Իմ վերևի մարդը

[ivy]

Բարեկամ

Բարեկամին ճանաչելը շատ երկար է ինձ մոտ տևում ու դեռ պրոցեսում եմ։ Սկզբում լրիվ այլ տպավորություն էր թողնում, հիմա՝ լրիվ այլ։
Խելացի է, հետաքրքիր տեսակետներ ու կարծիքներ ունի, որոնք սակայն երբեմն դոգմատիկ են։ Նաև այն կանացի իմաստնությունը, որը պիտի որ գա տարիքի հետ, կարծես թե չկա նրա մոտ։ Իրեն ավելի փոքր եմ պատկերացնում, քան իրականում կա։ Ասենք, եթե լիներ քսաներկու տարեկան, հոյակապ կերպար կլիներ ինձ համար։ Բայց հիմա նույնն ասել չեմ կարող, որովհետև չկա ոչ իր տարիքին համապատասախան կենսափորձից եկող իմաստնությունը, ոչ համարձակությունը, ոչ ուժը։ Զգացմունքային է, եթերային, ինչը շատ լավ է, բայց միևնույն ժամանակ՝ վախեցած է ու թույլ... Անչափ խոցելի է։
Հիմա հասկանում եմ, որ ճիշտ էր՝ հեքիաթս իր մասին չէր։

[Dayana]

ivy

Էնքան քիչ գիտեմ Ռիպային իրանից մի տեսակ ահավոր քաշվում եմ, գիտեմ որ լիքը զզվացրել եմ: Գնում հասնում եմ Մյունխեն ու սկսում կպնել, թե արի հանդիպենք: Լավ է , որ հաջորդ անգամ կամ 2 տարի հետո կգնամ, կամ էլ չեմ գնա Մի ժամանակ շատ էի ուզում իրեն բացահայտել, հասկանալ ինքը էն հեքիաթի հերոսներից ով է, բայց ինքը հեղինակն է Մեկ-մեկ մտածում եմ ինքը չկա, ու էն մարդը, ում հետ վազվզել եմ օտար ամայի ճամփեքին, թրջվել, ուրախացել, չոփստիկ գողանալու փորձ արել իրական չի, ու էդ լրիվ իմ վառ երևակայության արդյունքնա Բայց ինքը չի խաղում Այ սենց խառը բաներ Ռիպ

[murmushka]

Dayana
չնայած գրեթե չեմ ճանաչում , բայց հենց տեսա վերձին գորղն ինքն է եղել ուզեցի գրել նրա մասին
ինձ մոտ նա թողել է շատ մեղմ, շատ նրբանկատ, ուշադիր խորը մարդու տպավորություն
նա իր ներկայությամբ չի հոգնեցնում, բայց պատրաստ է օգնել երբ զգում է անհրաժեշտությունը իր ներքին ձայնով
նրանից մի տեսակ մեղմություն է գալիս, հոգեհարազատություն, հույս ունեմ երբևէ առիրթ կլինի ավելի մոտիկից ծանոթանալ և զրուցել

[Երկնային]

murmushka

Արմինեն շատ հետաքրքիր կերպար ա… ինքը ոնց որ փիսիկ լինի, բա անկեղծ ժպի~տը…
հետաքրքիրն էն ա, որ ինքը, չնայած որ շատ ուժեղ աղջիկ ա ներքուստ, միևնույն ժամանակ շատ կանացի ա, ու մի տեսակ անպաշտպան… չգիտեմ, թե ոնց ա հաջողվում տենց լավ համատեղել երկուսն էլ, բայց կա… Բացի այդ, շատ նպատակասլաց ա, խելացի ու աշխատասեր…
Մի բան էլ կա. ինձ թվում ա` ինքը շատ փխրուն ա սիրում… ու ահավոր նվիրվող ա…

[impression]

/մի տեսակ ուզեցի իմ մասին նորություն իմանամ, ասեցի ստեղ գրեմ, բալքիմ մի բան կպնի /

Երկնային

Արուսիկին էդքան էլ լավ չեմ ճանաչում, ընդամենը մեկ անգամ է ստացվել խոսել պո դուշամ, էն էլ՝ ես միայն լսում էի: Ինքը նուրբ ա ու քնքուշ, չէ, իրեն սազական ավելի լավ բառ կա՝ փխրուն ա Արուսիկը: Մեկ-մեկ նենց պատկերավոր արտահայտվել գիտի, որ քիչ ա մնում պայթես ծիծաղից: Հիշում եմ, թե ոնց էր դեպրեսվել, որ չկարողացավ հետներս գալ Դիլիջան ու գրեց՝ հեսա ինձ ֆոռտչկից կքցեմ ավտոյի տակ:
Էս վերջերս էլ ինձ կարոտում ա, ուրեմն, ըստ Արթուրի տեսության, անճաշակ ա:

[Երվանդ]

Լիլիս մասին վաղուց չեմ գրել, անցած անգամ ասեցի Լիլ ինչնա քո մետ շաաատ դուրս գալիս հիմա էլ չեմ կրկնի ուղղակի ավելացնեմ նաև քո քաջությունը, էն որ շաաաատ սիրում ես կյանքը ու միաժամանակ թքած ունես , կոմպտ էլ մի օր կգամ կսարքեմ չվախենաս

[Գալաթեա]

Երոն ունիկալ տղայա։
Բացասական ու դրական գծերի համադրություն, որ ընդհանուր նկարում ա համով ու ժիվոյ, ահավոր ժիվոյ կերպար
Երոյի կողքին կամ քեզ շատ հանգիստ ու վստահելի ես զգում կամ հակառակը...անհանգիստ...էդ էլի իր կերպարիցա գալիս..եթե դու կեղտ չունես հոգուդ մեջ, Երոյի կողքին երբեք վատ չես զգա...անգամ եթե ինքը իրա համով ձևերով ղժժա վրեդ...մի տեսակ կայֆ ես ստանում էդ ղժժալուց։
Որովհետև գիտես՝ չար չի էդ ամենը...եթե չար լինի, Երոն չի ղժժա...ուղղակի կտա գլուխը կջարդի ում որայա..
Հարգում եմ...ու սիրում
Երս ..

[Երվանդ]

Լիլ դու Ռեմարկի գրքերիցս էտ թռել, դու բուռն մարդ ես Լիլ, ու դու ու ես մի հարցում իրար նման ենք , շատ ավելի սեր ենք տալիս քան ստանում ենք, չնայած էս վերջերս փոխվելա էտ ոնց որ, դու Լիլ մարդու նենց կարաս հասկանաս որ ոչ մեկ էլ տենց չի կարա ակումբում, նենց որ պատրաստվի գալու եմ, արդեն չեմ դիմանում, պիտի մեկին դարդերս պատմեմ

[Artgeo]

Երվանդից սկզբում մի տեսակ քաշվում էի, վախենում: Նրան հիմնականում ագրեսիվոտ էի պատկերացնում ու հաճախ խմած ագրեսիվոտ: Ընդհանուր ակումբական հանդիպումներին հետը գրեթե չէի շփվում: Հետագայում առանձին հանդիպելով հետը բացահայտեցի Երվանդի իրական դեմքը: Չխմած վիճակում բավականին ադեկվատ, անկեղծ ու պարզ մարդ է: Բարի ու կամեցող, հասնող: Ընկերների համար կանի ամեն ինչ ինչ հնարավոր է ու ինչն անհնար է: Նվազ ադեկվատ է խմած ժամանակ, մի մեծ սիրակզդիկ է արթնանում ու առաջանում է մեծ ցանկություն բոլորին համբուրել ու խոսել միայն լավը: Հերթական բաժակը խմելու առիթ կարող է լինել ամեն ոգ ով ներկա է Երվանդի խմելուն: Մենակ մի մութ կետիկ ա մնացել Երվանդում: Խմած ժամանակ իր իսկակա՞ն վերաբերմունքն է արտահայտում, թե՞ ոչ:

[Բարեկամ]

Երևի շատ չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ առաջինը ակումբում Արթուրին էի նկատել: Ու շատ որոշակիորեն գծագրվել էր իր պատկերը: Բայց էդ ե՞րբ էր ավելի քան երկու տարի առաջ… Ու էս հենց էն դեպքն ա, երբ նկատում ես "մարդը փոխվում ա" պրոցեսը: Չնայած ոչ թե մարդն ա փոխվում, այլ պարզապես մաքրվում են ձեռքբերովի, ոչ սեփական կպչուկները մարդուց կամ կպչում նորերը, կամ երկուսն էլ միասին…
Ու որքան որ առաջ որոշակիորեն տեսնում կամ գծագրվում էր Արտգեոյի կերպարը, հիմա նույնքան անորոշաբար այն լուծվել, տարանջատվել ա մի ձև, ու որոշակիորեն կարող եմ միայն այն ասել, որ ոչ մի կերպար չեմ բռնում այժմ
Արթուրի գրառումները հումորիկ էնտուզիազմով էին ծնվում առաջ, ու ինքը մեծ, խոշոր մաս էր կազմում էս մեր համայնքի, հիմա ինքը մի ձև ստեղ չի

… Թերևս միայն առանձնացնեմ, որ ինքը որոշակիորեն խոհուն ա, դատող, ու միևնույն ժամանակ՝ չբարդացնող անտարբերություն… Բայց դա էն շերտն ա, որը երևում ա նրանց, ում ինքը չի մոտեցնում ու չի մոտենում…

[Artgeo]

Բարեկամի նկատմամբ հենց սկզբից դրական եմ եղել տրամադրված: Նման բան հազվադեպ է լինում, բայց լինում է: Սկզբում մի տեսակ զգուշավոր էր, հետագայում բացվեց, բացվեցի նաև ես: Մի տեսակ երևի երկուսս էլ շատ ներխուժեցինք ռեալ կյանք, ինչը երևի ոչ ես, ոչ առավել ևս ինքը չէինք ուզում: Միշտ Բարեկամին պատկերացրել եմ 40-50-ի մոտ իմաստուն տղամարդու, մի տեսակ ջերմ ժպիտով: Կարող եմ ասել, որ ինձ համար վիրտուալ իսկական ընկեր էր, որի ժպիտն ու ջերմությունը զգացել եմ անկախ հեռավորությունից: Վստահաբար կարող եմ ասել, որ հուսալի ու վստահելի հենասյուն է: Ցավոք վերջերս մի տեսակ քիչ ենք շբվում, մի տեսակ օտարացել ենք: Սենց թե նենց Բարեկամը կարողացել է գրավել իմ սրտում լավ տեղերից մեկը:

[ivy]

Արթուրին միշտ էլ շատ եմ հավանել։ Հետո գնալով ավելի սիրեցի։ Իսկ հիմա ուղղակի ահավոր կարոտում եմ... Էն մարդկանցից է, որոնցից երբեք չեմ հոգնի, եթե անգամ մի տան մեջ ապրեմ ամբողջ կյանքս։
Ինքը շատ նուրբ հոգի ունի. համ ինքն է զգացմունքային, համ ուրիշների զգացմունքներն է լավ զգում։ Ոնց որ ոտքից գլուխ սիրտ լինի Արթուրը։ Մեկ–մեկ հուզվում եմ իրենից, մեկ–մեկ հիանում իրենով, մեկ–մեկ էլ ուղղակի ուրախանում, որ ինքը կա։
Նենց կգրկեի հիմա...

[Երկնային]

ivy

Այվիի հետ կապված լիքը հակասություններ կան մեջս… Իր հանդեպ միշտ տարբեր զգացողություններ ունեմ ու դեռ չեմ կողմնորոշվել, թե որ մեկն ա ավելի իրական: Մեկ-մեկ ահավոր քաշվում եմ իրենից, մեկ-մեկ խուսափում եմ իր հետ խոսել… Հետո գալիս ա պահ, որ ահավոր քնքուշ ու հոգատար ա թվում, ու ուզում եմ կողքին լինել…

մեկ-մեկ նենց զգացողություններ ունեմ, որ ինձ տանել չի կարողանում հետո էլ լրիվ հակառակն եմ զգում: Երևի ինքը չի կողմնորոշվել, թե ով եմ ես ու դուր եմ գալիս իրեն, թե չէ:

Իրար ռեալում չենք ճանաչում բավականաչափ, երևի դրա համար են էս հակասությունները… չգիտեմ: Բայց ինքը գաղտնիք ա մնացել իմ համար, բայց էն հաճելի գաղտնիքներից ա, որ ուզում ես անպայման բացահայտել…

[dvgray]

Երկնայինին շատ եմ նմանացնում Անդերսենի " Ջրահարս /Ռուսալոչկա/" -ին: Աստված չանի իրա բախտին արժանանա, բայց իր հոգեկերտվածքով շատ նման է նրան:
Երջանկություն քեզ …

[Բարեկամ]

dvgray հետաքրքիր վիրտուալ կերպար է, որը կարծես կարողանում է ռեալն ու վիրտուալը ապրել զուգահեռ ՝ առանց շեղելու դրանցից որևէ մեկի անկյունը:
Վիրտուալը նրա համար թերևս անհրաժեշտ է այնքանով, որպեսզի իրեն /մասամբ/ ռեալիզացնի այն տեղերում, ուր ռեալը /իր ռեալը/ թույլ չի տալիս
Չնայած ցանկացած բան ունի իր թույլ կետը, այդ թվում և վերևինիս զուգահեռականությունը, ու այն երբեմն կարող է ազդվել այնտեղ, ուր դվ-ն մի փոքր անզգույշ է եղել՝ թույլ տալով, որ իր վիրտ թափանցի մարդկայնություն /մի քիչ/: Բայց այնուամենայնիվ, վարագույրներն անթափանց են ու միշտ պինդ քաշված, այնպես որ այն, ինչ սխալմամբ բեմ էր դուրս պրծել, շուտով հայտնվում է կուլիսների հետևում, ուբեմը կրկին պատրաստ է՝ свет, мотор, դուք եթերում եք…