Որովհետև դեժավյուն ընկալման խանգարում է: Իրականում այդ «բացը» չպետք է լինի: Չընկնեմ, հիմա էլ պսիխոսենսորիկա բացատրեմ, խորանամ նյարդամիջնորդանյութերի և այլնի մեջ:Իսկ եթե այդպես է, ինչո՞ւ ամեն վայրկյան մեզ մոտ դեժավյուի զգացողություն չի լինում, կամ գոնե ամեն օր: Եթե մեր ընկալած ամեն ինչ շուտ է հասնում զգայարաններին, ի՞նչ սկզբունքով է ուղեղը որոշում, որ հենց այս մեկն էր դեժավյու:
Իսկ կարո՞ղ եք բացատրել առօրեական խոսակցությունը երազի մեջ, հետո էլ իրականում տեսնելու իմաստը:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Բայց իմ ասածը devil-ի ասածի ավելի պարզ նկարագրությունն էր, որ տերմինների հետևից չըկնենքԲացառությամբ այս հատվածի.
Նշեմ, որ Յունգի ժամանակ դեռևս հայտնի չէր ուղեղում տեղի ունեցող կենսաքիմիական պրոցեսների ու զանազան կենտրոնների միջև կապի ստեղծման մասին:Իսկ ինչ վերաբերում է դեժավյուին, ապա սա նույնպես կոլեկտիվ անգիտակցականի սիմվոլիկայի մի տարատեսակ է: Այսինքն դա մեր փորձից չի բխում: Մենք երբեք կարող է այդ նույն իրավիճակում հայտնված չլինենք, սակայն մեզ այդ իրավիճակը հարազ և ծանոթ կարող է թվալ անգիտակցականի պոռթկումների հետևանքով:
Ավելացվել է 13 րոպե անց
Հ.Գ. Իսկ դեժավյուն անգիտակցականի պոռթկում չեմ համարում այն պարզ պատճառով, որ «հիշվող» նյութը ոչ մի հուզական կապ չունի տվյալ մարդու հետ:
Էջանիշներ