Կակտուսոուլին հեչ չեմ ճանաչում… կարողա ա շփվել ենք , բայց չեմ հիշում լավ… վերջին անգամ ամանդայի թեմայում հայտնվեց, ուզում էր բաժաներ, բայց մի երկու չափալախ էլ իրան հասավ… հետո Այվին իրա ասֆալտի սամակատով մի երկու անգամ եկավ-գնաց վրով, բայց հետո գնաց անկապ օրագիր ու ուզեց ասֆալտից քերի հանի… հետո չիմացա ինչ եղավ, ինձ տարան կալանավայր…
Իմ համար դժվար ա ասել ինքն ինչպիսի մարդ ա, հետս ոչ մի անգամ չի խաղացել (տնեցիք երևի չեն թողնում)… փորձել եմ իրա ավատարից ու ստորագրություններից ու մանացած գրած բաներից հասկանալ, բայց երբեք լրջորեն երկար չեմ մտածել… իմ համար ակումբցիներն իրենց ավատարները, ստորագրություններն ու գրառումներն են քանի որ դրանք նրանց ընտրությունն են… ընենց չի որ անունդ ասենք Վաչիկ ա ու կարաս ասես "դեեե հիմա… տատուս սիրած անունն ա կամ պապիս կեսուրինն ա"
Իմ համար ակումբի հանդիպումները պատկերվում են բոլոր ավատարների հանդիպման տեսքով միաժամանակ ու ես էդ հանդիպման ժամանակ ես մերկ Կակտուսուլին չեմ պատկերացնում… նույնիսկ չգիտեմ Կակտու-սոուլ ա՞ թե Կակտուս- ոուլ…
Մենակ մի բան կարամ ասեմ… իրա սիրտը Ակումբի համար ցավում ա, էդ նշանակում ա որ էդ ջանդակի մեջ սիրտ կա, մեջն էլ հոգի ա ապրում… մնում ա տեսողություն ունենամ ու տեսնեմ…
Մեջբերել
Էջանիշներ