Կար ժամանակ, երբ առավոտյան նստում էի կոմպի դիմաց ու սուրճիս հետ մի կես ժամ գրում: Այ հենց էս օրագրում է, կարող եք սկզբի էջերը նայել: Ի՞նչ էի գրում էդքան: Հիմա ոչինչ չեմ հիշում: Բայց կարոտել եմ էդ առավոտները, երբ օրս գրելով էի սկսում:
Հիմա գրելուն փոխարինել է նախաճաշը, բայց առավոտն էլի իմ սիրած պահն է:
Ու էսօր, երբ իմացա, որ առաջին դասը հանված է, որոշեցի շուտ արթնանալս օգտագործել այն հին ու լավ առավոտների ավանդույթը շարունակելու համար:
Ընդհանրապես, դժվար էր անքուն գիշերվանից հետո դիմանալ նորից անկողին չվերադառնալու գայթակղությանը:
Իսկ այստեղ առավոտյան ժամը հինգից արևը փայլում է, էլ չես կարողանում քնել: Թվում է` օրը տաք է լինելու: Սիրում եմ պատշգամբի դուռը բացել ու կիսատկլոր մարմինս դեմ տալ օդին` շոշափելու համար օրվա ջերմաստիճանը, որպեսզի ճիշտ հագուստ ընտրեմ:
Ցուրտ էր, սառեցի: Մայիսի կեսերին դեռ ութ աստիճան է: Կարոտում եմ երևանյան տաք առավոտները:
Եվ աչքերս շուտ բացելն ինձ ուրախացնում է միայն նրա համար, որ կարող եմ «Տրամադրությունը» միացնել ու լսել իսկականից, ոչ թե երազում:
Անձրևի մեղմ երգով,
Քո հարազատ ձեռքով...
Մեջբերել
Էջանիշներ