Դպրոցական հուշեր

[Gohar]

Եկեք այս թեմայում վերհիշենք մեր դպրոցական լավ ու վատ օրերը, պատմենք զվարճալի դեպքեր, որոնք կատարվել են մեր շրջապատում կամ մեզ հետ, պատմենք և ևս մեկ անգամ վերապրենք այդ գեղեցիկ և անդառնալի օրերի քաղցրությունը:

[Lionne_en_Chasse]

Լավ, մի հատ զվարճալի դպրոցական հուշ պատմեմ, որը , զգուշացնեմ, ինձ հետ չի կատարվել:
Երևի տեղյակ եք, որ կոմունիստական ժամանակաշրջանում դպրոցական հանդերձանքի հանդեպ շատ խիստ են եղել: Բոլոր աղջիկները պարտավոր էին ժապավեն կապել ( բանտիկ) գլխներին, բայց բարձր դասարաններում էտ ցանկությունը գնալով պակասում էր: ՈՒ մի օր դպրոցի տնօրենը նկատում է, որ բարձր դասարանցի մի աղջիկ ժապավեն չի կպել: Շատ խիստ դիտողություն է անում թե աղջկան, թե հատկապես դասարանի դասղեկին, որ աշակերտների հագ ու կապին չի հետևում: Դասղեկը կատաղած մտնում է դասար ու գոռում՝
_ Ձեզ բոլորիդ չեմ ասել որտեղ մազ կա բանտիկ կապեք

[StrangeLittleGirl]

Իմ դպրոցից միշտ զզվել եմ: Հիշում եմ՝ օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Առանձնապես սիրված էլ չէի: Համադասարանցիներս միշտ գլխիս օյիններ էին խաղում, հատկապես տասներորդ դասարանում: Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Հիմա այնքա՜ն ուրախ եմ, որ այդ ամենն անցյալում է:
Բայց մի դեպք կպատմեմ, որը չնայած այն ժամանակ տխուր էր, հիմա զվարճալի է թվում:
Մեր գրականության ուսուցչուհին Սիամանթոյի բանաստեղծություններից անգիր էր հանձնարարել: Բնականաբար, ոչ ոք չէր սովորել: Քանի որ մեր հարաբերություններն այնքան էլ լավ չէին, որոշեց միայն ինձ «2» դնել և պահանջեց, որ օրագիրս տամ: Ես էլ զայրացա և օրագիրս շպրտեցի նրա սեղանին: Այստեղ նա կատաղեց ու փորձեց ինձ ապտակել, բայց ես խույս տվեցի, վազեցի դեպի դասարանի մյուս ծայրը: Տեսնելով, որ ձեռքի տակից փախա, մի քիչ առաջ եկավ ու թքեց (բառիս բուն իմաստով), սակայն սրանից էլ խույս տվեցի: Վազեց հետևիցս ու նորից թքեց, բայց այս մեկն էլ ինձ չհասավ: Այստեղ նա զայրացավ ու ինձ դասարանից դուրս հանեց:
Սովորաբար երբ ինձ դասարանից դուրս էին հանում, ես շատ ծանր էի տանում: Բայց այս անգամ, չգիտես ինչու, ինձ համար զվարճալի էր:
Մեր դասարանի դուռը փայտից էր, իսկ վերին մասն ապակի էր: Ես կանգնել էի հենց այդ դռան հետևում, թռչկոտում էի ու գլխարկս թափահարում, ասես համադասարանցիներիս ուզում էի ասել, թե ամեն ինչ լավ է:
Երբ զանգը հնչեց, ուսուցչուհին դուրս եկավ և մատյանով գլխիս խփեց: Ցավոք, այս անգամ չվրիպեց: Ես էլ ինձ չկորցրեցի, քացով խփեցի ու փախա:
Այս ամենը շատ մեծ պատմություն դարձավ: Մայրս բոլորին խառնեց իրար, որ այդ ուսուցչուհուն հեռացնեն հակամանկավարժական գործունեության համար: Ուսմասվարը նկատողություն արեց այդ ուսուցչուհուն հենց նույն օրը՝ իմ ներկայությամբ, երբ ես հիստերիայի մեջ էի ընկել:
Բայց կարծես այդ ուսուցչուհու վրա ոչինչ չազդեց, որովհետև հաջորդ օրը բարդ համադասական նախադասությունը բացատրելիս հետևյալ օրինակը բերեց. «Երեկ Բյուրակնը օրագիրը շպրտեց երեսիս, ես նրա վրա թքեցի, քացուս տակ գցեցի, և մենք մի լավ ծիծաղեցինք»:

Դեռ շատ այսպիսի հուշեր կպատմեմ: Վերջիվերջո, շատ ըմբոստ աշակերտուհի եմ եղել: Մեր դպրոցում այլ կերպ հնարավոր էլ չէր իմ բնավորությամբ մարդու համար: Չիմացողների համար ասեմ, որ ես ավարտել եմ Երևանի թիվ 10 միջնակարգ դպրոցը:

[Esmeralda]

Բյուր, այնքան ծիծաղեցի
Շատ պատկերավոր պատկերացնում էի, թե ինչպես է ուսուցչուհիդ թքում վազելով
Չգիտեմ ինչու, բայց ուսուցչուհուն պատկերացրեցի Arisol-ի այն նկարների պես

[Arisol]

Բյուր, էդ ինչ ագրեսսիվ էիր :

Չգիտեմ ինչու, բայց ուսուցչուհուն պատկերացրեցի Arisol-ի այն նկարների պես

Էս աչքիս բոլորդ իմ էդ նկարներն եք հիշելու "ուսուցչուհի" բառը լսելիս :

_ Ձեզ բոլորիդ չեմ ասել որտեղ մազ կա բանտիկ կապեք

[Riddle]

Իմ դպրոցից միշտ զզվել եմ: Հիշում եմ՝ օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Առանձնապես սիրված էլ չէի: Համադասարանցիներս միշտ գլխիս օյիններ էին խաղում, հատկապես տասներորդ դասարանում: Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Հիմա այնքա՜ն ուրախ եմ, որ այդ ամենն անցյալում է:
Բայց մի դեպք կպատմեմ, որը չնայած այն ժամանակ տխուր էր, հիմա զվարճալի է թվում:

Ինձ հիմա էլ զվարճալի չթվաց, տխրեցի, երբ կարդացի: Գուցե նրանից է, որ ես էլ եմ միշտ ահավոր զզվել դպրոցից, ու եթե ինձ հնարավորություն տրվեր հետ բերելու մանկությունս, հենց միայն այդ հրեշանոցի պատճառով չէի համաձայնի:

[Cassiopeia]

Քանի որ մեր հարաբերություններն այնքան էլ լավ չէին, որոշեց միայն ինձ «2» դնել և պահանջեց, որ օրագիրս տամ: Ես էլ զայրացա և օրագիրս շպրտեցի նրա սեղանին: Այստեղ նա կատաղեց ու փորձեց ինձ ապտակել, բայց ես խույս տվեցի, վազեցի դեպի դասարանի մյուս ծայրը: Տեսնելով, որ ձեռքի տակից փախա, մի քիչ առաջ եկավ ու թքեց (բառիս բուն իմաստով), սակայն սրանից էլ խույս տվեցի: Վազեց հետևիցս ու նորից թքեց, բայց այս մեկն էլ ինձ չհասավ: Այստեղ նա զայրացավ ու ինձ դասարանից դուրս հանեց:

Նույն ուսուցչուհին իրա առաջին փորձերը մեր դասարանի վրա էր անում: Սակայն քանի որ դեռ նոր էր մեր դպրոցում, նրան դա չէր հաջողվում: Մեր դասարանցիներն հաջողվել է նրա տակ ջարդած աթոռ դնել :
Բյուրակնի պատմածի ձևով նա նաև եղբորս հետ է վարվել: Սակայն այս դեպքում ոչ թե նա է մատյանով խփել եղբորս գլխին, այլ հակառակը, եղբայրս տետրով նրա դեմքին:
Տհաճ ուսուցչուհի էր… ու ոչ միայն տհաճ, նաև անգրագետ:
Համալսարանում դասավանդող հայոց լեզվի ուսուցչուհի ունեինք: Իսկ վերոհիշյալը մեզ գրականություն էր դասավանդում: "Հեքիաթ ծաղկի մասին" ստեղծագործությունը (http://www.akumb.am/showthread.php?t=2517) գրել էի հայոց լեզվիս ուսուցչուհու հանձնարարությամբ որպես շարադրություն և ստացել 5/5 գնահատականը, նույն ստեղծագործությունը նաև տվեցի գրականության ուսուցչուհուն ու ստացա 4/4 …

Հ.Գ. Ես էլ եմ 10-րդ դպրոցն ավարտել

[StrangeLittleGirl]

Բյուրակնի պատմածի ձևով նա նաև եղբորս հետ է վարվել: Սակայն այս դեպքում ոչ թե նա է մատյանով խփել եղբորս գլխին, այլ հակառակը, եղբայրս տետրով նրա դեմքին:

Ու՜խ, լավ է արել:
Մաջարյանն ինձ դաս չի տվել, բայց մորս է դասավանդել: Ասում են, որ հիանալի ուսուցչուհի է եղել: Ափսոս, որ նրա ձեռքի տակով անցնելու բախտ չեմ ունեցել:
Ի դեպ, երբ 10-րդ դասարանի վերջին ամիսներին հայոց լեզու էի պարապում մի դասախոսի մոտ, նա ստիպված էր ոչ թե ինձ հայերեն սովորեցնել, այլ ուղղել ուսուցչուհուս սովորեցրած սխալները:

[Գոռ Ջան - Հայ]

Ի դեպ, երբ 10-րդ դասարանի վերջին ամիսներին հայոց լեզու էի պարապում մի դասախոսի մոտ, նա ստիպված էր ոչ թե ինձ հայերեն սովորեցնել, այլ ուղղել ուսուցչուհուս սովորեցրած սխալները:

տարածված երևույթ...
Իսկ ես մինչև էսօր 1-3 դասարանների դասղեկիս եմ հայհոյում, վօր ստիպեց ձախից աջի անցնել....

[WhiteNiGGa]

Իմ դպրոցից միշտ զզվել եմ: Հիշում եմ՝ օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Առանձնապես սիրված էլ չէի: Համադասարանցիներս միշտ գլխիս օյիններ էին խաղում, հատկապես տասներորդ դասարանում: Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Հիմա այնքա՜ն ուրախ եմ, որ այդ ամենն անցյալում է:
Բայց մի դեպք կպատմեմ, որը չնայած այն ժամանակ տխուր էր, հիմա զվարճալի է թվում:
Մեր գրականության ուսուցչուհին Սիամանթոյի բանաստեղծություններից անգիր էր հանձնարարել: Բնականաբար, ոչ ոք չէր սովորել: Քանի որ մեր հարաբերություններն այնքան էլ լավ չէին, որոշեց միայն ինձ «2» դնել և պահանջեց, որ օրագիրս տամ: Ես էլ զայրացա և օրագիրս շպրտեցի նրա սեղանին: Այստեղ նա կատաղեց ու փորձեց ինձ ապտակել, բայց ես խույս տվեցի, վազեցի դեպի դասարանի մյուս ծայրը: Տեսնելով, որ ձեռքի տակից փախա, մի քիչ առաջ եկավ ու թքեց (բառիս բուն իմաստով), սակայն սրանից էլ խույս տվեցի: Վազեց հետևիցս ու նորից թքեց, բայց այս մեկն էլ ինձ չհասավ: Այստեղ նա զայրացավ ու ինձ դասարանից դուրս հանեց:
Սովորաբար երբ ինձ դասարանից դուրս էին հանում, ես շատ ծանր էի տանում: Բայց այս անգամ, չգիտես ինչու, ինձ համար զվարճալի էր:
Մեր դասարանի դուռը փայտից էր, իսկ վերին մասն ապակի էր: Ես կանգնել էի հենց այդ դռան հետևում, թռչկոտում էի ու գլխարկս թափահարում, ասես համադասարանցիներիս ուզում էի ասել, թե ամեն ինչ լավ է:
Երբ զանգը հնչեց, ուսուցչուհին դուրս եկավ և մատյանով գլխիս խփեց: Ցավոք, այս անգամ չվրիպեց: Ես էլ ինձ չկորցրեցի, քացով խփեցի ու փախա:
Այս ամենը շատ մեծ պատմություն դարձավ: Մայրս բոլորին խառնեց իրար, որ այդ ուսուցչուհուն հեռացնեն հակամանկավարժական գործունեության համար: Ուսմասվարը նկատողություն արեց այդ ուսուցչուհուն հենց նույն օրը՝ իմ ներկայությամբ, երբ ես հիստերիայի մեջ էի ընկել:
Բայց կարծես այդ ուսուցչուհու վրա ոչինչ չազդեց, որովհետև հաջորդ օրը բարդ համադասական նախադասությունը բացատրելիս հետևյալ օրինակը բերեց. «Երեկ Բյուրակնը օրագիրը շպրտեց երեսիս, ես նրա վրա թքեցի, քացուս տակ գցեցի, և մենք մի լավ ծիծաղեցինք»:

Դեռ շատ այսպիսի հուշեր կպատմեմ: Վերջիվերջո, շատ ըմբոստ աշակերտուհի եմ եղել: Մեր դպրոցում այլ կերպ հնարավոր էլ չէր իմ բնավորությամբ մարդու համար: Չիմացողների համար ասեմ, որ ես ավարտել եմ Երևանի թիվ 10 միջնակարգ դպրոցը:

Ամեն ինչ մարդուց է կախված:
Իսկ հիմա Բուհում սովորում ես? ընդեղ սիրված ես թե էլի օրերն ես հաշվում:

[StrangeLittleGirl]

Բուհում շատ լավ եմ զգում ինձ: Դասախոսները կարգին մարդիկ են, երբեք չափերը չեն անցնում: Իսկ դպրոցում էլ մի քանի լավ ուսուցչուհիներ ունեի, բայց դե նրանք երկար չդիմացան, տնօրենը հասցրեց նրանց հեռացնել:

Ի դեպ, կարդա նաև Cassiopeia-ի գրառումը: Նույն ուսուցչուհու մասին նա էլ է գրել

[Cassiopeia]

Ամեն ինչ մարդուց է կախված:
Իսկ հիմա Բուհում սովորում ես? ընդեղ սիրված ես թե էլի օրերն ես հաշվում:

Այդ ուսուցչուհու մոտ մարդուց կախված չէր, քանի որ նա մարդուն պիտի ընդունի որպես մարդ ու ինքն էլ ՄԱՐԴ լինի, որն այդպես չէր…
Ես ինքս էլ սովորել եմ ԲՈՒՀ-ում ու եղել ոչ միայն խմբի լավագույն ու ուսանողներից, այլև դասախոսների պարծանքը… (գլուխ գովացի)

[lusnjak aregak]

չգիտեմ որ մեկը հիսեմ բաից համ շատ լավ պահերա եխել ցիցախելի համել վատ!որ մի բան հիսեմ ամպաիման կպատմեմ

[lusnjak aregak]

chgitem or mek@ hisem baic ham shat lav pahera exel cicaxeli hamel vat!or mi ban hisem ampaiman kpatmem

[Welcome]

Իմ դպրոցից միշտ զզվել եմ: Հիշում եմ՝ օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Առանձնապես սիրված էլ չէի: Համադասարանցիներս միշտ գլխիս օյիններ էին խաղում, հատկապես տասներորդ դասարանում: Օրերն էի հաշվում, թե երբ պետք է ավարտեմ: Հիմա այնքա՜ն ուրախ եմ, որ այդ ամենն անցյալում է:
Բայց մի դեպք կպատմեմ, որը չնայած այն ժամանակ տխուր էր, հիմա զվարճալի է թվում:
Մեր գրականության ուսուցչուհին Սիամանթոյի բանաստեղծություններից անգիր էր հանձնարարել: Բնականաբար, ոչ ոք չէր սովորել: Քանի որ մեր հարաբերություններն այնքան էլ լավ չէին, որոշեց միայն ինձ «2» դնել և պահանջեց, որ օրագիրս տամ: Ես էլ զայրացա և օրագիրս շպրտեցի նրա սեղանին: Այստեղ նա կատաղեց ու փորձեց ինձ ապտակել, բայց ես խույս տվեցի, վազեցի դեպի դասարանի մյուս ծայրը: Տեսնելով, որ ձեռքի տակից փախա, մի քիչ առաջ եկավ ու թքեց (բառիս բուն իմաստով), սակայն սրանից էլ խույս տվեցի: Վազեց հետևիցս ու նորից թքեց, բայց այս մեկն էլ ինձ չհասավ: Այստեղ նա զայրացավ ու ինձ դասարանից դուրս հանեց:
Սովորաբար երբ ինձ դասարանից դուրս էին հանում, ես շատ ծանր էի տանում: Բայց այս անգամ, չգիտես ինչու, ինձ համար զվարճալի էր:
Մեր դասարանի դուռը փայտից էր, իսկ վերին մասն ապակի էր: Ես կանգնել էի հենց այդ դռան հետևում, թռչկոտում էի ու գլխարկս թափահարում, ասես համադասարանցիներիս ուզում էի ասել, թե ամեն ինչ լավ է:
Երբ զանգը հնչեց, ուսուցչուհին դուրս եկավ և մատյանով գլխիս խփեց: Ցավոք, այս անգամ չվրիպեց: Ես էլ ինձ չկորցրեցի, քացով խփեցի ու փախա:
Այս ամենը շատ մեծ պատմություն դարձավ: Մայրս բոլորին խառնեց իրար, որ այդ ուսուցչուհուն հեռացնեն հակամանկավարժական գործունեության համար: Ուսմասվարը նկատողություն արեց այդ ուսուցչուհուն հենց նույն օրը՝ իմ ներկայությամբ, երբ ես հիստերիայի մեջ էի ընկել:
Բայց կարծես այդ ուսուցչուհու վրա ոչինչ չազդեց, որովհետև հաջորդ օրը բարդ համադասական նախադասությունը բացատրելիս հետևյալ օրինակը բերեց. «Երեկ Բյուրակնը օրագիրը շպրտեց երեսիս, ես նրա վրա թքեցի, քացուս տակ գցեցի, և մենք մի լավ ծիծաղեցինք»:

Դեռ շատ այսպիսի հուշեր կպատմեմ: Վերջիվերջո, շատ ըմբոստ աշակերտուհի եմ եղել: Մեր դպրոցում այլ կերպ հնարավոր էլ չէր իմ բնավորությամբ մարդու համար: Չիմացողների համար ասեմ, որ ես ավարտել եմ Երևանի թիվ 10 միջնակարգ դպրոցը:

Վայ ոնց եմ հասկանում քեզ