Դպրոցս շատ եմ սիրել, շաաաաաաատ: Ես վեցերորդ դասարանում փոխեցի դպրոցս ու գնացի «Ուսում»: Մինչև էդ, դպրոցն ուղղակի ատում էի: Հետո էդտեղ սկսեցի սիրել, չնայած, որ շատ դժվար էր սովորելը: «Ոսում» դպրոցը գտնվում է Ֆիզմաթ դպրոցի հետ մի բակում: Ու մեզ միշտ դասատուները ասում էին "Մի գնացեք էդ Ֆիզմաթի կողմը, դրանք սաղ կռվարար են", հիշում եմ, ժամանակ կար, նույնիսկ խիստ կերպով արգելել էին, բայց դե մենք իհարկե գնում էինքԱմենալավ հիշողությունները Ժոռա պապիյի հետ են կապված(դպրոցի պահակն էր), վերջին զանգի տոնակատարության ամենաառաջին երգը իրա մասին էր
Դպրոցից ամենաշատը սիրում եմ վերջին տարին: Դասատուները էլ խիստ չեին, համարյա բոլորը մեր հետ ընկերություն էին անում: Էդ վերջին տարում հեռախոսին միացող մի քիչ մեծոտ դինամիկներ կաին, դրանից էինք բերում, դասամիջոցներին միացնում էին ուուու........ գնաց քեֆ-ուրախությունըՏղեքից մեկն էլ ակարդեոն ուներ, բերել էր, որ էդ վերջին զանգի համար փորձեր անեին, վերջին երկու ամիսը դպրոցում էր: Հիշում եմ, մի օր ռուսական էն հնոտ ու շախով երգերից էր նվագում, ես ու դասղեկս էլ մեզ չկորցրեցինք, վեր կացանք ու սկսեցինք իրար հետ պարել
Հիշում եմ, մի օր էլ էքսկուրսիա էինք գնացել: Ոնց չէի սիրում ես էդ էքսկուրսիաները: Գնացել էինք Գյումրի, ման եկանք, մի քանի եկեղեցի, թանգարան ու նմանատիպ տեղեր մտանք: Հետո նախաճաշ արեցինք, կալբաս-մալբաս ու տենց բաներՀետո մեզ տարան մի հատ անկապ չոլ, տվեցին գնդակ ու ասեցին էդ ցեխերի մեջ խաղացեք: Ես հիմա մտածում եմ` «տենաս խորովածը ո՞վ ա անելու», վերջը, մտածեցի դե երևի շոֆերը կանի, մենք էլ կողքից կօգնենք: Ինչ խորոված???? Էն առավոտվա նախաճաշի շարունակությունը դրեցին, կերանք, գնացինք մթամ խաղացինք (խի սոված խաղալ կլինի՞
) Ու ըտենց սոված էլ էկա տուն: Ձեր համար կարողա էսի ծիծաղալու չի... ճիշտն ասած իմ համար էլ
Մեջբերել
Էջանիշներ