Երեխեք հետ եմ վերցնում սիրո մասին կարծիքներս, երկար ժամանակ չէր զանգել երեկ զանգեց ուրախությունից գլուխս կորցրել էի, դե երևի դա էլ ինձ պատիժ է որ չէի հավատում....
Երեխեք հետ եմ վերցնում սիրո մասին կարծիքներս, երկար ժամանակ չէր զանգել երեկ զանգեց ուրախությունից գլուխս կորցրել էի, դե երևի դա էլ ինձ պատիժ է որ չէի հավատում....
firegirl777-ի խոսքերից
Երբեք մի ասա,այնպիսի խոսքեր,որ հետո կասես
ետ եմ վերցնում,փոշմանել եմ,,,,,,
ամենագեշ բանն է....
ուրախ եմ քո համար
Մտիր «Գրականություն» բաժնի «Ստեղծագործողի անկյուն» ենթաբաժինը, այնտեղ այդ վերնագրով թեմա կա, որտեղ էլ դրված է այդ բանաստեղծությունը։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այժմ մի նամակից հատված եմ ուզում մեջբերել… Թող ների նամակի հեղինակը, որ առանց իր թույլատվության եմ դա անում, պարզապես կուզենայի լսել ձեր կարծիքն այդ մտքի մասին…ԱՍՏՎԱԾ ՍԵՐ Է…
…Ակամա ինձ հարց եմ տալիս.«Ի՞նչ է սերը»: Աստված ասում է, որ «Սերը դա ես եմ»: Հըմմ, հետաքրքիր է, ուրեմն, երբ սիրտդ սիրում է, ապա քո մեջ ծնվում է մի մասնիկ Աստվածային, և ուրեմն այն պետք է տա քեզ երջանկություն, կյանքդ լցնի իմաստով: Արդյո՞ք դա ճիշտ է, արդյո՞ք մարդ սիրելով երջանկանում է… այդ դեպքում ի՞նչ կասես, երբ լինում են դեպքեր, որ սերն անպատասխան է և որ դրա պատճառով մարդ անգամ ինքնասպան է լինում և այլն…
Չէ, չէ, ինչպես էլ մտածես, ոնց էլ նայես կյանքին, սերը չես տեսնի… ծիծաղելի է, ինչպե՞ս տեսնել մի բան, որ չկա, որ միայն դատարկ անուն ունի՝ ՍԵՐ, ինչպե՞ս…
Բայց եթե այդպես է, ապա Աստվա՞ծ էլ չկա…չէ՞ ոչ «ԱՍՏՎԱԾ ՍԵՐ է»… տարօրինակ զուգադիպություն, չէ որ մենք չենք տեսնում ոչ սերը, ոչ էլ Աստծուն… Բայց այնուամենայնիվ, Աստված կա, իակ սերը՝ գուցեև, բայց եթե անգամ այն կա, ապա մարդ չի կարող այն զգալ, քանզի մարդ արժանի չի, որ նրա մեջ լինի թեկուզ մի նշույլ Աստվածային…»
Ըստ իս՝ միանգամայն սխալ եզրակացություն...Ի՞նչ է նշանակում «... մարդ չի կարող այն զգալ, քանզի մարդ արժանի չի, որ նրա մեջ լինի թեկուզ մի նշույլ Աստվածային… »։ Հետաքրքիր է, իսկ այդ ո՞վ է որոշում՝ արժանի է թե ոչ։ Հենց թեկուզ Աստվածաշնչից (և ոչ միայն) մեզ հայտնի է, որ Աստված մարդու մեջ աստվածային սկիզբ է դրել, մարդն Աստծո ստեղծածն է, հետևաբար աստվածայինից գոնե մի նշույլ հաստատ կրում է իր մեջ։
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 11.10.2007, 10:48:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Լրիվ համամիտ եմ Ան ջան, ես նրան հազար անգամ բացատրել եմ, որ սերը մարդկային ամենամեծ արժանիքն է, բայց…անարդյունք…Ըստ իս՝ միանգամայն սխալ եզրակացություն...
Re. Սեր և Բանականություն
…Ասում եք՝ Աստված Սեր է, բայց Սերն Աստված չէ՞
Իմ կարծիքով Սերն Աստված է: Պարտադիր չի, որ դա «Աստվածաշնչում» գրված լինի, որ լինի ճիշտ: Ես բավականին երկար եմ մտածել դրա մասին ու հանգել եմ այդ եզրակացությանը…
Սերն Աստված է: Ինձ հիմա դժվար կլինի ձեզ ավելի մանրամասն բացատրելը, թե ինչ դատողությունների հիման վրա եմ այդպես մտածում, սակայն, կարծում եմ, եթե լավ խորհեք ու հարցին նայեք փիլիսոփայի աչքերով, ինքներդ էլ հեշտությամբ կհամոզվեք:
*
Թե Աստծո և թե Սիրո հարցում Մարդն առաջնորդվում է Ենթագիտակցությամբ: Գիտակցությունն ընդամենը փորձում է կառավարել Ենթագիտակցության ընթացքի ուղղությունը: Սակայն, ինչպես հայտնի է ու ինչպես որ ես եմ հասկացել իմ կյանքի օրինակով, դա նրան, որպես կանոն, կամ չի հաջողվում, կամ հաջողվում է մասամբ՝ մեծ ջանքերի և այդ ընթացքում քեզ մեծ նեղություններ ու անհարմարություններ պատճառելու գնով:
Հ.Գ.
Սիրեք, մարդիկ, բաժանեք ձեր Սերը աջ ու ձախ, ինչքան հնարավոր է շատերին… ու ինչքան հնարավոր է մեծ «չափաբաժիններով»… դրանից այն ոչ միայն չի պակասի, այլ կավելանա… Չե՞ք հավատում… Փորձեք ու կհամոզվեք: Ու էնքան լավ ա
…
Սիրեք անկախ այն բանից՝ գիտակցական է այն, թե ենթագիտակցական:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Անի ջան, լրիվ համաձայն եմ, բայց վախենում եմ, որ էն սերը շատերին բաժանելու գաղափարը շատերի կողմից կարող է լրիվ ուրիշ կերպ մեկնաբանվել...Հ.Գ.
Սիրեք, մարդիկ, բաժանեք ձեր Սերը աջ ու ձախ, ինչքան հնարավոր է շատերին… ու ինչքան հնարավոր է մեծ «չափաբաժիններով»… դրանից այն ոչ միայն չի պակասի, այլ կավելանա… Չե՞ք հավատում… Փորձեք ու կհամոզվեք
Սիրեք անկախ այն բանից՝ գիտակցական է այն, թե ենթագիտակցական:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Re. Սեր և Բանականություն
Անի ջան, լրիվ համաձայն եմ, բայց վախենում եմ, որ էն սերը շատերին բաժանելու գաղափարը շատերի կողմից կարող է լրիվ ուրիշ կերպ մեկնաբանվել...
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Բա մարդ բանականություն կխառնի՞ սիրո մեջ…
Չի կարելի
Ես չեմ հասկանում՝ ինչու են մարդիկ ամեն կերպ փորձում սերը բանականությունից զատել, եթե դրանք սերտորեն կապված են իրար...
Ձեզ դուր կգա՞ր, որ ձեզ փորձեին բաժանել նրանից, ում կապված եք
Ինչքան էլ այս երկուսը փախչեն իրարաից, միևնույն է նրանք ապրում են իրար մեջ...
Սեր, որ բանականություն չունի, նշանակում ա սիրող, որ խելք չունի...
Ինչ խոսք. դժվար է բանակցել սրտի հետ, երբ մտքին ծեծելով են բերում նրա մոտ, բայց դե եթե զգացմունքը մտածել չիմանար, միտքն էլ սիրել չէր իմանա...
այնպես որ հանգիստ ընդունեք ու մի բաժանեք այս երկուսին..
Չի բացառվում որ տուն եք քանդում
Վերջին խմբագրող՝ Ծով: 11.10.2007, 21:00:
Ամեն ինչ ասելա ոնց որ եսեմ մտածում
…Ասում եք՝ Աստված Սեր է, բայց Սերն Աստված չէ՞
Իմ կարծիքով Սերն Աստված է: Պարտադիր չի, որ դա «Աստվածաշնչում» գրված լինի, որ լինի ճիշտ: Ես բավականին երկար եմ մտածել դրա մասին ու հանգել եմ այդ եզրակացությանը…
Սերն Աստված է: Ինձ հիմա դժվար կլինի ձեզ ավելի մանրամասն բացատրելը, թե ինչ դատողությունների հիման վրա եմ այդպես մտածում, սակայն, կարծում եմ, եթե լավ խորհեք ու հարցին նայեք փիլիսոփայի աչքերով, ինքներդ էլ հեշտությամբ կհամոզվեք:
*
Թե Աստծո և թե Սիրո հարցում Մարդն առաջնորդվում է Ենթագիտակցությամբ: Գիտակցությունն ընդամենը փորձում է կառավարել Ենթագիտակցության ընթացքի ուղղությունը: Սակայն, ինչպես հայտնի է ու ինչպես որ ես եմ հասկացել իմ կյանքի օրինակով, դա նրան, որպես կանոն, կամ չի հաջողվում, կամ հաջողվում է մասամբ՝ մեծ ջանքերի և այդ ընթացքում քեզ մեծ նեղություններ ու անհարմարություններ պատճառելու գնով:
Հ.Գ.
Սիրեք, մարդիկ, բաժանեք ձեր Սերը աջ ու ձախ, ինչքան հնարավոր է շատերին… ու ինչքան հնարավոր է մեծ «չափաբաժիններով»… դրանից այն ոչ միայն չի պակասի, այլ կավելանա… Չե՞ք հավատում… Փորձեք ու կհամոզվեք
Սիրեք անկախ այն բանից՝ գիտակցական է այն, թե ենթագիտակցական:
Հետաքրքիր թեմա է, բայց նորից պիտի նախ և առաջ պարզաբանվի թե ինչ է բանականությունը: Արդյո՞ք այն կա, թե մարդիք են հորինել այդ երևույթը և անուն դրել:
Սերը…հմ… դա ես եմ, դու ես, նա է և իհարկե Աստված: Սերը դա այն է ինչ մեր մեջ կա ու ապրում է, դա այն է ինչ երբեք չի մահանա, դա ամեն գոյի սկզբնաղբյուրն է:
Ու պետք չի մեջբերել Աստվածաշունչը, որը մարդիք են գրել, կամ մեկ ուրիշ գրքեր…
Ուղղակի ներս նայենք ու կտեսնենք որ հարցեր չկան, ամեն ինչ պարզ է
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Սեր և Բանականությու՞ն…Կյանքում առաջնորդվում ենք թե՛ մեկով, թե՛ մյուսով՝ թեև միանգամայն իրարից տարբեր բաներ են, ու մեկը մյուսին երբեմն խանգարում ենՎա՜յ նրան՝ ում սիրտն ու բանականությունը կելնեն պայքարի…Այդ պայքարն աններդաշնակություն է ծնում մարդու հոգում, դժբախտ լինելու զգացողություն: Ավելի լավ է այդ եկուսը այդպես տարբեր հարթություններում էլ մնան ու երբեք չբախվեն:
Էրնեկ են մարդուն - ում գիտակցությունը ամբողջովին վերահսկում է ենթագիտակցությանը: Էտ մարդը չի ունենա կտրուկ և վտանգավոր անկումներ: Նա կարող է ղեկավարել ոչ միայն իրեն, այլև աշխարհը:
Էրնեկ են մարդուն - ում ենթագիտակցությանը ամբողջովին վերահսկում է գիտակցությունը: Էտ մարդը կունենա հնարավորությում սավառնելու ու վայելելու ազատ անկման բերկրանքը: Նա կարող է զգալ ոչ միայն ինքը, այլ զգալ տալ այլոց:
սրանց միջինը ՝ դա սովորական մարդու սովորական կյանքն է: Ստեղ անընդհատ պատահում է և առաջինը և երկրորդը: Կախված է մոմենտից, միջավայրից, ...տրամադրությունից:
…Մի մեղադրիր: Բոլորն էլ ունեն կյանքի իրավունք: Հենց իրենց կյանքի, և ոչ թե քո:
Մի խոսքով
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ