(5/1/2008 23:52:06)
Նորմարդ:
Երբ բարկանում եմ, դեմքիս արտահայտությունը մատնում է իմ հոգեվիճակի մասին, բայց այդ ժամանակ աշխատում եմ չխոսել, քանի որ կարող եմ ասել կամ անել մի բան, որի մասին հետո կփոշմանեմ։ Ուստի փորձում եմ հանգստանալ, բայց ասելիքս հետո անպայման ասում եմ, երբ հանգստանում եմ։ Մեկ-մեկ, երբ զրուցում եմ,
ակամայից տոնս բարձրանում է։ 
Մի պահ կարող է թվալ, թե ջղայնացած եմ, բայց դա այդպես չի, երբ ջղայնանում եմ, լռում եմ

Էջանիշներ