Ընդհանրապես գիտակցում եմ,,որ չարժե էլ ես մասին մտածել,,ինչ որ իմաստներ փնտրել...նպատակներ դնել ու հասնել կամ չհասնել.....բայց ես վերջերս ահավոր եմ դարձել.... ձեր օգնության կարիքն ունեմ.......անընդհատ ապագայի պահով պլաններ եմ կազմում,, ամբողջ օրը ապագայի ու կյանքի իմաստի մասին եմ մտացում,,չեմ կարողանում կենտրոնանալ....ինձ անտանելի մենակ եմ զգում և ինձ թվում է մոտս երբեք և ոչինչ չի ստացվելու.......
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Հիշեցի մի հին պատմություն...
Հին օրերից մեկում, աշակերտը հարցնում է ուսուցչին՝ վարպետ, ո՞րն է կյանքի իմաստը...
Ուսուցիչը խիստ նայում է աշակերտին ու զայրացած հարցնում՝ իրո՞ք ցանկանում ես իմանալ պատասխանը:
Ինչո՞ւ զայրացաք - հարցնում է աշակերտը:
Վարպետը պատասխանում է՝ որովհետեւ հարցերը միացնում են մեզ, իսկ դրանց պատասխանները՝ մեզ իրարից առանձնացնում ու հեռացնում միմյանցից...
Վեբկայքի կատարելագործման բլոգ | Ողջ լրատվությունը մեկ էջում | Մեր պապերը բլոգ էին գրում հայերեն վորդպրեսով
---
Իմ դեմքը - Իմ ծիտը - Իմ պլյուսը
ճշմարիտ եմ ասում, դեպրեսիայի նշաներQuyr Qery-ի խոսքերից
Ընդհանրապես գիտակցում եմ,,որ չարժե էլ ես մասին մտածել,,ինչ որ իմաստներ փնտրել...նպատակներ դնել ու հասնել կամ չհասնել.....բայց ես վերջերս ահավոր եմ դարձել.... ձեր օգնության կարիքն ունեմ...
Հա ես էլ գիտեմ...բայց ինչ անեմ.... ինչի՞ է ամեն ինչ էսքան բարդ....
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Կյանքի ընթացքում միշտ էլ լինում են կրիզիսներ... Ամեն դեպքում, 19 տարեկանի համար շուտ է նման մտքեր արտահայտելը... սովորաբար 40-50-ի մոտ է մարդ սկսում մտածել իր ապրածի ու չապրածի մասին:Ընդհանրապես գիտակցում եմ,,որ չարժե էլ ես մասին մտածել,,ինչ որ իմաստներ փնտրել...նպատակներ դնել ու հասնել կամ չհասնել.....բայց ես վերջերս ահավոր եմ դարձել.... ձեր օգնության կարիքն ունեմ...
Կառաջարկեի ընդամենը, որ ապագայի վերաբերյալ պլաններ կազմելիս շատ հեռու չգնաս ու իրականությունից չկտրվես: Ինչքան պլաններդ կարճաժամկետ ու իրատեսական լինեն, այդքան դրանք ավելի մեծ հավանականությամբ կյանքի կկոչվեն: Ու դու էլ հիասթափվելու առիթ չես ունենա: Սակայն պետք է նաեւ պլաններիդ իրականցմանն ուղղված աշխատանքներ տանես: Ինչ վերաբերում է նրան, թե՝ ՚՚ինձ անտանելի մենակ եմ զգում և ինձ թվում է մոտս երբեք և ոչինչ չի ստացվելու՚՚, ապա գնա, հոսող ջրին նման մտքեր պատմի, թող քշի-տանի
Վեբկայքի կատարելագործման բլոգ | Ողջ լրատվությունը մեկ էջում | Մեր պապերը բլոգ էին գրում հայերեն վորդպրեսով
---
Իմ դեմքը - Իմ ծիտը - Իմ պլյուսը
missarmogirl (25.03.2011), Quyr Qery (24.03.2011)
Հարգելիս, այդ տարիքի համար դա սովորական երեւույթ է, շատերս ենք այդ ճանապարհով անցել, գիշեր, ցերեկ մտածել այդ ուղղությամբ: Կյանքի իմաստ փնտրել ամեն ինչի մեջ..., սրան-նրանԸնդհանրապես գիտակցում եմ,,որ չարժե էլ ես մասին մտածել,,ինչ որ իմաստներ փնտրել...նպատակներ դնել ու հասնել կամ չհասնել.....բայց ես վերջերս ահավոր եմ դարձել.... ձեր օգնության կարիքն ունեմ...
տեղի-անտեղի հարցրել, զգացել ենք էլ, որ հետեւներիցս ծիծաղում են,վիրավորվել ենք, բայց ցույց չենք տվել, ներփակվել ենք մեր մեջ...:
Որ պլաններ ես կազմում, լավ է, միայն երեւացող պլաններ կազմի, «քամու հետեւից մի ընկի»: Քո տարիքում հիմնականում սովորում են: Եթե սովորում ես, դա քո հիմնական պլանը, կամ
նպատակը պիտի լինի, գոնե մինչեւ ավարտելդ եւ արա,որքան կարաս լավ: Աշխատու՞մ ես,կամ... ,դրա վրա կենտրոնացի որքան կարող ես, ընկերներիդ հետ շփվի, եթե զգում ես,որ այդ
թեմայով չեն հետաքրքրվում, մոտները այդ թեմայով մի խոսի, հետուիցդ կսկսեն ծիծաղել:........
Իսկ կյանքի իմաստը հենց կյանքի մեջ է, միայն յուրաքանչյուրը այն յուրովի է հասկանում, ընկալում: մի հուսահատվի, դու նույնպես կգտնես:
Սիրելի Քերրի: Ցանկանում եմ տեղեկացնել քեզ մի շատ կարևոր բանի մասին, ինչը հաճախ մարդիկ, չգիտենալով, օգտագործում են ի վնաս իրենց: Ի նկատի ունեմ ասված խոսքերը և, առավել ևս, գրված բառերը: Դրանք շատ կարևոր դեր են խաղում մեր կյանքում, իսկ մենք երբեք չենք էլ մտածում այդ մասին: Ճիշտ է, մենք ինքներս մեղավոր չենք դրանում, քանզի ոչ ոք չի սովորեցրել մեզ այդ: Բայց և այնպես դա կարևոր թեմա է մեզ համար և արժեր քիչ ուսումնասիրել այն:
Բառերը, առանձնապես անունները, հաճախ իրենց դրոշմն են դնում մեզ վրա և առաջնորդում են մեզ մեր ամբողջ կյանքում: Պարզ լինելու համարտ հիշեցնեմ, որ Աբրահամը մինչև 80 (կամ 99) տարեկան հասակը կրում էր Աբրաամ անունը: Եվ մինչև 80 (կամ 99) տարեկան այդպես էլ զավակ չունեցավ:
Տես, որ ընդամենը մեկ հատ "հ" տառը նրան բազմազավակ հայր դարձրեց:
Ներող եղիր խնդրում եմ, սիրելի Քույրիկ: Դա, իհարկե իմ գործը չէ, բայց չէ՞ որ դու օգնություն ես հայցում, խորհուրդ: Իսկ ես էլ սրտանց ցանկանում եմ քեզ օգնել: Եվ միայն այդ է պատճառը, որ գրում եմ քեզ հետևյալ տողերը:
Տես, թե ինչ է ստացվում:
Ահա քո խոսքերը. "....անընդհատ ապագայի պահով պլաններ եմ կազմում, ամբողջ օրը ապագայի ու կյանքի իմաստի մասին եմ մտածում": Ի՞նչ ապագայի պլանների մասին կարող է լինել խոսքը, եթե դու քեզ անվանել ես "մահվան սիրուհի": Որքանո՞վ է տրամաբանական, որ "մահվան սիրուհին" կյանքի ու ապագայի մասին մտածի:
"ինձ անտանելի մենակ եմ զգում և ինձ թվում է մոտս երբեք և ոչինչ չի ստացվելու......." Չե՞ս կարծում արդյոք, որ "մահվան սիրուհին" դրանից ավել ուրիշ ոչինչ չի էլ կարող ունենալ:
Խնդրում եմ, մտածիր այս մասին, սիրելի Քույրիկ Քերրի: Հասկանում եմ, 19 տարեկանում մի տեսակ ռոմանտիկ է հնչում նման անունը, այսպես ասած` տրագիկ գեղեցկություն... Բայց մի՞թե ավելի գեղեցիկ չէր հնչի, ասենք, "կյանքի սիրուհի" անունը, որն արդեն ինքը քեզ դեպի կյանք ու ապագա կտաներ, արդեն նույնիսկ առանց դրանց իմաստը փնտրելու:
Բոլորիդ շնորհակալ եմ գրելու համար....ձեզանից յուրաքանչյուրի խոսքն էլ կարևոր է,,,և ինչ-որ բան է տալիս ինձ
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Արէա (30.03.2011)
Չգիտեմ գիտես թե ոչ բայց ամեն դեպքում կասեմ միայն քեզ լավ ցանգացող մարդը քեզ խորհուրդ կառաջարկի:Բոլորիդ շնորհակալ եմ գրելու համար....ձեզանից յուրաքանչյուրի խոսքն էլ կարևոր է,,,և ինչ-որ բան է տալիս ինձ
Դեպրեսիան շատ ահավոր բան է բայց բուժվող, շատ տեղեկություններ իմացիր այդ մասին:
Իմ ամենահարազատ մարդը տառաբում էր դեպրեսիայով և ես նրան բուժում եմ, վստահ եմ ամեն ինչ լավ կլինի:
Եթե ցանգանաս կոգնեմ:
Quyr Qery (25.03.2011)
Այդ միայն թվում է, որ բառերը կապ չունեն: Եվ ընդհանրապես, պատահական ոչինչ չի լինում մեր կյանքում: Ասեմ ավելին. այդ մե՛նք ենք գրում մեր կյանքի սցենարը և մե՛նք ենք կառուցում մեր կյանքի միզանսցենան: Եվ ինչպին որ գրենք` այնպես էլ կապրենք; ինչով որ շրջապատենք մեզ` նրանում էլ կզգանք մեր երջանկությունը կամ... դժբախտությունը:
Ո՞րն ես դու ընտրում, սիրելի Քույրիկ...
Մտքով` դու ընտրում ես առաջինը (դրա վկայականն է քո օգնության կանչը): Բայց խոսքով` ընտրում ես երկրորդը: Իհարկե, առաջնահերթը միտքն է` "միտք - խոսք" զույգի մեջ, և վերջիվերջո դու կհասնես քո "մտածած" երջանկությանը: Բայց, սիրելիս, դու ինքդ երկարացնում ես քո ճանապարհը: Որովհետև խոսքդ ամեն քայլափոխիդ խոչնդոտ է լինելու քո ճանապարհին, միշտ խանգարելու է քեզ ճիշտ ընտրություն կատարելու, միշտ ոտք է գցելու (подножка), քանզի միշտ մնալու է մտքիդ հակապատկերը... քանի դեռ չես փոխել քո խոսքը:
Հենց նոր նկատեցի (մինչ այժմ ուշադրություն չէի դարձրել) ներքևում գրածդ տողը. "Это и есть жизнь! Мы страдаем, надрываемся, умираем, вот и все..." Ահավոր է: Ես ուղղակի չեմ հասկանում, դու` քո թշնամի՞ն ես, ի՞նչ է: Ինչո՞ւ ես բանտարկել քեզ մահվան ու տառապանքի մեջտեղում: Ինչի՞ ես ցանկանում դրանով հասնել` երջանկությա՞ն... Կարծում ես կհասնե՞ս... Իսկ ո՞ւմ ես մեղադրելու հետո, երբ որ չհասնես. Աստծո՞դ, ծնողների՞դ, մոտիկների՞դ, թուրքերի՞ն, հրեաների՞ն... ՈՒ՞մ...
Ահա թե ինչ կասեմ քեզ, սիրելի Любовница ЖИЗНИ! Փոխիր քո դևիզը, ընտրիր սա. Это и есть жизнь! Мы рождаемся, любим, рожаем, наслаждаемся, восторгаемся, мудреем, умираем и... возбращаемся Домой - в наилучшую Жизнь! Եվ դրանից հետո միայն կարող ես հուսալ, որ, ինչպես դու ես ասում` կամացից կհասնես այն ամենին, ինչ որ ցանկանաս:
Sambitbaba ջան հիմա նայի նկարիս ,,, ու գրածներիս.....
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Էս все будет хорошо - ով էլ ֆեյսբուքդ զարդարի (եթե գրանցված ես)Sambitbaba ջան հիմա նայի նկարիս ,,, ու գրածներիս.....
The cake is a lie.
Գրանցված չեմ...Էս все будет хорошо - ով էլ ֆեյսբուքդ զարդարի (եթե գրանցված ես)... բայց շնորհակալ եմ,, որ գրանցվեցի անպայման կզարդարեմ.....
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
Հրճվանքիս սահման չկա, սիրելի Քույրիկ: Շնորհակալ եմ, որ ուշադրության արժանացրիր խոսքերս: Եվ տես, որ նոր ընտրության ժամանակ դու գերազանց հրաձիգի նման` հարվածեցիր թիրախի ամենակենտրոնին: Որովհետև Բառը, որ քո նկարի փոքրիկ հերոսները կազմել են(Սեր), ամենակարևոր էլեմենտն է հանդիսանում Տիեզերք կոչվող քիմիական բաղադրության մեջ, քանզի սոսնձի պես իրար է կպցնում Տիեզերքի մեծ ու փոքրիկ բոլոր մասնիկներին:
Սիրելի Քերրի: Մարդը հակում ունի իրեն շրջապատող աշխարհում միշտ վատը փնտրել` սկզբում: Քանզի ասված է. եթե ցանկանում ես իմանալ, թե ինչ է Սերը` սկզբում իմացիր, թե ինչը սեր չի; եթե ցանկանում ես իմանալ, թե ինչ է Աստված, սկզբում իմացիր, թե ինչը Աստված չի, և այլն: Կարծում եմ, սա է պատճառը, որ ավելի հեշտորեն մենք միշտ վատն ենք նկատում, քան լավը: Համաձայն եմ, դժվար է անմիջապես անցնել լավի որոնումներին, անտեսելով վատը: Դժվար է, բայց անհնար չէ: Առավել ևս, որ այսօր ամեն ինչ փոխվել է և կյանքի հին օրենքներն այսօր հիմնականում այլևս չեն գործում: Եվ դա է պատճառը, որ դու այդքան հեշտորեն հրաժեշտ տվեցիր քո կառուցած այն բացասական աշխարհին:
Որովհետև, երբ մութ սենյակում վառում ես լույսը` մութը չքանում է:
Հ.Գ Այժմ դու կարող ես փարոս դառնալ մութ ճանապարհներին: Եթե ցանկանաս:
Quyr Qery (27.03.2011)
Ճշտված ա… ՉԿԱ:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ