Դպրոցական հուշեր

[Universe]

Վաայ, դու մեր ավագն ես, արի ծանոթանանք…

Էտ դեպքում անուն ազգանունդ ասում էս՝ Լպուծյան Գեռասին, ու սաղ իրա տեղնա ընկնում, էլ քեզ ոչ մեկ չի ասի արի ծանոթանանք

[Mesrop]

Էտ դեպքում անուն ազգանունդ ասում էս՝ Լպուծյան Գեռասին, ու սաղ իրա տեղնա ընկնում, էլ քեզ ոչ մեկ չի ասի արի ծանոթանանք

խի՞՞՞ ընձիկ դզում է… ես սադոմազոխիստ եմ…

Ավելացվել է 10 րոպե անց
Amina
Դու ամինաթթուներից խաբար ես?

[քաղաքացի]

Շնորհավոր

[Մանե]

Էսօր հերթական անգամ ինձ ավագ նշանակեցին
Պարզվեց,որ նոր դասղեկ ունենք

Իմիջայլոց ես ել առաջին զանգին չեմ լացել,ոչ էլ մամային եմ ման եկել,լավ էլ խելոք աշակերտ ԷԻԲայց դասարանս էնքան էլ չէի սիրում
Բայց հիմա շաատ եմ սիրում համ դպրոցս,համ դասարանս,համ էլ դասատուներիս
Մենակ մի պրոբլեմ կա,դասի գնալ չեմ ուզում

Ավելացվել է 5 րոպե անց

Դեմից էրկու աղջիկ էնա, տիպա Վաայ, դու մեր ավագն ես, արի ծանոթանանք…

Որ ձեր կուրսում Անուշ կամ Նաիրա լինի/շրջանից/,մի հատ ձեն հանի

[Ուրվական]

Հենց առաջին օրը, որ գնացի դասի, թեթև վիճաբանություն ունեցա: Գնացել, նստել էի առաջին սեղանին, մեկ էլ մի հատ տղա էկավ, բա ինչի ես նստել առաջին սեղանին, հել, գնա, թե չէ հեսա Սամվելը կգա, լավ չի լինի, (հետո իմացա, Սամվելին շատերը ճանաչում էին): Դե ես էլ, բնականաբար, չհելա, բայց ձայն չհանեցի, էդ տղեն ինչ-որ շատ ուժեղ էր թվում, ես էլ որ տարիքով բոլորից փոքր էի, տենց, մի քիչ վախեցա: Հետո եկավ Սամվելը, էլի ասեց, էլի չհելա: Ու մնացած 10 տարին իրանց հիշացնում էի, թե հիշում եք, ոնց էիք ուզում ինձ առաջին նստարանից հանեիք, ու չկարողացաք: Իրանք դարձան իմ ամենամոտիկ ընկերները: Հիմա երկուսն էլ ստեղ չեն: Էհ, ընկա հիշողությունների գիրկը: Ինչքան արագ ա անցնում կյանքը:

[Apsara]

Ես լավ եմ հիշում իմ առաջին սեպտեմբերի մեկը, շատ անտարբերությամբ եմ գնացել, մտքովս չի անցել լացել, մամաենցս այդ օրը չեմ էլ հիշում: Հիշում եմ որ սկզբից դպրոցը շատ մեծ թվաց, հետո դասարանում դասատուն ինձ կորցրել էր, չնայած ես նրա հետևում համեստորեն կանգնած էի ու չէի արձագանքում նրա կանչին, քանի որ ազգանունս սխալ էր կարդում: Հիշում եմ որ նստեցի մեջտեղի շարքի երկրորդ նստարանի աջ կողմում, իսկ կողքինս Արամն էր, որը սիրում էր գլուխ գովել ու չեղած պատմություններ էր հորինում: Ինձ անվանում էին քնաց դշխուհի, քանզի դասերի ընթացքում նստած երազում էի ու չէի նկատում ինչ է կատարվում շուրջս: Առաջին գնահատականս եմ հիշում, 1 էի ստացել բառաթելադրությունից:
Հիշում եմ շատ լավ 2-րդ օրը, հենց այսօրվանից սկսվեց իմ ինքնուրույն կյանքը, մենակ էի գնում դպրոց ու կորել էի դպրոցի ներսում, բայց չշփոթվեցի, դուրս եկա ու տուն գնացի, պապիկիս խնդրեցի նորից ճանապարհել ցույց տալ դասարանի տեղը ու վերջ:
Հիշում եմ, ինչպես էի վախեցրել մի աշակարտուհու, երբ տեսել էի, որ նա գրիչի ծայրը կռծում է, ասել էի, մի կռծի այնտեղ միկրոբներ կան գնան փորիդ մեջ ու կհիվանդանաս: Նա սկսել էր լացել, ծնող էին կանչել ու մամաս էլ չէր հասկանում թե ես որտեղից գիտեմ միկրոբ բառը ու ինչու եմ այդպես վստահ ասել:
Մեկա չէի սիրում դպրոցը ու չսիրեցի այն պահից երբ տեսա անարդարություն ու տեսա թե ինչպես են տարբերություն դնում երեխաների մեջ, ելնելով թե ծնողն ով է:

[Mari]

Սեպտեմբերի մեկին, շաբաթ
Դասարանում
Ի՞նչպես անցկացրեցի ամառային արձակուրդները
/շարադրություն/


Ոսկեզօծ աշուն է. սեպտեմբերի մեկը.....
Ամենաշատը զզվում էի այս անիմաստ շարադրություններից:
1-ին ու 2-րդ դասարանները սովորել եմ 33միջն. դպրոցում:Առաջին օրը չեմ լացել: Հիշեցի պայուսակս. ոնց էի ուրախացել, որ ամսի մեկին մամայենք տվեցին ինձ:
Հիշում եմ, որ գովասանագիրս ստացա, ոտքով 13 հարկ 2 րոպեում բարձրացել եմ, ու ամբողջ միջանցքով մեկ գոռում էի՝ «Գովանասագիր եմ ստաաաացել»:
Հետո 3-րդ դասարանից տեղափոխվեցի անգլիական թեքումով դպրոց/39/: Դասարանի գերազանցիկն էի, որ դասատուն դասարան էր մտնում, անմիջապես՝ Մարի արի գրատախտակի մոտ:
Դպրոցի բոլոր միջոցառումները ես էի վարում:
2003-ին ավարտեցի դպրոցս: Մեկ-մեկ ոնց եմ ուզում գնալ դպրոց:Չի ստացվում:
Իսկ համալսարան մենակ եմ գնացել: Մեր կուրսի տղաների մեծ մասը իրանց մամաների հետ էր եկել
Դե ամսի 3-ին քրոջս պիտի տանեմ դասի. բժշկական է ընդունվել/բայց ինչքան հասկացա գրառումներից, այսօր էլ է դաս եղել/:
ԵՊՀ սպասիր, ես դեռ գալու եմ/տենաս մագիստրատուրա ընդունվածներն էլ են շքախմբով գալու /

Շնորհավորում եմ բոլորին սեպտեմբերի մեկի կապակցությամբ, հատկապես 1-ին դասարանցիներին ու 1-ին կուրսեցիներին:

[Anush]

Ես իմ սեպտեմբերի 1-ին հիշում եմ որ լացել եմ,որովհետև մամաս ել էր եկել,ես լացում եի ու ասում մամ ջան գնա ստուց ես առդեն մեծ եմ:Հետո հիշում եմ որ մեր դասարանից մի աղջկա հետ եմ կռվել,որ նա մենակ կոնֆետ էր ուտում,ու նա ինձ էլ տվեց ,հիմա ես ու ետ աղջիկը մոտիկ ընկերուհիներ ենք,չնայած հիմա ավարտել ենք բայց շուտ շուտ ենք հանդիպում:
Ես տարի ամառը շատ եմ կարոտել իմ դասառանցիներին,ամեն օր մեր Վերջին Զանգն էի նայում:Շատ եմ կարոտում մեր դասարանցիներին,իսկ եսօր համալսարան մենակ եի գնացել:

[Սամվել]

1-ին ու 2-րդ դասարանները սովորել եմ 33միջն. դպրոցում:Առաջին օրը չեմ լացել: Հիշեցի պայուսակս. ոնց էի ուրախացել, որ ամսի մեկին մամայենք տվեցին ինձ

Ես քեզ երևի կճանաչեմ հա ես էլ եմ մինչև 8 33ից եղել
Համ էլ աչքիս մեր մոտերն ես ապրում որ 33 հետո 39 քա՞նի տարի առաջ ես ավարտել

Էխխ մի քիչ էլ ես գրեմ…
Առաջի օրը չեմ լացել կարելիա ասել ինձ բավականին լավ էի զգում դպրոցում
2 տղու հետ էի ծանոթացել Մայիսի մեկ էլ Բենիկի բայց չէի հիշում նրանցից որնա Մայիսը որը Բենիկը ու տենց մի 2 շաբաթ հետո նոր պարզել էի
Էն առաջի օրը Մաթեմից հարցեր էին տալիս ինձ լավ էի զգում սաղին պատասխանում էի ասեն գումարում բան ման Մեկից տասը հաշվել և հակառակը
ԲԱյց դպրոցը սկզբնական շրջանում սիրում էի Նկարս Վայթմ հլը Դպրոցի պատին կպցրածա … Հետո մանրից դավադիտ եղա…օրինակ որ մեր տարականի դասղեկը ստիպեց ինձ ջարդած ձերքով /գիպսի մեջ/ գրել ու ձեռագիրս դրանից հետո վախճանվեց Չնայած համարյա միշտ դասերի նստում էի ... մինչև ընդունվա Վարժարան ...
Վարժարանում Սեպտեմբերի մեկը առանձնապես եմ հիշում
Դրանցի մի 2 օր առաջ ֆուտբոլ խաղալուց ոտքս վնասվել էր կաղելով էի գնում դասի
Մտա ներս սաղ սենց թարս մարս էին նայում..
Մի հատ տղա էլ 9րդ դասարանում շորտիկով էր դասի էկէլ սաղին բացել էր բայց հիմա ամենալավ ընկերներիցսա ..
Վարժարանում առաջի մի ամիսը կատաղած սովորում էի.. տենց ծնողականին գովել էին բան ման ..դրանից հետո ինձ լավ զգացի ու սկսեցի դասերին չնստել ու գնաց 3ները
Մի հատ քիմիայի դասատու ունեինք ինձ չէր ճանաչում բայց մի 6 ամիս դաս էր տվել
կողքով անցում էի բարևում ու իրա դասից գնում
Տենց էլի Լավ բանա Դասերի սկիզբը բայց ես ինչոր չեմ ուզում գնամ դասի
Հետո էլի կհիշեմ կգրեմ

[Mari]

Ես քեզ երևի կճանաչեմ հա ես էլ եմ մինչև 8 33ից եղել
Համ էլ աչքիս մեր մոտերն ես ապրում որ 33 հետո 39 քա՞նի տարի առաջ ես ավարտել

Ավարտել եմ 2003-ին: Սկզբից դասղեկը Հովհաննիսյանն էր, հետո՝ Պողոսյանը/2րդ դասարանում/, հետո էլ չգիտեմ ով է եղել իրենց դասղեկը: Հիշում եմ, որ 2-րդի գ-ից էի:
Մի տեղ էլ էի տեսել, որ ինչ-որ մեկը 33-ում է սովորել, բայց չէի հիշում, ով էր:
Մեկ էլ տեսար, ծանոթներ դուրս եկանք:

[Մանե]

Էսօր հերթական անգամ ինձ ավագ նշանակեցին
Պարզվեց,որ նոր դասղեկ ունենք

Իմիջայլոց ես ել առաջին զանգին չեմ լացել,ոչ էլ մամային եմ ման եկել,լավ էլ խելոք աշակերտ ԷԻԲայց դասարանս էնքան էլ չէի սիրումԲայց հիմա շաատ եմ սիրում համ դպրոցս,համ դասարանս,համ էլ դասատուներիս
Մենակ մի պրոբլեմ կա,դասի գնալ չեմ ուզում

Մի քիչ էլ Ֆիզմաթից
Առաջին օրը որ գնացի,ահավոր վատ էի զգում,ծանոթ մարդ չկար
Հետո տարան դասարանՊարզվեց,որ 23 տղա էին,5 աղջիկՍաղս զարմացել էինք
Ինչպես սովորաբար,առաջին օրը բոլորի հետ ծանոթացա,ու դասղեկը սկսեց տեղերով դասավորել:Մի հատ տղու կողքս նստացրին,ասեց «Ընկեր ***,էս խեղճ աղջիկը ինչ մեղք ա գործել,որ կողքս եք նստացնում:»բայց մի շաբաթ հետո փոշմանեց,պարզվեց,որ ինքն ա մեղք գործել Սաղ օրը կռվում էինք,հայտեր ներկայացնում,որ մեզ իրար կողքից հանեն,արդյունքում դարձանք շատ լավ ընկերներ
Երևի մերոնցից մեկը չկա,որի հետ 7-ում գոնե 2 անգամ կռվաց չլինեմ,բայց ոչինչ,դրանից ավելի ենք մոտիկանում
էդ օրը մենակ էն էր վատ,որ 2 ժամ մեր հրապարակում տարբեր մարդիկ խոսացին,մեռանք,մինչև պրծավ/ամենավատ հուշս ա/Մեկ էլ որ ինձ ավագ նշանակեցին,առանց ինձ հարցնելու

Իմիջայլոց,10-րդ դասարան տենց էլ չկոչվեցինք
Հիմա էս թազա հիմար օրենքով համարվում ենք 11-րդ դասարան

[Սամվել]

Ավարտել եմ 2003-ին: Սկզբից դասղեկը Հովհաննիսյանն էր, հետո՝ Պողոսյանը/2րդ դասարանում/, հետո էլ չգիտեմ ով է եղել իրենց դասղեկը: Հիշում եմ, որ 2-րդի գ-ից էի:
Մի տեղ էլ էի տեսել, որ ինչ-որ մեկը 33-ում է սովորել, բայց չէի հիշում, ով էր:
Մեկ էլ տեսար, ծանոթներ դուրս եկանք:

Էս էլ եմ Գ-ից եղել Դասղեկս էլ Նաջարյաննա եղել Աչքիս դու ինձնից մի կամ 2 տարի մեծ ես չեմ կարում հիշեմ որ թվին եմ ավարտել

Հա լավ հիշեցի 2005ին եմ ավարտել

[Selene]

Վայ, ինչքան լավ թեմա է Ընկա հիշողությունների գիրկը, ու հենց ամենաշատը սիրում եմ 1-3-րդ դասարաներիս ապրած շրջանը, որովհետև այդ ժամանակ դեռ հնարավորինս շատ էր անմեղությունն ու անմիջականությունը երեխաների
Անհամբերությամբ էի սպասում իմ առաջին սեպտեմբերի մեկին, որքան էի երազել դպրոց գնալու մասին՝ մանկապարտեզի ճաղերի ներսի կողմ կանգնած: Այսօրվա պես հիշում եմ առաջին պայուսակս, որն ի դեպ, տատիկս էր իր առաջին թոռնիկին նվեր տվել, ու հետն էլ բարեմաղթել էր լավ սովորել, որ ծնողներիս ուրախացնեի Հիշում եմ, որ ես դասարանում տարիքով ամենափոքրն էի, ու մի քանի անգամ տանն իհարկե, դաս անելիս ձեռքերս դրել եմ տետրերիս ու մուշ-մուշ քնել, երևի մանկապարտեզյան ցերեկային քնի ժամն է եղել, անգամ մայրս փոշմանել է, որ ինձ մի տարի շուտ է տարել դպրոց, բայց դե ես ինձ արդարացրեցի էլի՝ 10 տարի շարունակ գովասանագիր ստանալու հաճույքը ծնողական ժողովներում մայրիկիս պարգևելով
Մի անգամ էլ, առաջին դասարանցի էի, նստում էի առաջին նստարանին, մեկ էլ տեսնեմ՝ ոտքերիս տակ ջուր է Մի քիչ կռացա, նայեմ տեսնեմ՝ ետևի նստարանին նստած տղան մոռացել է, որ դպրոցում էլ կան զուգարաններ ու կարելի է դասի ժամանակ թույլտվություն հարցնել ու դուրս գալ, արդյունքնում էլ երկու օր ամոթի պատճառով դասից չէր բացակայի:

[hayuhi 2008]

ամենալավ հուշը ավարտական քնուտյունների վախտ եր որ դիրեկտորը կօմիսիաին արաջարկեց գնալ սուրջ խմելու ու մեզ ձերկով արեց որ հանգիստ ձեր շպարգալկեքով արտագրեկ ու ամենա լավ այն եր որ ուսմասվարը գալիս հարցնում եր տե ունեկ շպորգալկա տե ոչ ետե չեինկ ունենում ինկներ գնում մեզ ետ սպորգալկեքը բերում
դպրոցից շատ բան կարաս հիշես վայ են որերը!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
հիմա ուսումնարանում ավելի բարդա և դջվարա!!!!!!!!!1բայց դե լավա

[Welcome]

Իմ դպրոցից միշտ զզվել եմ: Հիշում եմ՝ օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Առանձնապես սիրված էլ չէի: Համադասարանցիներս միշտ գլխիս օյիններ էին խաղում, հատկապես տասներորդ դասարանում: Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Հիմա այնքա՜ն ուրախ եմ, որ այդ ամենն անցյալում է:
Բայց մի դեպք կպատմեմ, որը չնայած այն ժամանակ տխուր էր, հիմա զվարճալի է թվում:
Մեր գրականության ուսուցչուհին Սիամանթոյի բանաստեղծություններից անգիր էր հանձնարարել: Բնականաբար, ոչ ոք չէր սովորել: Քանի որ մեր հարաբերություններն այնքան էլ լավ չէին, որոշեց միայն ինձ «2» դնել և պահանջեց, որ օրագիրս տամ: Ես էլ զայրացա և օրագիրս շպրտեցի նրա սեղանին: Այստեղ նա կատաղեց ու փորձեց ինձ ապտակել, բայց ես խույս տվեցի, վազեցի դեպի դասարանի մյուս ծայրը: Տեսնելով, որ ձեռքի տակից փախա, մի քիչ առաջ եկավ ու թքեց (բառիս բուն իմաստով), սակայն սրանից էլ խույս տվեցի: Վազեց հետևիցս ու նորից թքեց, բայց այս մեկն էլ ինձ չհասավ: Այստեղ նա զայրացավ ու ինձ դասարանից դուրս հանեց:
Սովորաբար երբ ինձ դասարանից դուրս էին հանում, ես շատ ծանր էի տանում: Բայց այս անգամ, չգիտես ինչու, ինձ համար զվարճալի էր:
Մեր դասարանի դուռը փայտից էր, իսկ վերին մասն ապակի էր: Ես կանգնել էի հենց այդ դռան հետևում, թռչկոտում էի ու գլխարկս թափահարում, ասես համադասարանցիներիս ուզում էի ասել, թե ամեն ինչ լավ է:
Երբ զանգը հնչեց, ուսուցչուհին դուրս եկավ և մատյանով գլխիս խփեց: Ցավոք, այս անգամ չվրիպեց: Ես էլ ինձ չկորցրեցի, քացով խփեցի ու փախա:
Այս ամենը շատ մեծ պատմություն դարձավ: Մայրս բոլորին խառնեց իրար, որ այդ ուսուցչուհուն հեռացնեն հակամանկավարժական գործունեության համար: Ուսմասվարը նկատողություն արեց այդ ուսուցչուհուն հենց նույն օրը՝ իմ ներկայությամբ, երբ ես հիստերիայի մեջ էի ընկել:
Բայց կարծես այդ ուսուցչուհու վրա ոչինչ չազդեց, որովհետև հաջորդ օրը բարդ համադասական նախադասությունը բացատրելիս հետևյալ օրինակը բերեց. «Երեկ Բյուրակնը օրագիրը շպրտեց երեսիս, ես նրա վրա թքեցի, քացուս տակ գցեցի, և մենք մի լավ ծիծաղեցինք»:

Դեռ շատ այսպիսի հուշեր կպատմեմ: Վերջիվերջո, շատ ըմբոստ աշակերտուհի եմ եղել: Մեր դպրոցում այլ կերպ հնարավոր էլ չէր իմ բնավորությամբ մարդու համար: Չիմացողների համար ասեմ, որ ես ավարտել եմ Երևանի թիվ 10 միջնակարգ դպրոցը:

Վայ ոնց եմ հասկանում քեզ