Շատ խոխմա բան ա էս կյանքը: Ինչ ասես, որ չի կատարվում, ես էլ նստած ծիծաղում եմ
Ուրեմն մոտ մի ամիս առաջ, երբ ես արդեն գտել էի իմ տունը, բայց տուն փնտրողների հայտարարությունները մեկումեջ աչքովս էին ընկնում, մեկ էլ տեսա, որ մի ռուս աղջիկ գրել է, թե Կոպենհագենի հարավում տուն է ման գալիս, թե սեպտեմբերից PhD է սկսում Կոպենհագենում: Չգիտեմ՝ ինչ խելքիս փչեց, բայց նամակ գրեցի էդ աղջկան, ասեցի, որ մինչև տեղ չհասնի, չի կարողանա տեղ գտնել, ձեռի հետ էլ հասկացա, որ եթե հարավում է փնտրում, ուրեմն մեր կամպուսում է աշխատելու, իսկ մենք էնքան էլ շատ արտասահմանցիներ չունենք: Տենց, գրեցի նաև, որ եթե որևէ բանի կարիք ունենա, կարա ինձ դիմի, կարողացածիս չափ կօգնեմ: Շնորհակալություն հայտնեց, որոշ բաներ հարցրեց, բացատրեցի, անցավ-գնաց:
Էսօր էլի գրել էր: Ասեց, որ Կոպենհագենում ա, էլի մի երկու հարց տվեց, պատասխանեցի: Ֆեյսբուքով ընկերության առաջարկ ուղարկեց: Ու երբ մտա պրոֆիլը, ղժժոցս դրեցի. Թորի Էյմոս էր շեյրել, բայց ոչ էն ամենահայտնի հիթերից, այլ վերջին ալբոմի երգերից մեկը: Ուրեմն ոչ ավել-ոչ պակաս «ոտքերով ականջներ» է (Թորին իր հավատարիմ լսարանին ֆանատ չի անվանում, անվանում է ոտքերով ականջներ): Քոմենթեցի գրառումը, թե՝ էս դու Թորի՞ ես լսում: Պարզվեց համերգներին էլ է եղել, անձամբ էլ է հանդիպել: Ու հիմա զարմանքից ուշքս գնում է. ախր ամեն օր հարյուրավոր-հազարավոր մարդիկ են տուն փնտրելու հայտարարություն գրում: Թե ինչու՞ բռնեցի, հենց էս մեկին գրեցի:
Չգիտեմ ինչու, բայց գիտեմ, որ կամպուսում մենք լավ ընկերներ ենք լինելու: Ուրեմն Մագդային միացավ նաև Կատերինան:
Մեջբերել
Էջանիշներ