Մեր մոտ դոմիկային պայմաններ էին, սկի լույս էլ չկար, ինչ-որ մեկին էին հանձնարարում զանգը տալը (հիմնականում բարձր դասարաններից): Մի անգամ էլ դասամիջոցը պրծնում էր, գնացի դասարան մտնեմ, մեկ էլ ճամփին մեկը զանգը ինձ տվեց, ասեց որ ես զանգը տամ: Ես էլ ոգևորված գործս արեցի, մտա դասարան ու դասից ուշանալու համար անկյուն կանգնեցի:
Էդքանից հետո միշտ ժամանակին էի դասարան մտնում, բայց մի անգամ մեր դասարանից մեկը ինձ չթողեց, ասեց արի գնանք էս դասարանի դռանը քացով խփենք, թռնենք: Գնացինք մի հատ դասարանի դռան մոտ կանգնեցինք, ասեց.
-Առաջինը դու խփի:
Ու ես մինչև խփեցի, ինքը թռավ: Կանգնել նայում եմ` ուր ա, մեկ էլ դասատուն դուռը բացեց, ինձ բռնեց մի լավ ապտակեց ու էդ ինձ կարգին դաս էղավ:
Բաաա... Շատ միամիտ էի:
Մեջբերել
Էջանիշներ