Դե այդ աղջիկը մենակ եդ տղու հետ էր ընկերություն արել,ու հիմա վախենումա որ կարողա ես մեկի հետ էլ նույնը կատարվի:mtahog-ի խոսքերից
Դե այդ աղջիկը մենակ եդ տղու հետ էր ընկերություն արել,ու հիմա վախենումա որ կարողա ես մեկի հետ էլ նույնը կատարվի:
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
Անուշ ջան...պատմությունդ շատ թախծոտ է ու սրտառուչ:
Բայց մի քանի դիտարկումներ անեմ, լավ?
Նախ, շատ ես ընկնում երկխոսությունների հետևից: Աշխատիր խուսափել`
-Ոնց ես:
- Լավ եմ:
- Բա դու ոնց ես
- Ես էլ նենց ոչինչ -ի կարգի մանր-մունր երկխոսություններից: Ռիթմը կորում է գրվածքիդ: Դրանք տեղին կլինեին, եթե պատմվածքդ երկար լիներ: Բայց դու առանց այն էլ փոքր հատվածներ ես տեղադրում ու ամբողջը` երկխոսություն:
Մի քիչ շատ ես ձգում պատմությունը: Բոլորս արդեն հասկացանք, որ Աստղիկը դժբախտ էր: Ու անընդհատ հանդիպում էր Աշոտին պատահականորեն: Պատկերն անընդհատ կրկնում ես: Փորձիր զարգացնել:
Ու մի բան էլ...կերպարներդ անշունչ են մի քիչ..չոր հարցուփորձը հանգեցրել է նրան, որ մենք կերպարներիդ գրեթե չենք տեսնում: Փոքր-ինչ արյուն ու կյանք հաղորդիր իրենց, համովացրու..
Հուսով եմ` չես նեղանում
Լեո (16.06.2009)
Ի դեպ, մշակումները կարող ես տեղադրելիս էլ անել
Կապ չունի որ վաղուց ես սա գրել:
Գալաթեա
Ես կփորձեմ:
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
սպասում ենք, սպասում
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Անուշ ջան, հետաքրքիր էր, բայց դեռ լրիվ չի հա՞, շարունակություն կա՞:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
–Ոչ թե դուք այլ Աշոտ,մենք ընկերներ ենք չէ՞:
–Այո,Աշոտ:
–Ուրեմն այն օրը ես շատ տխուր էի,որովհետև իմ ընկերուհին,որի հետ ես ուզում էի նշանվեի ու ամուսնանայի մի օր իմ ամենամոտ ընկերոջ հետ գալիսա ու ասում որ իրանա սիրում:Այդ օրը ես կորցրի և իմ ընկերուհուն,և ընկերոջը:
–Ինչ տխուր է,-Էմման նայեց ժամին,-ես պետք է գնամ արդեն ուշ է:
–Ես քեզ կուղեկցեմ,որ կողմն ես գնում՞:
Նրանք միասին գնացին ու այդ օրվանից սկսվեց նրանց ընկերությունը:Եթե առաջ Աստղիկը շատ տխուր էր,հիմա նա անընդհատ ուրախ էր լինում:Նրանց երկուսն էլ սիրահարվել էին միմյանց,բայց ոչ մեկը չէր համարձակվում մյուսին ասել իր զգացմունքների մասին:
Մի օր ,երբ նրանք պայմանավորվել էին հանդիպել սրճարանում Աշոտը սպասեց-սպասեց բայց Աստղիկը չեկավ:Նա որոշել էր ասել իր զգացմունքի մասին:Աշոտը շատ անհանգիստ էր,նա զանգեց Աստղիկենց տուն,երկար պահեց հեռախոսը ,բայց ոչ ոք չէր վերցնում:Նա մի անգամ էլ փորձեց ու հեռախոսը վերցրեց Աստղիկի մայրը:Աշոտը հարցրեց թե ուր է աստղիկը,նրա մայրը պատասխանեց.
–Աստղիկը հիվանդանոցում է:
-Ի՞նչ,ինչ է պատահել,որ հիվանդանոցում:
Պարզվեց որ նա մեքենայի տակ է ընկել:Աշոտը գնաց այն հիվանդանոցը որտեղ Աստղիկն էր:Նա մոտեցավ կանգնած բժշկին ու հարցրեց թե ոնց է Աստղիկը,բժիշկը ասաց.
-Վիճակը շատ լուրջ է,մենք վիրահատել ենք նրան ու հիմա սպասում ենք պատասխանի :Դու՞ք եք Աշոտը:
–Այո իսկ ինչ է եղել՞:
–Վիրահատության ժամանակ նա ձեր անունն էր տալիս:
Աշոտը նստեց նստարանին ու գլուխը առավ ափերի մեջ:Անցավ որոշ ժամանակ ու բժիշկը դուրս եկավ.
–Բժիշկ ինչպես է նա:
–Լավ է,նա հաղթահարեց վիրահատությունը:
Շուտով Աստղիկը լավացավ ու Աշոտը խոստովանեց նրան որ սիրում է իրեն:Աստղիկը և Աշոտը ամուսնացան և շատ երջանիկ էին:
ՎԵՐՋ
А ведь зима - это и есть сказка.... Главное верить в чудеса...и я верю
բա վերջը երբ ենք կարդալու?Դե այդ աղջիկը մենակ եդ տղու հետ էր ընկերություն արել,ու հիմա վախենումա որ կարողա ես մեկի հետ էլ նույնը կատարվի:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ