Sator-ի խոսքերից
ներողություն, Իրավապաշտպան, ընդդիմադիր կեցվածք ընդունածների այդ որ որոշակի նկատառումներով հնչեցված որ մտավախությունների մասին է խոսքդ՞
ներողություն, Իրավապաշտպան, ընդդիմադիր կեցվածք ընդունածների այդ որ որոշակի նկատառումներով հնչեցված որ մտավախությունների մասին է խոսքդ՞
Կներկայացներ մեջբերումներով
Իմ կարծիքով՝ հիմիկվանից փորձում են տեղեկացնել, որ Արամ կարապետյանը ի ծնե ինչ որ ծանր հիվանդություն ունի, որպեսզի կարողանան նրան սպանել և ինչպես միշտ չմեղադրվել, իսկ էս հայլուրատաթոյական ոճի դատարկություններով չեն կարող խաբել ժողովրդին:մի 2 օրից հետ կտանենԿարողա՞ մի վնաս տան վերջը Արամ Կարապետյանին
Իրականում որևէ վերակենդանացման բաժին չեն տարել:Դրանցից սպասելի ա. թողել են էն աստիճան ա վատացել վիճակը, որ վերակենդանացման բաժին են տարել:
Կարծում եմ արդեն բավական է:
մտավախությունների մասին բավական է, իհարկե ես ոչ մի պախարակելի բան չեմ տեսնում երբ նորմալ մարդիկ մտահոգվում են հիվանդ մարդու ճակատագրով, դա մարդկային է ու գոնե ինձ համար շատ նորմալ մարդկային կեցվածք, իսկ այ նկատառումների մասին ոչ մի խոստ չասացիր, իսկ ես նաև հարցրել էի "որ նկատառումների մասին է խոսքդ"
"Կարծում եմ արդեն իմաստ չունի անդադար պատեհ ու անպատեհ, սուտ քննադատություններ հնչեցնել իշխանությունների հասցեին:" Սատոր
Այս հայերեն նախադասությունը կարդալիս, ակամայից մտածում եմ
1. ինչ որ ժամանակ կարծել ես որ ԻՄԱՍՏ ՈՒՆԻ անդադար պատեհ ու անպատեհ, սուտ քննադատություններ հնչեցնել իշխանությունների հասցեին, հիմա արդեն կարծում ես որ չունի
2. ինչ որ ժամանակ կարծել ես որ սուտ քննադատություններ հնչեցվել են երբեմն պատեհ , երբեմն անպահետ ընդ որում անդադար
3. կբացատրեիր ինձ խնդրեմ, ինչ է նշանակում սուտ Քննադատություն՞,
նկատի ունես որ հնչեցվում է քննադատություն որը քննադատություն չէ, այլ ներբող՞
4. ինչքան իմ հայերեն լեզվի իմացությունը ներում է, ես գիտեմ որ քննադատությունը կարող է լինել սխալ, ճիշտ և այլն, բայց երբեք՝ սուտ, այն կարող է լինել տեղին կամ անտեղի, բայց երբեք պատեհ կամ անպատեհ քննադատություն, ու ինչքան ես գիտեմ, եթե դիցուք քննադատությունը սուտ է, ապա երբեք ԻՄԱՍՏ չի ունեցել հնչեցնել այն, առավել ևս անդադար:
Կարծում եմ նաև քեզ համար ակնհայտ է թե որն է մտավախությունը և որը պարզապես չարամիտ կասկածների արտահայտումը:մտավախությունների մասին բավական է, իհարկե ես ոչ մի պախարակելի բան չեմ տեսնում երբ նորմալ մարդիկ մտահոգվում են հիվանդ մարդու ճակատագրով, դա մարդկային է ու գոնե ինձ համար շատ նորմալ մարդկային կեցվածք, իսկ այ նկատառումների մասին ոչ մի խոստ չասացիր, իսկ ես նաև հարցրել էի "որ նկատառումների մասին է խոսքդ"
"Կարծում եմ արդեն իմաստ չունի անդադար պատեհ ու անպատեհ, սուտ քննադատություններ հնչեցնել իշխանությունների հասցեին:" Սատոր
Այս հայերեն նախադասությունը կարդալիս, ակամայից մտածում եմ
1. ինչ որ ժամանակ կարծել ես որ ԻՄԱՍՏ ՈՒՆԻ անդադար պատեհ ու անպատեհ, սուտ քննադատություններ հնչեցնել իշխանությունների հասցեին, հիմա արդեն կարծում ես որ չունի
2. ինչ որ ժամանակ կարծել ես որ սուտ քննադատություններ հնչեցվել են երբեմն պատեհ , երբեմն անպահետ ընդ որում անդադար
3. կբացատրեիր ինձ խնդրեմ, ինչ է նշանակում սուտ Քննադատություն՞,
նկատի ունես որ հնչեցվում է քննադատություն որը քննադատություն չէ, այլ ներբող՞
4. ինչքան իմ հայերեն լեզվի իմացությունը ներում է, ես գիտեմ որ քննադատությունը կարող է լինել սխալ, ճիշտ և այլն, բայց երբեք՝ սուտ, այն կարող է լինել տեղին կամ անտեղի, բայց երբեք պատեհ կամ անպատեհ քննադատություն, ու ինչքան ես գիտեմ, եթե դիցուք քննադատությունը սուտ է, ապա երբեք ԻՄԱՍՏ չի ունեցել հնչեցնել այն, առավել ևս անդադար:
Փորձեմ հակիրճ պատասխանել համարակալված հարցադրումներիդ: Նախ սուտ քննադատությունը պարզ արտահայտվում է անդադար կեղծ քննադաական հայտարարություններ արտահայտելիս, իսկ ինչը կեղծ է, ուստի և սուտ է: Թե երբ և ինչ եմ կարծել պատեհ թե անպատեհ, բացատրեմ. խոսքը գնում է այն պայքարին, որի իրականացման արդյունքում մասսամբ ընդունելի էին կիրառված բոլոր ինֆորմացիոն տեռորի միջոցները, սակայն արդեն անցել է այդ ժամանակը և նույն ձեռագիրը չի ընդունվում: Կարծում եմ պատասխանեցի հարցերիդ, իսկ եթե այնուամենայնիվ դեռ հարցեր են մնացել, ապա այլևս չեմ անդրադառնա դրանց, քանի որ եթե ցանկությունը կա, ապա բոլոր հարցերիդ պատասխանները կգտնես այս գրառման մեջ:
ՄԻԱՅՆ ՈՒԺՈՎ ՀԱՐՑ ՉԻ ԼՈՒԾՎԻ
«Էրեբունի» բժշկական կենտրոնում գտնվող ՆԺԿ առաջնորդ Արամ Կարապետյանը, որի խափանման միջոցը նախօրեին ՀՀ գլխավոր դատախազի ցուցումով փոխվեց, երեկ պատասխանել է «ՀԺ»-ի հարցերին:
- Պարոն Կարապետյան, ձեզ հետ կապված ամբողջ այս պատմությունն ինչպե՞ս եք գնահատում:
- Այնպես, ինչպես երկրում կատարվող բոլոր գործընթացները: Որեւէ բացատրություն ես չունեմ հիմա: Քաղաքական շարժառիթներն ինձ հասկանալի են` մենք ընդդիմություն ենք, կա իշխանություն, երկուսն էլ համապատասխանաբար գործողություններ են անում:
- Խոսակցություններ կան, որ հնարավոր է դուք առաջիկայում մեկնեք Մոսկվա: Ունե՞ք նման մտադրություններ:
- Ես նման մտադրություն ունեմ: Բայց ես ունեմ ստորագրություն երկրից չհեռանալու մասին: Եթե նախաքննական մարմինը եւ դատախազությունը հարգեն խնդրանքս, ես ունեմ նկատառում` Մոսկվայում բուժվելու: Դեռ չեմ դիմել, որովհետեւ առողջությանս կայունացման պրոցեսը մի քիչ բարդ է, ճգնաժամային պահեր են լինում, մինչեւ չկարգավորվի, ես չեմ կարող ինքնաթիռ նստել, նույնիսկ եթե թույլատրեն էլ: Ես կցանկանայի լինել շատ ավելի մասնագիտացված կլինիկայում, ամբողջական հետազոտում անցնել:
- Պարոն Կարապետյան, ձեր կարծիքով, ներքաղաքական այս լարված իրավիճակն ինչպե՞ս կարող է հանգուցալուծվել:
- Մի հետաքրքիր իրավիճակ է ստեղծվել Հայաստանում, երբ մի կողմից ընդդիմությունը չի դադարում իր պայքարը, մյուս կողմից` իշխանությունը փորձում է ցույց տալ, որ ինքն իշխանություն է, եւ այս բախման մեջ, կարծում եմ, առաջին հերթին տուժում է մեր պետականությունը, հասարակական շահը: Ու քանի կան քաղբանտարկյալներ, երկխոսությունը դառնում է անիմաստ: Ես կարծում եմ` քաղբանտարկյալների ազատվելուց հետո ռեալ կլինի սկսել քաղաքական երկխոսություն: Ես շատ մեծ ցանկություն ունեմ, որ այդպիսի երկխոսություն կայանա: Ինչով կավարտվի այն, ինչի շուրջ ի մի կգանք, այսինքն` կորոշվի, որ նոր ընտրություններ են պետք, թե կբավարարվենք նրանով, ինչ ունենք, երկխոսության խնդիր է: Հայաստանն այսօր այսպիսի իրավիճակով առաջ շարժվել, իմ կարծիքով, չի կարող, որովհետեւ ամեն օր հացադուլ, ամեն օր դատեր, ամեն օր ձերբակալություններ, իսկապես անհասկանալի, շիլաշփոթ վիճակ է: Ելքը մեկն է` ռեալ երկխոսությունը, եւ իշխանությունը պիտի հասկանա, որ երկրում կա ռեալ ընդդիմություն եւ պիտի փորձի այդ ընդդիմության հետ բանակցել: Կարծում եմ` ընդդիմության պահանջները ռեալ ձեւավորված են, իշխանության պահանջները` նույնպես, հիմա պիտի փորձեն կոմպրոմիս գտնել:
- Հայտարարվել է, որ հունիսի 20-ին, անկախ ամեն ինչից, ընդդիմությունը հանրահավաք է անելու: Ձեր կարծիքով, ինչպե՞ս կանցնի այդ հանրահավաքը, որովհետեւ վերջիվերջո այսքան ժամանակ է անցել, երկրում այսքան բան է տեղի ունեցել:
- Ես կարծում եմ, որ եթե հանրահավաքը թույլ չտան, դա վատ երեւույթ կլինի: Եթե մինչեւ ԵԽԽՎ նիստը լուծված չլինի քաղբանտարկյալների հարցը, էլ ավելի կխստանա հատկապես եվրոպա-ամերիկյան շրջանակների դիրքորոշումը ՀՀ-ի հանդեպ: Իշխանությունը պիտի հասկանա, որ միայն ուժով հարց չի լուծի: Ընդդիմությունն էլ պիտի հասկանա, որ միայն հասարակական աջակցությամբ հարց չի լուծվում, կան քաղաքական խնդիրներ: Բայց այդ հանրահավաքը, իմ կարծիքով, ցույց կտա, որ ընդդիմությունն ունի այդ ռեսուրսը` հասարակության անունից խոսելու: Եւ իշխանությունն էլ պիտի հասկանա, որ դրա հետ հաշվի է պետք նստել: Սրա համար, իմ կարծիքով, այդ հանրահավաքը կլինի մի ելակետային պահ` երկխոսություն սկսելու, եթե մինչ այդ իշխանությունը չանի այն քայլերը, որ հանրահավաքի պահանջատիրական էությունը դադարի գոյություն ունենալուց: Եթե կատարեց քայլեր, ուրեմն հունիսի 20-ի հանրահավաքը կկայանա որպես հանրահավաք, որը կազդարարի, ամենայն հավանականությամբ, թե ինչ է ցանկանում ընդդիմությունը երկրում տեսնել: Եթե չկատարվեն գործողություններ, եթե մարդիկ ազատ չարձակվեն, բանաձեւի պահանջները չկատարվեն, ապա կլինի պահանջատիրական հանրահավաք: Ես հակված եմ մտածելու, որ իշխանությունը հիմա պիտի անպայման գնա փոփոխությունների:
- Պարոն Կարապետյան, բայց ԵԽԽՎ-ն հստակ պահանջներ է դրել իր բանաձեւում, ինչը իշխանությունը կարծես թե մտադիր չէ կատարելու:
- Իշխանությունը հիմա գտել է մի իրավիճակ, որով ինչ-որ ձեւով փորձում է ցույց տալ, որ երկրի տերն ինքն է: Բայց մարդիկ են զոհվել, որի համար պատասխանատվության կանչվածներ դեռ չկան: Հիմա իշխանությունը փորձում է ապացուցել, որ իր գործողություններն ադեկվատ են եղել ընդդիմության կատարած գործողություններին: Սրանով է պայմանավորում այն տրամաբանությունը, որ իրենք կրակել են, որովհետեւ ստեղծված է եղել անհանդուրժելի իրավիճակ, որովհետեւ իբր ոզնիներ են ուզել շպրտել, շշեր եւ այլն: Ես կարծում եմ, որ, միեւնույն է, քաղաքական երկխոսությամբ է հարցը լուծվելու, եւ կոչ եմ անում ազատել քաղբանտարկյալներին ու դրանից հետո առանց որեւէ նախապայմանի սկսել երկխոսություն իշխանության եւ ընդդիմության միջեւ:
Լուսինե Բարսեղյան
Зимой и летом одним цветом
Անկեղծ ասած՝ գրառումներիդ այնքանով եմ հավատում, որքանով հայլուրին, այսինքն՝ մի բան որ ասում ես, ես հակառակն եմ պատկերացնում որպես իրականություն:
Հակառակն ապացուցելու համար փաստ բեր, բայց ոչ հայլուրային:
Ճամփաները բոլոր դեպի մահ են տանում…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ