Հայ եկեղեցականն ընդդեմ Եղեռնի ճանաչման

[Մտահոգ]

Այսօր երբ մամուլից ու հեռուստատեսությամբ ամեն օր լսում ենք տարբեր չափերի ու գույների վերլուծաբանների կարծիքները թուրքամետ հայ քաղաքական գործիչների մասին, երբ հայ եկեղեցականներից շատերը ուղղակի կամ անուղղակի թուրքամետ են հայտարարում ուրիշներին, արդյոք այդ հեքիաթային վազքի մեջ նրանք չեն նկատել Թուրքիայի Հայոց Պատրիարք Մեսրոպ Արք. Մութաֆյանի տված հարցազրույցը թուրքական "Turkish weekly" թերթին: Երբ եկեղեցականները տպագրում են վեհափառին պաշտպանող հոդվածներ մամուլում, արդյոք նրանցից որեվե մեկը չի նկատել իրենց միաբանակից եղբոր արտահայտած մտքերը թուրքական մամուլում, երբ իշխանամետ թերթերը վայնասուն են բարձրացրել ապրիլի 24-ին կազմակերպված երթի առիթով, համարելով դա եղեռնի զոհերի հիշատակի պղծում, արդյոք նրանցից որեվե մեկը չի նկատել թե ով է իրականում պղծում հիշատակը նրանց: Կարդացեք այս հարցազրույցը, որը խայտառակություն է բառի ամենամեծ իմաստով ու տեսեք թե մեր եկեղեցականները զբաղված են Վեհափառին պաշտպանելով ինչ է կատարվում եկեղեցու ներսում: Կներեք որ այն տեղադրում եմ անգլերեն լեզվով եւ կրճատումներով: Ցանկացողները այն ամբողջությամբ կարող են կարդալ http://www.turkishweekly.net/interview.php?id=244
Why do you fast during Ramadan?
Otherwise I’d feel guilty at the time of the iftar (the evening fast-breaking meal).
Why would you feel guilty?
If I participate in the iftar with others who fasted all day, not having fasted myself, I feel guilty.
Do you fast throughout the month of Ramadan or just when you are invited for iftar?
Fasting is also a Christian practice, so I do not have any problem fasting throughout the month of Ramadan. It also helps to bring my Turkish friends and me closer together.
Do you have fond memories of Ramadan?
I was in a village called Kıyıköy in Kırklareli in 1974 at the time of Ramadan. Together with the villagers, I would get up for sahur (a small meal eaten before dawn; the final meal before the day’s fast begins). This is a fond memory for me.
A Muslim leader, Mehmed the Conqueror, founded the Patriarchate in İstanbul in 1461. What is the significance of this?
The founding of the Armenian Patriarchate in İstanbul is unique. It marks the first time in history that a Muslim sultan established a Christian center. It’s quite positive for inter-religious dialogue.
You said ‘the events of 1915.’ Do you think there was a genocide?
We had big problems in the past; I find in particular the approach of İttihat Terakki’s collective punishment of Armenians quite wrong. It wasn’t the whole Armenian community who took up arms against the government, but I believe the Turkish Republic should not be accused of what happened then. The diaspora would say that it should be accused as long as there is a denial of what happened
What do you think of the ‘Armenian genocide resolution’ pending in the US Congress?
It’s quite negative because the Armenian genocide resolution pending in the US Congress disrupts both the relations between Turkish people and Armenians in Turkey and between Turkey and Armenia.
Doesn’t the Armenian diaspora in the US think of these sensitivities that you’ve just talked about?
I don’t think they care about our relations here. It’s a political issue for them.
Do they have any contact with you?
No, they don’t.
Do you have any contact with them?
No, I don’t. There was a conference about the genocide issue in Dallas that I was invited to attend and I did go. Armenian-Americans protested my speech.
Why?
I presume that they see my approach to the whole issue as a denial of the genocide. They do not understand the sensitivities involved.
Doesn’t your religious identity mean anything to them?
It seems like it doesn’t.

Այսպես արտահայտվում է Հայ Եկեղեցականը, մի մարդ որի ընկերոջը Մանուել Վրդ. Երկաթյանին թուրքական կառավարությունը երկար տարիներ նետել էր թուրքական զնդաները, միայն այն բանի համար որ լուսահոգի Հայր Մանուելը Երուսաղեմում ծառայած ժամանակ իր երկու շներից մեկին անվանել էր Թալեաթ, մյուսին Էնվեր: Իսկ չար լեզուները պատմում են որ իր սենյակում պահվող շների անուների մասին կարող էին իմանալ միայն Հայր Մանուելի շատ մոտիկ ընկերները:

[Ambrosine]

Այ քեզ գիշերվա հեքիաթ....

[Ramzes]

Տխուր իրողություն է և խորը մտածելու տեղիք է տալիս:...

[NetX]

Իսկ չեք կարծում որ սուտ ա գրած, առավոտից իրիկուն ապատեղեկատվությամբ են զբաղված դրանք, սա էլ կոնկրետ դեպքերից

[Ambrosine]

Իսկ չեք կարծում որ սուտ ա գրած, առավոտից իրիկուն ապատեղեկատվությամբ են զբաղված դրանք, սա էլ կոնկրետ դեպքերից

Դժվար թե սուտ լինի, բայց այ էդ մարդուն կարող ա ահաբեկում են Բայց ամեն դեպքում, եթե սուտ է, թող դատի տա թերթին, վերջը դա էլ մի մեծ մինուս կլինի Թուքիայի` Եվրամիությանը ինտեգրվելու ճանապարհին

[levon18]

Բայց ամեն դեպքում, եթե սուտ է, թող դատի տա թերթին, վերջը դա էլ մի մեծ մինուս կլինի Թուքիայի` Եվրամիությանը ինտեգրվելու ճանապարհին

Հ.Գ. միատ հարց` ինչի ենք մենք ընգել ևրամիության հետևից???? իրանք մեզնից լավնեն? կամ իրանք իրար հետ տուն տունիկ են խաղում թո խաղան, մեզ ինչ? եթե մտածում եք թե մենք եվրոպա-ում ենք, ուրեմն բեսամտ սխալվում եք!!! բայց մեզի էսելա հերիք....

Ավելացվել է 3 րոպե անց

Let me talk about "genocide":
First of all what does "genocide" mean?Genocide means exterminating whole of a community which have never rebelled.You must answer this guestion.Like Inka and Astek genocide by Spanishes, American Indian Genocide by Europeans or Jewish genocide by Nazis.Armenians want Turkey to approve an unexisting "genocide".They could have benefited from the freedoms and the democratic situations of Western countries, esp. France, and they succeeded to effect people about "so-called Armenian Genocide" by publishing books, newspapers, making films and even they succeeded to eefect bureocratic persons about the subject.Because of these successes, Western public opinion has been supporting theatrocities against Turks since 1973.

Let me talk about Turkey Armenians:
Armenians in Turkey live in peace of mind with their schools, churches, economical, traditional and cultural activities for long years.On the 75th anniversary day of establishment of an Armenian newpaper in Istanbul our president Kenan Evren sent us a telegram:"Every Turkish citizen who recognizes these lands as motherland will survive under the keeping wings of our country, like the past, whatever their languages, religions and ethnicities are...Turkey Armenians are aware of these.They strive to tell the truth, a spiritual leader, as an admisitrator, as a citizen and inform the public opinion in the right way, never approve the atrocities against Turks in the name of Armenianism and worry about these murders.

Turkey Armenians have already learnt by heart Turkey as their own land, Turkish flag as their own flag and Turkish nation as their own nation.Nothing can stop this belief."

հիմա ինձի ճիշտը ասեք էսքամ բանը հայն-ա ասել?

[Մտահոգ]

Իսկ չեք կարծում որ սուտ ա գրած, առավոտից իրիկուն ապատեղեկատվությամբ են զբաղված դրանք, սա էլ կոնկրետ դեպքերից

Ոչ, չեմ կարծում որ սա ապատեղեկատվություն է: Քանի որ եթե ապատեղեկատվություն լիներ ապա սույն հոգևորականը հերքում կպահանջեր: Ի միջի այլոց, այս մարդը հայտնի է իր հակա-Եղեռնական դիրքորոշմամբ և դրա համար իմ կարծիքով ունի նաև սուբեկտիվ պատճառներ: Երբ թուրքական թերթերից մեկը "Yeni Safak"-ը գրեց մի հոդված հետևյալ վերնագրով "Mother and Sisters of Mesrop Mutafian Muslims?" հենց նույն օրը Պատրիարքը պատասխանեց, որտեղ ընդունեց որ իրեն ունի մուսուլմա թուրք ազգականներ: " My grandmother's name was Verzhin Efzad Epraksi Qaraqashian. Her first husband was Artin Balkchian. They gave birth to my aunt Azat and my mother Mari. My aunt married to Nshan, Armenian Christian from Zara village of Sebastia. He is buried at the Armenian cemetery of Istanbul. My mother married to a native of Adabazar, Onik Mutafian, i.e. my father. As a result of their marriage my sisters Peruz and Azatuhi and I appeared.
Mrs. Verzhin got acquainted with Mehmed Ali Varoler after Artin Qaraqashian's death. They married in 1944 giving birth to a daughter Sevim by name. Muslim Sevim Varoler married to Ersan Senqan and left for Germany where they gave birth to the Patriarch's niece Nilgyun Senqan. In 1995 she married to Ahmed Gyursen and gave birth to a daughter named Ozde."
Ի դեպ Շնորք Գալուստյան պատրիարքը նույնպես սերտ կապեր մեջ է եղել թուրքերի հետ, երբ իր գահակալության տարիներին նա հանդես էր գալիս որպես ԱՍԱԼԱ-ի ամենակատաղի թշնամիներից մեկը: Հենց նույն պատասխանի մեջ Մեսրոպ Պատրիարքը անդրադառնում է նաև Շնորք պատրարքի ընտանեկան կապերին թուրքերի հետ: "Haji Ali Doga married to Archbishop Shnork's mother, Shushan but the woman with her children lived in the first floor of a ruined two-storied house of Mihran Galustian. Moreover, feeling that Turks will ill-treat her children, she handed them over to an orphanage. Appointed Patriarch's deputy in Jerusalem in 1956-60, the then Bishop Galustian moves to Israel, and her mother makes a pilgrimage to Jerusalem to see her son not to Mecca as the paper claimed."

Իսկ ամերիկահայ "The Armenian Mirror Spectator" թերթը Մեսրոպ Պատրիարքի մասին գրել է հետևյալը՝
"As the Turkish heavy hand was relentlessly working to disrupt community life, instead of complaining to the International Court, or declaring a hunger strike at UN Headquarters to draw attention to the plight of the Armenian community, he dared to show up at the Turkish TV to say what the Turks waited to hear and what they wanted the world to hear - that Armenian community had been living freely and peacefully and that no other Armenians from abroad had to meddle im their affairs.
When the European Union representatives visited Turkey to contact the community leaders, Greeks, Kurds and Jews courageously cited their grievances, yet Archbishop Mutafian disappeared on a Greek island.
During President Bush's visit he spoke of humanitarian values and complained about Abu Ghreib Prison in Iraq, instead of complaining about Midnight Express style Turkish prisons.
As the world Armenian community struggles for the recognition of the Armenian Genocide, Archbishop Mutafian plays the Turkish tunes: that history has to be left to the historians, as if there was anything left to be said about the genocide.

Ավելացվել է 7 րոպե անց
ARCHBISHOP MUTAFIAN, AGAIN TURKEY'S SPOKESPERSON
By Murad Muradian, Oct. 14 editorial of The Armenian Mirror Spectator

It is hard to figure out if Archbishop Mesrob Mutafian, Patriarch of
Istanbul, is running scared of the Turks for whom he obviously has
deep affection, or whether he simply opposes anything favorable for
Armenia and Armenians in general.

What is galling is the honor he is given in some newspapers as the
"leader" of Armenians in Turkey. A leader of Armenians hopefully does
not undermine leaders of the Armenian community, Armenian history
or friends of Armenia. What the Turkey-fawning Mutafian fails to
understand is that his words impact upon Armenians and non-Armenians
around the world.

The Turks do not hesitate to splash his comments in international
newspapers because Mutafian has become one of the favored
Ankara-sponsored spokespersons in the world. Unfortunately, his title
receives attention because most persons outside of Turkey do not
know him or his style and assume that he really has deep concerns for
Armenians and Armenia. It is assumed in too many places that because
Mutafian bears an Armenian name that he lives Armenian pain, Armenian
hopes and Armenian dreams as verbalized by most Armenians in general.

That he is now a lobbyist for the Turkish government has become very
obvious. He has indicated many times that the 1.5 million Armenians
slaughtered in the 1915 Genocide share responsibility with the butchers
for their own deaths.

Upon the departure from Armenia of French President Jacques Chirac,
one of Mutafian's comments as he again kissed the Turkish hand was,
"If Armenians did not lead separation actions... at least 10 million
Armenians would live in Turkey today." He went on to say that Turkey
would win a lot with that population.
It is interesting that he did not profess sorrow for the Genocide
of Armenians. His main interest was that Turkey would have gained
a lot if the murderers did not butcher the Armenians. It is hard to
imagine that any honest person, much less an Armenian clergyman, has
the audacity to state that the slaughtered Armenian babies, women,
old people, young, sick, etc., were equally responsible with Talaat,
Enver, Djemal and Nazim for the 1915 Genocide.

[Մտահոգ]

Ի դեպ տողերիս հեղինակը պատիվ է ունեցել օտարազգի լսարանի առաջ մի համեստ դասախոսություն կարդալու Պարույր Սևակի պոեզիայի մասին, և երբ մոտ 30 րոպե հետո խոսքը հասավ ներկայացնելու Սևակի "Անլռելի զանգակատուն"-ը, մի փոքր ներածական ներկայացրեցի Եղեռնի մասին, այդ ժամանակ ներկա գտնվող Մեսրոպ Պատրիարքը որը մինչ այդ հիացական հայացքով ուկնդրում էր, ի զարմանս ինձ ու ներկա գտնվող օտարազգիների՝ ցուցադրաբար լքեց դահլիճը, այն դեպքում երբ ներկա գտնվող մի քանի թուրքեր մինչև վերջ մնացին ու լսեցին այն, հետո իհարկե հեգնանքով հարցրեցին թե ինչու հայ Պատրիարքը լքեց դահլիճը դասախոսության կեսից՝ եզրակացնելով որ հավանաբար Եղեռնի մասին արված իմ ակնհայտ սուտ տեղեկությունները զայրացրեցին նրան: