ԹՌԻՉՔՆԵՐ ԵՐԱԶՈՒՄ ԵՎ ԱՐԹՄՆԻ
ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍՅԱՆԻ ԵՐԱԶԸ
Համանախագահները գալիս են Հայաստան: Ի՞նչ անել, ինչպե՞ս խուսափել հանդիպումից: Թարսի պես էլ` ոչ մի երկրից հրավեր չունի, որ մի քանի օրով թռնի երկրից: Ու հանկարծ հիշում է, որ ճիշտ նման իրավիճակում Ռոբերտ Քոչարյանը գնաց Վրաստան, դահուկ քշեց ու ոտը ջարդեց : «Հո զոռով չի, խելոք էր, էլի», մտածում է ինքը, բայց Վրաստան թռնելու ժամանակ չկա: Սուսուփուս իջնում է նախագահականի բակ ու տեսնում դամբուլի ծառը... Էլ ժամանակ չի կորցնում. տնքտնքալով բարձրանում է ծառը ու թրմփում ներքեւ... Խայտառակություն. ոչ մի տեղը չի ջարդվում: Շորերի փոշին թափ է տալիս ու նորից բարձրանում, բայց այդ ընթացքում ներքեւում արդեն ահագին մարդ է հավաքվում: «Ի՞նչ եք կանգնել, գիպս-բան պատրաստեք», գոռում է ինքը ու նորից իրեն ցած նետում: Դարձյալ անօգուտ: Հենց այդ պահին նկատում է, որ կողքի ծառից էլ Տիգրան Սարգսյանն է իրեն ցած նետում: «Քե՞զ ինչ պատահեց, այ տղա», հարցնում է ինքը: «Հեչ, շեֆ, կոռուպցիայի դեմ եմ պայքարում», ասում է սա ու տեղում ուշաթափվում: «Լրիվ խելքը քցել ա», փնթփնթում է ինքը ու նորից ծառը բարձրանում, բայց այս անգամ որոշում է ամենաբարձր ճյուղին հասնել...
Դաշնակներն ու Հովիկ Աբրահամյանը ներքեւում ապահովության համար ձգած բրեզենտ են պահում: Ինքը ցած է նետվում, եւ օդում զգում է, որ ականջների մոտով վզվզալով փամփուշտներ են անցնում: «Էդ ի՞նչ եք անում», գոռում է ինքը: Սեյրան Օհանյանը ծառի բնի հետեւից հանում է գլուխը. «Հեչ, շեֆ, հակաօդային պաշտպանության զորավարժություններ են, իմացանք, թե չճանաչված թռչող օբյեկտ ա, կրակեցինք»: «Չճանաչվածը Բակո Սահակյանն ա, ես ճանաչվա՛ծ երկրի նախագահ եմ», գոռում է ինքը ու ներքեւ սլանում: Բրեզենտը կայծակնային արագությամբ մոտենում է... Ու հենց այդ պահին էլ ինքը սոսկումով նկատում է, որ Հովիկ Աբրահամյանն ու դաշնակները բաց են թողնում բրեզենտի ծայրերը... Ուժեղ դրխկոց է լսվում, ու միանգամից ամեն ինչ թաղվում է խավարում: Գիտակցության վերջին նշույլներով հասցնում է ընկալել միայն, որ բոլորը շնորհավորում են Հովիկ Աբրահամյանին, իսկ Հրանտ Թոխատյանը մտնում է նրա թեւը եւ ասում. «Շեֆ, կլինի՞ նախընտրական կլիպներդ ես նկարեմ...»:
Արթնանում է բանակցությունների սեղանի շուրջ:
Մեջբերել
Էջանիշներ