– Մի լացի, Անուշ ջան, ախր երեխաները քեզ շատ են սիրում, է՛։
– Հըմ... «Շատ են սիրում»։ Սիրելու համար նախ պիտի գոնե մի քիչ ճանաչեն ։ Իսկ ինձ ոչ ոք չի ճանաչում։ Ախր ի՞նչ ճանաչելու մասին է խոսքը, ես էնքան անդեմ ու անէական ամանորյա ատրիբուտ եմ, որ ինձ իսկի դեմքով չեն ճանաչում. երբ իմ փոխարեն իմ հանդերձանքով ինչ–որ ուրիշ աղջիկներ են ներկայանում որպես Ձյունանուշ, ոչ ոք նույնիսկ չի կասկածում, որ դա ես չեմ
Ու գիտե՞ս ինչի, որովհետև թքած ունեն՝ ես եմ, թե ես չեմ, – ու հեկեկոցը պոռթկաց նոր թափով։
– Ա՜, դե էդ ինքնակոչ Ձյունանուշներն ու Ձմեռ պապիկները միշտ էլ եղել են, ո՞վ չգիտի։ Իմիջիայլոց, ինձ շատ ավելի շատ են կեղծել, քան քեզ։ Հիմա ի՞նչ, ես էլ քեզ նման նեղանամ, ասեմ՝ վերջ, ուրեմն էլ չեմ գա, հա՞։
– Դու արա՝ ոնց ճիշտ ես գտնում, բայց ես չեմ գալիս,– արցունքները սրբելով ասաց Ձյունանուշը, ապա հանկարծ լուրջ ու գործնական տոնով ասաց.
– Լսի՛, պա՛պ, իսկ Ձյունանուշը հրաժարական տալու իրավունք չունի՞։
– Այսի՞նքն...,– չհասկացավ պապն ու միանգամից մռայլվեց. ակնթարթորեն մտքում հնչեցին չարագուշակ տողերը. «Նախանշված ուղով գնալու դեպքում...»։
– Դե, նկատի ունեմ՝ չկա՞ ինչ–որ փաստաթուղթ, որի միջոցով ես կարողանամ պաշտոնապես վայր դնել իմ ձյունանուշական պարտականությունները։ Իհարկե, ես առանց փաստաթղթի էլ կարող եմ հրաժարվել դրանից, բայց կուզենայի, որ հնարավորության դեպքում ամեն ինչ օրինական ճանապարհով արվեր։
– Չէ, Անուշ ջան, պաշտոնապես հրաժարվելու դեպքում դու պիտի նախ պաշտոնապես ստանձնած լինեիր Ձյունանուշի պարտականություններդ, այսինքն՝ պիտի դրա վերաբերյալ էլ փաստաթուղթ լիներ, բայց նման փաստաթուղթ չկա ու երբեք էլ չի եղել,– զսպված գոհունակությամբ պատասխանեց պապը։
– Գրողը տանի։ Այսինքն՝ ստացվում է, որ ես ապօրինի Ձյունանուշ եմ, հա՞, վրաս խաբար չկա...
Ուլուանա-ի խոսքերից
– Մի լացի, Անուշ ջան, ախր երեխաները քեզ շատ են սիրում, է՛։ու կիսատ պռատ էի կարդում/բարձրաձայն եմ կարդում, որ Արիացին էլ լսի / անդեմ ու անեական ամանորյա ատրեբուտ
սկզբից որ բացեցի տեսա երկարա, ասեցի սա ո՞նց կարդաս
բայց վերջում էլի էի ուզում էն էլ պրծել էր
արդեն գիտենք
լավ ես գրում Անահիտ ջան, ապրես
Մեջբերել
Էջանիշներ