Դու ինչից ելնելով ես ասում, որ Հերունին համը հանումա: Այդ մարդը ամբողջ կյանքը դրանա նվիրել, ինքը դրա մասնագետնա և <<համը հանումա>> ասելու համար ամենաքիչը գոնե իր չափ պետք է աշխատանք կատարած լինես: Եթե պրիմիտիվ օրինակ բերեմ, ապա քո ասածը նույննա ոնց որ օրինակ նկարիչը ֆիզիկոսին ֆիզիկայի հետ կապված ասի <<համը հանում ես>>:Elmo-ի խոսքերից
Կգրեմ դեռ: Հիմա չեմ կարող, շատ զբաղված եմ, բայց կգրեմ կվերլուծենք:
էսպես չի մնա
Իսկ ինչի չէ որ, դու դա ժխտելու հիմքեր ունե՞ս, թե ուղղակի ենթադրում ես:Lion ջան, Պարիս Հերունու դրույթները ավելի շատ վնաս են տալիս մեզ: Ըստ նրա “մաթեմատիկա” բառը հայերենից է ծագել, եւ նշատակում է`
“մատ ի մատ կուգա”
այսինքն հաշվարկ մատների միջոցով…
Բա էղա՞վ…
Մի խոսք կա, ասում է <<Ով վերահսկում է անցյալը, նա վերահսկում է ներկան>>: Հիմա մեր անցյալը մեզնից փորձում են խլել, որ մեզ կարողանան վերահսկեն: Հերունին այդ անցյալը մեղ վերադաձնում է: Ժամանակին մեր թշնամիները փորձում էին ապացուցել (և դա կարող եր իրենց մոտ ստացվել, որովհետև փաստերը այնպես կարելի է խառնել, որ ոչ մեկ չհասկանա որն է ճիշտ որը սուտ), որ հայ երաժշտություն գոյություն չունի, բայց Կոմիտասը ապացուցեց հակառակը:
Նույնը չի: Միչև «համը հանումա» արտահայտությունս գրել եմ «նա խելոք մարդ է» նույնիսկ շեշտել եմ որ չեմ վիճում դրա մասին: Նախ ակադեմիկոսի կոչումն էլ չհաշվենք, իրա ընկերները ինձ դասավանդել են, իրա գործընկերները, որոնք աշխատել են իր հետ անտենայի ստեղծման վրա, կյանքի բերումով հարազատ մարդիկ են: Հերունին ունի մեծ ավանդ գիտության մեջ, բայց նա միաժամանակ նաև ֆանատ ա: Ես ավելի մանրամասն փաստեր կբերեմ նրա, այպես ասած «համը հանած» տեղերից, ու միասին կնայենք: Իսկ «համը հանել» արտահայտությունը վիրավորական չի: Ոչ հայհոյանք ա, ոչ վիրավորաք:
էսպես չի մնա
Ես այն իմաստով չեի գրում, որ <<համը հանել>> ասելով վիրավորում էիր: Հասկացա ինչ էիր ուզում ասել:
մի քիչ վերևում նայի
Հայեր, իզուր եք խառնվել իրար: Պարիս Հերունու գրքի մեջ բառացի գրված է, որ Եվան ու Ադամը հայ են: Գետինը մտնեմ, եթե սուտ եմ ասում: Նույնիսկ տրված են անունների հայերեն բացատրությունները Ադամ=Արամ, Եվա=Եվ Կյանք Տվեց:
Խորհուրդ եմ տասլի բոլորին ուշադիր կարդալ: Համոզված եմ կգտնեք ձեզ հուզող շատ հարցերի պատասխանները; Ինչպես նաև կպարզեք, արժե արդյոք ընդհանրապես կազմակերպել այսպիսի քննարկում, թե՞ ոչ:
ԱԶԳԱՅԻՆ ԳԱՂԱՓԱՐ
http://nationalidea.am/articles.php?id=4&l=A
Ապրիլ 2008, N 1
Ամսվա քրոնիկա եվ համարի տեսություն
«Գիտություն և կրթություն» խորագրի տակ ՀՀ Գիտության պետական կոմիտեի նախագահ Սամվել Հարությունյանը խոսում է իրեն վստահված ոլորտի իրողությունների մասին: Սա համարի ամենափոքրածավալ հոդվածն է, բայց իմ մեջ ամենամեծ թվով մտքերի առաջացման առիթ հանդիսացավ, որոնք չարտահայտել չեմ կարող: ....
...
Օրինակ, պատմության ինստիտուտում արդեն երկար ժամանակ տերուտնօրինություն են անում իսկական աղանդավորները: Նրանց մեջ չափազանց քիչ են պրոֆեսիոնալ պատմաբանները, այնտեղ հիմնականում աշխատում են ակորդեոնահարներ, բանասերներ, իսկ նրանց այդ գործում օգնում են ռադիոֆիզիկոսներ, ճարտարապետներ և այլք: Նրանք զբաղվում են նրանով, որ զանգվածաբար կեղծում են Հայոց պատմությունը, ավելի ճիշտ` երկրի պաշտոնական պատմագրությունը: Մարդիկ հայերին են վերագրում շումերների և ուրիշ շատերի հայրությունը, մայրությունը, տատությունն ու պապությունը, ընդունում իրենց ավագությունը եգիպտացիների, ասորացիների, բաբելոնացիների և, մի խոսքով, մնացած բոլորի հանդեպ: Հայաստանը համարում են «Համաշխարհային քաղաքակրթության բնօրրան» (!) և նույնիսկ հանդիսավոր, բայց ապուշ միջազգային գիտաժողովներ են կազմակերպում այդ թեմայով: Երբեմն հայ պետականության տարիքը հասցնում են (մասնավորապես, հայտնի ռադիոֆիզիկոսը) 15.000 տարվա, իսկ այբուբենին հատկացնում են 7.500-ամյա պատմություն: Ավելին, խեղաթյուրում են պատմության համատեքստը: Օրինակ, Տիգրան Մեծին հավասարեցնում են Դրոյի կամ Վազգեն Սարգսյանի տիպի գործիչներին, այսինքն, նրա վեհությունը նեղացնում են մինչև տեղային ազգային գործչի մակարդակը, այնինչ դա կոպտագույն խեղաթյուրում է. հոգեպես առողջ յուրաքանչյուր մարդ գիտի, որ կայսրությունը (այդպիսին էր Տիգրան Մեծի պետությունը) արդեն ազգային պետություն չէ, իսկ կայսրը` վերազգային, ավելի գլոբալ, ավելի մասշտաբային գործիչ է: Այնուհետև, անտեսում են հելլենիզմի գործոնը, որը կազմում է ողջ Հայոց պատմության գրեթե մեկ քառորդը: Դա էլ քիչ է, գողանում են ուրիշների աստվածներին: Իհարկե, այսօր թույլատրված է գրել և խոսել այն ամենը, ինչ ուզում ես, բայց այլ նրբություններ էլ կան: Օրինակ, յուրաքանչյուր գժանոցում կարելի է հանդիպել մեկական Նապոլեոնի, Հռոմի պապի, Սուվորովի և Ալեքսանդր Մակեդոնացու: Բնականաբար, սա մարդկանց կարծիք է, որը գոյության իրավունք ունի: Սակայն բանն այն է, որ համընդհանուր հավաստիացում չստացած փաստն արդեն ծանր ախտորոշում է, ուստի և արդիականության բոլոր նապոլեոններն ու ալեքսանդրները մեկուսացված են հասարակությունից: Բայց հայոց պետականության ողբերգությունն այն է, որ պատմության ինստիտուտի աղանդավորները ոչ միայն չեն մեկուսացվում, այլև քաջալերվում են, և այս հարցը, կարծում եմ, պետք է գտնվի Սամվել Հարությունյանի, ինչպես և երկրի բարձրագույն քաղաքական իշխանության ուշադրության կենտրոնում, քանի որ այն, ինչ նրանք են անում, աղետալի վնաս է հասցնում հայոց պետությանը: Բերեմ մեկ օրինակ` մեկնաբանություններից ձեռնպահ մնալով: Նախագահներ Քոչարյանի և Ալիև ավագի Սադարակի 16-րդ հանդիպման ժամանակ, հետնասրահներում, լրագրողները և դիվանագետները բանավեճ են սկսում Ղարաբաղի պատմական պատկանելության վերաբերյալ (ներկա էր նաև մեր խմբագիր Արիս Ղազինյանը): Մասնավորապես, փաստարկներ են բերում հօգուտ հայերի` վկայակոչելով հայկական աղբյուրները: Այդ ժամանակ մի բավական խելոք ադրբեջանցի դիվանագետ ասում է. «Ինչպե՞ս կարող է նորմալ մարդը վստահել հայկական աղբյուրներին: Դուք տեսեք, թե ինչե’ր են գրում հայերն իրենց մասին»: Եվ մեջբերում է կատարում ի դժբախտություն հայ ժողովրդի` պատմությամբ հրապուրված հայտնի «ռադիոֆիզիկոսի» աշխատանքից, որի համաձայն` հայերը որպես էթնոս ձևավորվել են 30.000 տարի առաջ, պետություն են ստեղծել 15.000 տարի առաջ, կառուցել և վերակառուցել են եգիպտական բոլոր բուրգերը, ինչպես նաև Չինական մեծ պարիսպը, այբուբենը հորինել են մոտ 7.500 տարի առաջ, իսկ ամենագլխավորն այն է, որ Ադամը հայ էր, և ընդհանրապես, նրա անունը Արամ էր, ոչ թե Ադամ, ինչպես ընդունված է կարծել այս «անգետ և հայերի հանդեպ թշնամանքով լի» աշխարհում: Ադրբեջանցին, իհարկե, ճիշտ է. նա, ինչպես և բոլոր նորմալ մարդիկ, գիտի, որ աշխարհում չկան 30.000-ամյա էթնոսներ, որ դա արդեն լուրջ ախտորոշում է, իսկ եթե մարդ մի տեղ ստում է, հետևաբար, կստի և այլ հարցերում, և նրան ոչնչի մեջ չպետք է հավատալ: Իսկ ընդդիմախոսներին կոչ է անում խորհել հենց այս տեսանկյունից: Մի խոսքով, հաշված տարիների ընթացքում աղանդավորները կարողացան աղճատել ինչպես ժողովրդի և երկրի պատմագրությունը, այնպես էլ հայագիտությունն ընդհանրապես, որ փշուր առ փշուր ստեղծել էին այնպիսի ականավոր մտածողներ, ինչպիսիք էին Մառը, Օրբելին, Երեմյանը և այլք:
Ես մի անգամ Սերժ Սարգսյանին (այն ժամանակ` դեռ վարչապետ) նամակ էի գրել` առաջարկելով ցրել այդ ինստիտուտը կամ միացնել հնագիտության և արևելագիտության ինստիտուտների հետ և այդպիսով ձերբազատվել այդ գանգրենային աղանդից: Նախագահն առայժմ չի արձագանքել: Հասկանում եմ, որ փակել ինստիտուտը կամ բռնի դուրս նետել այնտեղից մարդկանց, վրդովմունքի վայնասուն կառաջացնի (բա չե՞ն ասի, թե Ստալինն ինստիտուտը ստեղծեց, իսկ Սարգսյանը փակեց), սակայն հասկանում եմ նաև այն, որ թողնել ամեն ինչ այս վիճակում և այդ աղանդին վստահել հայ պատմագրությունը, այլևս չի կարելի, քանի որ մենք հեռանկարում հսկայական քաղաքական ու աշխարհաքաղաքական բարդություններ կունենանք, որոնց հետևանքները գրեթե անհնար է գուշակել: Եթե այսօր աշխարհում դեռևս հակված են Ղարաբաղյան հիմնախնդրի մեկնաբանության հայկական վարկածին, ապա շատ շուտով պատմության ինստիտուտի ջանքերով կգա մի պահ, երբ հայ պատմագրությունն ընդհանրապես կզրկվի վստահությունից համաշխարհային ակադեմիական և քաղաքական շրջանակներում: Բավական է թերթել վերջերս գիտությունների ակադեմիայի հրատարակած «Հայոց պատմություն» գլուխգործոցը Է.Դանիելյանի և Ա.Մելքոնյանի հեղինակությամբ (ովքեր, ի դեպ, այս տարի արդեն հրատարակում են ակադեմիական քառահատորը, այսինքն, երկրի պաշտոնական պատմագրությունը, որն իրականում դանդաղ գործողության ական է), գիտակցելու համար այն ամբողջ վտանգը, որ բխում է այդ կարգի մարդկանցից: Անկեղծ ասած, այդ գործի յուրաքանչյուր պարբերության համար հարկավոր է մեկական քրեական գործ հարուցել, բայց, ինչպես տեսնում ենք, դա չի արվում: Փաստորեն, ստացվում է, որ պետությունը պահում է մի գիտական հաստատությունը, որը գործում է երկու հարևան (և ոչ այնքան բարեկամական) պետությունների շահերի օգտին: Հազիվ թե Ադրբեջանի և Թուրքիայի հատուկ ծառայությունները, հարյուր միլիոնավոր դոլարներ ծախսելով, ի վիճակի լինեին ավելի մեծ վնաս հասցնել Հայաստանին, քան հայկական պետական գիտական հաստատությունը, որն այդ գործն անում է նրանց փոխարեն, հայրենական հարկատուների հաշվին: Սա արդեն դուրս է առողջ բանականության սահմաններից և բացատրություն չունի: Դե, իսկ նախագահ Սարգսյանն, անշուշտ, պետք է իմանա, որ պաշտոնական պատմագրությունը լուրջ բան է: Այն պետության դեմքն է և յուրատեսակ ծրագրային փաստաթուղթ, որի հետ կատակել չի կարելի: Նախագահը պետք է նաև հիշի, որ պատմության և նրա դասավանդման հարցերը միշտ գտնվել են պետության առաջին դեմքերի ուշադրության կենտրոնում, և նույնիսկ Ստալինը ժամանակ էր գտնում դպրոցական դասագրքերի խմբագրման համար: Իհարկե, ոչ ոք Սարգսյանին չի կոչում նման բանով զբաղվել, նրան ընդամենը խնդրում են ժամանակ հատկացնել այդ հիմնախնդրին և մեկընդմիշտ վերջ տալ այս մղձավանջին: Հույս ունեմ, Սամվել Հարությունյանը նույնպես կզբաղվի այս խայտառակությամբ և ջանքերի առավելագույնը կգործադրի այն արմատախիլ անելու համար, իսկ հաջորդ համարներից մեկում մեզ հետաքրքիր կլիներ լսել նրա կարծիքն այս հարցի շուրջ, ինչպես և այն միջոցառումների մասին, որոնք նա պատրաստվում է ձեռնարկել:
Այո! Հայ պատմաբանները այսօր ոչ անգլերե գիտեն, ոչ էլ դրսի ուսումնասիրություններին են ծանոթ: Իրենց պրովինցիալ տգիտությունը ծածկում են Հերունու գաղափարների նման ստեղծագործություններ արտադրելով…
Ավելացվել է 12 րոպե անց
Նախքան ես ԺԽՏԵԼՈՒ հիմքերի մասին մտածեմ, պետք է նախ Հերունու ՀԱՍՏԱՏՈՂ հիմքերը տեսնեմ առ այն, որ “մաթեմատիկա” բառը ծագել է “մատ ի մատ կուգա” դարձվածքից: Քանի դեռ այդ հիմքերը չեմ տեսնում, այդ հիպոթեզը պատահական ու անլուրջ է թվում…
Եթե Կոմիտասին ասեին որ “մաթեմատիկա” բառը ծագել է “մատ ի մատ կուգա” դարձվածքից, առաջինն ինքը կծիծաղեր:
Վերջին խմբագրող՝ Javakhk: 10.09.2008, 12:46: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Ավելի շուտ լաց կլիներ:
Ու ոչ մեկը չի ուզում մտածի: Լավ, թող մաթեմատիկան հազար անգամ հայերեն բառ լինի: Բա հայկական մաթեմատիկան դրանով ավարտվե՞ց: Ասնեք մենք մի քսան հազար տարի առաջ մատների վրա հաշվում էին, էս մաթեմատիկա բառն առաջացավ ու դրանով ամեն ինչ վերջացա՞վ: Մենք տենց էլ մաթեմատկոսներ, գոնե հայտնի, չունեցանք: Գոնե այն ժամանակ, երբ ասենք Հունաստանում մաթեմատիկան, որպես գիտություն ծաղկում էր:
Ի միջի այլոց, մաթեմատիկան, առանց մատների հետևից ընկնելու, հունարեն նշանակում է «գիտլիք սիրել» - μαθηματικός - մեթեմատիկոս:
Ըըմմ... Թերևս ավելի ճիշտ կլինի՝ «ուսում սիրող»՝ ածական: Ինչքանի չլինի՝ «գիտելիք՝ գիտություն սիրել»-ը փիլիսոփայությունն է՝ «ֆիլ+սոֆիա»:
Ես նույնիսկ լսել եմ՝ ինչպես էր մեկը պնդում, որ առաջին ակադեմիկոսներն էլ են հայեր եղել, քանի որ հայերը դեռ հնուց քարերի միջի ծակերով նայել են աստղերին ու արևին, իսկ ակադեմիկոս = ակն (աչք) + դեմ (վերև) + [էլի եսիմ ոնց կապում էր արևի հետ]: Էթիմոլոգիան հզոր ուժ է
DIXIcarpe noctem
Հաստատ Հերունին կլինի
Ես նույնիսկ լսել եմ՝ ինչպես էր մեկը պնդում, որ առաջին ակադեմիկոսներն էլ են հայեր եղել, քանի որ հայերը դեռ հնուց քարերի միջի ծակերով նայել են աստղերին ու արևին, իսկ ակադեմիկոս = ակն (աչք) + դեմ (վերև) + [էլի եսիմ ոնց կապում էր արևի հետ]: Էթիմոլոգիան հզոր ուժ է
Իմաստ չունի գրավել համընդհանուր ուշադրությունը , եթե դրանից հետո առաջարկելիք չունես:
Չէ, ինքը չէր: Կալիբրը փոքր էր: Թազա գցած առու էր երևում: Հետո շատ զարմացավ, երբ ասացի, որ «բարև»-ը «բարի» բառի գրաբարյան գործիական հոլովն է՝ «բարյավ»՝ «բարիով»՝ «բարև»: Էլի էր բոցեր անում: Հետո գնաց եսիմ որ չոլում պեղումներ արեց, մի հատ հի՜ն-հնադարյան-քսանհազարամյա քաղաք գտավ: Հիմա գիրք է գրում
DIXIcarpe noctem
Չէէ... ես համաձայն չեմ, գրեթե ոչ մի մտքի հետ: հա, ի դեպ, այս հոդվածը "ակադեմիայի պահով" ոչ մի կերպ ինձ չի կարող վերաբերվելՉէ, ինքը չէր: Կալիբրը փոքր էր: Թազա գցած առու էր երևում
Մասնավորապես - ուր է, թե այնպես լիներ, որ ասենք Պարիս Հերունու, Արտակ Մովսիսյանի, Դավիթ Պետրոսյանի... կամ էլ վերջի վարիանտ համեստագույն Մհեր Հակոբյանի գրվածքներին տեղ տային... Մինչև հիմա էլ թմբկահարում հա տմբկահարում են - Ուրարտու...
Ինչ վերաբերվում է ազերի դեմագոգիային - ափսոս խելքը գլխին մեկը չի եղել, որ պատասխաներ - այ ումնիկ, ՊԱՏՄԱԿԱՆ ՍԿԶԲՆԱՂԲՅՈՒՐՆԵՐՆ ու ՆՅՈՒԹԱԿԱՆ ՄՇԱԿՈՒՅԹԻ 1000-ավոր ԿՐԻՉՆԵՐՆ են վկայում, որ այդ հողերը հայկական են: Պրիտոմ, սկզբնաղբյուրների զգալի մասը... օտարազգիներ են...
Մի խոսքով - հոդվածագիրը հավանաբար այն մարդկանցից է, որ 1960-ականների փրփուրը բերանին ապացուցում էր, որ "Ուրարտու"-ն հայերի հետ կապ չունի...
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Տրիբուն ջան
Ես էլ ասում եմ -
Եթե նույնիսկ գրած էլ է, ապա, վստահ եմ, ոչ այն կոնտեկստով և ոչ այն ավետարանակն ձևով, ինչին ուզում եք բերել դուք: ԿԱրելի է կարծել, որ Պարիսը ուղղակի նկատի է ունեցե, որ, քանի որ արիական հայերը մեծ հոգևոր ազդեցություն են ունեցել այդ ժամանակ, ավանդությունն էլ Ի ՍԿԶԲԱՆԵ ՎԵՐՑՎԵԼ Է ՆՐԱՆՑԻՑ: Հետո հայերի ավանդությունը մոռացվել, է իսկ հրեաները պահպանել են այն: Ու հենց այս պատճառով են անունները ստուգաբանվում հայերեն...
Եթե այդպես չէ, բեր տառացի մեջբերումը, քննարկենք
Վերջին խմբագրող՝ Lion: 10.09.2008, 19:06: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Lion Ճիշտն ասած՝ գրառումիցդ համարյա բան չհասկացա: Հա՛, լա՛վ կլիներ, որ իրենց տեղ տային, հա՛, Ուրարտուի փոխարեն շատ տեղերում որ Արարատ գրված լիներ, ճիշտ կլիներ... Բայց էդ ամենն իմ գրածի հետ ի՞նչ կապ ուներ: Ու ինչի՞ հետ համաձայն չես: «Բարև»-ի մեկնաբանությա՞ն: Չեմ հասկանում...
DIXIcarpe noctem
Lion ջան,Տրիբուն ջան
Ես էլ ասում եմ -
Եթե նույնիսկ գրած էլ է, ապա, վստահ եմ, ոչ այն կոնտեկստով և ոչ այն ավետարանակն ձևով, ինչին ուզում եք բերել դուք: ԿԱրելի է կարծել, որ Պարիսը ուղղակի նկատի է ունեցե, որ, քանի որ արիական հայերը մեծ հոգևոր ազդեցություն են ունեցել այդ ժամանակ, ավանդությունն էլ Ի ՍԿԶԲԱՆԵ ՎԵՐՑՎԵԼ Է ՆՐԱՆՑԻՑ: Հետո հայերի ավանդությունը մոռացվել, է իսկ հրեաները պահպանել են այն: Ու հենց այս պատճառով են անունները ստուգաբանվում հայերեն...
Եթե այդպես չէ, բեր տառացի մեջբերումը, քննարկենք
Հանգիստ թողնենք մի պահ Հերունուն էլ, Ադամին էլ, մաթեմատիկային էլ, ու Հայաստանի բոլոր քարերն էլ, իրենց մեծ ու փոքր ծակերով: Դու էն ասա, կարդացի՞ր մեջբերված հոդվածը: Կհասկնա՞ս միտքս: Կհասկնաս ինչ ի նկատի ունեմ, երբ ասում եմ, չի կարելի տենց բաներ ասել, համ ձեզ, համ մեզ բոլորիս ծիծաղի առարկա մի դարձրեք, հպարտացեք նրանով ինչ ունեք, ու մի փորձեք ունենալ ավելին, քան ունեք: Մեր ունեցածը մեզ հերիք ա, որ համարվենք հին ազգ ու հին քաղաքակրթություն: Իզուր ավելորդ, ծիծաղե:լի, անկապ փաստեր մի հորինեք, որ ապացուցեք, որ մեր հինը սաղի հնից հինա:
Ավելացվել է 6 րոպե անց
Ապեր, քիչ են ասել: Հայերը, վաբշե առաջին ազգն են, որ նկատել են արևը երկնքում ու հասկացել են, որ դա լամպուշկա չի;Չէ, ինքը չէր: Կալիբրը փոքր էր: Թազա գցած առու էր երևում
Իսկ էտ փոքր կալիբրը ի՞նչ կածիքի է ասենք կարևոր բառի մասին: Հայերը առաջինն են հասկացել թե որքան կարևոր է արևը:
Ու ինչ ասես արժի այն, որ տղան իր սիրած աղջկան ասում է բարև արև:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 10.09.2008, 21:30: Պատճառ: Գրառման ավելացում
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ