էս Բյուրի վրա հա կարամ ջղայնանամ, բայց մեջս նստած ա, որ ինքը իմ Բյուրն ա, ուրիշն իրա ավելի լավ Բյուրին ինձ չի տա:ԴԴ մի տեսակ հարազատացած ա ինձ: Բյուրի հետ մենք ոչ թե չորս այլ հինգ տարբեր քաղաքներում ենք հանդիպել՝ Դիլիջան, Երևան, Վանաձոր, Էդինբուրգ, Կոպենհագեն, Բյուրը Դիլիջանը մոռացել ա, մեր առաջին հանդիպելը, որ ես մտա մարշուտնի՝ սաղ հեչ, Բյուրը մեջ, ընդգծված գեղո-գեղո ցույց տվեցիԼավ, Դիլիջանը քաղաք չէր, անտառ էր, բայց կապ չունի: Ու կարծեմ, թե ընդամենը էս հինգ անգամն ենք հանդիպել, բայց ակումբցիների դեպքում հանդիպումների քանակը կապ չունի իհարկե:
Բյուրը լավ կռվարար ա, ես չեմ հասկանում, թե ոնց ա հասցնում, ասենք, ակումբում մտնի սաղ թեմաներում հասցնի, սաղի պորտը տեղը դնի, բայց նայած տրամադրության մեկ-մեկ դառնում ա համբերության մարմնավորում ու կնստի նենց հանգամանալից մանրամասն մարդկանց բաներ կբացատրի, որ ասենք իմ ներվերը չէր հերիքի, էդ պահերին քիչ ա մնում սիրահարվեմ իրան
Բյուրին միշտ եմ սիրել, բայց ամենասիրածս Բյուրը Կոպենհագենում տեսածս Բյուրն ա, որ երջանկությունից փայլում էր, չգիտեմ, էդ օրը էնքան ուրախացա, որ իրան տեսա, էդ իր երջանկությունից ինձ էլ փոխանցվեց մի տեսակ:
Բյուրի ակումբային մականունը կատարյալ իրան սազում ա՝ տարօրինակ փոքրիկ աղջիկ, ես տարօրինակ մարդկանց հանդեպ առանձնահատուկ թուլություն ունեմ: ու հա՝ փոքրիկ աղջիկ, որովհետև լիքը երեխություններ ունի:
Մեջբերել
Էջանիշներ