Էն ժամանակ, երբ Ադրբեջանի նավթը լուրջ գործոն չէր միջազգային ասպարեզում, Լևոնն էլ ուզում էր հարցը լուծել, նրչան անվանեցին դավաճան, թուրքամետ և այլն: Իսկ դիրքերի ամրությունն ավելի շատ կախված է ճիշտ դիվանագիտություն վարելուց, ինչն անում էր Լևոնը, ինչը տասը տարի չեն արել քոչարյանն ու օսկանյանը, ինչը հիմա չեն անում սերժն ու էձիկը: Այ սա ա խնդիրը: Պատմությունը «եթե» ասել չի սիրում, հոտևաբար փորձենք հնարավորինս խուսափել դրանից: Այն ժամանակ Ղարաբաղը բանակցությունների կողմ էր, այժմ՝ ոչ: Սա ի նպաստ Հայաստանի և Ղարաբաղի չի: Հիմա Թուրքիան ինչ որ քիթը խոթում ա էս գործի մեջ, սա ի նպաստ Հայաստանի և Ղարաբաղի չի, սա ի օգուտ Ադրբեջանի ա: Մի խոսքով՝ նման խայտառակ վիճակում հայտնվելու մեղքն ընկնում է նրանց վրա, ովքեր այդ վատթարանալու ժամանակ զբաղեցրել են այդ պաշտոնները, սա միանշանակ է:ministr-ի խոսքերից
Մեջբերել
Էջանիշներ