Միշտ կարծել եմ՝ մարդկային երջանկությունը վերին սահման ունի, ու ես հասել էի էդ վերին սահմանին: Դու բռնեցիր ձեռքիցս ու տարար դրանից վերև, որտեղ արդեն ոչ թե երջանկություն է, այլ անանուն ինչ-որ մի բան, որտեղ լողում ենք երկուսով: Ես սիրում եմ մեր աշխարհը, մեր աշխարհից դուրս քո աշխարհն ու իմ աշխարհը, որոնք կամաց-կամաց միահյուսվում են: Բայց ամենաշատը սիրում եմ քեզ կարոտելն ու կարոտից հետո քեզ տեսնելը:
Մեջբերել
Էջանիշներ