով
Վարորդը ներսում ռաբիզ է լսում
Ազգի ներվերը անվերջ փչացնում

Սերում են նրանք և այն մարդկանցից
Որ նախընտրում են իջնել «մերսի»-ով
Սերում են նրանք և այն ծերուկից,
Որը զինվել էր մշտականներով

Բայց չեն վախենում ավտոտեսուչից:
Կանգնում են դժվար, բայց մուծվում են հեշտ:

[Elmo]

Չգիտեի, որ դուր կգա:
Մի հատ էլ գրեմ: Բայց տխուր:

Ախր ես ինչպե՞ս

Ախր ես ինպե՞ս վեր կենամ, գնամ
Ախր ես ինպե՞ս, խոպանչի դառնամ:

Ախր ուրիշ տեղ քյաբաբնոց չկա
Ախր ուրիշ տեղ քյաբաբ էլ չկա
Ախր ուրիշ տեղ սեփական տանը,
Սեփական բալկոնն առաջ տալ չկա
Ախր ուրիշ տեղ
Սեփական բակում գարաժներ չկան:

Ախր ես ինպե՞ս վեր կենամ, գնամ
Ախր ես ինպե՞ս, էմիգրանտ դառնամ:

Ախր ուրիշ տեղ
Հողի մեջ այսքան կազինո չկա
Այսքան «վաստակած» դղյակներ չկան
Ախր ուրիշ տեղ փողի մեջ արյուն,
Եվ արյունի մեջ այսքան փող չկա:
Ախր ուրիշ տեղ տեղանահն եղած
Եկած ուսերով խեղճ ժողովրդի,
Ուսերին նստած չինովնիկ չկա:

Ախր ուրիշ տեղ
Ամեն մի մայթից, ռեհան ծախողից, թերթի կրպակից,
Հացի խոնութից, նույնիսկ բոմժերից
Անվերջ հավաքվող նալոգներ չկան:

Ախր ես ինպե՞ս վեր կենամ, գնամ
Ախր ես ինպե՞ս այլազգի դառնամ:
Ախր դուք ինպե՞ս կարեք առանց ինձ:


Քարով մարով չխփեք հա՞:

[Elmo]

Քանի պարապ եմ, մի քիչ էլ Թումանյանի քառյակները բռնաբարեմ:

Ինչքա՜ն կոդ եմ գրել ես,
Բագ ու սխալ եմ տեսել ես,
Ուղղել, շտկել ու գրել,-
Դարդ ու հարդ եմ տեսել ես:

ստեղ պարապությունս վերջացավ: Շարունակելի...

[Kuk]

Դաշնագ, դաշնագ, մոտ արի,
Քեզ տամ լոշիկ շաուրմի.
Չվախենաս՝ կսնվես,
Ես չեմ անի պալիտ քեզ:

[Chuk]

Մեռնել, մեռնել, այնպես մեռնել,
Որ ողջերը լուռ նախանձով նայեն հենց նոր մահացածին,
Մեռնել, մեռնել, այնպես մեռնել,
Որ քո դիից հանկարծ ուրիշ հոտեր չգան,
Որ որդերը մարմնիդ վրա շատ չվխտան,
Ու ճանճերը չթռվռան...

[Շինարար]

Կարմիր գլխարկի նմանակումների շարքը ինձ դրդեց, որ փորձեմ նմանակել այդ հեքիաթը իմ Հրանտ Մաթևոսյանի ոճով՝

Կարմիր գլխարկը` ճանապարհին
Կարմիր գլխարկը լցրեց մանկական ամսագրի խաչբառը Բեթհովենով, Սերվանտեսով, Լենցով, ինտերնետով, Կոմիտասով, Սահարայով, Եփրատով ու կենգուրուով և պատասխանը չուղարկեց խմբագրատուն, որովհետև ուղարկելու իմաստը չի հասկանում, ապա վերցրեց կարկանդակներով լի զամբյուղը ու ճանապարհ ընկավ դեպի տատի տուն: Իրենց տանից Անտառամեջով տատի տուն հասնելու համար պետք է մի հարյուր րոպե, բայց Կարմիր գխարկը իր մտքերով այնտեղ է հասնում մի քանի ժամում: Թե պապը ինչու է իր տունը տարել, ժայռատակին կառուցել, ժայռն էլ հարյուր տարի է` ճաք է տվել ու չի փլվում, հենց ապրես, Սպիտակաձյունիկի գործերը լավ դասավորվեցին, յոթ հատ ուզող ունի, բոյն ի՞նչ կապ ունի, կարևորը աշխատող տղաներ են, ձուն` հիսուն դրամ, ալյուրը` երկու բաժակ, շաքարավազն էլ մի բաժակ, էս կյանքը ինչու՞ այսպես թանկացավ, գայլն է ավելի ուժեղ կենդանի՞, թե՞ արջը, արջը գայլի դեմ ինչ է, դանդալոշ կենդանի է, ամբողջ ձմեռը քնում է, մարդիկ աշխարհը լցրեցին իրենց տուն, իսկ նա քնած է` ծույլ, ալարկոտ, թաթը ծուռ: Կինը պետք է տնտես լինի, էս մերս հորս ամբողջ աշխատանքը վատնել է կարկանդակների վրա, դեռ մի բան էլ տատին է ուղարկում: Էնպիսի տղա լիներ, որ իրեն թագուհու պես պահեր, բայց փայտ չկրծեր, այլ գրիչով գործ աներ, գրողական ջիղը զարգացներ էն Վանաձորցու նման, սպիտակ լիմուզինով կգար իր հետևից, բարձրահասակ լիներ, խելացի, ինքն էլ կլիներ հարսնացուն:


Կարմիր գլխարկը` տատի մոտ

-Տատի,- զարմացավ Կարմիր գլխարկը:- Տատի, ինչու՞ են քո ականջները այդքան մեծ:- հարցրեց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, ինչու՞ են քո աչքերը այդքան մեծ:- ապշեց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, ինչու՞ են քո եղունգները այդքան երկար:- սարսափեց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, ինչու՞ է քո քիթը այդքան մեծ:- խորշեց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, իսկ ինչու՞ է քո երախը այդքան մեծ: -այլայլվեց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, այդ ի՞նչ ես անում:- դեպի դռները գնաց Կարմիր գլխարկը: -Տատի, պետք չի էս կյանքը ինձ: -դռների միջից շուռ եկավ Կարմիր գլխարկը: -Կեր ինձ, ես ձեզնից պրծնեմ, դուք էլ ինձնից:
Ու հետո Կարմիր գլխարկը կռանում, թումբ է դառնում գայլի առաջ… թումբ, քար, կոճղ, չափար է դառնում գայլի ոտքի տակ ու ասում. «Կեր ինձ»:

[Kuk]

Լևոն Տեր-Պետրոսյանին


...Եվ երբ դադարեց իշխանությունը քո,
Մարած աչքերով նստեցիր թախծոտ:
Իջել էր մի մո՜ւթ ու ցո՜ւրտ երեկո,
Կիջներ դեռ մի մո՜ւթ ու ցո՜ւրտ առավոտ:

Եվ երբ նայեցիր փակ աչքով քո ձախ
Մթին, մազութին, Վանոյին փախած,
Հասկացա՜ր հանկարծ, որ թե մութ, թե լույս`
Դրանք էլ չկան, դրանք էլ անցան...

Ու չկայիր էլ դու, չկար էլ Վանոն,
Մշուշում միայն երկրիս վրա
Թևերն էր փռել արնախում ճիվաղն
Ու դողում էին թևերը նրա...

[Lion]

Քանի պարապ եմ, մի քիչ էլ Թումանյանի քառյակները բռնաբարեմ:

Միանամ Հատկապես էրոտիկ պահերը կնշվեն բազմակետով...

Հեյ լավ տղեք, ականջ արեք,
Ջիպով, կռուտոյ Թաթուլին,
Սիրուն ...եր, թոթոլ ծտեր,
Լավ ուշ դրեք սերիալին:

Ձորի Գղոն զորք հավաքեց,
Հաստագլուխ, բթամիտ,
Ու Թաթուլի տունը պատեց,
Խամեռներով ծանրամիտ:

«Հեյ, Թաթուլ»,- կանչեց,
«Տղա էիր քեզ կարծում,
Եկ, եկել, եմ ես քու մերը,
Ի՞նչ ես փակվել դղյակում»

«Մի պարծենար, ...ի տղա», -
Պատասխանեց մեր տղեն,
«Դեմս դեռ շատ մուտիտ կանեն,
Բայց կսատկեն, կթաղվեն»...

[Kuk]

Ես մեղք չունեմ, Փոքրիկն ա մեղավոր

Ձին-ձին արեցին,
Երբ դռնակը փակեցին.
Կարմիր գույնով ներկեցին…
Ով որ արեց այսպես ձին
Նրա հետ էլ պսակին

[My World My Space]

Ահա ձեզ "Ծիտիկ-ծիտիկ"-ի մի քանի ինտերպրետացիա

Քյավառ

Ումուդ ծիտիկ չթռչես,
գալոշով կտամ կսատէ՛ս
խելոք պախա այտա քեզ,
մե շիշ կտամ կխմյես....


Ղարաբաղ

Ծիտիկ ծիտիկ, մխե կաց,
Քեզ տլական ըմ ժենգյալավ հաց,
Մատաղ ինիմ վեչ թռչես,
Յա խաչու քոմագ ինել քըզ....

[My World My Space]

դե հիմա տեսեք ի՞նչ կատարվեց երբ Վերնատանը մեր գրողները հարբած որոշեցին միասին մի բան գրեն.....

Շատ դարեր առաջ Հին Հայաստանում
Տորք Անգեղ անվամբ մի մարդ էր կենում,
Նրա Բերնից կիսատ-պռատ ուրբաթ օրը համեցեք տար....
Ուրբաթ օրը քեռի Քուչին
հելավ հեծավ առյուծ իր ձին,
Գնաց Թմկա բերդը պատեց.
Հեյ, քաջ Թաթուլ կանչեց շահը
Քանի փոքրիկ ձագ ունես դու,
երեք հատ ձագ, աղա աղվես...
Երեք հատ ձագ ցույց կտամ քեզ....
Իսկ սև շորով մի խիզան,
կանգնած ձորի պռնկին,
Ձայն էր տալիս Մարոյին,
Հե՜յ, մարո ջան,
Մատնիք, մարջան, ապարանջան,
հավ, ձու բերեք առեք, տարեք.....


շարունակեք խնդրում եմ......

[Գոհարիկ]

Պարոդիա` արված Հովհանիսյանի<<Իմ հայրենիքը տեսել ես,ասա...>> բանաստեղծության հիման վրա գրված Թումանյանի Parodia-ի վրա:Այլ կերպ ասած` Պարոդիա²(հարցական,բացականչական նշաններն ու հրամայականը բացակայում են)
<<Իմ հայրենիքը տեսել ես,ասա...>>
Տեսել ես արդյոք այն բլուրները,
Ուր ճոխ խաղկում էր մշտական գարուն,
Ուր թագավոր է հիմա ճոխ ձմեռը,
Ուր ոչինչ չկա էլ թալանելու:

Տեսել ես արդյոք այն այգիները,
Ուր խաղողը ողկույզին է փտում,
Որովհետև գինու գործարանները
Խաղողի դիմաց լավ չեն վճարում:

Տեսել ես խերուկ ժայռերի միջով
Կատղած անցնելիս գետը փրփրած,
Շտապ հեռացել ես խռոված հոգով,
Երբ որ տեսել ես ջուրը աղտոտված:

Տեսել ես գյուղը հովտի մեջ մենակ
Ու շուրջը փռված նախկին պարտեզներ,
Տեսել ես գյուղի տներում կրակ,
Որտեղից տեսնես,չկան ապրողներ:

Եվ դու տեսել ես նրա գանձն անգին,
Հարավի դուստրըէ կոկոն թոռոմած,
Ամուսնուն հիշում է` արցունքն աչքերին,
Հավատով սպասում իր խոպանչուն տանջված:

Տեսել ես նրա հեռուստաեթերը,
Որ ազատ միտք է վաճառում հային.
Զգույս,բարեկամ, չվիճես հետը,
Թե չէ` կմատնի Եվրոխորհրդին...

<<Նման հայրենիք կուզեիր տեսնել,ասա...>>