Հու իզ Հու Արցախյան պատերազմում

[voter]

Վոտեր, չես կարծում որ մի քիչ անազնիվ է Սեֆիլյանի հարցազրույցի երկրորդ մասը դնել, իսկ առաջին մասը ոչ: Ինչ որ Հայլուրական անտաղանդ մոնտաժների հոտ է գալիս,հը՞, չես կարծում որ կլինեն քո չափ խելացի էլի մարդիկ, որ կուզենան սեփական աչքերով կարդալ ամբողջ հարցազրույցը, կամ էլ էլի ինտեռնետից օգտվել իմացողներ կլինեն: Իսկ ինչ որ ֆոռումում քո հնադարյան քննարկումները արդյոք հետաքրքիր են ուրիշներին՞, թե կարծում ես որ նրանք որպես հնություն փաստագրական մեծ արժեք են ներկայացնում՞, իսկ առավոտում գրվածը քո հանճարեղ վերլուծության հետ ինչ կապ ուներ: Մի խոսքով՝ տրյուկը չանցավ, try again OR another "Who is who"
Հիմա տեղադրում եմ Սեֆիլյանի հարցազրույցի քո կրճատած մասը՝ որը կարծում եմ բոլոր հարցերիդ պատասխանները տալիս է:


-Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի դեմ ծավալված քարոզչության շրջանակներում, վերջերս կրկնվում է մի միտք, թե առաջին նախագահը դեմ է եղել հարձակողական գործողությունների իրականացմանը, տեղյակ չի եղել դրանց անցկացման ժամկետներին: Նույն միտքը կրկնվում է նաեւ Շուշիի ազատագրման առումով: Իրո՞ք այդպես է:-
Դա անհեթեթություն է: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը երկրի նախագահն էր եւ որպես գերագույն գլխավոր հրամանատար չէր կարող չիմանալ գործողությունների անցկացման ստույգ ժամկետների մասին: Ավելին. նա ինքն էր որոշում կարեւոր հարձակողական գործողությունների ժամկետները: Եվ այն օրերին նա նույնիսկ քննադատվում էր դրա համար: Մասնավորապես Շուշիի ազատագրումը կարող էր տեղի ունենալ մի քանի շաբաթ շուտ, սակայն Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը որոշել էր, որ գործողությունը պետք է տեղի ունենա մայիսի 8-ին, հավանաբար այն պատճառով, որ Շուշիի ազատագրման տոնը մենք նշեինք Երկրորդ աշխարհամարտի հաղթանակի օրը: Առաջին նախագահին ժամանակին քննադատում էին նաեւ այն բանի համար, որ նա հարձակողական գործողությունների օրերին մեկնում էր արտասահման` ցույց տալու համար, թե դրանք տեղի են ունենում իր կամքից անկախ: Ինչպե՞ս կարող էր ժամկետներին անտեղյակ նախագահը արտասահմանյան պաշտոնական այցելություններ ծրագրել հենց այդ օրերին: Այն, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը մինչ օրս անձամբ չի պատասխանում եւ չի էլ պատասխանելու ռեժիմի ներկայացուցիչների նմանօրինակ զրպարտանքներին պայմանավորված է հենց այդ դիվանագիտական խաղով: Սրանք էլ օգտվում են առիթից:
Բացի այդ. հայտնի է, որ խոշոր գործողությունների համար անհրաժեշտ ռազմամթերքը եւ վառելիքը ստացվում էր Երեւանից եւ առանց դրա հնարավոր չէր դրանք իրականացնել: Հետեւաբար այդ մատակարարումները ապահովող Երեւանը չէր կարող չիմանալ, թե ինչի համար է դա անում:
- Ի տարբերություն Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի` Ս.Սարգսյանն ու Ռ.Քոչարյանն իրենք իրենց ներկայացնում են որպես պատերազմի անմիջական մասնակից եւ ղեկավար:
- Արցախյան պատերազմին Քոչարյանի մասնակցության եւ որպես «վոյին» ներկայանալու մասին կարծիքս ես ասել եմ դեռ 2003թ.-ին: Նա երբեք առնչություն չի ունեցել ռազմական գործողությունների եւ դրանց ղեկավարման հետ, պատերազմի ամբողջ ընթացքում ռազմաճակատի որեւէ հատվածում ես նրան չեմ տեսել, որեւէ դաշտային հրամանատար նրանից հրամաններ չի ստացել եւ չի կատարել:
Սերժիկ Սարգսյանը որոշ առնչություն ունեցել է: Ի տարբերություն ռազմական այլ գործիչների, որոնք ղեկավար դիրքեր էին ստանձնել իրենց վաստակի շնորհիվ, Սերժիկ Սարգսյանը Երեւանի ցանկությամբ ու կարգադրությամբ էր զբաղեցրել ղեկավար դիրք եւ զբաղվում էր հիմնականում թիկունքային եւ մատակարարման խնդիրներով: ՀՀ-ից ստացվող բոլոր նյութական միջոցները նա էր բաշխում: Երեւանը դա հատուկ էր արել, որպեսզի ջոկատները եւ նոր կազմավորվող զորամասերը, դրանց հրամանատարները կախվածության մեջ լինեին Սերժիկ Սարգսյանից, որը «Երեւանի մարդն» էր Ստեփանակերտում, այլապես նրա հետ ոչ ոք հաշվի չէր նստի: Եթե Արցախում կամ կռվող տղերքի մոտ ինչ-որ դժգոհություններ եղել են Հայաստանի ղեկավարությունից, ապա Սերժիկ Սարգսյանն է եղել այն մարդը, որ Ստեփանակերտում կատարել է այդ դժգոհություն առաջացնող գործողությունները:
Եթե հիմա էլ նրա համար են փորձում պատերազմ հաղթողի կերպար ձեւավորել, ապա դա իրականության կոպիտ աղավաղում է եւ սուտ:

http://www.zhamanak.com/article/9166/

ՀԳ
ԷՍ ինչ անաստված ձեվով ես խեղել էս հարցազրույցը, այ քո տունը շինվի:

Երկրորդ մասն է իրական փաստեր պարունակում, դրանից էլ դա եմ բերել Հղումը Ա1+ վրա է բարի եղիր կարդալ ու խորը մտածել, իչի մասին է խոսքը գնում։

Այդին Մորիկյանի «Ժամանակ Երևանում» ներկայացված կտոր մը հարցազրույցը առաջին մասը նույնպես նկատել եմ, բայց առաժմ հակված եմ կարծելու, որ դա ուղղակի հերթական անձնական կարծիք է Սեֆիլյանից և ոչ թե կոնկրետ փաստ քննարկման արժանի, պնդումները «բա ոնց կարողա լիներ, որ նա չիմանար» ինձ ու շատ շատերին այն ժամանակ ու հիմա ու առավել ևս ապագայում չեն հետաքրքրելու։ Կա փաստաթուղտ ԼՏՊի ստորագրությամբ, թող բարի լինեն ցույց տալ, որ նա անձնազոհաբար Արցախի ազատագրման համար հրամաններ է արձակել։

Առայժմ ինչ ներկայացված է ավելին վարկաբեկիչ է ԼՏՊի համար, դրանից է երևի Ա1+ այդ մասը գիտակցաբար բաց թողել չի տպագրել - անիմաստ «խաղեր տալու» մասին մտքեր են չհիմնավորված, որևէ փաստով։

Նույնիսկ կասկածում եմ, որ Ժամանակ Երևանը այդ առաջին հատվածը, որտեղ ԼՏՊին ներկայացնում են, որպես դիվանագիտական «տակից խաղեր տվող» ու թատրոն խաղացող գործիչ, իրենց կարճամտությամբ, որպես հերոսություն են դիտարկել ու առանց լուրջ վերլուծության են տպել...

Կարճ կապեմ, Հայլուրի հետ սա կապ չունի, այն ժամանակ Հայլուր չկար, երբ ԼՏՊն ու նրա շրջապատը ԽԱՂԵՐ ԷՐ խաղում ու ՎԼԱՍՏ էր փորձում բանացնել, թե ինքն է ամեն ինչ որոշում։

Բացիր Արցախյան ազատամարտի տարեգրությունը ու ուշադիր նայիր թե ինչի է հանգեցրել այդ խաղերը Շուշիի ազատագրումից հետո - կտեսնես, որ հանգեցրել է կորուստների ու ԼՏՊն ստիպված վերջնականապես Ղարաբաղցիների ու սփյուռքի հետ քաղաքացիական պատերազմի չհանգելու համար 92-ի օգոստոսին ինչպես ինքն է սիրում կրկրնել «բոլորի համար ընդունելի Վազգեն Մանուկյանի» թեկնածությանն է, որպես ՊՆ նախարար համաձայնվել։

Ավելացվել է 7 րոպե անց

հետո՞

Ճիշտն ասած, լավ չհասկացա այս մեջբեերումների իմաստը, բայց մի բան բոլորիս համար կարծում եմ պարզ է եւ հստակ` 92-94 թվականների պատերազմը շահեց Հայաստանի Հանրապետությունը /եւ ղեկավարությունը, եւ ժողովուրդը/` ներդնելով իր ամբողջ ռեսուրսը` եւ սա հստակ է ու անբեկանելի... էլ ինչի մասին է խոսքը?..

Իսկ որքանով կարելի է համոզված լինել, որ այն ժամանակ նախագահը լիովին վերահսկում էր իրավիճակը ու կամ նրա վրա ճնշումներ չէին գործադրվում:

Լավ, ինչու եք բացել նման թեմա՞՞՞
Ինչ նոր կռիվներ եք գցում, չեմ հասկանում՞՞՞ Ինչ եք ուզում ապացուցեք՞՞՞

Կարծում եմ նման հարցերը մասսայական քննարկման առարկա չպետք է լինեն, քանի որ ՈՉ ՄԵԿՍ տեղյակ չի, թե իրականում ինչեր են տեղի ունեցել, ով ինչ է արել, ով ով է եղել, և ինչ է փորձում հիմա ներկայացնել:

շատ անտեղի, կեղծ ու անարդար բաներ կարող են հնչել:
Կոչ եմ անում սենց պրովոկացիոն թեմաներում գրառումներից խուսափել

Պետք չի անձի պաշտամունք ստեղծել, առավել ևս մի անձի, որի Հայաստանին «անձնազոհաբար» նվիրված լինելու մասին կասկածները մեծ են ՇԱՏ ՇԱՏԵՐԻ մոր, ինչը 1998ին փաստվեց, նրանով, որ նրա հրաժարականից հետո, ոչ մեկ չասեց բա մեր գլխավոր հրամանատարին հնչի եք հանում պաշտոնից։

Քանի դեռ Լևոն գոչողները կան ու նրանք իրենց կուռքին ուղղված քննադատությունները ոչ թե ժղտման այլ արգելման միջոցցով են պայքարում բան դուրս չի գա - գաղափար ու օգուտ, հայ ժողովրդին չի լինելու....