ՊԱՏՎԻՐԱՏՈՒԻ ԱԿԱՆՋՆԵՐԸ ԵՐԵՒՈՒՄ ԵՆ
Երեկ քրեական դատարանում շարունակվեց
Վարդան Ջհանգիրյանի դատաքննությունը:
Վկայի կարգավիճակով հարցաքննվեցին «զախվատ» օպերացիայի մասնակիցներից չորս հոգի` ԿՀԴՊ ԳՎ 6-րդ բաժնի կարեւոր գործերով ավագ օպերլիազոր, ոստիկանության մայոր Կարեն Խաչատրյանը, նույն վարչության 3-րդ բաժնի պետի տեղակալ Մելիք Արզումանյանը, նույն վարչության 5-րդ բաժնի օպերլիազոր Միքայել Ղազարյանը եւ հատուկ ջոկատային Ռոբերտ Գայֆադյանը: Ոստիկանների ցուցմունքներից զգացվում էր, որ նրանց հետ մանրակրկիտ աշխատանք էր տարվել եւ «առանձնակի դաժանությամբ» հրահանգվել` հնարավորինս աշխատել ոչ մի հարցի որոշակիորեն չպատասխանել, անգամ` եթե մտավոր հետամնացի տպավորություն թողնեն: Այստեղից էլ գալիս էր «չեմ կարող ասել» պատասխանի առատությունը` բոլոր չորս վկաների պատասխաններում: Պատկերացրեք, որ վկայություն տվող ոստիկանը պատմում է իր ստացած հանձնարարության ու կատարման մասին, բայց չի հիշում, թե ինչպես է այն իրականացրել: Հիշում է, որ մոտեցել է Ջհանգիրյանի ավտոմեքենային, բայց չի հիշում նրա հետ եղած ուղեւորը` Կարեն Հովհաննիսյանը, ավտոմեքենայի ո՞ր մասում էր նստած` առջեւի՞, թե՞ ետեւի, ետեւի ո՞ր մասում` ա՞ջ, թե՞ ձախ: Իրենք փակել են ամբաստանյալի ավտոմեքենայի դիմացը, որի հետեւանքով տեղի է ունեցել ավտովթար, բայց չի հիշում, թե ավտոմեքենաներից որը ինչ դիրքում է եղել այդ պահին: Նրանցից մեկն անգամ չէր հիշում, թե ի՞նչ կոշիկ է եղել իր հագին այդ օրը: Մի խոսքով, եթե հավատանք նրանց ցուցմունքներին, ապա կարելի է կարծել, որ դատից առաջ դավադիր մեկը նրանց ականջին շշնջացել է «ազատություն, հայրենիք, ընտանիք» եւ էլի մի քանի բառեր, որը հոգեխանգարմունք է առաջացնում նրանց քաղաքական «պապաների» ու բնականաբար` նաեւ նրանց մոտ: Միայն հոգեխանգարմունքի վիճակով կարելի է բացատրել նրանց այս աստիճանի կարճ հիշողությունը: Բայց «չհիշելու» մարտավարությունը, կարծում ենք, նրանց չի փրկի, քանի որ ըստ էության դա հակաքայլ չի այն մարտավարությանը, որ ընտրել է պաշտպանական կողմը: Հարկ է նկատել, որ այդ մարտավարությունը գուշակել է մեղադրանքը պաշտպանող Կորյուն Փիլոյանը, բայց չի կարողանում դրան հակազդել անգամ դատավորի օգնությամբ: Դատախազը բացահայտորեն միջամտում, հուշող հարցեր է տալիս վկաներին, սակայն դատարանը այդ բոլորը չնկատելու է տալիս: Երեկվա նիստում մոտ հինգ անգամ փաստաբան Լուսինե Սահակյանը բողոքարկեց դատավորի ու դատախազի գործողությունները: Բանը հասավ այնտեղ, որ դատախազը, դիմելով դատարանին, օգտագործեց «դատարանից բացատրություն եմ պահանջում» արտահայտությունը, ինչին դեռ չէինք հանդիպել մեր պրակտիկայում: Սա ապացուցում է, որ դատարանը դատախազության ընդամենը կցորդ մարմինն է եւ կցորդի իր այդ գործառույթով չի կարողանում գոնե հարգանքի արժանանալ ոչ դատախազության, ոչ էլ, առավել եւս, հասարակության կողմից: Ի վերջո անդրադառնանք նրան, թե ի՞նչ մարտավարություն է ընտրել Ջհանգիրյանի պաշտպանական կողմը: Մինչ հակառակ կողմը իր ողջ ջանքերը կենտրոնացրել է մանրամասների հարցում մեկ տասնյակից ավելի վկաների խոսքերը մեկ անելու տանջալից գործին, պաշտպանները ջանում են ապացուցել ոստիկանների գործողությունների անօրինականությունը եւ քայլ առ քայլ ի ցույց են հանում գործի պատվիրված լինելու հանգամանքները: Բոլոր վկաները խոստովանում են, որ բերման որոշում իրենք չեն ունեցել: Փաստաբանների հարցին, թե ի՞նչ հիմքով եք բերման ենթարկել մարդկանց, նրանք պատասխանում են, որ կատարել են վերադասի հրամանը: «Եթե վերադասը անօրինական հրաման տա, դա՞ էլ կկատարեք»` հարցնում են փաստաբանները, եւ այստեղ վկաները ընկնում են ծիծաղելի վիճակի մեջ` չկարողանալով անկեղծորեն խոստովանել, որ այո, իրենք ապօրինի գործողություն են կատարել, կատարում են ու հարկ եղած դեպքում էլի կկատարեն: Բացի այդ: Դատարանի դահլիճում ակնհայտորեն երեւաց, որ վկաները պետի հրահանգներից այն կողմ ուրիշ բան ոչ տեսնում են, ոչ էլ գիտելիքների առումով խելքները հասնում է, որ տեսնեն: Այս տեսանկյունից ողբալի վիճակում էր հայտնվել 3-րդ բաժնի պետի տեղակալ Մելիք Արզումանյանը: Վերջինիս հարցաքննության մեծ մասը վերաբերում էր հենց այդ խնդրին` պետի ապօրինի հրամանը կատարու՞մ եք, թե՞ ոչ: Խեղճը անմեղ ու անշառ հայացքով մեկ նայում էր դատավորին, մեկ` դատախազին: Նրա այդ վիճակից Փիլոյանն այնքան էր նյարդայնացել, որ քիչ էր մնում ձեռքի գրիչը ջարդեր` սեղանին խփելով: Այստեղ նա մի քանի անգամ միջամտեց` դատավորից պահանջելով հարցը հանել: Վերջում տեսնելով, որ չի կարող բոլոր հարցերը հանել` զայրացած դատավորը հայտարարեց, որ վկան պետք է պատասխանի այդ հարցին: Պետի տեղակալը չիմանալով, որ իրենց գործողությունները կանոնակարգվում են «Օպերատիվ հետախուզության մասին» օրենքով եւ մի շարք այլ օրինագծերով ու իրավական ակտերով, տվեց խելքին փչած առաջին պատասխանը. «Մեզ արգելվում է ստուգել պետի հրամանի օրինականությունը»: Այստեղ դահլիճը թնդաց ծիծաղից: Ինչեւէ: Ամփոփելով երեկվա դատը` կարելի է ասել, որ երեկ ցուցմունք տված վկաների «ջանքերով» ապացուցվեց մեղադրանքի սնանկությունը իր ամբողջ «ծավալով»: Ապացուցվեց, որ ոստիկանները կատարել են նախագահականից եկած հրահանգ` չփորձելով անգամ դրան տալ գեթ մի փոքր իրավական հիմնավորում: Եվ միայն համակարգի վերջնական խայտառակության գնով դատավոր Մնացական Մարտիրոսյանը կարող է Վ.Ջհանգիրյանին դատապարտող վճիռ կայացնել: Աշխատանքային օրվա ավարտի պատճառով դատն ընդհատվեց: Շարունակությունը տեղի կունենա հունիսի 16-ին: Հ.Գ. Ցուցմունք տալիս վկաներից մեկը Գագիկ Ջհանգիրյանին անվանեց նախկին գլխավոր դատախազի տեղակալ: Սրա մեջ, հավանաբար, վատ կանխատեսում նկատելով` Փիլոյանը տեղից վեր թռավ եւ ուղղեց. «Ոչ թե նախկին գլխավոր դատախազ, այլ գլխավոր դատախազի նախկին տեղակալ»: Մասնակիցներն էլ իսկույն արձագանքեցին Փիլոյանին. «Ոչինչ, քիչ մնաց: Հունիսի 21-ից նախկին կդառնա»:
Էջանիշներ