Ալտրուիզմ չկա՞

[Լուսիանա]

Կոնկրետ այդ տերմինը առաջին անգամ եմ հանդիպում, բայց երևույթը հաստատ կա, իմ շրջապատում այդպիսի մարդիկ կան...
Շաաատ ավելի լավ է մարդ ալտրուիստ լինի, քան էգոիստ...

[ivy]

Շաաատ ավելի լավ է մարդ ալտրուիստ լինի, քան էգոիստ...

Կուզենայի քննարկեինք այն հարցը, թե արդյո՞ք ալտրուիզմը ինքնին թաքնված էգոիզմ չէ, ինչպես նշել էի առաջին գրառմանս մեջ:

[impression]

Կուզենայի քննարկեինք այն հարցը, թե արդյո՞ք ալտրուիզմը ինքնին թաքնված էգոիզմ չէ, ինչպես նշել էի առաջին գրառմանս մեջ:

Ըստ իս, մարդու ցանկացած գործողություն, որն ուղղակիորեն ուղղված էչ սեփական անձին, իրականում անուղղակիորեն է ուղղված իրեն: Վերցնենք ասենք թե հավատքը: Թող ինձ ներեն մոլի հավատացյալները, սակայն իմ կարծիքով նրան, ովքեր սրբորեն պահպանում են բոլոր պասերը, ծոմերը, գնում են եկեղեցի, մոմ են վառում, աղոթում են, մեղքերն են խոստովանում, կաթոլիկ եկեղեցում նաև՝ գնում ինդուլգենցիաներ, իրականում ոչ թե անում են դա հանուն իրենց հավատքի, այլ հանուն խոստացված դրախտի, երկնային արքայության: Այսինքն, գործ ունենք թաքնված էգոիզմի հետ, կրկնում եմ, սա ԸՆԴԱՄԵՆԸ իմ կարծիքն է: Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

[ivy]

Ըստ իս, մարդու ցանկացած գործողություն, որն ուղղակիորեն ուղղված էչ սեփական անձին, իրականում անուղղակիորեն է ուղղված իրեն: Վերցնենք ասենք թե հավատքը: Թող ինձ ներեն մոլի հավատացյալները, սակայն իմ կարծիքով նրան, ովքեր սրբորեն պահպանում են բոլոր պասերը, ծոմերը, գնում են եկեղեցի, մոմ են վառում, աղոթում են, մեղքերն են խոստովանում, կաթոլիկ եկեղեցում նաև՝ գնում ինդուլգենցիաներ, իրականում ոչ թե անում են դա հանուն իրենց հավատքի, այլ հանուն խոստացված դրախտի, երկնային արքայության: Այսինքն, գործ ունենք թաքնված էգոիզմի հետ, կրկնում եմ, սա ԸՆԴԱՄԵՆԸ իմ կարծիքն է: Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

Մարդ է՞լ մի քանի գրառման տարբերությամբ կարծիքն էսպես ռադիկալ փոխի, ոնց որ թե սկզբում ուրիշ բան էիր գրում:

[impression]

Եթե հեղինակն էս աստիճան աբսուրդի չհասցներ ալտրուիզմի կամ այլասիրության գաղափարը, ես միանշանակորեն կպնդեի, որ ալտրուիզմը միանշանակ կա, ու ես էլ բավականին տպավորիչ ալտրուիստի ռեզյումե կարող էի ունենալ, եթե նման բան լիներ ընդհանրապես: Սակայն, հեղինակը բացարձակացրել է ալտրուիզմի գաղափարը, իսկ բացարձակ վիճակում ոչինչ ընդունելի չէ ինձ համար:
Շատ պարզ է երևում, թե ինչ է հասկանում Այվին՝ ասելով ալտրուիզմ: Իսկ իմ պատկերացմամբ՝ ալտրուիզմ կարող է համարվել ցանկացած բարի գործ, որ անում ես ուրիշի համար, անկախ քո նպատակներից, ինքնահաստատման մղումներից և այլն: Եթե քո մի նպատակադրված արարքից դիմացինիդ ուրախություն ես պատճառել, դա ալտրուիզմ է:

Մարդ է՞լ մի քանի գրառման տարբերությամբ կարծիքն էսպես ռադիկալ փոխի, ոնց որ թե սկզբում ուրիշ բան էիր գրում:

կներեք, որ ինքս ինձ եմ մեջբերում, мания величия չփնտրես, հոգեբան ջան, ուղղակի ասա ինձ խնդրում եմ, գրառումներիս մեջ ի՞նչն իրար հակասում

[ivy]

Եթե դու այս երկու նախադասությունների միջև հակասություն չես տեսնում, ուրեմն հնարավոր է` սխալվում եմ.

Իսկ իմ պատկերացմամբ՝ ալտրուիզմ կարող է համարվել ցանկացած բարի գործ, որ անում ես ուրիշի համար, անկախ քո նպատակներից, ինքնահաստատման մղումներից և այլն:

Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

[impression]

Եթե դու այս երկու նախադասությունների միջև հակասություն չես տեսնում, ուրեմն հնարավոր է` սխալվում եմ.

Իսկ իմ պատկերացմամբ՝ ալտրուիզմ կարող է համարվել ցանկացած բարի գործ, որ անում ես ուրիշի համար, անկախ քո նպատակներից, ինքնահաստատման մղումներից և այլն:

Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

Չեմ տեսնում: Նշել եմ, որ անկախ նպատակներից ես անում բարի գործը դիմացինիդ հանդեպ:

Իսկ մյուս գրառման մեջ փորձել եմ պատասխանել հարցիդ:
Հակասություն չեմ տեսնում:

[dvgray]

Հմմմ
Իմ համար էլ հետաքրքիր զուգադիպությամբ այսօր իմ Շրի-Լանկացի թամիլ ընկերոջ հետ զրուցում էինք, ու նա պատմում էր Մայր Թերեզայի մասին…
Իսկ միթէ դա կարևոև է՞՞՞…
Կա էտ էգոիզմը,… չկա էտ էգորզմը… չգիտեմ, գիտական առումով կարող է և հետաքրքիր է ուսումնասիրել, բայց մարդկային առումով դժվար թե:
Մանավանդ եթե գտնվես այն մարդու տեղում, ով այդ "էգոիստ" - "ալտրուիստի" հաճախ ինքնազոհ ջանքերի շնորհիվ վերագտնում է հույս և նաև մի նոր կյանք իր և ավելի կարևոև է իր երեխայի համար:

[Արշակ]

Ալտրուիզմը, ինչպես գիտեք, էգոիզմի հակառակն է, երբ մարդ ուղղված է նպաստելու ուրիշների բարեկեցությանը՝ մի կողմ թողնելով սեփական շահերը: Առանց փոխհատուցման ակնկալիքի ուրիշների համար արված բարի գործը կարելի է համարել ալտրուիզմի վառ դրսևորում:
Սակայն արդյո՞ք կա այնպիսի բան, որը մենք անում ենք իսկապես միայն ու միայն դիմացինի համար՝ մի կողմ թողնելով մեր ես-ը: Անգամ եթե անում ենք ամբողջ սրտով, առանց որևէ փոխհատուցում սպասելու, մի՞թե դա չենք անում, որ նախ և առաջ ինքներս մեզ լավ զգանք, լցվենք սեփական նշանակալիության զգացումով կամ բարձրանանք մեր իսկ աչքին, քանի որ կարող ենք օգտակար լինել ուրիշներին:
Այսպիսով, ուրիշին լավություն անելով, գուցե մենք առաջին հերթին ինքներս մե՞զ ենք լավություն անում: Ուրեմն ո՞րն է ալտրուիզմը, եթե ամեն ինչ նորից գալիս հանգում է մեր սեփական ես-ին...
Ի վերջո, ալտրուիզմ կա՞, թե՞ չկա:

Իմ կարծիքով ուղղակի աշխարհը սիրուն ու արդար է սարքված Այսինքն՝ եթե ուրիշին լավություն ես անում, ապա դա եթե ոչ անմիջականորեն, միևնույն է խորքային, գլոբալ առումով ի վերջո լավ է նաև քեզ։ Բայց դա կարծում եմ հիմք չի պնդելու, թե լավ բան անելու դրդապատճառը ցանկացած դեպքում սեփական շահն է։ Իհարկե, այդպես էլ է լինում, բայց կարծում եմ, որ ընդհանուր առմամբ լավություն անողի համար լավ լինելը բնական հետևանք է, այլ ոչ թե դրդապատճառ։
Իսկ եթե այնուամենայնիվ շատ խորանանք պատճառահետևանքային փնտրտուքների մեջ, փորձելով ի հայտ բերել սեփական շահը որպես դրդապատճառ, ապա գուցե հայտնաբերենք, որ սեփական շահն ու ամբողջ աշխարհի շահը ի վերջո պարզապես միաձուլվում են։ Ու այստեղ երևի արդեն հարցը կփակվի, որովհետև էլ չեն լինի երկու տարբեր կողմեր, որոնցից պիտի ընտրենք, թե որն է գլխավորը կամ սկիզբը։

Հուսով եմ մի բան հասկացվեց իմ էս խառը զառանցանքից։

Եթե դու այս երկու նախադասությունների միջև հակասություն չես տեսնում, ուրեմն հնարավոր է` սխալվում եմ.

Իսկ իմ պատկերացմամբ՝ ալտրուիզմ կարող է համարվել ցանկացած բարի գործ, որ անում ես ուրիշի համար, անկախ քո նպատակներից, ինքնահաստատման մղումներից և այլն:

Ինչ վերաբերվում է ալտրուիզմին, ապա կարծում եմ այստեղ էլ, պատկերը նույնն է, ներքին մղումներդ էլի ուղղված են սեփական անձիդ՝ ինքնահաստատվելուն, ինքդ քո կամ մեկ ուրիշի աչքում բարձրանալուն և այլն:

Որքան հասկացա՝ impression–ը սկզբում ուղղակի տալիս էր ալտրուիզմի իր պատկերացրած սահմանումը, որը տարբերվում է քոնից, իսկ հետո արդեն պատասխանում էր հարցադրմանը ըստ ալտրուիզմի քո սահմանման։ Նենց որ, երևի հակասություն չկար։

[Արշակ]

Հմմմ
Իմ համար էլ հետաքրքիր զուգադիպությամբ այսօր իմ Շրի-Լանկացի թամիլ ընկերոջ հետ զրուցում էինք, ու նա պատմում էր Մայր Թերեզայի մասին…
Իսկ միթէ դա կարևոև է՞՞՞…
Կա էտ էգոիզմը,… չկա էտ էգորզմը… չգիտեմ, գիտական առումով կարող է և հետաքրքիր է ուսումնասիրել, բայց մարդկային առումով դժվար թե:
Մանավանդ եթե գտնվես այն մարդու տեղում, ով այդ "էգոիստ" - "ալտրուիստի" հաճախ ինքնազոհ ջանքերի շնորհիվ վերագտնում է հույս և նաև մի նոր կյանք իր և ավելի կարևոև է իր երեխայի համար:

Մարդկային առումով հարցադրումը կարևոր կարող է լինել այն պատճառով, որ «ալտրուիզմ չկա» ձևակերպումը իր ետևից կարող է բերել եզրահանգումների, թե իբր մեկ է բոլորս էլ էգոյիստ–շահամոլներ ենք, իզուր ինչու՞ ենք ձևեր թափում, բարությունը ու նման բաները կեղծ կատեգորիաներ են, և այլ նմանատիպ զառանցանքների։ Իսկ նման մտքերը կարող են նպաստել ավելի բարի լինելու, շրջապատին լավություն անելու ձգտման անկմանը, կամ էլ գուցե հակառակը (ուրիշին լավություն անել, նշանակում է լավ բան անել հենց իմ համար, ուրեմն՝ ինչքան հնարավոր է շատ լավություն անեմ, որ իմ համար լավ լինի… արդյունքում աշխարհը կշահի… ինչպես դու ասացիր՝ թքած թե ինչ դրդապատճառներով)։ … Արդեն ոնց–որ տուֆտում եմ

[Սելավի]

Կյանքում 2 բանից չես կարող խուսափել, մեկ մահից, մեկ էլ քո արարքների պատասխանից: Այնպես որ եթե լավ բան անես, կյանքից կստանաս լավ արարքիդ պատասխանը, վատ բան կանես, բնականաբար նորից կյանքից կստանաս համապատասխան անրադարձ քո արարքին: Կարևոր չի կյանքը վաղը կպատասխանի էդ քո արարքին թե 5 կամ 10 տարի հետո, կարևորը էն որ հաստատ պատասխանելույա, չես կարող խուսափել:
Ինչ տաս քեզա մնալու:

Եթե երեկոյան գլխիտ «քյառփինջա» ընգնում, նշանակումա դու ինքդ էիր դա քո համար պատրաստել առավոտյան: Հիմա եթե քո համար լավ բան պատրաստես (նշանակումա Էգոիստ է՞ս) հա՞, իսկ եթե վատ բան պատրաստե՞ս, ինչ էս հիմա՞ր: Երկրորդը՝ ես կոնկրետ չգիտեմ ինչա նշանակում ալտրուիզմ, բայց վերևում բացատրածից հասկացա որ դա բարություն, լավություն անելնա, այսինքը մարդավարի ապրելը, որը մեզ պատվիրումա նաև Աստված, ուրեմ նշանակումա այդպես ապրելով դու պարզապես սիրում էս քո Աստծուն և վարվում էս այնպես ինչպես կամենումա Արարիչը:
Մեկ էլ զարմանում եմ գիտե՞ք ինչի վրա, որ էդ ալտրուիզմ կոչվածը դա մեր սովորական մարդկային բնական ընթացքնա, փաստորեն մենք բոլորս այնքան ենք հեռացել դրանից ու մեզ համար էնքան խորդ բանա դառել դա, որ էսօր հարցը սենցա ձևակերպվում «ալտրուիզմ չկա՞» ոնց չկա, դա իմ, քո մեզ շրջապատող մարդկանց բոլորիս բնական կյանքի ընթացքնա:

Հ.Գ. Եթե մենք ինքներս չենք գոհանում, դժվար կարողանանք ինչ որ մեկին գոհացնել: