User Tag List

Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 10 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 10 հատից

Թեմա: 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

  1. #1
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)

    18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ


    Այդ շաբաթ օրը ինձ պետք է ազատ արձակում տային: Համենայն դեպս որոշեցի ճշտել, տալու՞ են, թե՞ ոչ: Գործով պետի տեղակալներից մեկի մոտ էի մտել, խոսակցությունը ավարտվեց «Արտակ ջան, ապրես, լավ ես սարքել...» խոսքերով ու այդ ջերմ վերաբերմունքից ոգևորված որոշեցի հարցնել.
    - Պարոն գնդապետ, այս շաբաթ-կիրակի օրերին ինձ ազատ արձակում տալու՞ եք:
    - Հա՛, Արտակ ջան, իհարկե:
    - Պարոն գնդապետ, իսկ հնարավոր է, որ ես այդ օրը սովորական ժամից շուտ դուրս գամ: Այս շաբաթ օրը պապիկիս քառասունքն է ու ժամը 12-ի կողմերը պետք է գերեզմանոց գնանք, որպեսզի հարցնեմ:
    - Հա, Արտակ, իհարկե, խնդիր չկա, - պատասխանեց:
    Շնորհակալություն հայտնեցի: Ապա պատիվ տալով և ասելով «Թույլ կտաք գնալ, պարոն գնդապետ» ուզում էի դուրս գալ սենյակից, երբ հետևիցս ձայնեց.
    - Պետի անունով զեկուցագիր գրիր, Արտակ, որ կարողանաս այդ օրը շուտ գնալ:
    Շփոթված կանգնեցի:
    - Պարոն գնդապետ, ինձ ազատ արձակում տալու համար արդեն զեկուցագիր գրվել է՝ դասակիս մյուս զինվորների հետ միասին...
    - Մի հատ էլ առանձին զեկուցագիր գրիր, նշիր որ այսինչ պատճառով ուզում ես ավելի շուտ դուրս գալ:
    - Պարոն գնդապետ, զեկուցագրի մեջ նշե՞մ, որ քառասունքի համար եմ ուզում շուտ գնալ, - զարմացա ես, ախր եղածը 1-2 ժամ շուտ դուրս գալն է:
    - Այո՛, Հարությունյան: Հետո կբերես զեկուցագիրը մոտս, որ միջնորդեմ:
    - Լսում եմ, պարոն գնդապետ, - ասացի ու վրդովված դուրս եկա սենյակից:
    Վերցրի թուղթն ու գրիչը, ու չգիտեմ ինչու դողդողացող ձեռքերով հրամանատարի անունով զեկուցագիր գրեցի, «Խնդրում եմ պապիկիս քառասունքի արարողության մասնակցելու համար թույլատրել այսինչ օրը ազատ արձակում գնալ նախատեսված ժամից այսքան ժամ շուտ», ապա տակը, ինչպես միշտ մակագրեցի. «Այսինչ ստորաբաժանման հրամանատար, ավագ Ա. Հարությունյան», ստորագրեցի, նշեցի ամսաթիվը ու տարա պետի տեղակալի մոտ:
    - Թույլ կտա՞ք, պարոն գնդապետ, - հարցրի՝ ծեծելուց հետո դուռը բացելով:
    - Մտի՛ր Արտակ: Զեկուցագի՞րն է:
    - Ճիշտ այդպես, պարոն գնդապետ, - ասացի՝ դեռ դողացող ձեռքով թուղթը սեղանին դնելով:
    Կարդաց:
    - Լավ ես գրել, ապրես, - գովեց, չգիտեմ՝ ինչու, - բայց տակը պետք չի նշել ստորաբաժանման ղեկավար լինելը, նշիր թե որ բաժնում ինչ հաստիքով ես:
    - Պարոն գնդապետ, բայց միշտ դասակիս զինվորների համար ազատ արձակում խնդրող զեկուցագրերում այսպես եմ գրում...
    - Արա այն, ինչ ասում եմ:
    - Լսում եմ, պարոն գնդապետ, - վրդովված վերցրի թուղթն ու դուրս եկա սենյակից:
    Ավելի շատ դողացող ձեռքերով արտագրեցի զեկուցագիրը, վերջում փոխելով «Այսինչ բաժնի տեխնիկ-լաբորանտ, ավագ Ա. Հարությունյան», ստորագրեցի, նշեցի ամսաթիվն ու գնացի պետի տեղակալի մոտ:
    Կարդաց:
    - Այսպես նորմալ է, - ասաց, - դե հիմա տար, թող անմիջական պետդ մակագրի, որի միջնորդում է...
    - Բայց դրա կարիքը կա՞, պարոն գնդապետ: Ձեր մակագրությունը բավարա՞ր չէ:
    - Ո՛չ:
    - Լսում եմ, պարոն գնդապետ:
    Գնացի անմիջական պետիս որոնելու: Որոնումը բավական երկար տևեց: Ի վերջո պարզվեց, որ օրվա վերջում է գալու՝ արտահերթ վերակարգն ընդունելու համար: Այդքա՞ն պետք է սպասեմ, ի՞նչ է:
    Գնացի պետի տեղակալի մոտ:
    - Թույլ կտա՞ք, պարոն գնդապետ:
    - Մտի՛ր, Արտակ, մակագրե՞ց:
    - Ոչ մի կերպ պարոն գնդապետ: Այսօր ուշ է գալու, քանի որ վերակարգ է...
    - Հա, ճիշտ է... լա՛վ, բեր ես մակագրեմ:
    Վերցրեց թուղթն ու մակագրեց. «Միջնորդում եմ ըստ զեկուցագրի, գնդապետ Այսինչյան», ստորագրեց, գրեց ամսաթիվն ու թուղթը տվեց ինձ: «Փաստորեն անմիջական պետիս մակագրությունն անհրաժեշտ չէր, ինչի՞ համար էր այս ամենը», - մտածեցի ակամա:
    - Տար պետի մյուս տեղակալի մոտ, թող ինքն էլ մակագրի, ապա տար կադրերի բաժին, որպեսզի մտցնեն հրամանատարի մոտ՝ հաստատելու:
    - Լսում եմ, պարոն գնդապետ:
    Տարակուսած դուրս եկա սենյակից: Թակեցի պետի մյուս տեղակալի դուռը:
    - Թույլ կտա՞ք, պարոն փոխգնդապետ, - հարցրի:
    - Մտիր:
    - Պարոն փոխգնդապետ, կմիջնորդե՞ք զեկուցագրիս, - հարցրի:
    - Տուր նայեմ՝ ի՞նչ է:
    Վերցրեց, կարդաց, ապա.
    - Էս ի՞նչ է...
    - Պարոն փոխգնդապետ, վաղը պապիկիս...
    - Դա չեմ ասում, ինչու՞ ես սև գրիչով գրում:
    Աչքերս հայտնվեցին ճակատիս շրջակայքում:
    - Պարոն փոխգնդապետ, իսկ ի՞նչ ա, որ...
    - Զեկուցագրերը միայն կապույտ գրիչով պետք է գրվեն:
    - Բայց պարոն փոխգնդապետ, ես բազմիցս սևով եմ գրել ու ոչ մի անգամ...
    - Հարությունյան, արտագրիր կապույտ գրիչով, բեր:
    - Բայց պարոն փոխգնդապետ, գնդապետ Այսինչյանն արդեն ստորագրել է...
    - Ոչինչ, կխնդրես, որ նորից ստորագրի:
    Հուսահատված դուրս եկա սենյակից:
    Արտագրում եմ երրորդ անգամ: Այս անգամ կապույտ գրիչով: Ստորագրում եմ, նշում ամսաթիվն ու թակում պետի տեղալի դուռը:
    - Թույլ կտա՞ք, պարոն գնդապետ:
    - Մտի՛ր:
    - Պարոն գնդապետ, փոխգնդապետ Այսինչյանն ասեց, որ կապույտ գրիչով գրեմ...
    - Սևո՞վ էիր գրել, ճիշտ է արել: Կապույտով արտագրի, բեր:
    - Արդեն արտագրել եմ:
    - Տուր:
    Գրում է. «Միջնորդում եմ ըստ զեկուցագրի, գնդապետ Այսինչյան», ստորագրում է, նշում ամսաթիվը:
    - Թույլ կտա՞ք գնալ:
    - Հա՛:
    Թակում եմ դուռը:
    - Թույլ կտա՞ք, պարոն փոխգնդապետ:
    - Մտի՛ր:
    - Բերեցի:
    - Այ սա ուրիշ հարց:
    Մակագրում է. «Միջնորդում եմ ըստ զեկուցագրի, փոխգնդապետ Այսինչյան», ստորագրում է, նշում ամսաթիվը:
    - Մյուս անգամ հանկարծ սև գրիչով զեկուցագիր չգրես:
    - Լսում եմ, պարոն փոխգնդապետ: Թույլ կտա՞ք գնալ:
    - Ազատ ես:
    Գնում եմ կադրերի բաժին:
    - Պարոն կապիտան, այս զեկուցագիրն այսօր մտցրեք հրամանատարի մոտ, պետի տեղակալները միջնորդել են:
    Կարդում է զեկուցագիրը, զգում եմ ապշած է, բայց բան չի ասում:
    - Ե՞րբ կմտցնեք:
    - Օրվա վերջում:
    - Ես կգամ, իմանամ, թե ի՞նչ եղավ:
    - Լավ:
    Ավելի քանի մեկ ժամ, փաստորեն կորցրի այդ զեկուցագրի վրա: Այդ ընթացքում կարելի էր բավական շատ գործեր հասցնել անել: Օրվա վերջում մտնում եմ կադրերի բաժին.
    - Արդեն տարե՞լ եք:
    - Դեռ չէ, Արտակ, շուտով կտանեմ:
    - Կարո՞ղ եմ այստեղ սպասել:
    - Իհարկե:
    Նստում եմ: Քիչ անց ներս է մտնում պետի տեղակալներից մեկը, հանձնարարություն է տալիս ինձ, ուղարկում: Այդ օրն այդպես էլ չեմ տեսնում կադրերի բաժնի պետին:
    Հաջորդ օրն առավոտը շուտ գտնում եմ:
    - Մտցրի՞ք, պարոն կապիտան:
    - Հա:
    - Ստորագրեց:
    - Չէ:
    Գլխիս կարծես դույլով սառը ջուր են լցնում:
    - Ինչու՞:
    - Ասեց, որ ոչ մեկին ազատ արձակում այս օրը չեն տալու՝ ելնելով ընդհանուր կարգապահությունից:
    - Բայց կարդաց, թե ինչի՞ համար է ինձ պետք:
    - Հա՛:
    Նախ ես կարգապահ եմ եղել: Երկրորդ, թեկուզ անկարգապահ լինեի, միթե՞ հնարավոր չէ հարգել մարդուն... Ակամա հիշում եմ նույն պապիս մահվան օրը: Դողացող ձեռքերով երեքօրյա արձակուրդ խնդրելու զեկուցագիրը ձեռքիս անձամբ մտել եմ հրամանատարի մոտ:
    - Ինչու՞ ես եկել, - հարցնում է:
    - Պարոն գնդապետ, պապիս է մահացել ու ես դեռ իմ հնարավոր ողջ արձակուրդը չեմ օգտագործել, խնդրում եմ երեք օրով արձակուրդ տաք, ահա զեկուցագիրը: Ինձ ասացին, որ անձամբ մտնեմ Ձեր մոտ:
    Այն ժամանակ հասկանում էի, որ արձակուրդ կարող է և չտան: Երկրում հայտարարված արտակարգ դրությունից հետո զորամասերում դեռևս խստացված ռեժիմ էր և օրենքով արձակուրդ տալու իրավունք, կարծեմ, չունեին: Թերևս հենց դրա համար էլ անձամբ ինձ էին ուղարկել հրամանատարի մոտ: Սակայն հրամանատարի տված պատասխանը ինձ հասցրեց ակամա կատաղության.
    - Իսկ դու գիտե՞ս, որ զինծառայողի համար պապին հարազատ չի, - հարցրեց հրամանատարը:
    Այդ պահին չկողմնորոշվեցի, թե իրականում ինչ նկատի ուներ: Թերևս նկատի ուներ, որ ըստ կանոնադրական սահմանման արձակուրդ տրամադրվում է միայն ծնողների, քույր-եղբայրների մահվան դեպքում, համենայն դեպս այդպես բացատրեց սպաներից մեկը: Իսկ պապին, փաստորեն, զինծառայողի համար հարազատ չէ: Համենայն դեպս նրա ասած նախադասությունը այդ էր ասում:
    - Պարո՛ն գնդապետ, - այն ժամանակ պատասխանեցի զայրացած, - չգիտեմ զինծառայողի համար ինչպե՞ս, իսկ իմ համար հարազատ է:
    - Լա՛վ, լա՛վ, - ասաց հաշտվողական տոնով, երևի նկատելով զայրույթս ու հոգեվիճակս: - Արձակուրդ տալու իրավունք չունեմ, բայց կփորձեմ հուղարկավորության օրը մի քանի ժամով ազատ արձակում տալ:
    Բան չունեմ ասելու, խոսքի տերն եղավ: Իսկ ես հենց այդ օրը ինքնակամ լքեցի զորամասն ու շտապեցի տուն: Արտակարգ դրության հետևանքները եղան հոգեհանգստին, ինքնահողին և յոթին մասնակցել չկարողանալս: Ու հրամանատարը պետք է որ դա լավ իմանար, հիմա էլ չի թույլատրում, փաստորեն, քառասունքի արարողությանը գնալ:

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Rammstein (11.12.2010), Ֆոտոն (14.08.2009)

  3. #2
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Առաջին ցանկությունս էր անձամբ նրա մոտ մտնելը՝ կոնկրետ իմ հարցով: Բայց հետո հիշեցի, որ այնուամենայնիվ իմ վրա դրել են դասակի հրամանատարի պարտականությունները ու որ իմ դասակի զինվորները կարգապահ են եղել: Փաստորեն այլոց մեղքով նրանք էլ են զրկվելու ազատ արձակման գնալու հնարավորությունից:
    Մտա հրամանատարի մոտ: Փոխանակ կոնկրետ իմ խնդիրը ներկայացնելու՝ փորձեցի ներկայացնել դասակիս զինվորներին ազատ արձակում տրամադրելու խնդրի անհրաժեշտությունը և անմիջապես, բավական չոր կերպով, դուրս հրավիրվեցի սենյակից:
    - Բանակում սուբորդինացիա կա, դիմիր անմիջական պետիդ:
    Փաստորեն նորից մի ողջ շղթա պետք է անցնենք, այս անգամ ավելի բարդ մոդելով: Տեսնե՞ս մի բան դուրս կգա: Ամեն դեպքում շտապում եմ գումարտակի հրամանատարի մոտ, խնդիրը շարադրելու ու լուծման ելք գտնելու ակնկալիքով:
    Մի ողջ օրվա վազվզոց, պետի տեղակալներ, գումարտակի հրամանատար, բաժինների պետեր... ի վերջո որոշվում է, որ մեր դասակի զինվորներին կարելի է ազատ արձակում տալ: Արդեն ժամը 11-ն է: Մնում է իմ խնդիրը, ես պետք է շուտ մեկնեմ, որպեսզի մյուս հարազատներիս հետ միասին գերեզմանոց գնամ:
    Մտնում եմ պետի տեղակալի մոտ.
    - Պարոն գնդապետ, մեր ազատ արձակման հարցը լուծվեց, բայց հիշեցնեմ, որ ինձ շուտ էր պետք գնալ: Կթույլատրե՞ք հիմա կամ մեկ ժամվա ընթացքում դուրս գալ զորամասից:
    - Հարությունյան, առանց հրամանատարի թույլտվության չի կարելի: Զեկուցագիր գրիր:
    - Պարոն գնդապետ, երեկվա զեկուցագիրս դեռ կա ու մերժվել էր բանավոր, վրան մերժման մակագրություն չկա, ի՞նչ անենք:
    - Այս անգամ ազատ արձակմամբ պետի մյուս տեղակալն է զբաղվում, տուր իրան, թող իջեցնի հրամանատարի մոտ:
    - Լսում եմ, պարոն գնդապետ:
    Դուրս եմ գալիս ու թակում պետի մյուս տեղակալի դուռը:
    - Պարոն փոխնգդապետ, իմ շուտ դուրս գալու համար դուք կարո՞ղ եք իմ այս զեկուցագիրը տանել հրամանատարի մոտ:
    - Հարությունյան, թեև Ձեր գնալու թույլտվությունը տրված է, բայց զեկուցագիրն ու ազատ արձակման թերթիկները դեռևս ստորագրված չեն: Մի քանի րոպեից իջնելու եմ հրամանատարի մոտ, դա էլ կտանեմ:
    - Ես Ձեզ դռան մոտ սպասե՞մ, - հարցնում եմ:
    - Այո:
    Սպասում եմ դռան մոտ: Անցնում է ոչ միայն մի քանի րոպեն, այլև մի քանի տասնյակ րոպեն: Կես ժամ անց վերջապես դուրս է գալիս սենյակից, որտեղ մի քանի սպաների հետ ինչ-որ խորհրդակցություն էր սկսել ու գնում է հրամանատարի մոտ, նախապես ասելով. «Արդեն տանում եմ, Հարությունյան»:
    Վերադառնում է տաս րոպե անց:
    - Եղա՞վ, պարոն փոխգնդապետ, - հարցնում եմ:
    - Չէ, մտածեցի որ կարելի է առանց հրամանատարին ասելու քեզ շուտ թողնել, զեկուցագիրդ իզուր ցույց չտվի: Հիմա մտնեմ հրամանատարի մյուս տեղակալի մոտ, կորոշենք:
    Մտնում է, դուրս է գալիս 5 րոպե անց.
    - Չէ, Հարությունյան, գնդապետ Այսինչյանն ասեց, որ առանց հրամնատարի թույլտվության չի կարելի:
    - Բա հիմա ի՞նչ, պարոն փոխգնդապետ:
    - Ինքը շուտով մտնելու է հրամանատարի հետ այլ փաստաթղթերի քննարկման հարցով, զեկուցագիրդ էլ կմտցնի:
    Սպասում եմ ևս հինգ րոպե: Դուրս է գալիս հրամանատարի տեղակալն ու ուղևորվում հրամանատարի մոտ, նախապես ասելով. «Շուտով կլինի, Արտակ ջան, չե՞ս ուշացել, չէ՞»:
    Սպասում եմ տաս րոպե: Վերադառնում է:
    - Վա՛յ, Հարությունյան, գործով տարվեցի զեկուցագիրդ մոռացա:
    - Բա հետո՞, պարոն գնդապետ...
    - Չգիտեմ: Մի քիչ հետո էլի եմ մոտը գնալու, կտանեմ:
    - Դուք ում մոտ ուզում եք, գնացեք, պարոն գնդապետ, իսկ ես գնում եմ պապիկիս քառասունքին մասնակցելու: Եթե ցանկանում եք, կարող արձանագրել, որ զորամասն ինքնակամ լքել եմ:
    - Մի քիչ սպասիր, Արտակ:
    - Էլ չեմ կարող սպասել, պարոն գնդապետ, - ասում եմ, հեռանալով:
    Հետևիցս ձայնում է.
    - Լավ, Հարությունյան, սպասիր, ներքին կարգով թույլատրում եմ գնաս, մտիր հրամանատարի մյուս տեղակալի մոտ ազատ արձակման թերթիկը վերցնելու:
    Թակում եմ դուռը.
    - Թույլ կտաք, պարոն փոխգնդապետ, արդեն համաձայնեցրել եմ գնալս, ազատ արձակման թերթիկը տվեք:
    - Պետք է ճշտեմ, Հարությունյան, - ասում է՝ ցանկանալով սենյակից դուրս գալ:
    Կանգնում եմ դռան առջև.
    - Պարոն փոխգնդապետ, գուցե՞ կհասցնեք ճշտել գնալուցս հետո: Իսկ հիմա ես ուշանում եմ ու խնդրում եմ իմ ազատ արձակման թերթիկը տալ, - աչքերումս արդեն կայծեր էին խաղում ու ես չգիտեմ թե այս պատմությունն ինչով կվերջանար:
    Ինձ արդեն համբերությունից հանել էին: 12-ն անց էր արդեն: Առավոտյան 9-ից ես այս հարցով վազվզում եմ: Ինձ այդ ընթացքում այնքան ստորացումներով անցկացրին, որ կար պահ նույնիսկ, որ առաջնային դարձել էր ոչ թե հարազատ պապիկի քառասունքին հասնելն, այլ սկզբունքային պայքարում հաղթելը: Ցույց տալը, որ մարդ ես, որ զգացում ունես: Ցույց տալը, որ զինվորը մարդ է: Իրավիճակի լարումը փրկվեց ակամա, երբ ներս մտավ պետի առաջին տեղակալն ու այս մեկին ասաց, որ թույլատրել է ինձ գնալ: Ստացա ազատ արձակման թերթիկս ու շտապ դուրս եկա սենյակից, ապա զորամասից, տաքսի բռնեցի ու շտապեցի տուն:
    Աչքերս արտասովոր չոր էին, սառած: Ողջ ճանապարհին հիշում էի, թե ինչպես էի երեք շաբաթ առաջ թակել հրամանատարի տեղակալի դուռը.
    - Կանչե՞լ եք, պարոն գնդապետ:
    - Հա՛, Արտակ ջան: Խանութներից մի քանի սարքերի գներ է պետք ճշտել: Քանի որ այսօր խանութները շուտ են փակվելու, դու հենց հիմա գնա ազատ արձակում, կճշտես գները, կգաս, ինձ կասես:
    Ինձ տվեց ազատ արձակման թերթիկն ու ուղարկեց խանութներում գները ճշտելու: Զեկուցագիր չէի գրել: Հրամանատարին չէր հարցրել, կարծեմ: Ուրեմն ինչի՞ համար էր այս ամբողջ բյուրոկրատական քաշքշուկը: Ստորացնելու՞: Թե այն դեպքում այլ շահ կար՝ պետական շահ, այս անգամ, չկա:
    Ես ծառայության անցնելիս երդվել եմ, անվերապահ ծառայել հայրենիքիս... Հայրենիքից ավելին ինձ համար ընտանիքն է եղել՝ միշտ: Բոլոր ընտանիքների համագումարը նոր համարել եմ հայրենիք: Հայրենիքին ծառայել ասելով հասկացել եմ, որ դա առաջնահերթ անում եմ, իմ հարազատների համար, նրանց բարեկեցության ու խաղաղ ապրելու իրավունքը ապահովելու ինձ հասանելիք պարտականությունը կատարելու համար: Այդ օրն ընտանեկանը ստիպեցին համարել երրորդական ինչ-որ բան: Խարխլվեց հայրենիքի պատկերացումը մի պահ: Մի պահ մտածեցի, որ իզուր եմ երդում տվել: Հետո ինձ հավաքեցի: Այս միջադեպով չի կարելի փոխել սկզբունքները, պատկերացումները, վճիռները... բայց արդյո՞ք այդ մի միջադեպով...

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  4. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    ministr (23.08.2009), Rammstein (11.12.2010), Արևածագ (09.11.2010), Ուլուանա (14.08.2009), Ֆոտոն (14.08.2009)

  5. #3
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Վայ, ոնց ներվայնացա... Սիրտս խառնեց դրանց ապուշ ձևականություններից...
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  6. #4
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Ի տարբերություն Ուլուի, իմ ծիծաղն եկավ, պետական համակարգում աշխատելով ինքս գիտեմ, թե ամեն մի փոքրիկ հարցի լուծում ինչքան կարող են ձգձգել: Ինչ արած սա է մեր պետականության իրականությունը…

    Ակամայից հիշեցի մեր հարևանին, որ տունը ծախելուց ահավոր թղթաբանական քաշքշուկի մեջ էր ընկել ընդհամենը մահացած տղայի մահվան թուղթ հանելու համար
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  7. #5
    Պատվավոր անդամ Վազգեն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    43
    Գրառումներ
    541
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Լավն էր։ Միաժամանակ տխուր էլ էր։

    Հիշում եմ երբ մայրս թոշակի պետք է անցներ, մի փաստաթուղթ ստորագորագրելու համար մի պաշտոնյան մեկի մոտ էր ուղարկում, մյուսն էլ մեկ ուրիշի։ Ասում էին, թե իրենք իրավասու չեն այն ստորագրելու, թող այսինչի մոտ տանի։ Այդինչն էլ ասում էր, թե չէ, այնի՛նչը պետք է դա ստորագրեր։ Այդպես մի քանի անգամ մամայիս տարան-բերեցին։ Վերջը աշխատողներից մեկ ուրիշը մամայիս գաղտնի կերպով խորհուրդ տվեց, որ հաջորդ անգամ գալուց հետը բամբանեռկա բերի։ Այդպես էլ արեցինք։ Հարցը միանգամից լուծվեց։

  8. #6
    ginger Dayana-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.10.2006
    Գրառումներ
    5,421
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Արտակ մտածում էի բոլորը կարդամ հետո կարծիք գրեմ, բայց չդիմացա
    Համոզվեցի ևս մի անգամ, որ բանակում և ոչ միայն բանակում մենք մոռանում ենք հայրենիքի կարևորությունը ու եզակի տղաներ են, որ հայրենիքին ծառայելյն այդքան կարևոր են համարում, որքան դու։
    Ի տարբերություն Անահիտի ու Վարդուհու ես չբարկացա ու չծիծաղեցի, այլ մի լավ լացեցի Տեսնես, ե՞րբ ենք մենք դառնալու բռունցք....

    Հ.Գ. Պապիկդ կհպարտանար քեզանով

  9. #7
    խատուտիկ Enipra-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    27.03.2006
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    526
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Շատ լավ ես նկարագրել, Չուկ:
    Ես էլ լավ նյարդայնացա, ցավալի է: Այ իրենց ու իրենց նմաններին է պետք ստիպել սա կարդալ, գուցե էդ քարացած ու անտարբեր ուղեղներում ինչ-որ բան զրնգա:

  10. #8
    Անտառային Ֆոտոն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.06.2009
    Հասցե
    Չուկչստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Շունչս պահած կարդացի, հնարավորինս արագ, արդեն խեղդվել էի, վա՜յ,..., արդեն լացում էի, կարծես ես էի անելանելի դրության ու հաղթելու տրամադրության մեջ...
    Լավ է շարադրված, այնքան լավ, որ ամբողջ ստորացումն ու զզվանքն ապրեցի:
    Ցավում եմ, որ էս լրիվ ապրել ես, հետո էլ վերապրելով գրել: Է՜, ինչքա՜ն նմանատիպ դեպքերի ենք հանդիպում...
    Շնորհակալ եմ ...
    Վերջին խմբագրող՝ Ֆոտոն: 14.08.2009, 02:56:
    Քայլ առ քայլ դեպի ինքնաբավ երջանիկ կյանք


  11. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Chuk (14.08.2009)

  12. #9
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2006
    Գրառումներ
    477
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Իսկ ի՞նչ, երբ այդ քաշքշուկի ժամանակը ազատ արձակման 4 ժամերից է գնում: Երբ Երևանից եկած հարազատներիտ հասցնում ես 2-3 ժամով տեսնել: 2-3 անգամից զզվում, ջխայնանում ու հարազատներին խնդրում ես, որ էլ չգան:

  13. #10
    Նախարար ministr-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.09.2008
    Հասցե
    3-րդ Մաս
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    4,740
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. 18. Բյուրոկրատական քաշքշուկ

    Նորմալ (ցավոք սրտի) սովետական պատմություն, որն ածանցվել է ու դառել հայկական, ռուսական, ադրբեջանական և այլն: Ինքնահաստատման, ինքնամեծարման, սեփական նշանակալիության բարձրացման երբեմն նաև երկու կոպեկ աշխատելու ողբալի և ծիծաղելի գործընթաց:
    Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •