ՀոփAstgh-ի խոսքերից
Ճիշտ ա, դուք դեռ քննարկեք անհատի, ընտանիքի <<գաղափարախոսությունը>>, մինչև ես կհասցնեմ հավաքել ամբողջ նյութը:
Իսկ դու չե՞ս քննարկելու էտ վերևինը:
ՀոփՃիշտ ա, դուք դեռ քննարկեք անհատի, ընտանիքի <<գաղափարախոսությունը>>, մինչև ես կհասցնեմ հավաքել ամբողջ նյութը
Իսկ դու չե՞ս քննարկելու էտ վերևինը
Ուզում էի գլուխս ազատել, էն էլ ...Հոփ
Իսկ դու չե՞ս քննարկելու էտ վերևինը
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Լավ չիՈւզում էի գլուխս ազատել, էն էլ ...
Թե չէ տեքստ հավաքել մենք էլ կարող ենք :
Դու արի կարծիքտ ասա :
Տեքստը, որը պետք է հավաքեմ, իր մեջ պարունակում է որոշ բաներ` կապված դաստիարակության, կրթության, եկեղեցու հետ: Մի քիչ համբերեք, շուտով ամբողջական տեքստը կլինիԼավ չի
Թե չէ տեքստ հավաքել մենք էլ կարող ենք :
Դու արի կարծիքտ ասա :
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
/...շարունակելի.../Պատմության փորձությունները հաղթահարելու, գոյապահպանման դարավոր կռվից հաղթող դուրս գալու համար ազգը պետք է ունենա ուժեղ ազգային բնավորություն և հոգեկան կերտվածք, սրբությամբ պահպանի վերը թվարկված ազգային գործոնները:
Բայց պատմության անբարենպաստ ընթացքը ազդում է ժողովրդի բնավորության վրա: Հատկապես աննկատ չի անցնում օտարի դարավոր տիրապետությունը նվաճված ազգի բնավորության և հոգեկան կերտվածքի վրա: Դարերի ընթացքում սկսում են խաթարվել ժողովրդի բնավորության ավանդական գծերը, հոգեկան կերտվածքը:
Այդպիսի ժողովուրդները ձեռք են բերում թերարժեքության բարդույթ, որը Քրիստափոր Միքայելյանը բնութագրել է որպես <<ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՉԱՐԻՔ>>:
Թերարժեքության բարդույթի դրսևորման հիմնական ձևերն են` բնավորության ավանդական գծերի թուլացումը, երբեմն էլ անհետացումը, զոհի բարդույթը, ստրուկի հոգեբանության առաջացումը, սեփական ազգային հավաքական ուժի նկատմամբ անվստահությունը, <<ԵՍ>>-ի հաղթանակ <<ՄԵՆՔ>>-ի նկատմամբ, ազգային հպարտության կորուստ, անմիաբանություն, ազգային համաձայնության գաղափարի թուլացում կամ լիովին անհետացում, պարտվողականություն և այլն:
Բնավորության նման խաթարված գծերով ոչ մի ժողովուրդ չի կարող գոյապահպանվել: Թերարժեքության բարդույթ ունեցող ժողովուրդները, եթե ցանկանում են գոյապահպանվել և մնալ պատմության բեմահարթակի վրա, առաջին հերթին պետք է ձերբազատվեն այդ <<պատմական չարիքից>>:
Ժողովրդի ազգային, հասարակական-քաղաքական ուժերը, կուսակցությունները պետք է քաջություն ունենան բացահայտելու թերարժեքության բարդույթի արմատները, արտահայտությունները և գտնելու դրանց վերացման ուղիները: Իհարկե, հաճելի գործ չէ քննարկել սեփական ժողովրդի` պատմության ընթացքում ձեռք բերած բնավորության արատավոր գծերը: Բայց ավելի լավ է անել այդ <<տհաճ>> գործը, քան թե ականատես լինել ազգի դանդաղ կործանմանը:
ՍԵՓԱԿԱՆ ԵՐԿՐՈՒՄ ԻՇԽԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՊԱՐՏՎՈՂԱԿԱՆՆԵՐԻՆ ԵՆ ՏԱԼԻՍ, ՍԵՓԱԿԱՆ ԵՐԿԻՐԸ ԱՌԱՆՑ ՊԱՅՔԱՐԻ, ԱՌԱՆՑ ԱՐՅՈՒՆԻ ԹՇՆԱՄՈՒՆ ԵՆ ԹՈՂՆՈՒՄ ՄԻԱՅՆ ՆՐԱՆՔ, ՈՐՈՆՑ ՄԵՋ ՊԱՏՄԱԿԱՆՈՐԵՆ ԹՈՒԼԱՑԵԼ ԵՆ ԿԱՄ ԲԹԱՑԵԼ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ և ԱՆԿԱԽ ՊԵՏԱԿԱՆՈՒԹՅԱՆ ԳԱՂԱՓԱՐՆԵՐԸ:
Վերը շարադրածից բխում է այն միանշանակ եզրակացությունը, որ թերարժեքության բարդույթ ունեցող ժողովուրդների պետական ու քաղաքական ղեկավարությունը, ազգային-քաղաքական միտքը, քաղաքական կուսակցությունները իրենց ազգային գաղափարախոսության մեջ պետք է կատարեն պատմական իրավիճակից բխող ուրույն փոփոխություններ, առաջ քաշեն խնդիրներ, որոնք պետք է կազմեն մարտավարական ծրագրի առանցքը, ազգային իղձերի կենսագործման երաշխիքը:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Գաղթական (23.01.2009)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ