Ակումբցիների կատարած գրական նմանակումները

[Շինարար]

Խփել չկա (Հեղինակներ՝ ես, Լուսինե Վայաչյան, Ռուզան Պետրոսյան)


Ես ատում եմ քո չիշիկը,
Ինչպես որ դու քեզ լղոզած
Իմ կղանքն ես ատում գուցե:
Ես ատում եմ քո չիշիկը,
Որ խրվել է իմ լեզվի մեջ
Գարեջրի շշի նման:
Եվ դու ինչո՞ւ ինձ չես հարցնում,
Թե քո չիշիկն ի՛նչ գույն ունի:
Ես ատում եմ և այդ գույնը:
Եթե աղջիկ ես ունենամ՝
Նա կներկվի քո չիշիկով:
Ես ատում եմ քո չիշիկը…

Սևակի ստեղծագործությունն այնքան մեղեդային է, որ նույնիսկ նման չիշիկախառն կղանքն է կարդացվում Երբ որոշ մարդիկ Սևակ չեն սիրում, բայց հավակնում են բանաստեղծ լինել, Բյուր քեզ չի վերաբերվում, գիտեմ՝ դու նման հավակնություններ չունես, ուղղակի ապշում եմ, գոնե մոտ լինեին այն մակարդակին, որ Սևակն ունի: Նույնը գրական նախասիրությունների առումով, Սևակ չսիրողը պետք է մերժի այն ամենը պոեզիայում, ինչն ավելի թույլ է Սևակից, իմհկ, վերջերս սկսել եմ նաև Շիրվանզադե չսիրողներից մի քանիսի վրա ապշել՝ կարդալով այլ հեղինակների ու ստեղծագործությունների վերաբերյալ նրանց կարծիքները: Եթե մերժում ես Շիրվանզադե, մի բանով հիանալիս նայիր՝ արդյո՞ք այն ունի Շիրվանզադեի մակարդակը գոնե: Բյուր, սա նորից քեզ չի վերաբերվում, էս առումով էլ դու հետևողական ես, հատուկ եմ գրում, որովհետև գրառումդ եմ մեջբերել, կարող է թվալ, թե քեզ եմ դիմում: Ինչևէ, սա թեմայից դուրս, զի քո է համենայն դեպս, չափանիշները պետք է համընդհանուր լինեն: Սևակ շարունակում եմ պաշտել, Շիրվանզադե՝ մերժել: Նմանակումը վատն էր ու ցածրաճաշակ: Բյուր, սա քեզ է վերաբերվում

Հ. Գ. Էս զի քո է համենայն դեպսը որտեղի՞ց է ինձ կպել, Շիրվանզադե տղծագործություններից մեկից չէ՞ր

[Ձայնալար]

Վայ, սենց թեմա կա՞

Կուզեմ հիմի լցվի պիվեն
Ու բլոտ խաղամ մինչև էգուց
Ձեռս ղոզից մետր բռնեմ
Ու բաց խաղամ մինչև էգուց
Խաղից առաջ պիվով տարված
Հարյուր ցույց տալը մոռանամ
Մանթո մնամ մինչև էգուց
Խելքս թութուն ծխին տված
Էրթամ մնամ ռեպիկոյում
Ընկերներիս խաղին քվանշեմ
Սրված մնամ մինչև էգուց
Էրթամ աջիս բաժանողի
Ձեռքին խփեմ ձեռքովս տաք
Առանց կիսել թող բաժանի
Ու բաց խաղամ մինչև էգուց

[My World My Space]

Զուր ենք փախչում, մեզ խաբում,
Անկողինն է մեզ կապում,
Անկողնու մեջ ապրում ենք,
Անկողնու մեջ բազմանում....

[Արևածագ]

Տաղ՝ Մուբարաքի համար.

Ուրիշ իշխան կգա , կբռնի գահը,
Ուրիշ աշուղ կասե աշխարհիս խաղը,
Ինչ որ դու չես գռփե- նա կգռփի վաղը.
Օրերը ծուխ կըլին, տարին կմնա։

[aragats]

Հայ բիզնեսը անհուն մի« ծով»,
Խավար մի «ծով» ահագին:
Ու են ծովում «առյուծ» կտրած
Մոլեգնում է հարկային:

Մերթ «զայրացկոտ» ծառս է լինում
Դեպ մեծ բիզնեսն անհատակ,
Մերթ կատաղած մանր ու միջին
Թալանում հիմնահատակ:

Ոչ մեծին է «գտնում» անվերջ,
Ոչ հանգիստ թողում փոքրին,
Մանր ու միջին բիզնեսի մեջ
Մոլեգնում է հարկային:

[Հայկօ]

Ընտիր էր : Սպասի կանաչ քառակուսիներդ մի քիչ ավելացնեմ :

Կարելի էր ուղղակի «Հայոց վիշտը» բանաստեղծության վերնագիրը դնել «Հարկայինի մասին», ու էլի ճշմարտությունից հեռու չէինք լինի :

[aragats]

«երգի եւ բառերի հեղինակներին չգտա, երգում է Ֆլորա Մարտիրոսյանը»:

Առանձին ենք, չի խանգարում ոչ ոք մեզ,

Միայնակ ենք, երկու անամպ աստղի պես:

Միշտ չի տրվում մեզ այսպիսի բախտ ու հույս,

Այս գիշեր ֆորումում մնանք մինչեւ լույս:


Անհնար է մի թեմայում համբերել,

Ուզում եմ ամբողջ ֆորումը ընթերցել:

Իմ հոգու մեջ կա մի մաքուր-մաքուր հույս,

Այս գիշեր ֆորումում մնանք մինչեւ լույս:

[Հայկօ]

«երգի եւ բառերի հեղինակներին չգտա, երգում է Ֆլորա Մարտիրոսյանը»:

Հանուն արդարության նշեմ, որ խոսքերի հեղինակը Արամայիս Սահակյանն է: Ահամ, նա միայն տափակ հումորներ չէ, որ գիտի ստեղծել :

[Ameli]

Ինձ հետ լինի, թե առանձ ինձ "Դար Ակումբը" կզորանա,
Իմ օգնությամբ, թե առանց ինձ, Նա երբևէ կհասկանա,
Թե ոնց պիտի ապրել ինետում, թե ոնց պիտի գրառումներ անել,
Թե ինետում ինչն է անկապ, թե ինետում ինչն է հետաքրքիր:
Ինքս էլ տուգանային միավորներ տվողներին ո'չ, հարգում եմ, ո'չ հանդուրժում /էսի կատակ եմ անում չհավատաք /
Տափակ ու սուր գրառումներից ինքս էլ եմ միշտ, ակումբ ջան, խորշում:
Ու թե հիմա, իմ ակումբ ջան, ես քո գլխին ճառ եմ կարդում,
Ապա միայն նրա համար, որ շատ հաճախ վիրտուալ կյանքում
Եթե իր մեծ տեղը ունի ժամանակը, ինքը Դարը,
Բայց և այնպես քիչ չեն ազդում նաև ընտրած թեմաները:

Էս էլ իմ եղած-չեղած գրական զեղումը, կիսատ մնաց, որ կարենամ կշարունակեմ, որ չէ՝ խնդրեմ շարունակեք
1000 անգամ

[Smokie]

***

Ակումբն այնպես մեղմ ու բարի,
Ակումբն ասես լեռ վիթխարի,
Ակումբ ասես մի վեպ, մի երգ,
Ակումբը՝ գույնզգույն պատկեր:
Ակումբում սեր, նաեւ վեճեր,
Ամեն մեկը ունի մի «դեր» ,
Ակումբում Չուկ, ակումբում օ
Ռուֆ, Բագ, Անուկ, Դավ, Տիկ, Հովո...........
Ակումբն ասես մի շտեմարան,
Ակումբն ասես գրադարան,
Ակումբ՝ ժամանց ակումբ՝ զբաղմունք,
Ակումբն,,, ավելի քան ակումբ:
Ակումբային հանդիպումներ,
Խմբակային, բարի նկարներ,
Օրագրային գրառումներ,
Ուրախ ու տխուր մտքեր,
Երկար ու կարճ քննարկումներ:

[Alex-Grig]

Լսիր, որդիս շաղգամ որպես,տիրոջ քո մոր խոսքը սրտանց,
Այսօրվանից մերժում եմ քեզ ՀԱՅՈՑ ԼԵԶՈՒՆ հազարագանձ,
Ծախվել է նա կանխիկ փողով կաբինետում վարչապետի,
Դաբրո ստացել որոշումով Նժդեհական պառլամենտի
Թարգիր որդիս անմիջապես ՄԵՍՐՈՊԱՏԱՌ ՀԱՅՈՑ ԼԵԶՈՒՆ,
Որ դրսերում չմոլորվես, նորմալ շփվես Լաս- Վեգասում,
Ու տես որդիս, ուր էլ թռնես, ինչ բիզնեսի տեր էլ դառնաս,
Ինչ առիթով էլ հայհոյես աշոտյանին չմոռանաս..........

[Alex-Grig]

Թողած բանկում, պարտքի դիմաց, տունըս՝ շինված անտաշ քարով.
Ջիպըս՝ գերի անցակետում - վրացական համարներով,
Եվ հարկային մարմիններին անգամ չասած մնաս բարով,
Անց եմ կենում հիմա օտար, Թիֆլիս-Բաթում ճանապարհով...

Անց եմ կենում. շուրջս-մարդիկ, շուրջս հայեր հազար-հազար,
Վրաստանում գործ են դնում - պայմաններում անհավասար,
Եվ ո՞վ կասի՝ «ի՞նչ օրենքներ, դու ինձ էսքան փող տու քյասար»,
Շատ էլ՝ սրանք բութ են այնպես, կարծես շինված են տապարով։

Երեւանում որքան կուզեն բացեն սրանք «ՍԱՍ» ու «Սիթի»,
Ես-հուսահատ ու տակ տըված, ու իմ երկրից վտարանդի,
Դեպի Թիֆլիս պիտի գնամ, դեպի Բաթում՝ չերեզ Փոթի,
Մեր հարկային բեսպրեդելից խուսափելու ճանապարհով։

Ու էլ ամեն մեղքիս համար սիրտըս հիմա ունի ներում,
Տուն-տեղ ծախեմ ու հեռանամ, պիտի գնամ, չեմ համբերում,
Թե Սերժիկին տեսնեք հանկարծ օֆշորային գոտիներում,
Ասեք նրան ՝ բիզնեսն ասավ մնաս բարով, մնաս բարով...

[Alex-Grig]

Հեյ, Տարոններ, ականջ արեք
Ձյան մեջ լռված վարորդին,
Ով մարշրուտկա չխցկվեց`
Զուր է սպասում հաջորդին։






Մենք ամենքըս հյուր ենք կյանքում
Հենց առաջին ձյան օրից,
Հերթով գալիս, ցած ենք թըմփում
Սառցակալած բորդյուրից։

Ցած են թըմփում սառած ճամփում`
Ովքեր չունեն լոմ ու բահ,
Ձյունը մերն է, մենք` ձյունինը,
Աղի գործն է միշտ անմահ։

Գործն է անմահ, լավ իմացեք,
Որ խոսվում է դարեդար,
Երնեկ նըրան, ով շաղ կըտա
Աղ ու ավազ անդադար։

Էդ անտերը մի քիչ մաքրեք`
Յոլա կերթանք լավ ու վատ,
Պրոբկա լինի, սառած ճամփեք,
Թե ձյան վըրա` բուքսավատ։

Ես լավության խոսքն եմ ասում,
Թող չկպնի ձեր սըրտին,
Ո՞վ չի սիրում, թեկուզ կեղտոտ,
Կարմիր ավազն էն մայթին։

Դե լա՛վ կենաք, բարո՛վ մընաք,
Փորձեմ իջնել ես հացի...
Թե չորս ժամից տուն չըդառնամ`
Հաստատ ձյան մեջ լըռվեցի։

[Հայկօ]

Քիչ ենք, բայց տաքսիստ ենք


Մենք քիչ ենք, բայց մեզ տաքսիստ են ասում,
Մենք ձեզ ո՛չ մեկից չենք գերադասում:
Պարզապես դու՛ք էլ պիտի ընդունեք,
Որ մե՛նք, միայն մե՛նք էսքան խելք ունենք:
Եվ որ այստեղ է՝ վեցի սալոնում,
Ցանկացած խնդիր ճիշտ լուծում ստանում:

Պարզապես շիթս ստոլբին է քսվել։
Պարզապես ո՜նց ենք սաղիցդ զզվել:
Պարզապես գիտենք գազելին քրֆել,
Մինիմալի տեղ հազարնոց կլպել,
Անջատել հաշվիչն ու գռդոն անել
Զեյթունո՛վ,
Կոնդո՛վ,
Կենտրոնո՛վ,
Վստրեչո՛վ...

Մենք քիչ ենք, բայց մեզ տաքսիստ են ասում,
Մենք ձեզ ոչ մեկից չենք գերադասում:
Պարզապես մեր բախտն ուրիշ է եղել,
Պարզապես շատ ենք Ռուսաստան լռվել:
Պարզապես մենք մեր լենուբոլ կյանքում
Ունեցել ենք փող
Ու գործեր բազում.
Կազինո՝ Օմսկում, ռեստորան՝ Մինսկում:
Ո՛չ ոք չի ասել «ձյաձ ջան, էս ստացի»:
Եթե ստացել ենք,
Լոկ տոկոսներով.
Եթե քշել ենք,
Լոկ մեր կայֆերով:

Պարզապես գային մեր կյանքն է կերել‚
Իսկ մենք ինքնակամ դրանց չենք տրվել:
Երբեք չենք սիրել պռոբկում լռվել:
Ու՜ր էլ որ քշել, ում էլ որ վերցրել՝
Խոսել ենք անվե՛րջ, անդու՛լ, անդադա՛ր,
Լսել ենք Թաթու՛լ,
Ծխել Աղթամա՛ր:
Մեկս մեկիցս
Փախցրել պատվե՛ր:
Ամենքին տվել ուշու՛նց, քֆուրնե՛ր:
Հենվել ենք գազին, պոկվե՛լ շեշտակի:
Պարսիկներից միշտ քամել քառակի՛,
Քանզի չի լինում
Խոսել դրանց հետ...

Մենք քիչ ենք, այո՛, և մանր չունենք,
Հազա՛ր ենք ասել՝ մեզ մա՛նր տվեք:
Ի դեպ, ախպեր ջան, որտե՞ղ ես մնում,
Որտե՞ղ աշխատում ու ի՞նչ ես ծխում:
Ընգե՛ր, մի հատիկ սիգարետ տուր ինձ,
Ու ես սկսեմ բողոքել կյանքից:
Ոչ ոք չգիտի մեքենա քշել,
Անցյալը հիշել, գնդակը տշել:
Դեմի պակռիշկես էս ո՜նց ա մաշել...
Սաղ մեղավորը սերվիսի տերն ա:
Ու՜ր ես մտնում, է՜շ, դեմդ կարմի՛ր ա:
Սաղ օրն էլ սենց ա, ախպորս ասեմ:
Կարամ խոսելով պոչկի քար գցեմ,
Հայկական հարցին տալ կոնկրետ լուծում,
Բայց դե, ախպեր ջան, մեզ ո՜վ ա լսում:

Մենք ձեզ ոչ մեկից չենք գերադասում,
Բայց հիշե՛ք, որ մեզ
Տաքսի՜ստ են ասում:
Եվ ինչու՞ պիտի ձեր խաթր լռենք.
Խոսե՛լ, խոսու՛մ ենք ու դեռ կխոսե՛նք:

[Varzor]

Հուշեր մանկությունից

Շատ դարեր առաջ,
Հին Հայաստանում
Տորք Անգեղ անվամբ
Մի մարդ էր ապրում:
Նրա բերնից սկեսուր-սկեսրար`
Ուրբաթ օրը, համեցեք` տար:
Ուրբաթ օրը Քեռի Քուչին,
Ելավ հեծավ առյուծ հոր ձին,
Ասպատակեց գառանը,
Առավ, թռավ են ծառը:
Էդ մի ջոցին մի պառավ կին
Մոստ էր իջել դաշտի միջին:
Մոտենում է մի հայվան
Լրիվ զգեստապահարան,
Լոբի ցեպն էլ վզին էր`
Եզն այսպիսին էր:
Կտրում կնգա վերևը
Խոսքին տալիս այս ձևը.
- Մատանիներ ձեռքերիս
Վալենտինոն ոտքերիս,
Թալանածս բարձիս տակ
Գեղից եկա ես քաղաք:
....
(շարունակությունը չեմ հիշում ու մեկ էլ վերջը.)
....
Այստեղ ինչն է գլխավոր?
Սաղ Ստալինն է մեղավոր: