User Tag List

Էջ 4 80-ից ԱռաջինԱռաջին 123456781454 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 1197 հատից

Թեմա: Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

  1. #46
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Մի ամիս սպասում էի այսօրվան: Եվ վերջապես եկավ սեպտեմբերը: Ես մազոխի՞ստ եմ, ուսման ծարա՞վ… Չէ՛, ուղղակի սիրում եմ ակտիվ, սիստեմավորված կյանք:

    Ու ոչ ոք չի կարող հասկանալ, թե ինչ են տալիս ինձ այս առավոտները, երբ մի բաժակ սուրճի հետ միացնում եմ երաժշտությունը ու վայելում օրվա սկիզբը: Ամեն անգամ ասես նոր ծնունդ լինի, նոր վերակենդանացում:

    Եվ ես շուտով տնից դուրս կգամ, կնստեմ 60 համարի երթուղայինը, կիջնեմ թանգարանի մոտ ու կքայլեմ: Եթե Մարիան ինձ ճամփին տեսնի, կիջնի իր չարաբաստիկ 119-ից, միասին կքայլենք դեպի հիվանդանոց:

    Ես այդպես եմ արել, որ սկսել եմ սիրել «Էրեբունի» հիվանդանոցը: Հիմա, կարելի է ասել, ուրախ եմ, որ փողոցները փակ են. ստիպված քայլելու մաս եմ դարձնում ճանապարհի վերջին հատվածը, և դա հրաշալի է ստացվում: Առաջներում ատում էի այդ կողմերը… Իսկ հիմա, երբ պիտի նորից նույն կողմերում լինեմ, անպայման կհիշեմ անցած գեղեցիկ գարունը, առանց չափազանցության կյանքիս լավագույնը: Ուզում եմ նորից այդպես ապրել՝ անհամբերությամբ սպասելով նոր օրվան: Եվ գիտեմ, որ կստացվի

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  3. #47
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Կներես կրկին, բայց... գուցե այդ ամենը փոխարինում է քո կյանքին
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    StrangeLittleGirl (25.12.2009)

  5. #48
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Եվ օրս սկսվում է մեղրաջրով:

    Իսկ երեկ… Երբևէ սեպտեմբերի 1-ն ինձ համար նման կարևորություն չի ունեցել: 60-ը բաց թողեցի, բայց լավ էր՝ ավտոբուսը չուշացավ: Եվ անցա մեր դպրոցի մոտով: Արդեն հավաքվել էին աշակերտները: Անսովոր էր: Այնտեղ վերջին սեպտեմբերի մեկս վեց տարի առաջ է եղել: Չափից դուրս անիրական է թվում: Հիշողությունս փորփրում եմ, որ հիշեմ այդ օրը: Հա՛, առաջին դասարանցիներին էինք դիմավորում: Մի քիչ հուզիչ էր:

    Ամբողջ քաղաքը ծածկված էր դպրոցականներով: Ոչինչ չի փոխվել. նույն սև ու սպիտակ հագուստը, նույն ծաղիկները: Իսկ պայուսակիս մեջ իմ առաջին խալաթն էր:

    Ավտոբուսը րոպեն մեկ կանգնում էր: Մեր ժողովուրդն այդպես էլ չսովորեց, թե ինչ է կանգառը: Էրեբունի պողոտայում կամ փողոցում (կարգավիճակը լավ չգիտեմ. շատ փոքր է փողոց կոչվելու համար, բայց պողոտա չի հնչում) ամեն տասը մետրի վրա մի հոգի կանգնացնում էր ավտոբուսը: Իսկ Մարիան կանգառում ինձ էր սպասում: Ես չէի ուզում առաջին օրով ուշանալ:

    Եվ մենք միասին քայլեցինք դեպի հիվանդանոց: Կարծեմ կես ժամ տևեց: Երբ մենակ եմ լինում, տասնհինգ րոպեում անցնում եմ այդ ճանապարհը: Իսկ մենք զրույցով էինք տարվել: Արթուրն էլ մեզ երթուղայինից տեսել էր և հետաքրքրվում էր, թե ինչու ենք ոտքով գալիս:

    - Մեր վերջին սեպտեմբերի մեկն է,- կնկատի Էլլան:
    - Գուցե վերջինը միասին, բայց ոչ վերջինը,- կուղղի ինչ-որ մեկը:
    - Ասես արձակուրդ եղած չլինի,- կզարմանա Արմենը:

    Դասախոսն ուշացած եկավ: Սենյակում ճանճեր էին շրջում, շոգ էր: Ես աչքերս փակեցի. գիշերը չէի քնել: Նազոն էլ իմ օրինակին հետևեց. աշխատանքից էր գալիս: Արթնացա դասամիջոցից անմիջապես առաջ:

    6-րդ կուրսն անիմաստ տարի է. բոլոր առարկաներն իրար նման են, մի մասն էլ կրկնություն է: Կարելի էր այդ ամենը սեղմել մի կիսամյակում, և գարնանը կավարտեինք… Կամ էլ գոնե շատ ժամանակ տային պետականներին պատրաստվելու համար:

  6. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  7. #49
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Հետաքրքիիիր էէ... մարդ ուղղակի ուզում է կարդա այս ամենըլ... և վերջ
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    StrangeLittleGirl (25.12.2009)

  9. #50
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Աչքերս հազիվ բացեցի: Երևի ուշ էի պառկել քնելու, դրանից էր: Այնուամենայնիվ, ծուլություն չարեցի: Արագ-արագ առավոտյան բոլոր գործողություններս կատարեցի և անցա գրելուն:

    Սուրճս չեմ կարողանում խմել: Սա էլ արդեն երրորդ օրն է: Երեկվա առաջինս սասռն էր, հիվանդանոցի ճանապարհին էի խմում: Հետո հանկարծ սիրտս սկսեց խառնել: Ստիպված կիսատ բաժակը դեն նետեցի: Իսկ երբ Մարիային զանգեցի, որ միասին գնանք, պարզվեց՝ վաղուց արդեն հիվանդանոցում է:

    Չգիտեմ՝ ինչ անեմ քնկոտության դեմ: Մեղրաջուրը չի օգնում, սուրճն էլ չեմ կարողանում մինչև վերջ խմել: Երեկ էլ դասի ժամանակ Մարիան այնպես չէր նստել, որ կարողանայի թաքնվել նրա հետևում և աչքերս փակել: Իսկ Արմենի ձեռքին «Հայկական ժամանակ» կար:
    - Դեղին մամու՞լ ես կարդում,- հեգնեցի:
    - Չէ՛, կանաչ,- պատասխան ստացա:
    Դասախոսը դրականորեն արտահայտվեց թերթի մասին, իսկ «Առավոտը» նրան այնքան էլ դուր չէր գալիս: «Ուրեմն լևոնական է»,- մտածեցի: Ասա՝ սիրածդ թերթը որն է, ասեմ՝ ով ես դու:

    Իսկ մենք շարունակում ենք զարմանալ.
    - Վեցերորդ կուրս ենք… Պատկերացնու՞մ եք՝ վեցերորդ:
    Ոչ մի կերպ ուղեղներիս մեջ չի տեղավորվում:

    Նազոն պետական թեստերի հարցաշարերն էլ բերել: Մի քսան առարկա կար: Ո՞նց ենք հասցնելու: Հետո էլ զարմանում ենք, թե ինչու անցյալ տարվա ավարտողների արդյունքներն այդքան վատ եղան: Ժամանակ չկա պարապելու:

    Գնամ:

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  11. #51
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    - Մեր երկիրը հիմա այնպիսի փուլում է, որ ոչ թե պետք է վերցնենք, այլ պետք է տանք:
    Նարեկի խոսքերն արդեն մի քանի օր է, ինչ զնգում են ականջներիս հետ: Եվ նա շա՜տ ճիշտ է:
    Իսկ ես անընդհատ դժգոհում եմ նրանից, թե երկիրս իմ մասին չի մտածում, հերիք է արդեն, պետք է գնամ և այլն: Հիմար եմ. դեռ ես պետք է մտածեմ: Հա՛, փորձել եմ ինչ-որ բան տալ, բայց դա շա՜տ-շա՜տ քիչ է: Պետք չէ ագրեսիվանալ, զայրանալ, մեղավորներ փնտրել, որ երկիրս էս վիճակում է: Ես ուղղակի ուզում եմ, որ լավ լինի, իսկ դրա համար պետք չէ փողոց դուրս գալ: Ուզում էի նաև փախչել, դրսում գիտությամբ զբաղվել: Բայց ինչու՞ ախր, երբ իմ երկրում այդ ոլորտը գրեթե չկա, երբ կարող եմ սովորել ու գալ, այստեղ զարգացնել, երբ ես այն փուլում եմ, որ կարող եմ տալ իմ երկրին:

    Տարօրինակ մի բան. սիրում եմ թշվառ Հայաստանը: Ու հիմա զայրույթն ու ատելությունը փոխարինվել է խղճահարությամբ: Ես գիտեմ, որ երկիրս ցեխից դուրս է գալու, և ես ունենալու եմ իմ մասնակցությունը: Եվ գիտեմ, որ շատերը հիմա երազում են, որ վատ լինի, որ կարողանան հետո արդարանալ: Չէ՛, Հայաստա՛ն, դու պիտի ծաղկես: Ես քեզ թույլ չեմ տա՝ անդունդը գլորվես:

  12. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (23.06.2010), Sambitbaba (22.01.2014)

  13. #52
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Տարօրինակ մի բան. սիրում եմ թշվառ Հայաստանը: Ու հիմա զայրույթն ու ատելությունը փոխարինվել է խղճահարությամբ: Ես գիտեմ, որ երկիրս ցեխից դուրս է գալու, և ես ունենալու եմ իմ մասնակցությունը: Չէ՛, Հայաստա՛ն, դու պիտի ծաղկես: Ես քեզ թույլ չեմ տա՝ անդունդը գլորվես:
    +1
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  14. #53
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Այս շաբաթ իներցիայով եմ ապրել, և դա լավ չէ: Գուցե պատճառը քնկոտությունս էր, որը չհասկացա՝ որտեղից էր լույս աշխարհ եկել: Արդեն մի տարի կլիներ, ինչ դասերի ժամանակ չէի քնում, բայց այս սեպտեմբերից հենց առաջին օրվանից սկսեցի:

    Պարզվում է՝ միակը չեմ: Երեկ Աիդան պատմում էր, թե ինչպես է ԱԻԲ-ի դասերին գլուխը դնում սեղանին, աչքերը փակում: Գուցե առարկաների հետաքրքիր չլինելն է: Բայց ես տանն էլ եմ քնում:

    Չեմ զգում կյանքը: Առավոտյան հազիվ եմ արթնանում: Չեմ սպասում հաջորդ օրվան: Իսկ երեկ թանգարանի մոտից երթուղայինով գնացի: Լավ, արդարացումս ունեմ. ուշացել էի: Բարեբախտաբար, ստամոքսաղիքային խնդիրներս արդեն անցել են: Երեկ սուրճ չեմ խմել:

    Մեկ-մեկ ինձ հարց եմ տալիս. ինչու՞ եմ ամեն օր այստեղ գրում: Երևի տոնուսի մեջ մնալու համար է: Հետաքրքիր է՝ օրվա պլանավորածից միակ բանը, որ լիարժեք կատարում եմ, «80:30 գրելն» է: Մնացած բաները կա՛մ կիսատ-պռատ եմ անում, կա՛մ ընդհանրապես մոռանում եմ:

    Հոգեբուժությունը կարոտել եմ. երկու ամիս է, ինչ արձակուրդ եմ վերցրել: Ժամանակն է, որ վերադառնամ: Գիրքը ոչ մի կերպ չի բացվում: Մի՞թե ամբողջ չորս ամիս այդքան տարվել էի միայն ու միայն քննության համար: Երևի ինձնից նեղացել է սիրելիս… Չէ՛, էդպես չի կարելի: Վերադառնամ մոտը, թե չէ մյուս տարի այս ժամանակները հետս չի ամուսնանա:

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  16. #54
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Ոչ ոք չգիտեր, թե ինչու այնտեղ չէի: Ավելին, ոչ ոք չէր էլ հիշում, որ ես չկամ: Իսկ այդ նույն ժամանակ աչքերս կիսաբաց նստել էի բազմոցին, մտածում էի. «Գնա՞լ, թե՞ չգնալ»: Բայց դա կարճ տևեց, որովհետև շուտով լրիվ անջատվեցի:

    Ոչ մեկի մտքով չէր էլ անցնի, որ այդ պահին պատերազմում էի… քնի դեմ: Ոչինչ անել չէի կարողանում, ոչ նույնիսկ աչքերս փակել ու երազների մեջ սուզվել: Ստամոքսիս ցավն էլ մյուս կողմից: Չէի հասկանում, թե ինչ է կատարվում ինձ հետ: Ամենազարմանալին այն է, որ տրամադրությունս տեղում էր, չէր հեռացել, ինչպես նման դեպքերում լինում է:

    Ու ես սովոր եմ արդեն: Սովոր, որ այնտեղ շատ քիչ նշանակություն ունեմ, որ եթե երկար ժամանակ բացակայեմ, կնկատեն, կանցնեն առաջ: Եթե նույնիսկ թաղմանս գան, վախենամ՝ մեղադրանքների տարափը չմոռանան:

    Կարծում էի, թե ամիսների ընթացքում ինչ-որ բան փոխված կլինի: Ավա՜ղ, ամեն ինչ նույնն է: Միայն մեղադրողներն են փոխվել: Եվ կարծում են, թե դրանից ինչ-որ բան կփոխվի: Իսկ ես փոխարենը ավելի ու ավելի խորն եմ մտնում պատյանիս մեջ, թաքնվում, պաշտպանվում, որովհետև սովոր եմ, որ իմ միակ պաշտպանը ես եմ: Թող ասեն, որ պատճառը հորիցս հեռու մեծանալն է: Այսպես ավելի լավ է. հույսս ուրիշի վրա չեմ դնում:

    Որոշել էի լռել: Իզուր չդիմացա: Ընդամենը մեկ բառը բավական էր, որ շվարած ընդունեի մեղադրանքների տեղատարափը: Պաշտպանության փորձերս թույլ էին, բայց երբեմն՝ թունոտ: Լավ չէի հասկանում, թե ինչ էր կատարվում: Իսկ մարդիկ երբևէ չեն հասկանա, որ մեղադրելով դիմացինին չեն փոխի:

    Հիշում եմ՝ երբ մի անգամ տնից փախա հորս մոտ, նա ինձ մի կարևոր խորհուրդ տվեց. «Փորձի՛ր հասկանալ մարդկանց, նույնիսկ երբ նրանց հետ համաձայն չես»: Այդ օրվանից ձգտել եմ վեճերի ամենաթունդ պահերին կիրառել: Սովորաբար օգնել է, բայց ոչ միշտ է հաջողվել: Դրա համար հաճախ ժպտացել եմ, լռել, անգամ ընդհատել վեճը, ինչը հեչ ինձնից չէ: Բայց երբեմն էլ հիմարի պես շարունակել եմ՝ ինչ-որ տեղ համոզված լինելով, որ նույն խոսքերը հայրս դիմացինին էլ է ասել: Եղել է նաև, որ հասկացել եմ, հասկանալով ատել:

    Զարմանալին այն է, որ երբ շատերը խոսում են իմ ինքնագնահատականի մասին, չարաչար սխալվում են: Ոմանք կարծում են, թե ես իմ ինքնահավանությամբ ոչ մեկի չեմ գերազանցի, իսկ մյուսները գտնում են, որ չափից դուրս շատ եմ ինքս ինձ քննադատում: Միայն մի անգամ մի հոգի, որն ինձ այնքան էլ լավ չէր ճանաչում, իսկ ավելի ճիշտ՝ այնքան էլ շատ հետս չէր շփվել, ուղիղ նշանակետին խփեց, և դրանից հետո ես վախեցա նրանից: Ու դրա հետ մեկտեղ շատ էի սիրում: Նա անգամ գուշակեց, որ հենց այնպես չէի մազերս կտրել. մի բան, որ նույնիսկ հարազատ մորս մտքով չէր անցել:

    Դառը ժպտացի, երբ ինձ հեգնեցին. «Դու ամենաճիշտն ես, ամենաօբյեկտիվը: Դու երբեք չես սխալվում, միշտ դիմացիններն են սխալ»: Իսկ ես ընդամենը փորձում էի հասկանալ… դիմացինին, ինքս ինձ: Չստացվեց: Շատ լավ գիտեի, թե ում կարող էի վիրավորած լինել, բայց երրորդն ուղեղիս մեջ չէր մտնում: Դեռ շատ բութ եմ:

    Երեկ Մարուշայից նամակ ստացա. «Ես նորից տանն եմ: Մեր բնակարանից վռնդվել եմ: Գործերը վատացան… Ամեն ինչում ես եմ մեղավոր, բայց ես չէի դավաճանողը: Այնպես որ հիմա լիզում եմ վերքերս՝ փորձելով մտածել ապագայի մասին, հանդիպելով ընկերներիս և ինքս ինձ հետ լինելով: Երեկ իմ բոլոր իրերը տեղափոխեցի և դեռ ուժասպառ եմ: Պառկած եմ մահճակալիս վրա և մտածում եմ, որ ամեն դեպքում հրաշալի ամառ էր»:

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  18. #55
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Ու նորից առավոտ: Ես եկել եմ: Այս գիշեր լավ քնեցի, և դա տարօրինակ էր: Վերջին ժամանակներս այնպես չէր եղել, որ շուտ պառկեմ ու կարողանամ նորմալ քնել: Այս գիշեր կարծեմ չեմ արթնացել, որովհետև առաջին անգամ աչքերս 7:30 բացեցի ու միայն այդ ժամանակ հասկացա, որ տեսածս երազ էր: Թեև սարսափ չէր, բայց թեթևացած շունչ քաշեցի: Ստորացուցիչ էր:

    Պիտի փորձեմ մինչև կեսօր առանց սուրճի ապրել: Իսկ հիմա՝ լորենու տերևներով թեյ, մեջն էլ մի գդալ անցյալ տարվա մեղր: Ասում են՝ այս տարվանը շատ ավելի լավն է, բայց ես դեռ չեմ փորձել: Երևի նրանից է, որ անընդհատ մայրս գովում է ու համոզում, որ մեղր ուտեմ: Իսկ ես սիրում եմ հակառակվել. կփորձեմ միայն այն ժամանակ, երբ անցյալ տարվա բանկայի պատերը լրիվ քերած կլինեմ:

    Այս շաբաթ համալսարանում ենք դասի: Ցածր կուրսեցիները, մեզ մոտ չսովորողները ոչ մի կերպ չեն կարող պատկերացնել, թե դա ինչ տոն է. ասես այցելում ես քո հարազատներից մեկին, որին տարիներով չես տեսել: Բայց մենք տեսել ենք. անցյալ շաբաթ, բացի ուրբաթից, մնացած բոլոր օրերը «Էրեբունուց» վազել եմ համալսարան: Դա նույնը չէ: Տարիները չափազանցված է. ապրիլին համալսարանում համաճարակաբանության ցիկլ ունեինք: Այ էդ ժամանակ նույն կարոտն էր:

    Դե արի ու բժշկականում չսովորողին բացատրի, թե ինչ է ցիկլը: Լավ է, որ նրանք մեզ մոտից չլինելով մեզ նման փչացած չեն, այլապես «ցիկլ» բառն ուրիշ կերպ կհասկանային: Դե արի ու «դրսի» մարդկանց հասկացրու, որ հիվանդանոցներում ոչ թե պրակտիկայի ենք գնում, այլ դասի: Ինձ համար այդ ամենը պարզից էլ պարզ է, բայց արդեն երրորդ տարին է, ինչ համալսարանում գրեթե դաս չենք անում, և մայրս ամեն անգամ կասի. «Մյուս շաբաթ որտե՞ղ է պրակտիկադ»: Չեմ հասկանում՝ մի՞թե այդքան դժվար է հասկանալը, որ դա պրակտիկա չէ, այլ դաս՝ գրեթե նույնը, ինչ համալսարանում: Եվ եթե ամբիոնը մի քիչ պաչտաճանաչ է գտնվում, դասախոսություններ էլ ենք ունենում: Իսկ հիվանդանոցում դաս անելու ամբողջ իմաստն այն է, որ թեմային համապատասխան հիվանդներ տեսնենք: Բայց ոնց որ թարս լինի. նրանք առատ են միայն հակապալարախտային դիսպանսերում և ջանք չեն խնայում, որ կողքովդ անցնելուց հազան:

    Նոր հիշեցի. խալաթս մոռացել եմ պայուսակիս մեջ դնել: Հինգ տարի ու մի շաբաթվա ընթացքում դեռ միայն մի անգամ է եղել, որ խալաթս մոռանամ, այն էլ անմիջապես թույլտվություն եմ ստացել, որ գնամ, տնից բերեմ: Բախտավոր եմ. մոտ եմ ապրում: Իսկ հիմա դա էլ չէր փրկի. փողոցները քանդած են, և ստիպված ոտքով եմ գնում-գալիս: Մի քիչ երկար է տևում:

    Երեկ ծառերը գրկելը հրաշալի էր. տղամարդիկ չկան, գոնե ծառերը գրկենք: Մի քանիսը նույնիսկ տաք էին: Ծառերն առավելություն ունեն. նրանք սեքսի մասին չեն մտածում կամ էլ… ի՞նչ իմանաս:

  19. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  20. #56
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Երբ այս տարեվերջին սովորության համաձայն բացեմ օրագիրս ու սկսեմ ամփոփել բոլոր ամիսները, բազմաթիվ երջանիկ ամիսների կողքին պետք է ավելացնեմ. «Հիասթափության տարի էր»: Եվ իսկապես, եթե հաշվի առնենք, որ մինչև 2008թ. երբևէ որևէ մեկից չէի հիասթափվել, ապա այս տարվա թվերն իրոք սարսափելի են… Ու չեմ պատրաստվում անուն առ անուն թվարկել: Ոմանք գիտեն դրա մասին, ոմանք՝ ոչ: Անկեղծ ասած, ինձ չի էլ հետաքրքրում:

    Փորձում եմ պատճառները գտնել. մի՞թե ես եմ մեծացել: Բայց հիասթափվելն ու մեծանալն իրար հետ ի՞նչ կապ ունեն: Կասեք, թե աչքերդ բացվում են, ավելի շատ բաներ ես նկատում: Բայց չէ՛, այդ ամենն առաջ էլ էի նկատում: Ուղղակի երևի հետևել եմ հորս խորհրդին, փորձել հասկանալ, թե ինչու են այս կամ այն բանն անում, և դա ոչ մի լավ արդյունքի չի բերել:

    Ուզում եմ հասկանալ, թե ինչու հիասթափվեցի այն տղայից, որին ուզում էի թեթևակի սիրահարվել… Երևի առաջին ու ամենակարևոր պատճառը տեղի-անտեղի անգլերեն խոսելն էր: Ես ներվայնանում եմ, երբ դիմացինս ինձ հետ հայերեն խոսելու փոխարեն անցնում է անգլերենի, նույնիսկ երբ դա անում է ընդամենը լեզուն մարզելու համար: Հետո էլ սկսեցի ներվայնանալ նրանից, որ իրեն չափից դուրս կարևոր մարդու տեղ էր դնում:

    Հետաքրքիր է, որ հիասթափվելու չափանիշները ինձ մոտ բոլորովին ուրիշ են: Ես ներեցի մի մարդու, որին իմ փոխարեն ցանկացած ուրիշը գրողի ծոցը կուղարկեր: Ու ես ներեցի միայն մի պատճառով. զղջում էր: Բայց կարող եմ հիասթափվել, երբ դիմացինը փոքրիկ սուտ է ասում, և ես գիտեմ այդ մասին: Ուրիշների համար սովորական երևույթ է, բայց ես ներվայնանում եմ. ես ներվային եմ:

    Ու ամենաահավորն այն է, որ հիասթափվեցի նաև ինքս ինձնից:

  21. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sambitbaba (22.01.2014)

  22. #57
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու ամենաահավորն այն է, որ հիասթափվեցի նաև ինքս ինձնից:
    Սեփական անձից հիասթափվելը ահավոր չէ, այլ տանում է դեպի ինքնաճանաչմանը, ու դրա արդյունքում անձդ զարգանում ու կատարելագործվում է։ Ահավորը ինքդ քեզնից միշտ գոհ լինելն է։
    Էնպես որ, լավ տարի ես ունեցել։

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Freeman (23.06.2010)

  24. #58
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Ռի՛փ, գոհ լինելն ու հիասթափվելը տարբեր բաներ են: Առաջներում միշտ չէր, որ ինձնից գոհ էի, հիմա էլ միշտ չի, որ ինձնից դժգոհ եմ: Էստեղ մի ուրիշ բան կա… Դու քեզ զզվելի մարդ ես համարում, ու երբ հանկարծ մեկը քեզ գովում է, ասում, որ սիրում է, ասում, որ լավն ես, հառաչում ես ու մտածում. «Ինձ լավ չի ճանաչում. շուտով կհիասթափվի»: Լավագույն դեպքում պարտքդ ես համարում զգուշացնել էդ մարդուն, որ սխալվում է. հետո գոնե քեզ վատ չես զգա: Բայց երբ լռում ես ու իբր կարմրելով ընդունում էդ խոսքերը, սկսում ես ավելի շատ զզվել քեզնից:

  25. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Alphaone (26.09.2013)

  26. #59
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Հինգերորդ կուրսեցի Արմինեի հետ գրադարան բարձրանալու ճանապարհին մի աղջիկ մեր առաջը կտրեց.
    - Արմի՛ն, դու հինգերորդ կուրս ես, չէ՞… Մի բան հարցնեմ էլի… Ամսի 2-ին կամ 3-ին ձեզ մոտ զինվորականի դիակ բերել են, չէ՞:
    Սարսուռ:
    - Հա՛, գլխին կրակած: Ի՞նչ կա որ:
    Աղջկա աչքերը լցվեցին, բայց արցունքները զսպեց:
    - Ախպերս էր… Հորեղբորս տղան… Մենակ կրակա՞ծ էր, թե՞ նաև ծեծել էին:
    - Չնայած իրավունք չունեմ նման բան ասելու, բայց իմ համոզմամբ՝ մենակ կրակած էր: Ուղղակի էնպես էին կրակել, որ հնարավոր չէր կյանքը փրկել:
    - Չե՞ն թաքցնում:
    - Չէ՛, էդպես մի նայիր… Դատական բժիշկներն իսկապես ազնիվ են աշխատում:
    Սարսուռ:
    - …Չէ՞, Բյու՛ր:
    - Հա՛,- հաստատեցի ու հիշեցի մեր ծերուկ դասախոսին, որը շատ պատմություններ ուներ… Անգամ կարողացել էին պարզել, թե ովքեր էին բռնաբարված ու մասնատված դիակն ուրիշ քաղաք ուղարկել: Բայց նեկրոֆիլիայի դեպքն այդպես էլ չբացահայտվեց:
    Երիտասարդ մահ: Ոչնչից:

    Իսկ կինո «Երևանից» մի քիչ վերև երաժշտական խանութից հնչող ռաբիզ երաժշտության տակ այն նույն տատիկն էր պարում՝ ձեռքին խոլորձ (չեմ սիրում այս բառը. օրքիդ ավելի գեղեցիկ է հնչում): Ես նրան տեսել եմ նաև «Էրեբունի» թանգարանի մոտակայքում էլի ռաբիզ երաժշտության տակ պարելիս՝ ձեռքին մեխակներ: Ուրիշ տեղ էլ եմ տեսել կակաչներով, բայց հիմա չեմ հիշում: Տատիկի խելքը տեղը չէ. ռեակտիվ պսիխոզի է նման: Ու՞մ է կորցրել:

    Երեկոյան մեզ մոտ սովորող մի անծանոթ աղջիկ գրեց, որ ինձ շատ է սիրում և որ ես լավն եմ: Նորից նույն զզվանքի զգացողությունը: Որոշեցի անկեղծ լինել. «Ինձ չես ճանաչում, ես սիրելու բան չեմ»: Թվում էր՝ ծաղրում է…

  27. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Alphaone (26.09.2013), Sambitbaba (22.01.2014)

  28. #60
    ginger Dayana-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.10.2006
    Գրառումներ
    5,421
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Re. Հոգեվարքից հետո (օրագիր)

    Բյուր կներես, որևի օֆթոփ թվա, բայց ասեմ:

    Բոլոր նրանք, ովքեր սիրում են առանց ճանաչելու, չեն ծաղրում Համոզված եմ, որ գիտես ինչ բան է ուղղակի սիրել Էն որ բռնում ես ու սիրում, առանց երկար բարակ մտածելու, ու էդ ոչ մի կապ չունի սեռապես սիրելու հետ, առավել ևս հակառակ կամ նույն սեռին սիրահարվելու մասին, ուղղակի մարդկային սերը, որ մի քիչ շատ ձևականցանելու համար անվանվել է ընկերական սեր, հիմար բառ, որ ինչ-որ անհաջող գրողների երևի ճանաչում է բերել: Իսկ իրականում էդ ուղղակի մարդկային սերն է, որով սիրում ես ոչ թե ընկերոջդ, այլ ուղղակի մարդու, որին նույնիսկ չգիտես

    Հ.Գ. Եթե գրառումս շատ ներվերիդ ազդի, ասա, կխնդրեմ ջնջեն

  29. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Alphaone (26.09.2013)

Էջ 4 80-ից ԱռաջինԱռաջին 123456781454 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ակումբը 40 տարի հետո
    Հեղինակ՝ Moon, բաժին` Զվարճալի
    Գրառումներ: 223
    Վերջինը: 22.07.2023, 15:28
  2. 2012 և հետո
    Հեղինակ՝ Sambitbaba, բաժին` Գրականություն
    Գրառումներ: 85
    Վերջինը: 16.07.2014, 19:31
  3. Մահ... իսկ հետո՞
    Հեղինակ՝ Ուլուանա, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 990
    Վերջինը: 31.05.2014, 11:32
  4. Ի՞նչ է փոխվում ամուսնանալուց հետո
    Հեղինակ՝ Ֆոտոն, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 87
    Վերջինը: 09.07.2012, 23:46
  5. Անդրանիկ Մարգարյանից հետո...
    Հեղինակ՝ P.S., բաժին` Քաղաքականություն
    Գրառումներ: 10
    Վերջինը: 28.03.2007, 11:10

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •