Բաժանում կա, որ արժե իսկապես,
Հազար միացում,
Ինչպես քոնն հիմա, ուր կա և զղջում,
Եվ խղճի մորմոք,և արցունք ու ցավ.
Եվ տարիների կորուստ կա հարկավ…
Գնում ես որպես հեռացող մի վիշտ,
Եվ ոչ թե պանդուխտ,
Որն ունի միշտ էլ տունդարձի ճամփա…
Գնում ես որպես փրկության մի ուխտ,
Տանելով քեզ հետ թուլությանդ ողջ
Կարողությունը,
Որ յուրացնել չկարողացա,
Չկարողացա տանել կանացի
Ուսերով հոգնած
Տվածդ հարուստ տառապանքների
Գանձերը աղքատ,
Ուր ափսոսանքի մի ոսկի չկա…
Առ տար, տար քեզ հետ
Քո սիրուց շահած կուտակումներս,
Որ պատկերով լի հույսեր են փշրած,
Փթթած հույզեր են՝ մախաղներով լի
Ու քուրձեր՝ լցված հավատով դատարկ…
Տար քեզ հետ բարձած խեղճ տարիներիս
Վագոնները ձիգ,
Որ բերնեբերան լցված են ցհագ
Հուսախաբությամբ…
Ես գիտեմ, որ մեր ճակատագրում
Լավատեսության ոչ մի շոքեքարշ
Չի շարժի տեղից այդ գնացքը բութ,
Քանզի շուռ կգա ուժասպառության
Երկաթգծերին
Ու կկործանվի հիասթափությամբ…
Առ տար, տար քեզ հետ բեռները սիրուդ,
Որ չհանգուցվեն կյանքիս վթարին,
Ու ծանրանալով աճյունիս հոգուն
Այն աշխարհում սեղմ
Կտրեն շիրիմիս շունչը հողեղեն…
Տար սիրտս, առ տար,
Սերն ունի հզոր նախազգացում,-
Բաժանումներ կան որ արժեն հազար
Մահ ու միացում…
Մեջբերել
Էջանիշներ